Eurokinissi

«Πριν τοποθετηθώ στο ζήτημα του "σχεδίου Ανάν", έτσι όπως τοποθετήθηκα εκ μέρους του ΚΚΕ και στη σύσκεψη, θα ήθελα να υπογραμμίσω για μια ακόμη φορά ότι το ΚΚΕ είναι και θα είναι στο πλευρό του κυπριακού λαού, στο πλευρό των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, όποιο αποτέλεσμα κι αν προκύψει απ' το δημοψήφισμα. Η αλληλεγγύη μας θα είναι αμέριστη και η επαγρύπνησή μας για τις δυσκολίες που τον περιμένουν πολύ μεγάλη.

Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσουμε και τη συγκέντρωση, που οργανώνουμε την επόμενη Δευτέρα στα Προπύλαια. Μια συγκέντρωση στην οποία θα αναπτύξουμε τις θέσεις μας για το "σχέδιο Ανάν" αλλά και θα διατρανώσουμε την αλληλεγγύη στον κυπριακό λαό και στους λαούς της περιοχής που δοκιμάζονται απ' τις συνέπειες του πολέμου και της βίας».

Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως για το ΚΚΕ «η καλύτερη συμπαράστασή μας στον κυπριακό λαό είναι η συμπαράσταση με το "όχι" στο "σχέδιο Ανάν"», και διευκρίνισε: «Υποστηρίζουμε το "όχι" ακριβώς γιατί το "σχέδιο Ανάν" δεν προβλέπει καν, δε συγκροτεί μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Αντίθετα, το "σχέδιο Ανάν" συγκροτεί ένα διεθνές προτεκτοράτο στο δρόμο του πετρελαίου, στη Μεσόγειο, προς τη Μέση Ανατολή, κατά τη γνώμη μας χειρότερο προτεκτοράτο απ' αυτό που είναι το Κόσσοβο και η Βοσνία. Ενα διεθνές προτεκτοράτο τριχοτομημένο. Απ' τη μια πλευρά το ελληνοκυπριακό και απ' την άλλη πλευρά το τουρκοκυπριακό κράτος, που είναι καθορισμένα, διακριτά, με σοβαρές κυριαρχίες έναντι της κεντρικής διοίκησης, αλλά υπάρχει και ένα τρίτο κράτος, που δεν ομολογείται επίσημα, αναγνωρίζεται όμως. Είναι η εδαφική κυριαρχία που έχουν οι βρετανικές βάσεις. Το κράτος δηλαδή των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο, που πρόκειται για βάσεις κατασκοπευτικού χαρακτήρα αλλά και στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ένα καθεστώς βάσεων, το οποίο είναι κατοχυρωμένο απ' τη συμφωνία του 1960. Αυτό όχι μόνο δεν τροποποιείται αλλά ενισχύεται. Το πιο σαφές και κατοχυρωμένο στοιχείο του "σχεδίου Ανάν" είναι το καθεστώς των βρετανικών βάσεων. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι σ' αυτές τις βρετανικές βάσεις λειτουργούν και οι ΗΠΑ, τις χρησιμοποιούν, έχουν ιδιαίτερες εγκαταστάσεις και βεβαίως ο στόχος τους τώρα, όπως και πριν, ήταν και είναι η Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα ο πόλεμος κατά του Ιράκ».

«Το θεωρούμε διεθνές προτεκτοράτο και μη κράτος - συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - ακριβώς διότι κατοχυρώνεται η ύπαρξη του καθεστώτος εγγυήσεων απ' την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Μ. Βρετανία. Δηλαδή, πάνω απ' την κεντρική διοίκηση υπάρχουν τρεις δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα έχουν και το δικαίωμα της μονομερούς επέμβασης, στρατιωτικής και κάθε άλλης μορφής. Και από πάνω υπάρχει αυτό το γνωστό δικαστικό σώμα που απαρτίζεται και από μη Κύπριους.

