Από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην COSCO

Την εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους: Μάρκο Μπεκρή, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων COSCO - Λιμάνι Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ - Ελλάδα), Jose Nivoi, πρόεδρο του Συνδικάτου Λιμενεργατών της Γένοβας και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Λιμενεργατών της USB (Ιταλία), και Tony Hauboit, γενικό γραμματέα της Εθνικής Ομοσπονδίας Λιμενεργατών της CGT (Γαλλία). Το κλείσιμο της εκδήλωσης έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος.

Κατά την εκδήλωση η αντιπροσωπεία του Σωματείου Εργαζομένων COSCO - Λιμάνι Πειραιά παρέδωσε στις αντιπροσωπείες από την Ιταλία και τη Γαλλία αναμνηστική φωτογραφία από τη συγκέντρωση των ταξικών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά του 2020.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

«Οι λιμενεργάτες δουλεύουν σε έναν χώρο δουλειάς στρατηγικής σημασίας. Τα λιμάνια αποτελούν σημείο συνάντησης πολύ μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, σημείο διασταύρωσης σφοδρών ανταγωνισμών μονοπωλίων με υψηλή συγκέντρωση κεφαλαίου, για τον συνδυασμένο έλεγχο της καπιταλιστικής παραγωγής, των Μεταφορών, της Ενέργειας, της πολεμικής και ναυπηγικής βιομηχανίας, του Τουρισμού. Αποτελούν επίσης εμπορευματικό κέντρο για συναρμολόγηση, συσκευασία, αποθήκευση, μεταφορές, logistics. Συνιστούν διακλαδώσεις μεγάλων οδικών αξόνων, κεντρικών σιδηροδρομικών δικτύων και της ναυσιπλοΐας (...) Ο στρατηγικός σχεδιασμός του αντιπάλου, της αστικής τάξης, έχει σε περίοπτη θέση τα λιμάνια και τον ρόλο τους για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι σε συνθήκες εκδήλωσης ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου και μιας νέας επικείμενης καπιταλιστικής κρίσης και κλιμάκωσης των ανταγωνισμών, η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική σημασία των λιμανιών ισχύει στο πολλαπλάσιο».

«Από την άλλη πλευρά, τη δική μας πλευρά», συνέχισε, «τα ίδια λιμάνια έχουν ανεκτίμητη στρατηγική σημασία για την εργατική τάξη, γιατί συμπυκνώνουν τον τεραστίων διαστάσεων συγκεντρωμένο πλούτο που μπορεί να αξιοποιηθεί σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που να ικανοποιεί τις κοινωνικές λαϊκές ανάγκες».

Αναφερόμενος στον ρόλο της ΕΕ, επεσήμανε: «Η ΕΕ κατέστησε σαφές ότι γενικό συμφέρον των ευρωενωσιακών μονοπωλίων αποτελεί ένα λιμάνι που εκτός από εμπορικό διαμετακομιστικό κέντρο, ναυπηγικός σταθμός και τουριστικός προορισμός, πρέπει ταυτόχρονα να είναι και πολεμικό ορμητήριο, με κάθε είδους πολεμική διευκόλυνση, καθώς και ενεργειακός κόμβος, με αναβαθμισμένες υποδομές παραγωγής, εξοικονόμησης και αποθήκευσης Ενέργειας, ακόμα και από αραγμένα πλοία».

Τα συμφέροντα των εργαζομένων όχι μόνο δεν συναντιούνται αλλά είναι αντίπαλα με κάθε επιχειρηματικό σχέδιο του ενός ή του άλλου ομίλου ή και του αστικού κράτους, πρόσθεσε, ενώ αναφερόμενος στην πολιτική πρόταση του Κόμματος για τα λιμάνια υπογράμμισε: «Η θέση του ΚΚΕ για το λιμάνι εκφράζει την αντίληψή μας συνολικά για τα μέσα παραγωγής και τους στρατηγικούς τομείς στην Ελλάδα. Αναδεικνύει ότι δύο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν, ο δρόμος του κεφαλαίου και ο δρόμος της εργατικής τάξης, ο καπιταλιστικός και ο σοσιαλιστικός. Λιμάνια στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας και των αναγκών της εργατικής τάξης, του λαού, μπορούν να υπάρξουν μόνο όταν απαλλαγούν από το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μόνο όταν υποταχθούν σε ένα επιστημονικό σχέδιο με κριτήριο την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων, την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ενα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει να αφαιρεθεί η εξουσία από την αστική τάξη, να φύγουν από τη μέση τα παράσιτα οι καπιταλιστές. Προϋποθέτει τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της».

