ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 2 Ιούνη 2002
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΟΙ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΕΝΣΤΟΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΟΥΝ
Στο λιμάνι δόθηκε ταξική μάχη που έχει και συνέχεια

Οι προβοκάτσιες που επιχείρησε ο υπουργός των εφοπλιστών μαρτυρούν τον πανικό της κυβέρνησης και των αφεντικών της.

Μετά τις ορδές των «ράμπο», που έστειλαν στο λιμάνι για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό λαό, μετά τα ανοιγμένα κεφάλια, τα σπασμένα πόδια και χέρια, τα τσακισμένα πλευρά, μετά το ματοκύλισμα των απεργών ναυτεργατών και των εργατών της στεριάς, που υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στο μεροκάματο, στην αξιοπρεπή διαβίωση και εξέφρασαν την ταξική τους αλληλεγγύη, ήρθαν η ξετσιπωσιά και η προβοκάτσια! Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Ανωμερίτης, ο αρχιτέκτονας της βάρβαρης, φασιστικής επίθεσης σε βάρος των εργατών, που έστησε κατ' εντολήν των εφοπλιστών, τώρα, μέσα σε ένα παραλήρημα προβοκάτσιας, προσπαθεί εναγωνίως να καλύψει τα ακάλυπτα.

Χρειάστηκε 13 σελίδες δελτίων Τύπου και απανωτές δηλώσεις, με τις οποίες προσπαθεί να κατασκευάσει ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος των θυμάτων της κρατικής τρομοκρατικής επίθεσης που ο ίδιος συντόνισε. Φτάνει στο σημείο να κάνει λόγο για «κατσαβίδια, ρόπαλα και όπλα» στα χέρια των εργατών, όταν την Τετάρτη το βράδυ το Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας είχε γεμίσει από τα αιμόφυρτα θύματα των βατραχανθρώπων του! Ομως, τόσο η πρωτοφανής σε αγριότητα επίθεση σε βάρος των εργατών την Τετάρτη στο λιμάνι του Πειραιά, όσο και οι προβοκατόρικες μέθοδοι που επιστρατεύει τώρα ο υπουργός κάνουν σαφές ότι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επικρατεί πανικός. Φανερώνουν ότι αυτή η αγωνιστική, ηρωική σε πολλές περιπτώσεις, στάση των εργατών, που βρέθηκαν την Τετάρτη στο λιμάνι του Πειραιά, η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη που αναδείχτηκε, αλλά και η γενική λαϊκή κατακραυγή που εκφράστηκε απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, τους έχει κάνει να χάσουν τον ύπνο τους.


«Από τα 122 λιμάνια της χώρας διεξήχθησαν κανονικά όλα τα δρομολόγια χωρίς κανένα επεισόδιο, με εξαίρεση το λιμάνι του Πειραιά, στο οποίο άτομα άσχετα με το ναυτικό επάγγελμα επιχείρησαν να παρεμποδίσουν τον απόπλου των πλοίων, δημιουργώντας επεισόδια σε βάρος των πληρωμάτων, των επιβατών και των λιμενικών» και ότι «σύμφωνα με τα στοιχεία των ακτοπλοϊκών εταιριών όλων των πλοίων ουδείς ναυτικός απέργησε», είπε ο Γ. Ανωμερίτης για να καλύψει ότι: Από τα χαράματα της Τετάρτης αμέτρητες διμοιρίες βατραχανθρώπων, λιμενικών και ειδικών δυνάμεων είχαν θέσει υπό την πολιορκία τους το λιμάνι του Πειραιά. Οτι αυτές οι δυνάμεις, τις οποίες η κυβέρνηση είχε θέσει υπό τη διάθεση των εφοπλιστών, έπαιρναν απευθείας εντολές από τον εφοπλιστή Αγούδημο, τους ανθρώπους των «Μινωικών Γραμμών», της ΑΝΕΚ, των «Επιχειρήσεων Αττικής», που είχαν σπεύσει στο λιμάνι για να «μαντρώσουν» τα πληρώματα. Με τις εντολές των εφοπλιστών, οι βατραχάνθρωποι κλείδωσαν μέσα στο μηχανοστάσιο τους μηχανικούς του πλοίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗ». Ενώ οι μηχανικοί του «ΠΗΓΑΣΟΣ» έβαλαν μπρος με το «πιστόλι στον κρόταφο», που τους έβαλαν οι 30 περίπου λιμενικοί που εισέβαλαν στο πλοίο! Μιλάει για την παρουσία «ατόμων άσχετων με το ναυτικό επάγγελμα», προσπαθώντας να υπονομεύσει την ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε στους ναυτεργάτες από τους χιλιάδες εργάτες της στεριάς και τους νεολαίους που έσπευσαν στο λιμάνι.