Και εμείς υποβάλλουμε το απλό ερώτημα: Υπάρχει τέτοιο κράτος σήμερα; Δεν υπάρχει τέτοιο κράτος. Τέτοιο κράτος δεν υπήρχε ούτε και την εποχή των αποικιών. Πρόκειται δηλαδή για ένα μόρφωμα, το οποίο στηρίζεται στη λογική του "διαίρει και βασίλευε". Δεν πρόκειται ούτε για ομοσπονδία που ήταν το ζητούμενο, ούτε καν για Συνομοσπονδία, την οποία βεβαίως εμείς δεν την υποστηρίξαμε ποτέ. Για μας το σπέρμα της διχοτόμησης θα υπάρχει, διχοτόμησης όμως που πάντα οι βρετανικές βάσεις θα είναι και στις δύο πλευρές.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι αυτό το ιδιόμορφο κράτος θα έχει μια βιωσιμότητα ορισμένων χρόνων, αν η τουρκοκυπριακή και ελληνοκυπριακή κοινότητα ισοπεδωθεί κάτω από το πέλμα της "νέας τάξης πραγμάτων". Μπορεί να έχει μια βιωσιμότητα για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αλλά τέτοια βιωσιμότητα άδικη, υποταγμένη στα σχέδια του πολέμου στην περιοχή, τι να την κάνεις; Νομίζω ότι όλοι διεκδικούσαμε στο πλευρό του κυπριακού λαού και δικαιοσύνη και βιωσιμότητα και λειτουργικότητα. Αυτά δεν υπάρχουν. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι προ πολλού είχε εγκαταλειφθεί απ' την ελληνική πλευρά η θέση για δίκαιη λύση και έμενε το βιώσιμη και λειτουργική».

Ακολούθως σημείωσε: «Αν το "σχέδιο Ανάν" εφαρμοστεί η Κύπρος, ακόμη χειρότερα, θα μετατραπεί σε ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Και εδώ υπάρχει και ένα θέμα, το οποίο εμείς το θέτουμε με τη μορφή του προβληματισμού έως και της βεβαιότητας. Μήπως, πέραν όλων των άλλων πάγιων σχεδίων των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στην περιοχή, η τέτοια συγκεκριμενοποίηση του "σχεδίου Ανάν", που οπωσδήποτε δίνει πλεονεκτήματα στην Τουρκία - δε μιλάμε για τους Τουρκοκύπριους - έχει να κάνει και με το ότι χρειαζόταν ένα αντίτιμο η Τουρκία έναντι των αμερικανικών σχεδιασμών στην περιοχή για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο Β. Ιράκ; Τα πράγματα δεν πάνε καλά στο Ιράκ για τους Αμερικανούς - ευτυχώς για τους λαούς, λέμε εμείς. Οι σχεδιασμοί για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν, ας το πω έτσι, στο Βόρειο Ιράκ, επανέρχονται. Η Τουρκία βεβαίως θα αντιδράσει. Εμείς το είχαμε ξαναπεί και το επαναφέρουμε τώρα, ότι σε μια τέτοια εξέλιξη η αντιπαροχή στην Τουρκία θα ήταν η Κύπρος και δυστυχώς το Αιγαίο.

Αναμφισβήτητα όποια εξέλιξη κι αν υπάρξει θεωρούμε ότι καθήκον όλων μας είναι να συμβάλουμε στη στενή επικοινωνία και επαναπροσέγγιση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Ολοι όσοι υποστηρίζουν ότι η επαναπροσέγγιση συνδέεται με το "σχέδιο Ανάν", ή έχουν αυταπάτες ή υποβαθμίζουν μια σειρά από προβλήματα ή δε λένε την αλήθεια.