Κλείνοντας τόνισε: «Παίρνουμε δύναμη, εμπνεόμαστε από τον αγώνα των λιμενεργατών στην Ευρώπη και την πλούσια πείρα που θα μας μεταφέρουν οι προσκεκλημένοι μας. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η πάλη, η πάλη τους, η πάλη όλων μας, θα βρει λιμάνι και προορισμό έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, κρίσεις και προσφυγιά».

Στη συνέχεια ο Μάρκος Μπεκρής αναφέρθηκε στα συμπεράσματα από τους αγώνες που ανέπτυξε το Σωματείο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, για την αντεργατική αποστολή της ΕΕ, το τσάκισμα δικαιωμάτων ακόμα και με κρατικό ΟΛΠ, τους αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και κερδοφορίας την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, που πάτησε πάνω στα διαλυμένα δικαιώματα των λιμενεργατών.

Συνεχίζοντας υπογράμμισε ότι «ο ρόλος των λιμανιών αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν ξεσπάσει πόλεμος, καθώς από τα λιμάνια μεταφέρονται στρατιωτικά πολεμικά εφόδια, στρατιωτικά οχήματα και δυνάμεις στρατού. Γι' αυτό θεωρούμε σημαντικό ότι εμείς από αυτά τα λιμάνια έχουμε αποφασίσει πως δεν θα ενταχθούμε σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε λιμενεργάτης να μην ξεφορτώσει καράβι με στρατιωτικό υλικό».

Και πρόσθεσε: «Δύο γραμμές συγκρούονται στο εργατικό κίνημα, στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Και το μέτωπο αυτό πρέπει να μεγαλώσει, γιατί έχουμε τη ΓΣΕΕ που λέει ότι "η απεργία έφαγε τα ψωμιά της" και τώρα πρέπει να συνεννοούμαστε με την εργοδοσία για να δούμε τι μπορούμε να αποσπάσουμε, χωρίς κανέναν αγώνα πάντα. Αλλωστε τα ίδια λέει και η εργοδοσία, τόσο στην κρίση όσο και στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η ΠΣΟ, μέσω της οποίας παλεύουμε κι εμείς».

Αναφέρθηκε επίσης «στον ρόλο των ελληνικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης και κάθε συνεργασίας», ο οποίος «είναι καθαρός και συγκεκριμένος: Να μη διαταραχθούν οι επενδύσεις και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων» και κλείνοντας τόνισε: «Γι' αυτό άλλωστε μας σέρνουν στα δικαστήρια όλα αυτά τα χρόνια, για όλες τις απεργίες που έχουμε κάνει αλλά και θα κάνουμε. Γι' αυτό επίσης δεν εφαρμόζουν τα ΒΑΕ στους λιμενεργάτες, ένα επάγγελμα πραγματικά επικίνδυνο και ανθυγιεινό. Πολύ περισσότερο, ξέρουμε καλά ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε από κάποιον άλλον να μας σώσει αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι για τις οικογένειές μας, για τα παιδιά μας... Τώρα δυναμώνουμε κι άλλο τη μάχη, τον αγώνα, το Σωματείο μας, να συνεχίσει να είναι κάστρο αγώνα και αλληλεγγύης που καθημερινά θα δυναμώνει και θα ριζώνει περισσότερο».

Τον λόγο έπειτα πήρε ο Jose Nivoi, ο οποίος μετέφερε εμπειρία από το πώς το συνδικάτο τους από εργοδοτικό πέρασε στα χέρια των εργατών, αλλά και σε σχέση με τη σφοδρή επίθεση στα δικαιώματά τους από τις ιταλικές κυβερνήσεις.