«Η απεργία ήταν παράνομη». «Οταν κανείς μπαίνει μέσα στον κλειστό λιμενικό χώρο με κατσαβίδια, όπλα και ρόπαλα και έχουμε και 15 λιμενικούς τραυματίες, οφείλουν αυτοί που οργάνωσαν τα επεισόδια που δεν είναι ναυτικοί να μας πουν ποιοι ήταν». Φράσεις, που φανερώνουν την αδυναμία της κυβέρνησης απέναντι στην αυτοθυσία και αυταπάρνηση που έδειξαν οι εργάτες στεριάς και θάλασσας, καταγράφοντας στιγμές ηρωικές, για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην απεργία, το δικαίωμά τους στη ζωή. Ποια κυβέρνηση, άλλωστε, μπορεί να κοιμάται ήσυχη, όταν ναυτεργάτες, όπως ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, κρεμιούνται ακόμα και στους καταπέλτες για να σταματήσουν τα πλοία, όταν απεργοί, νεολαίοι, γυναίκες, παιδιά, απέναντι στη σιδερένια μπότα των δυνάμεων καταστολής προτάσσουν παλικαρίσια τα ίδια τους τα κορμιά, όπως έγινε στο «ΕΞΠΡΕΣ ΑΠΟΛΛΩΝ», στο «ΚΡΗΤΗ ΙΙ», στο «ΛΙΣΣΟΣ» και πάει λέγοντας; Μιλάει για λιμενικούς τραυματίες, όταν το Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας είχε γεμίσει από τραυματισμένους απεργούς. Οταν οι βατραχάνθρωποι σακάτευαν εργάτες, που ήταν ήδη αιμόφυρτοι μέσα σε ασθενοφόρα, όταν έριχναν γροθιές και γονατιές σε νεολαίους, που τους είχαν δεμένους με χειροπέδες και μέσα στο Λιμεναρχείο!

Δυο κόσμοι αντιπαρατέθηκαν στο λιμάνι. Η εργατική τάξη είναι αυτή που λάμπρυνε τη μέρα. Το αστικό κράτος αποκάλυψε τη μαύρη αποστολή του
Δυο κόσμοι αντιπαρατέθηκαν στο λιμάνι. Η εργατική τάξη είναι αυτή που λάμπρυνε τη μέρα. Το αστικό κράτος αποκάλυψε τη μαύρη αποστολή του
Ο,τι κι αν λέει εκ των υστέρων ο υπουργός των εφοπλιστών, όπως αναφέρει και η σύγκλητος του Πολυτεχνείου, «ο τηλεοπτικός μάρτυρας για τα πρωτοφανή, για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, σε έκταση και βία, επεισόδια στο λιμάνι του Πειραιά, είναι αδιάψευστος». Οι απεργοί ναυτεργάτες είχαν ένα μόνον όπλο, την ταξική αλληλεγγύη. Ας είναι σίγουρη η κυβέρνηση των εφοπλιστών, ειδικά ο υπουργός τους, ότι η ώρα που θα τρέχει να φύγει μες τη νύχτα δεν αργεί.

