Το προφίλ της δύναμης που μπορεί να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά υπέρ των συμφερόντων της αστικής τάξης, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, επιχείρησε να φιλοτεχνήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη συνεδρίαση της ΚΕ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Είχε προηγηθεί φυσικά προσπάθεια να παρουσιάσει τη διαπραγμάτευση στα ευρωενωσιακά διαβούλια ως προϋπόθεση ανακούφισης του λαού, όταν είναι δεδομένο πως αυτή ακόμα κι αν καταλήξει σε «κούρεμα» του χρέους, θα επιφέρει πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.

Στο πλαίσιο αυτό επανέλαβε τις διαβεβαιώσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι σήμερα η δύναμη σταθερότητας στη χώρα, η εγγύηση της σταθερότητας» επειδή έχει πρόγραμμα για την έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, έχει «εδραιώσει το διεθνές κύρος» του και κυρίως παλεύει για «μια ευρύτατη εθνική, κοινωνική και πολιτική συνεννόηση» που είναι «σήμερα αναγκαία», αλλά «ως αφετηρία όμως ενός νέου συσχετισμού που θα προκύψει από τις εκλογές».

«'Η με το μνημόνιο, ή με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», αναφώνησε, επιβεβαιώνοντας ότι το πρόγραμμα με τα ψίχουλα για την ακραία φτώχεια και τις παροχές στο κεφάλαιο είναι όλο κι όλο ό,τι απέμεινε απ' τις υποσχέσεις στο λαό που αφειδώς μοίραζε για ψηφοθηρικούς, όπως αποδείχτηκε, λόγους. Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η φράση «οφείλουμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό όσο σκληρή κι αν είναι αυτή, η κυβέρνηση Σαμαρά αφήνει πίσω της μια χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας».

Η ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προσηλωμένη ακριβώς στο να ενισχύσει την υποψηφιότητα που έχει θέσει για την ανάληψη της αστικής διαχείρισης. Ετσι, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι εφαρμόζοντας κατά γράμμα το μνημόνιο στραγγαλίζει την «πραγματική οικονομία», ότι υπονομεύοντας τον ίδιο, υπονομεύει τη σταθερότητα που έχει ανάγκη η αστική τάξη. Κατήγγειλε την «πολιτική ηγεσία της Ευρώπης» ως «ανίκανη να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα το μέγεθος της κρίσης» και την «κοντόφθαλμη γερμανική ηγεμονία», «που ανακυκλώνει την κρίση και θέτει στόχους στους οποίους καμία χώρα δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί».

«Ποντάροντας» στην ψευδαίσθηση της φιλολαϊκής διεξόδου απ' την κρίση στο υπάρχον πλαίσιο, ώστε να πείσει το λαό να στρατευτεί κάτω απ' τις σημαίες του αντιπάλου του, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι φταίνε «τα εργαλεία με τα οποία η Ευρώπη προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση» και που «μόνο κοινωνική δυστυχία φέρνουν». Πρόσθεσε ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία η οποία θα έχει στόχο και αποστολή την προστασία των ανθρώπων»...

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πάντα με το βλέμμα στραμμένο στους καπιταλιστές διαμαρτυρήθηκε πως «ούτε διέξοδος στο πρόβλημα του χρέους υπάρχει, ούτε έξοδος στις αγορές υπάρχει, ούτε απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια». Προσπέρασε πως όλα αυτά, προϋποθέσεις για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, συνεπάγονται πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα και επανέφερε τις γνωστές προτάσεις για διαπραγμάτευση και λύση στο πρόβλημα του χρέους, το οποίο βεβαίως αναγνώρισε για πολλοστή φορά ως ευθύνη του λαού να αποπληρώσει.

Σε συνάρτηση μ' αυτό υποσχέθηκε στην αστική τάξη ότι «μετά την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, θα σταματήσουν οι αγορές να είναι εχθρικές» και άρα θα αποκατασταθεί η δυνατότητα του αστικού κράτους να δανείζεται για τις ανάγκες της, στέλνοντας το λογαριασμό στο λαό.

Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ακόμα ότι η δανειακή σύμβαση είναι ανεξάρτητη απ' το μνημόνιο, κρύβοντας ότι η διαθεσιμότητά της εξαρτάται από την πορεία υλοποίησης των μνημονιακών μέτρων που άλλωστε αποτελούν τμήμα αναπόσπαστο της στρατηγικής της ΕΕ.

Στο σημείο αυτό ήταν που, απευθυνόμενος στους καπιταλιστές, αλλά και σε λαϊκές δυνάμεις που έχουν πειστεί ότι η διευθέτηση του χρέους θα επιτρέψει μια όποια ανακούφισή τους, υποστήριξε: «Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του χρέους πρέπει η Ελλάδα να διαπραγματευτεί. Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί για το καλό της Ελλάδας και του λαού της; Η κυβέρνηση των μνημονίων; Η κυβέρνηση που βγαίνει δεξιά και αριστερά και δηλώνει ότι το χρέος είναι βιώσιμο; (...) Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση. Με ισχυρή λαϊκή εντολή και στήριξη».

