ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη 2013
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
«Στα γεμάτα» η συζήτηση για το ελληνικό κρατικό χρέος

Μέχρι τα τέλη του χρόνου θα προσδιοριστεί το ύψος του νέου δανείου, γράφουν οι «Financial Times»

Στην Ευρωζώνη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ελληνικό χρέος και στις ΗΠΑ γύρω από τις σημερινές αποφάσεις της Fed
Στην Ευρωζώνη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ελληνικό χρέος και στις ΗΠΑ γύρω από τις σημερινές αποφάσεις της Fed
Ολοένα και πιο «ζεστή» γίνεται η συζήτηση για ένα νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα, το οποίο, μαζί με τις εξελίξεις στην Πορτογαλία, τη Γαλλία και σε άλλες χώρες, επιβεβαιώνει τα ζόρια των αστών να διαχειριστούν την κρίση. Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times», η συζήτηση για το τρίτο «πρόγραμμα στήριξης» για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού 2014 - 2015 στην Ελλάδα, μπορεί να πάρει έως και ένα χρόνο, ενώ υπολογίζει το σχετικό κονδύλι στα 15 δισ. ευρώ.

Οι «Financial Times» σημειώνουν πως οι τελικές χρηματοδοτικές ανάγκες θα προσδιοριστούν στο διάστημα Νοέμβρη - Δεκέμβρη 2013 και μέχρι τον Απρίλη του 2014 θα εξεταστεί ο τρόπος για την παραπέρα απομείωση του ελληνικού χρέους, πιθανότατα με νέα μείωση επιτοκίων και παράταση στην αποπληρωμή δανείων. Τέλος, οι «Financial Times» αναφέρουν εκτιμήσεις αξιωματούχων της τρόικας, οι οποίοι προειδοποιούν ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορεί να χρειαστούν και άλλα κεφάλαια, μετά τα μέσα του 2014, οπότε αναμένονται νέοι έλεγχοι στις ελληνικές τράπεζες.

Συνηγορώντας στα παραπάνω, ο επικεφαλής της γερμανικής «Commerzbank», Γιεργκ Κρέμερ, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να δοθεί νέο δάνειο στην Ελλάδα μετά το 2014, είπε ότι «δεν υπάρχει σχεδόν κανένας ιδιώτης επενδυτής, ο οποίος θα μπορούσε να τρομάξει από την είδηση περί νέας βοήθειας». Μιλώντας στην εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung», είπε ακόμα ότι «η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι πολύ αποτελεσματική» και ότι «οι φόβοι για κατάρρευση της νομισματικής ένωσης έχουν εν πολλοίς φύγει από το μυαλό των επιχειρηματιών».

Της ίδιας λογικής είναι και το άρθρο του Β. Σόιμπλε στους «Financial Times». Καλεί τον κόσμο να χαίρεται (!) «με τις θετικές οικονομικές ενδείξεις που στέλνει η Ευρωζώνη», δείγμα του ότι «η δημοσιονομική και διαρθρωτική δουλειά αποδίδει, βάζοντας τις βάσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη». Παρουσιάζει μάλιστα σαν παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία «στα τέλη της δεκαετίας του '90 ήταν ο άρρωστος της Ευρώπης», αλλά ανέκαμψε, διδάσκοντας ότι «οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θέλουν χρόνο για να εμφανίσουν αποτελέσματα και το πως ό,τι έσπασε, μπορεί να επισκευαστεί».

Από την πλευρά της, η Αγκελα Μέρκελ επαναλαμβάνει σε συνέντευξη την άρνησή της να συναινέσει σε νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους και εξηγεί: «Εάν προχωρήσουμε σε άφεση του χρέους μιας χώρας, θα θελήσουν το ίδιο και άλλες χώρες. Αυτό θα είχε συνέπειες για τους επενδυτές στις χώρες της Ευρωζώνης, οι οποίοι δεν θα ήταν σε θέση να γνωρίζουν εάν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Τους τελευταίους μήνες η Ευρώπη ανέκτησε αισθητά εμπιστοσύνη και θα πρέπει να αποφευχθεί οποιαδήποτε αβεβαιότητα».

Τρανταγμοί σε Φινλανδία - Γαλλία

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η κυβέρνηση της Φινλανδίας ανακοίνωσε ότι το 2014 πρόκειται να υπερβεί για πρώτη φορά το όριο του 60% του δημοσίου χρέους επί του ΑΕΠ, επειδή η οικονομία της χώρας δε σταματά να συρρικνώνεται. Το χρέος αναμένεται να φτάσει στο 60,7% το 2014 και στο 62,0% το 2015. Η Φινλανδία είναι «το μόνο κράτος της Ευρωζώνης, το οποίο ουδέποτε είχε παραβιάσει οποιοδήποτε από τα κριτήρια του Μάαστριχτ», σημείωνε το Μάη ο οίκος αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας «Moody's».