Μπροστά είναι η επόμενη πανεργατική απεργία, μπροστά είναι και η ήδη αποφασισμένη ναυτεργατική απεργία στις 11 Ιούνη.


Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ


Οπως χτες, ακόμα καλύτερα αύριο

Πρέπει, λοιπόν, να ζητήσουμε συγνώμη; Να δικάσουμε την Σωτηρία Βασιλακοπούλου; Γιατί τόλμησε όντας φοιτήτρια της Παντείου, μέλος της ΚΝΕ, να πάει και να σκοτωθεί έξω από το γκέτο της ΕΤΜΑ, μοιράζοντας προκηρύξεις που λέγαν στους εργάτες, τους τσακισμένους από την εργοδοτική τρομοκρατία, ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι έχουν μαζί τους τα ίδια τα παιδιά τους, ότι έχουν μαζί τους τα πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης, ότι η νέα γενιά δε διαβάζει μόνο στα βιβλία, αλλά και προχωρά στο δρόμο του «άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες»;

Αυτό, λοιπόν, πρέπει να κάνουμε; Να δικάσουμε όποιον αντιστέκεται; Να δικάσουμε την αλληλεγγύη; Να δικάσουμε τις αξίες της εργατικής τάξης;

Αυτό ζητάει ο υπουργός Ναυτιλίας για να δικαιολογήσει τον άγριο ξυλοδαρμό των διαδηλωτών στο λιμάνι, αυτό ζήτησε εκ μέρους συνολικά της κυβέρνησης και ο υπουργός Τύπου. Αυτό ζήτησε, μέρες πριν, και η Κρατική Ασφάλεια όταν κάλεσε τον Δ. Κουμπούρη να καταθέσει ενάντια σε διαδηλωτές που τόλμησαν να αποκαλύψουν τον οπλοφόρο - προβοκάτορα ασφαλίτη την ώρα που επιχειρούσε να μπει στην πρωτομαγιάτικη πορεία.

Ζητάνε απ' όποιον αγωνίζεται να δηλώσει ένοχος ακριβώς γιατί αγωνίζεται!

Εκπαιδευμένα σκουλήκια όλοι αυτοί που οι κανόνες της παρούσας αστικής κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», μιάς στιγνής δικτατορίας του κεφαλαίου, τους επιτρέπουν να καλύπτονται πίσω από τον τίτλο «ηγεσία του τόπου», αξιώνουν από την κοινωνία να τους μοιάσει. Ονομάζουν «εκτροπή» ό,τι αμφισβητεί τη «νομιμότητά» τους. Ακόμα χειρότερα, επιχειρούν να τσακίσουν ειδικά τα νέα παιδιά ακριβώς την ώρα που μέσα από την ομορφιά της αγωνιστικής τους κατά του συστήματος ανάτασης, τους κάνουν καθαρό πως άλλο δρόμο απ' αυτόν της υποταγής έχουν επιλέξει.

Σαν κοινός χαφιές ο υπουργός Ναυτιλίας έδειξε με το δάκτυλο στο λιμάνι και έκανε την αποκάλυψη: Αυτοί, είπε, δεν είναι ναυτικοί. Είναι φοιτητές, είναι κομμουνιστές, είναι του ΠΑΜΕ!

