Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι πραγματικοί «χειριστές ανδρεικέλων», που μένουν επιμελώς στη σκιά, αυτοί, που ο Γκονζάλες-Μάτα τους αποκαλεί στον τίτλο του βιβλίου του «πραγματικούς κυρίαρχους του κόσμου»; Είναι οι άνθρωποι της ΣΙΑ; Οπωσδήποτε, αυτοί παίζουν σπουδαίο ρόλο και εμείς το τονίσαμε αυτό επανειλημμένα. Κι αυτοί όμως δεν εργάζονται παρά για τους πραγματικούς κυρίαρχους του καπιταλιστικού κόσμου. Στην απόλυτη ιεραρχία, οι πραγματικοί αφέντες βρίσκονται πιο πάνω κι από τους ενοίκους του Λευκού Οίκου και άλλων δυτικών κυβερνήσεων. Τους υπηρετούν Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί, οι μυστικές υπηρεσίες και η στρατιωτική ηγεσία, επιφανείς επιστήμονες και μυριάδες υπάλληλοι.

Κι όταν πάλι παραστεί ανάγκη, μαζεύονται στα πιο αριστοκρατικά ξενοδοχεία που λειτουργούν σε εξωτικά γραφικά μέρη. Κι είναι ζήτημα αν θα υποψιαστεί κανείς, ότι εκεί λύνονται προβλήματα «πνευματικής τελειοποίησης» ή γίνονται συζητήσεις με θέμα το τυπικό και την τελετουργική του μασονισμού.

Θα δώσουμε παρακάτω την ουσία αυτού του δόγματος, όπως την εκθέτει ένας άνθρωπος, που για την επαγγελματική του κατάρτιση δεν υπάρχουν αμφιβολίες. Στα απομνημονεύματά του ο Χ. Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, πιστοποιεί: «Το νέο δόγμα δικαιολογούσε την απεριόριστη ανάμειξη με στόχο να γίνουν εσωτερικές αλλαγές σε χώρες, που δεν απειλούσαν την ασφάλειά μας και οι οποίες μπορούσαν μάλιστα να είναι σύμμαχοι των Ενωμένων Πολιτειών».

Ο τόνος της επίκρισης, που δίνει εδώ ο Κίσινγκερ, δεν μπορεί να ξεγελάσει κανένα, μια και πρόκειται για ντοκουμέντο, που δόθηκε στη δημοσιότητα, προκαλώντας με τον κυνισμό του τη βαθιά αγανάκτηση της κοινής γνώμης. Ο Κίσινγκερ βοήθησε στην εφαρμογή αυτού ακριβώς του δόγματος, που υποτίθεται ότι επικρίνει. Τούτο φαίνεται καθαρά στα απομνημονεύματά του. Ετσι, ένας κόκκος αλήθειας για την πολιτική των «χειριστών ανδρεικέλων» έφτασε στο ευρύτερο κοινό.

Ο Ζακ Αρνό δίνει ένα σύντομο χαρακτηρισμό του Συμβουλίου αυτού στην εφημερίδα «Ουμανιτέ»:

«Το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων εμφανίστηκε το 1921, ύστερα από συνάντηση πολιτικών παραγόντων και πανεπιστημιακών δασκάλων των ΗΠΑ, που είχαν πάρει μέρος στη Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλιών, καθώς και επιχειρηματιών της Νέας Υόρκης. Το μέλλον των ΗΠΑ, σκέφτονταν αυτοί, βρίσκεται έξω από τη χώρα τους. Αμερικανική αγορά είναι η παγκόσμια αγορά. Η εξωτερική πολιτική θα καθορίζει την εσωτερική. Η σχεδόν οργανική συγχώνευση του Συμβουλίου και του Σταίητ Ντηπάρτμεντ θα γίνει μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το Συμβούλιο, από κοινού με το Σταίητ Ντηπάρτμεντ, θα διατυπώσει τις θέσεις στο θέμα της δημιουργίας του ΟΗΕ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Από το 1970 επικεφαλής του Συμβουλίου είναι ο Νταίηβιντ Ροκφέλερ. Οι βασικοί πόροι για τις δραστηριότητές του προέρχονται από τις χρηματιστικές και βιομηχανικές εταιρίες, καθώς και από τα ταμεία Ροκφέλερ, Φορντ κ.ά.».

Το 1980, το ΣΔΣ αριθμούσε 1948 μέλη. Η εισδοχή στο Συμβούλιο γίνεται μόνο με βάση τη σύσταση δύο άλλων μελών και την απόφαση του διευθυντή.

Το Συμβούλιο έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία και τη μεταμόρφωση των διεθνών λεσχών των πλουσίων-πολιτικών, όπως είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και η «Τριμερής Επιτροπή». Σημειώνουμε, ότι ο Πρόεδρος Κάρτερ, που αντιπροσώπευε τις ΗΠΑ στην «Τριμερή Επιτροπή», δεν κρίθηκε πρόσωπο με αρκετή βαρύτητα για να συμπεριληφθεί στη σύνθεση του ΣΔΣ.

Κάτω από την προστασία του ΣΔΣ συγκροτήθηκαν και αναπτύσσουν τη δράση τους πολυάριθμες επιτροπές που αποβλέπουν στην «απεριόριστη ανάμειξη» στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Στη σύνθεση των «κινήσεων», «λεσχών»,«επιτροπών» απαντάται συχνά ο ίδιος ηγετικός πυρήνας προσώπων που κατευθύνουν τις δραστηριότητές τους. Ολα αυτά, με σπάνιες εξαιρέσεις, υπάγονται στη μασονική ελίτ της λεγόμενης σκωτικής τελετουργίας, όπου ανήκουν και οι στοές της «Μεγάλης Ανατολής».

«Αλεν Ντάλλες, ιδρυτής της ΣΙΑ και διευθυντής της από το 1953 ως το 1961, δικηγόρος των αρχηγών της αμερικανικής μαφίας.

Μέγερ Λανσκ και Λάκκι Λουτσάνο, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Τζόζεφ Ρέτινγκερ, διπλωματικός σύμβουλος της εξόριστης πολωνικής κυβέρνησης στο Λονδίνο στα χρόνια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, γραμματέας της «ευρωπαϊκής κίνησης» και κατόπιν γραμματέας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Τόμας Μπρέιντεν, υπεύθυνος του εξωτερικού πολιτικού τομέα της ΣΙΑ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Ντ. Ντόνναβαν, πρώην διευθυντής της ΔΣΥ-ΣΙΑ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Μάνλιο Μπρόζιο, Ιταλός. Γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Γκραμ Μάρτιν, πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ιταλία, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Φιορέλλο Λα Γκουάρντια, δήμαρχος της Νέας Υόρκης, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Χάρυ Τρούμαν, Πρόεδρος των ΗΠΑ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Τζέραλντ Φορντ, Πρόεδρος των ΗΠΑ, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας.

Λίτσο Τζέλλι, καθοδηγητής της στοάς «Π-2» της «Μεγάλης Ανατολής» της Ιταλίας, φραμασόνος σκωτικής τελετουργίας».

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 19ο ΜΕΡΟΣ