Εμείς θεωρούμε ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες η επαναπροσέγγιση μπορεί να γίνει γιατί οι λαοί μπορούν και πρέπει να προσεγγίζουν ανεξάρτητα απ' τα σύνορα. Η επαναπροσέγγιση όμως θα δυσκολεύεται διότι στα πλαίσια μιας ιμπεριαλιστικής λύσης το "διαίρει και βασίλευε" θα είναι δυνατό. Πρέπει να γίνει η επαναπροσέγγιση και η επικοινωνία και ό,τι ξεκίνησε να συνεχιστεί ακόμη πιο εντατικά. Εμείς όμως θεωρούμε ότι η καλύτερη επαναπροσέγγιση μπορεί να γίνει στη βάση της κοινής αντίθεσης στο "σχέδιο Ανάν" και στις συνέπειές του. Μια κοινή προσέγγιση στη βάση των κοινών κοινωνικών, οικονομικών, ταξικών συμφερόντων. Διότι και οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα υποστούν πολλά δεινά και το κόστος όλης αυτής της υπόθεσης, περάσει δεν περάσει, και ανεξάρτητα από εξελίξεις».

Συνεχίζοντας υπογράμμισε και πάλι: «Εμείς πιστεύουμε και υποστηρίζουμε το "όχι" και, αν θέλετε, πιστεύουμε σε ένα συνειδητό "όχι", που ταυτόχρονα απορρίπτει κάθε σκέψη και ιδέα εθνικισμού και σοβινισμού. Το δικό μας "όχι" είναι "ναι" στα κοινά συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και πρέπει να αποκλειστεί κάθε πνεύμα που επιβάλλει ένα είδος υπεροχής των Ελληνοκυπρίων σε βάρος των Τουρκοκυπρίων, που αγνοεί το δικαίωμά τους για ίσα δικαιώματα και αγνοεί τα κοινά ταξικά συμφέροντα.

Για μας η Κύπρος δεν είναι βεβαίως μια επαρχία της Ελλάδας. Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, όχι μόνο από τη στιγμή που ήταν πρόβλημα εισβολής-κατοχής - και έτσι βεβαίως - αλλά από τη στιγμή που δημιουργήθηκε. Από τότε δηλαδή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία παραχώρησε στη Μ. Βρετανία την Κύπρο, από τότε ήταν διεθνές πρόβλημα, με την έννοια ότι εντασσόταν σε όλα τα σχέδια σε βάρος των λαών της Μ. Ανατολής. Εμείς αναμφισβήτητα επιρρίπτουμε ευθύνες στις ελληνικές κυβερνήσεις, όπως διαχειρίστηκαν αυτό το πρόβλημα, χρόνια τώρα. Δεν είναι της ώρας ενδεχομένως να τα αναλύσουμε, αλλά επειδή υπάρχει και το τι γίνεται μετά το δημοψήφισμα. Εμείς αυτό που θέλουμε να αντικρούσουμε είναι ο ισχυρισμός από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων "να χειριστούμε το ζήτημα, ούτως ώστε να φαίνεται ότι την ευθύνη την έχει ο Ντενκτάς, άντε και το πολύ η ηγεσία της Τουρκίας", και ότι αυτή η τακτική αποδίδει! Βεβαίως έχει ευθύνη ο Ντενκτάς και οι ηγεσίες της Τουρκίας. Αλλά το πρόβλημα δε βρίσκεται μόνο σ' αυτούς. Και ό,τι επιτεύχθηκε τώρα, δεν είναι γιατί ο Ντενκτάς ήταν έξυπνος και η Τουρκία είχε καλύτερη διπλωματία.

Το πρόβλημα αφορά τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, με τη Μ. Βρετανία, την κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα της ΕΕ και την ίδια την ΕΕ. Επομένως, πρέπει να προβληθεί η ευθύνη όλων αυτών των παραγόντων που λένε ότι είναι οι σωτήρες της επίλυσης του Κυπριακού.

