Αυτή η σκληρή πραγματικότητα κρύβεται πίσω από τις κομψές και εύηχες εκφράσεις περί "ενιαίου οικονομικού χώρου" στα Βαλκάνια, περί συνεργασίας, κλπ.

* * *

Δεν είναι καθόλου τυχαίο από αυτήν την άποψη ότι τον κυρίαρχο ρόλο στη διάσκεψη έπαιξαν οι εκπρόσωποι - πάνω από 130 (!) - των επιχειρήσεων και της οικονομικής ολιγαρχίας, οι οποίοι, ήδη, έχουν αποκτήσει "συμφέροντα" στις γειτονικές χώρες. Η πολιτική - και οι πολιτικοί - απλά έρχονται να διασφαλίσουν και επεκτείνουν αυτά τα συμφέροντα. Το καυτό θέμα, βέβαια, ήταν το μοίρασμα της αγοράς και το "φιλέτο" των ιδιωτικοποιήσεων και όχι βέβαια οι "ισότιμες σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας", που αποτελούν προπέτασμα καπνού. Είναι αρκετό να αναφερθούν τα ονόματα ορισμένων κατασκευαστικών εταιριών ("Ακτωρ", ΑΕΓΕΚ, ΜΕΤΩΝ, "Μηχανική", κ.ά.), εταιριών τηλεπικοινωνιών ("Ιντρακόμ", "Ζίμενς", "Αλκατέλ") και μεγάλων βιομηχανιών ("Πετζετάκις", "Δέλτα", "3Ε", "Τιτάν", Λάτσης, κ.ά.), για να διαφανούν οι επιδιωκόμενοι στόχοι.

Αλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να μιλάει για σχέσεις ισοτιμίας και καλής γειτονίας, από τη στιγμή που, ήδη, έχει εμπλακεί, με στρατιωτικές επεμβάσεις μάλιστα, σε δύο τουλάχιστον βαλκανικές χώρες (Βοσνία, Αλβανία).

Εξάλλου, αποτελεί διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης Σημίτη να στηρίξει - όταν δεν τις επιβάλει... - τις γειτονικές κυβερνήσεις να επιταχύνουν τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα, που τους επιβάλλουν ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, κλπ.).

***

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