Ο δύσμοιρος, δεν καταλαβαίνει πως ακριβώς αυτό που ο ίδιος θεωρεί κατηγορία είναι τίτλος τιμής; Καταλαβαίνει και πολύ καλά ξέρει τι λέει. Η τάξη που εκπροσωπεί γνωρίζει ποιος ήταν και είναι ο εχθρός της. Γι' αυτό αποπειράθηκε ο υπουργός της να ενοχοποιήσει στις συνειδήσεις του λαού τους πρωτοπόρους. Γιατί δίνουν το κακό παράδειγμα:

Μαθαίνουν στον εργάτη να αγωνίζεται. Του δείχνουν τον πλούτο και του εξηγούν πως αυτός βγήκε απ' τα χέρια του. Του δείχνουν το δρόμο για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας. Κι ακόμα περισσότερο, η οργάνωση αυτού του αγώνα με όρους καθαρής ταξικής αντιπαράθεσης εκπαιδεύει την εργατική τάξη, την κάνει από κινητοποίηση σε κινητοποίηση όλο και πιο ικανή να κινήσει για μακριά. Το γεγονός ότι σ' αυτό το ταξικό σχολειό η νέα βάρδια της εργατικής τάξης βρίσκει ήδη το βηματισμό της είναι για τους αστούς μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Είναι ήδη η τρίτη κατά σειρά πανεργατική απεργία στην οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), είναι ήδη η τρίτη κατά σειρά φορά που νέοι εργάτες και μαζί τους σπουδαστές και φοιτητές, παίρνουν τη θέση τους στην αλυσίδα της περιφρούρησης, και μέσα από αυτό κάνουν βήματα προς την κατάκτηση και της δικής τους ταξικής συνείδησης.

Φρένο σε μια τέτοια εξέλιξη επιχείρησαν να βάλουν με το χτύπημα στο λιμάνι οι εφοπλιστές και η κυβέρνησή τους. Προσπαθούν να προλάβουν το κακό. Καταλαβαίνουν πως όποιος μεγαλώνει στα ...χνάρια ενός Αμπατιέλου κι ενός Καλούδη, όποιος συγκλονίζεται διαβάζοντας την ιστορία του Τατάκη, δεν τρομάζει με απειλές που ξεστομίζουν θρασίμια τύπου Ανωμερίτη. Ξέρουν πως κι αν πέρασαν τα χρόνια, το τέλος της λειτουργίας της θρυλικής ΟΕΝΟ δε σήμανε και το τέλος του ναυτεργατικού κινήματος, που μέσα απ' άλλα σχήματα συνεχίζει στον ίδιο δρόμο.

Γι' αυτό ακριβώς χτυπούν με λύσσα. Γνωρίζουν πως στίχοι όπως «θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός και σπάει δεσμά κι αλυσίδες» δε γράφτηκαν στην τύχη. Και λυσσάνε ακόμα πιο πολύ. Αν και για «ανθρώπους» σαν τον Πρωτόπαππα και τον Ανωμερίτη τα ελατήρια της στάσης τους ίσως να είναι και πιο ταπεινά. Για τέτοιους τύπους δεν είναι λίγο από κει που ήταν στο τίποτα, να τους επιτρέπουν τώρα να γλείψουν αστακόψυχα από τα δάχτυλα του Βαρδινογιάννη.

Οπως και να 'ναι, η μάχη στο λιμάνι καταγράφηκε ήδη σαν μια λαμπρή σελίδα για το ελληνικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η πείρα που αντλείται απ' αυτήν είναι σημαντική για τη συνέχεια. Το γεγονός ότι το σύνολο του κρατικού μηχανισμού και η κυβέρνηση κινήθηκαν με αυτοματισμό και στάθηκαν μ' όλες τις δυνάμεις τους στο πλευρό των εφοπλιστών μόλις αυτοί κούνησαν το δαχτυλάκι τους, δίνει ένα καλό μάθημα για το τι είναι το αστικό κράτος και τι η κυβέρνηση του κεφαλαίου για ένα τέτοιο κράτος.