Δεύτερον: Ολα αυτά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν χρόνια τώρα, ότι, π.χ., η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, η πρώτη εισβολή, τάχα για να τιμωρήσει την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, ήταν η ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού, δηλαδή όλα τα προσχήματα που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ εναντίον άλλων λαών χρησιμοποιήθηκαν ως ευκαιρία λύσης του Κυπριακού! Και αποδείχτηκαν έωλα και επικίνδυνα.

Τρίτο ζήτημα το Ελσίνκι. Με την απόφαση του Ελσίνκι της ΕΕ που συντάχτηκε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, και αν δεν κάνω λάθος και ο ΣΥΝ, επικροτήσανε την επίσημη μεταφορά του Κυπριακού από τις αποφάσεις του ΟΗΕ σε ένα πρόσωπο, τον Ανάν, ο οποίος πια δεν εκπροσωπούσε τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά λειτουργούσε ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και άλλων δυνάμεων. Από κει και πέρα άρχισε το γλίστρημα και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε».

«Η επίκληση - τόνισε αμέσως μετά - του ευρωπαϊκού κεκτημένου και της ευρωπαϊκής ενοποίησης ως παράγοντα επίλυσης του Κυπριακού, αποδείχτηκε φενάκη. Η ΕΕ αν δεν είναι ο πρωταίτιος γι' αυτές τις εξελίξεις, είναι οπωσδήποτε ο συνένοχος, και από αυτή την άποψη δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει αυτομάτως ότι θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα με τη μια ή την άλλη εκδοχή.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι το "όχι" βεβαίως θα φέρει τις δυσκολίες του. Και μιλάμε για ένα συνειδητό "όχι" κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή και του "σχεδίου Ανάν". Αυτό το "όχι" φέρνει δυσκολίες αλλά έχει τα εξής θετικά: Δε δένει τα χέρια κανενός. Δημιουργεί προϋποθέσεις άσκησης πραγματικής πίεσης όταν ένας μικρός λαός, ας το πω έτσι, ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στο σχεδιασμό τόσων και τέτοιων ισχυρών δυνάμεων. Δε δένει τα χέρια κανενός. Δίνει τη δυνατότητα να διεκδικήσεις, να ελιχθείς και οπωσδήποτε να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική διαπραγμάτευση. Το "ναι" σε φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων και σου δένει τα χέρια. Δεν μπορείς, π.χ., να αξιοποιήσεις και να πιέσεις για να αμβλύνεις τα αρνητικά, γιατί εδώ δεν πρόκειται για θετικά και δίπλα τους τα αρνητικά, αλλά πρόκειται για τη συγκρότηση ενός μη κράτους. Αυτό για μας είναι το πρόβλημα.

Υπάρχει πείρα πολλών "ναι" την τελευταία δεκαετία. Η πείρα του Οσλο που το Παλαιστινιακό όχι μόνο δεν το έλυσε, αλλά το έκανε ακόμα χειρότερο. Η λογική που λέει ότι την αδικία ενός πολέμου δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις με το δίκαιο, αλλά με την απεμπόληση κάθε ιδέας δικαίου, με έναν ανυπόφορο και απαίσιο συμβιβασμό. Αυτή η λογική δεν μπορεί να μετατραπεί σε πρακτική των λαών, των κινημάτων, των προοδευτικών δυνάμεων».

«Εμείς, λοιπόν - κατέληξε η Αλέκα Παπαρήγα - υποστηρίζουμε το "όχι". Βεβαίως είναι δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων να αποφασίζουν. Αν παίρνουμε μια τέτοια καθαρή και βροντερή θέση είναι για τον εξής λόγο: Γιατί το Κυπριακό είναι ένα διεθνές ζήτημα, μπλεγμένο στα γρανάζια της σύγχρονης "νέας τάξης πραγμάτων". Και οφείλουμε να πάρουμε θέση και να έχουμε αλληλεγγύη γιατί η Κύπρος είναι πολύ κοντά μας στην περιοχή, γιατί η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη και επομένως οι εξελίξεις δε θα περιπλέξουν τα προβλήματα του κυπριακού λαού, αλλά ενδεχομένως θα φέρουν πιο κοντά ενδεχομένως μια ελληνοτουρκική αναμέτρηση όταν αυτή συμφέρει αυτούς που συμφέρει.