Ανέφερε ακόμα: «Κάνουμε και μια σκέψη για το ποιες είναι οι επιπτώσεις από την αυτοματοποίηση στη δουλειά των λιμενεργατών, ή με μεθόδους όπως το να βάζουν ναυτεργάτες να κάνουν δουλειά λιμενεργατών. Πάνε μαζί αυτά τα δύο πράγματα, γιατί από τη στιγμή που μπαίνει στη μέση μαζί η αυτοματοποίηση και οι ναυτεργάτες να κάνουν τη δουλειά λιμενεργατών, ενισχύεται η δουλειά - λάστιχο. Είναι σφοδρή η επίθεση στους λιμενεργάτες καθημερινά, που δουλεύουν για πενταροδεκάρες, με την εργοδοσία να βγάζει από τη μύγα ξίγκι. Ομως, γνωρίζουν πολύ καλά οι εργοδότες ότι έχουμε πολύ μεγάλη δύναμη για να μπλοκάρουμε τα εμπορεύματα, αυτό είναι το μεγάλο τους πρόβλημα».

Τόνισε επίσης την απόφασή τους να μπλοκάρουν τη μεταφορά πολεμικού υλικού το 2019 στη Γένοβα, όπως και να οργανώσουν γενική απεργία όταν ξέσπασε ο τελευταίος πόλεμος στην Ουκρανία, όπου αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν να αυξήσει τις πολεμικές δαπάνες. Γιατί, όπως χαρακτηριστικά είπε, «δεν αποδεχτήκαμε, αρνηθήκαμε και να διανοηθούμε ότι από τις δικές μας ώρες δουλειάς θα προκαλούσαμε νεκρούς».

Ακολούθησε η ομιλία του Tony Hauboit, ο οποίος τόνισε ότι με συλλογικούς και μαζικούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια κατέκτησαν ορισμένα δικαιώματα κόντρα στην αντεργατική επίθεση των γαλλικών κυβερνήσεων. Μετέφερε ακόμα πλούσια εικόνα για τους ταξικούς αγώνες των σωματείων, αναφέροντας πως όπλο στα χέρια τους είναι ότι «γνωρίζουν πως τα λιμάνια είναι οικονομικοί πνεύμονες ενός έθνους με όλη την αλυσίδα μεταφοράς εμπορευμάτων» και ότι «έχουν τη δυνατότητα - και αυτό είναι καλό - να σταματήσουν τη δουλειά στα γαλλικά λιμάνια», αλλά και για την αλληλεγγύη που έδειξαν στους απεργούς στα διυλιστήρια. Αναφέρθηκε ακόμα στον πόλεμο στην Ουκρανία, λέγοντας ότι «για εμάς ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, οργανώνεται από το μεγάλο κεφάλαιο και τα θύματα για μια ακόμα φορά είναι ο λαός και οι εργαζόμενοι».

Το κλείσιμο της εκδήλωσης έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, ο οποίος ευχαρίστησε τους ομιλητές για την πλούσια πείρα που μετέφεραν και τόνισε ότι στην εκδήλωση αναδείχθηκε «ποια είναι η πραγματικά ταξική και διεθνιστική στάση της εργατικής τάξης μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο: Να μην επιλέξει ο λαός στρατόπεδο ιμπεριαλιστών - ληστών, να παλέψει ενάντια στις αστικές τάξεις, στη βάση της αυτοτελούς δράσης των εργαζομένων με στόχο τη δική τους εξουσία και το τέλος κάθε πολέμου». Ανέφερε ακόμα: «Οι αγώνες στην COSCO, στα λιμάνια της Ιταλίας, της Γαλλίας, η συσπείρωση των εργαζομένων κάτω από δύσκολες συνθήκες, αναδεικνύουν και το πώς πρέπει να παλεύει η εργατική τάξη. Αυτοτελώς, χωρίς να τάσσεται με το ένα ή το άλλο μονοπώλιο, παίζοντας το παιχνίδι των καπιταλιστικών ανταγωνισμών για τις κερδοφόρες υποδομές, αλλά θέτοντας στο επίκεντρο το γεγονός ότι τα καπιταλιστικά κέρδη βγαίνουν από το τσάκισμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Κλείνοντας τόνισε: «Πρόκειται για αγώνες που αφήνουν πολύ σημαντική παρακαταθήκη. Ενισχύουν τον ηρωισμό, την αταλάντευτη στάση, την αφοβία και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης μπροστά στη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, με το κράτος και τους μηχανισμούς του, με τα τσιράκια της εργοδοσίας».