Ομοίως, η εφημερίδα «Figaro» ισχυρίζεται ότι το δημόσιο χρέος της Γαλλίας θα αυξηθεί κι άλλο, φθάνοντας στο 95,1% του ΑΕΠ στα τέλη του 2014. Πρόκειται για χρέος 1,95 τρισ. ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε χρέος 30.000 ευρώ ανά κάτοικο. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο υπουργός Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί παραδέχτηκε ότι το χρέος θα «φθάσει στο αποκορύφωμά του και κατόπιν θα αρχίσει να μειώνεται», χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο αριθμό.

Η Γαλλία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος χρηματοδότης, μετά τη Γερμανία, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ). Για τη Γαλλία, το κόστος των «προγραμμάτων στήριξης» άλλων χωρών ανήλθε το 2012 σε 48 δισ. ευρώ και αναμένεται να φθάσει τα 62,5 δισ. ευρώ το 2013 και τα 68,7 δισ. ευρώ το 2014. Αν εξαιρούνταν ο δανεισμός προς άλλες χώρες της Ευρωζώνης, το χρέος θα ανερχόταν στο 91,8% του ΑΕΠ το 2014, έγραψε η «Figaro».

Παίρνοντας την πάσα από το δημοσίευμα, ο Μοσκοβισί υπερασπίστηκε τις αντεργατικές ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση, λέγοντας ότι αυτό που θεωρεί σημαντικό είναι «να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα». Την περασμένη εβδομάδα, ο Μοσκοβισί είπε ότι η κυβέρνηση θα χρειαστεί να εξαντλήσει την παράταση των δύο ετών που έδωσε στη Γαλλία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για να μειώσει το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ το 2015.

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, χαρακτήρισε αξιέπαινη την πρόοδο της κυβέρνησης στη διαχείριση της κρίσης, προμηνύοντας και νέα μέτρα. Μετά την ολοκλήρωση του ΔΣ του Ταμείου, που ενέκρινε την εκταμίευση της δόσης των 84,7 εκατ. ευρώ προς την Κύπρο, η Κρ. Λαγκάρντ είπε ότι «οι κυπριακές Αρχές παραμένουν αφοσιωμένες στο να κάνουν περαιτέρω βήματα για την ανάκαμψη της οικονομικής σταθερότητας, καθώς και για τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών για τη στήριξη της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης».

Αναμένονται εξελίξεις στις ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ, τέλος, συνεδριάζει από χτες το ΔΣ της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Fed), το οποίο αναμένεται σήμερα να ανακοινώσει την επιβράδυνση του προγράμματος αγορών ομολόγων αξίας 85 δισ. δολαρίων που πραγματοποιεί κάθε μήνα. Χτες, σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, ο υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου είπε ότι το Κογκρέσο πρέπει να εγκρίνει την αύξηση του ορίου του χρέους όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η ζημιά μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη, αφού οι ΗΠΑ θα έχουν ελάχιστα ταμειακά διαθέσιμα στα μέσα Οκτώβρη.

«Εάν οι κάτοχοι ομολόγων των ΗΠΑ αποφασίσουν πως θέλουν να πληρωθούν αντί να συνεχίσουν να μετακυλίουν τις επενδύσεις τους, ολόκληρο το ταμειακό ισοζύγιο μπορεί να εξανεμιστεί», είπε ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, αναδεικνύοντας τον κίνδυνο να προχωρήσουν οι ΗΠΑ ακόμα και σε στάση πληρωμών.


Ο ΣΥΡΙΖΑ και το παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ

«Και ταυτόχρονα να δεσμευτώ και για την πρόταση νόμου και για έναν συνολικό σχεδιασμό ο οποίος θα δώσει μια άλλη προοπτική. Η μάχη η οποία δίνουμε και δίνετε -πρώτα εσείς τη δίνετε- είναι μια μάχη ταξική, είναι μια σύγκρουση ταξική (...) Και πιστεύω ότι αυτός ο αγώνας θα δικαιωθεί και θα έχει αποτελέσματα», Αλ. Τσίπρας, 27 Φλεβάρη 2013, ομιλία σε εργαζόμενους στη ΒΙΟΜΕ.

«Πάντως, καμία σχέση δεν έχει αυτή η επιλογή ενίσχυσης και αλλαγής θεσμικού πλαισίου, με αυτό που εσείς υπαινιχθήκατε ως ταξικό μίσος στο "Κάτω τα αφεντικά". Αυτό δεν αφορά εμάς. Εμείς ψάχνουμε για λύσεις (...) λύσεις που άλλες εποχές στη μεγάλη περίοδο μετά την ύφεση στις ΗΠΑ, ή μετά τον πόλεμο στην Ευρώπη, δεν τις έδωσαν αριστερές κυβερνήσεις, αλλά συντηρητικές κυβερνήσεις», Αλ. Τσίπρας, 15 Σεπτέμβρη 2013, συνέντευξη Τύπου ΔΕΘ.