Δε θέλουμε να προμαντέψουμε πώς ακριβώς θα είναι οι αρνητικές συνέπειες. Αλλά πιστεύουμε ότι πρέπει να τις ξέρουμε. Γι' αυτό το "όχι" νομίζω μπορεί να μας κρατήσει όλους σε μία θέση, ώστε από καλύτερες θέσεις να παλέψουμε, και στο κάτω κάτω να μη δημιουργηθεί ένα πρότυπο κράτους το οποίο θα πάει σαν μοντέλο να εφαρμοστεί σε άλλα κράτη. Κι αυτό μην το ξεχνάμε. Η Βοσνία ήταν η αρχή στην περιοχή, ήρθε το Κόσσοβο και τώρα η Κύπρος».

Αμέσως μετά το πέρας της δήλωσής της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δέχτηκε τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

- Σας στεναχώρησε που ήσασταν οι μόνοι που είπατε «όχι» και τα άλλα τρία κόμματα είπαν «ναι»;

- Κατ' αρχήν είμαστε προετοιμασμένοι γι' αυτό. Αλλωστε υπάρχει επίσημη τοποθέτηση. Ειλικρινά σας λέω ότι υπάρχουν στιγμές, σαν αυτή, που έχεις να κάνεις με ένα διεθνές πρόβλημα σε μια περιοχή που μαίνεται ο πόλεμος και που υπάρχουν οι σχεδιασμοί για την αναμόρφωση του αραβικού κόσμου, υπάρχουν λοιπόν στιγμές που αισθάνεσαι άσχημα. Αλλά εμείς βλέπουμε ότι θα είμαστε πολλοί στο επίπεδο του λαού και του κινήματος.

- Πώς κρίνετει τη στάση του πρωθυπουργού όλο αυτό το διάστημα;

- Νομίζω ότι η υπόθεση δεν κρίθηκε στη Λουκέρνη. Η Λουκέρνη ήταν κλεισμένη υπόθεση. Υπάρχει η ένσταση ή ο προβληματισμός για τη διαδικασία της Ν. Υόρκης. Δηλαδή δε θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή η πρόταση επιδιαιτησίας του Κόφι Ανάν. Οπωσδήποτε και η Ν. Υόρκη δημιούργησε δυσκολίες γιατί αναγνώρισε την επιδιαιτησία. Ομως εμείς πιστεύουμε ότι η υπόθεση της Κύπρου μπήκε στο τούνελ που μας οδήγησε στο σήμερα πολύ πριν, γι' αυτό αν θέλετε αναφερόμαστε στο Ελσίνκι. Π.χ. η υπόθεση του Αιγαίου και το κλείσιμο του Αιγαίου, πάλι μ' αυτή την αντίληψη, και με βάση τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας, έχει ως ένα βαθμό προδιαγραφεί από τη δήλωση της Μαδρίτης, ανάμεσα στον Κ. Σημίτη και τον τότε πρόεδρο Ντεμιρέλ. Η απόφαση του Ελσίνκι πακετοποιεί Κυπριακό και Αιγαίο.

- Μιλήσατε για το θέμα των ελληνοτουρκικών στη σύσκεψη;

- Βεβαίως. Από τη στιγμή που εμείς πιστεύουμε ότι είναι ενιαίο το πακέτο, ανεξάρτητα αν μπαίνει στην ανοιχτή επικαιρότητα τμηματικά, το θίξαμε. Ακριβώς αν γίνει το κλείσιμο του Κυπριακού, όπως πάει να γίνει, δεν πρόκειται να δημιουργήσει καλό κλίμα για να επιλυθεί το Αιγαίο, αλλά το κλείσιμο του Κυπριακού θα συμπαρασύρει σε μια ανάλογη, τηρουμένων των αναλογιών, «λύση» και στο Αιγαίο.