Από την άλλη, το γεγονός, επίσης, ότι σ' αυτήν την απεργία εκφράστηκε ακόμα πιο ισχυρά η ταξική αλληλεγγύη δεν είναι μόνο απόδειξη για την αξία αυτής καθαυτής της αξίας, αλλά και επιβεβαίωση του ότι για να αναδειχτούν τα καλύτερα στοιχεία του ταξικού αγώνα, προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ξεκάθαρης γραμμής για τους όρους διεξαγωγής της ταξικής αντιπαράθεσης. Ο,τι σηματοδοτήθηκε τρία χρόνια πριν με τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ και η επιμονή σ' αυτό, κάνει σήμερα φανερή την καταλυτικά θετική επίδρασή του στο σύνολο των αγώνων των εργαζομένων.

Ο,τι τρομάζει τους αστούς είναι αυτό ακριβώς που εκφράστηκε στο λιμάνι. Το «αγώνας ταξικός - πανεργατικός» δεν είναι μόνο σύνθημα. Είναι ο δρόμος μας.


Θ. Λ.


Αυτονόητα στην πρώτη γραμμή

Ο Νικόλας δεν πήγε να γίνει βαποράκι να τα κονομήσει. Διάλεξε να πάει μαζί με τον πατέρα του στην οικοδομή. Εγινε πλακάς. Και μπορούμε να βεβαιώσουμε πως είναι ταυτόχρονα κι ένας πολύ καλός φωτογράφος. Αυτονόητη η απεργία, αυτονόητη η αλληλεγγύη, αυτονόητη η ευαισθησία και η αντίδραση στην κρατική τρομοκρατία. Γιος του Αντρέα Ζαζόπουλου και της Λόλας απ' το Κερατσίνι, ένας ακόμα απ' αυτούς που κάνει περήφανη την εργατική τάξη για τα παιδιά της.


Πιο αποφασιστικά!

Του έσπασαν το πόδι και του το πατούσαν για να το λιώσουν! Ανοιχτό κάταγμα κνήμης, σπασμένη σε τρεις μεριές, υπέστη ο Κώστας Κοκόγιας, 28 χρονών, συνδικαλιστής λιθογράφος. Αποτελεί έναν από τους δεκάδες τραυματίες που ο κ. Ανωμερίτης και η κυβέρνησή του δεν «είδαν»... Η απάντηση του Κώστα: «Από εδώ και στο εξής ακόμα πιο αποφασιστικά στο δρόμο της ταξικής πάλης και αλληλεγγύης».


The Boss!

Ο κουστουμάτος με το πούρο, που δίνει τις διαταγές για το χτύπημα, είναι ένα από τα αφεντικά του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Ανωμερίτη και της κυβέρνησής του. Είναι ο εφοπλιστής Μ. Αγούδημος, που ίσως να πιστεύει πως ξεχάσαμε ότι και δικό του κτήμα ήταν το «Σαμίνα»...


Ξανά μπροστά!

Ακόμα ένας «ταραχοποιός», κατά τον κ. Πρωτόπαππα! Ο Νίκος Παπαγεωργάκης, του οποίου οι ειδικές δυνάμεις «περιποιήθηκαν» το κεφάλι, ήταν στο λιμάνι του Πειραιά μαζί με τους απεργούς ναυτεργάτες, κάνοντας την περιφρούρηση της απεργίας και δική του υπόθεση. «Εμπρός για νέους αγώνες», είναι και η δική του απάντηση στο τρομοκρατικό χτύπημα.


Με το κεφάλι ψηλά

Του κοπανούσαν το κεφάλι μέσα στο ασθενοφόρο, το οποίο οι ειδικές δυνάμεις καταστολής είχαν μετατρέψει σε κλούβα, για να σπάσει! Αδιάψευστος μάρτυρας, ο επίσης τραυματίας Κ. Κοκόγιας, που βρισκόταν μέσα στο ασθενοφόρο. Ο Κ. Αλεξανδρίδης, 18 χρόνων, σπουδαστής, «κύριοι» της κυβέρνησης, δεν είναι μόνο ένας από τους τραυματίες που δεν είδατε. Είναι ένας απ' αυτούς που μπορούν να περπατάνε με το κεφάλι ψηλά.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