Τα δυο αποσπάσματα, είναι αποκαλυπτικά της κοροϊδίας που σερβίρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε εργαζόμενους και ανέργους, υποσχόμενος λύσεις στο πρόβλημα της ανεργίας με αυτοδιαχείριση των εργοστασίων. Την ίδια ώρα, ο ίδιος ομολογεί ότι τίποτα ρηξικέλευθο δεν κομίζει για την εργατική τάξη, και ότι όσα λέει αποτελούν διευθέτηση στα μέτρα των μονοπωλίων και της διαχείρισης προς όφελός τους. Αυτό βέβαια, σε τίποτα δεν τον εμπόδισε να πει ένα κάρο ψέματα στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ και να προβάλλει το παράδειγμά τους σαν «συνταγή» για την καταπολέμηση της ανεργίας από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, υπονοούσε ότι οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ έφτιαξαν μια «σοσιαλιστική νησίδα» που υπερβαίνει τους νόμους του καπιταλισμού, ο οποίος ανοίγει και κλείνει τα εργοστάσια ανάλογα με τον αν φέρνουν κέρδη στον εργοδότη και καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις για να ξεπεράσει τις κρίσεις του. Ελεγε συγκεκριμένα ο Αλ. Τσίπρας το Φλεβάρη στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ: «Πριν από ενάμιση μήνα επισκέφτηκα τη Λατινική Αμερική (...) Εκεί λοιπόν βρέθηκαν αυτοί που ανέλαβαν μετά μια κατεστραμμένη χώρα, μπροστά σε μια ανεργία 24%. Και μέσα σε έξι χρόνια την πήγαν στο 6%. Πώς; Ενας από τους τρόπους ήταν, αλλάζοντας το θεσμικό πλαίσιο και δίνοντας τη δυνατότητα σε συνεταιρισμούς εργαζομένων, να πάρουν υπό το δικό τους έλεγχο την παραγωγή»...

Ποια είναι όμως η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη ΒΙΟΜΕ; Την περιέγραψε δημοσιογράφος που συμμετείχε στη συνέντευξη Τύπου του Αλ. Τσίπρα, την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να τον διαψεύσει κανείς. Είπε μεταξύ άλλων: «Τον περασμένο Φεβρουάριο ήρθατε στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφτείτε αποκλειστικά τη ΒΙΟΜΕ, να μιλήσετε τότε για ένα πιλοτικό εγχείρημα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Το ρεπορτάζ λέει ότι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ πριν ένα χρόνο, πήραν με δικαστική απόφαση -κι αυτό το επισημαίνω γιατί μπορούσαν να το αποκλείσουν- οφειλόμενα σε αυτούς εμπορεύματα, περίπου αξίας 250.000 ευρώ. Βγήκαν στην αγορά να τα πουλήσουν, στα 2/3 της τιμής και πιο κάτω, αλλά δεν βρήκαν αγορά. Μέχρι τώρα δεν έχουν πουλήσει τίποτα (...) Πριν κλείσει η ΒΙΟΜΕ είχε 90 εργαζόμενους. Στο εγχείρημα συμμετείχαν 35 με 38 και σήμερα -απ' ό,τι λέει πάλι το ρεπορτάζ- είναι οι μισοί»... Αυτό που τον Φλεβάρη ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήριζε «πιλοτικό εγχείρημα πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε να βασιστούμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε σ' αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, την τρομακτική αύξηση της ανεργίας», είναι μια εξόφθαλμη απόπειρα εξαπάτησης των ανέργων και των οικογενειών τους. Τέτοια πειράματα έχουν ημερομηνία λήξης και όχι ευχάριστο τέλος για τους εργαζόμενους, που πήραν τοις μετρητοίς τις αυταπάτες.

Δεν αρκεί να διευθύνει ο εργάτης το κουφάρι που άφησε πίσω του ο καπιταλιστής, αφού πρώτα τον ξεζούμισε. Ας αναλογιστεί: Σε ποιο περιβάλλον θα λειτουργήσει; Πώς θα παράγει; Από πού και σε τι τιμές θα προμηθεύεται πρώτες ύλες; Με τι χρήματα; Πού θα πουλάει, σε ποια αγορά; Πώς εν ολίγοις θα ανταγωνιστεί τα μονοπώλια του κλάδου, που ισοπεδώνουν στο διάβα τους άλλα ανταγωνιστικά τους; Να γιατί χρειάζεται κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με ανατροπή της εξουσίας τους και οργάνωση της οικονομίας κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό κοινωνικό έλεγχο, όπως λέει το ΚΚΕ. Μόνο έτσι θα εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία και οι εργαζόμενοι θα πάρουν πραγματικά στα χέρια τους την παραγωγή. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδοσκοπεί με την αγωνία και τον πόνο των ανέργων και των οικογενειών τους, καλλιεργώντας αυταπάτες και τη μοιρολατρία, ότι είναι καταδικασμένοι να παραμένουν έρμαια της πλουτοκρατίας, κάθε φορά που αποφασίζει να κλείσει μια επιχείρηση, ή να μεταφέρει τα κεφάλαιά της σε άλλον τομέα.


Β.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