- Η καλύτερη επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων μπορεί να γίνει στη βάση της κοινής αντίθεσης στο σχέδιο Ανάν;

- Και της δράσης κατά των όποιων συνεπειών υπάρχουν. Κοινής δράσης.

- Με δεδομένο τη σύνταξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας υπέρ του σχεδίου και της προσδοκίας για μια καλύτερη ζωή μέσα στην ΕΕ, δε σας ανησυχεί το ενδεχόμενο να υπάρξει περαιτέρω απομάκρυνση των δύο κοινοτήτων;

- Εμείς υπογραμμίζουμε, και το υπογραμμίσαμε έγκαιρα, ότι αυτό το περίεργο κράτος που φτιάχνεται με τις δύο χωριστές κυριαρχίες χωρίς τη σωστή ιεραρχία στις αποφάσεις, όπου το κάθε χωριστό κράτος είναι πιο δυνατό από την κεντρική διοίκηση, με τη χωριστή οικονομία, όλα χωριστά, αυτά δυσκολεύουν την επαναπροσέγγιση. Ομως όταν πρόκειται για τους λαούς, τους εργαζόμενους, τους απλούς ανθρώπους, εμείς δε βλέπουμε το ζήτημα μοιρολατρικά. Είναι στο χέρι τους να αντιδράσουν. Θεωρούμε ότι είναι μια παρακαταθήκη, η δραστηριότητα που ιδιαίτερα το ΑΚΕΛ ανέπτυξε τα προηγούμενα χρόνια πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Είναι μια πολύ καλή βάση που πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί. Επίσης να απομονωθεί κάθε φωνή, όπου κι αν βρίσκεται, που αντιμετωπίζει τα ζητήματα από μια εθνικιστική σοβινιστική πλευρά.

- Για την αναβολή των δημοψηφισμάτων που προτείνει το ΑΚΕΛ;

- Θα έλεγε κανείς γενικά από θέμα αρχής όταν διαπιστώνεται π.χ ότι και ο χρόνος λειτουργεί με το πιστόλι στον κρόταφο, μπορεί να πει κανείς ότι αφού θέλουν χρόνο να τον έχουν. Το πιστόλι στον κρόταφο δεν αφορά μόνο στο χρόνο του δημοψηφίσματος, αλλά όλη τη διαδικασία. Ομως θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής. Εμείς θεωρούμε ότι μια αναβολή, αν δοθεί, πρέπει να αξιοποιηθεί για ένα πιο βαθύ και μαζικό συνειδητό «όχι». Ενα «όχι» που ο καθένας θα το ψηφίζει ξέροντας τι και γιατί ψηφίζει έτσι. Από κει και πέρα - επειδή έχω δει και την απόφαση του ΣΥΝ, και κάποιες νύξεις σε δηλώσεις του ο Γ. Παπανδρέου - αν θέλουμε το «όχι» για ν' ανοίξουμε το δρόμο των πιέσεων για το «ναι», τότε αυτή καθεαυτή η αναβολή δε θα είναι ωφέλιμη.

Ομως εμείς θεωρούμε ότι είναι ένα ζήτημα των κυπριακών δυνάμεων να εκτιμήσουν αυτή την κατάσταση. Δεν είναι κάτι που εμείς θα το παρεμποδίσουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι το πολιτικό ζήτημα, η στάση απέναντι στα βασικά χαρακτηριστικά του σχεδίου Ανάν. Και μην κρυβόμαστε πίσω από το χρόνο διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Εμείς θα πούμε στον κυπριακό λαό: όποιος χρόνος και αν είναι και τώρα ή σε 6 μήνες και σε 7 μήνες, αυτό που έχει σημασία είναι να είναι όλο και πιο πολύ συνειδητό, διεθνιστικό και πατριωτικό το «όχι».