Εντείνοντας τη ρητορική των κάλπικων και εκβιαστικών διλημμάτων πρόσθεσε: «Και αυτή θα είναι μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του. Οσο πιο ισχυρή και ευρεία θα είναι η νίκη μας στις επόμενες εκλογές, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η θέση της χώρας και του λαού μας».

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας αναφερόμενος στη διεθνή συγκυρία (Κυπριακό, Συρία, Ουκρανία, Βαλκάνια) - δίχως λέξη φυσικά για τις αιτίες που υποδαυλίζουν πολέμους, εθνικιστικές συγκρούσεις κ.λπ. - διαμήνυσε ακόμα στο ντόπιο κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του θα ακολουθήσει «εξωτερική πολιτική που να διεκδικεί δυναμικά εντός, αλλά και πέρα από την ΕΕ, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Που να προασπίζει και προωθεί ενεργά τα συμφέροντα της Ελλάδας, να ενισχύει το διεθνή της ρόλο».

Είχε δε το θράσος έπειτα από μια ώρα διαπιστευτηρίων και εξετάσεων στους καπιταλιστές να εγκαλέσει το ΚΚΕ ότι δεν έχει ...«επαναστατική γραμμή» και «δεν βοηθά το λαϊκό κίνημα αλλά τους εχθρούς του»!!!

Να σημειωθεί, τέλος, ότι στη διάρκεια των εργασιών πλειοψηφία - μειοψηφία πρόσθεσαν ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της κάλπικης αντιπαράθεσής τους που τους βοηθά να ψαρεύουν δεξιά - αριστερά σε θολά νερά. Στις αιτιάσεις πάντως όσων στο εσωκομματικό πεδίο νιώθουν να απειλούνται από νέους «ένοικους», αφιχθέντων απ' το ΠΑΣΟΚ, ο Αλ. Τσίπρας τους κάλεσε να ξεπεράσουν «μικροπαραγοντισμούς και μεγαλοπαραγοντισμούς», τις «τρικυμίες μέσα στα ποτήρια» και τις «υπαρξιακές κρίσεις και κρίσεις ταυτότητας για ψύλλου πήδημα» και να «συγκροτήσουμε συμμαχίες».

Ποια είναι η θέση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό το θέμα, όπως διατυπώθηκε στην εισήγηση του Αλ. Τσίπρα προς την ΚΕ;

«...Να συγκροτήσουμε και τα ψηφοδέλτιά μας. Ανοιχτά, πολυσυλλεκτικά, ανοιχτά στην κοινωνία.»... «Χωρίς να ξεπλένουμε κανένα, αλλά κυρίως χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε».

Στο όνομα, δηλαδή, της πολυσυλλεκτικότητας και του ανοίγματος στην κοινωνία προετοιμάζονται οι συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με τη μέχρι πρότινος «μνημονιακή αριστερά» της ΔΗΜΑΡ (χαρακτηρισμός που δόθηκε από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΗΜΑΡ), με τους ΑΝΕΛ, ή με βουλευτές όπως η Ραχήλ Μακρή που δήλωσε ότι «θα στηρίξει ΣΥΡΙΖΑ με όλες της τις δυνάμεις».

Αλλωστε, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει εμμέσως πλην σαφώς ότι η στάση των ανεξάρτητων βουλευτών στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας θα κρίνει και τη σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτόν τον τρόπο, εξελίσσονται τα πολιτικά παιχνίδια και παζάρια και «ξεπλένονται» βουλευτές που έχουν στηρίξει τα τελευταία χρόνια ουκ ολίγες φορές τόσο τα μνημόνια όσο και άλλες αντιλαϊκές επιλογές.

Οσο για τη θέση της Αριστερής Πλατφόρμας για το άνοιγμα σε «....πρόσωπα που μετατοπίζονται ειλικρινά προς τα αριστερά και δεν έχουν εμπλακεί με ευθύνες στη στήριξη, ψήφιση και εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών», εδώ η υποκρισία ξεπερνά κάθε όριο, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει στις γραμμές του τέτοια πρόσωπα.

Οπως π.χ. ο Βουδούρης (υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου) που έχει δηλώσει ότι δε μετανιώνει που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο. 'Η ο Μιχελογιαννάκης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ) που μπορεί να μην ψήφισε μνημόνια (στο πρώτο δεν ήταν και βουλευτής), ψήφισε όμως το Μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπως επίσης έδινε και ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπανδρέου, με ύμνους στο έργο της, από τις ιδιωτικοποιήσεις και τις fast track επενδύσεις μέχρι τη μείωση των δημόσιων υπαλλήλων και την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. (βλ. ομιλία του στη Βουλή, στις 20/06/2011).

Η ουσία όμως είναι αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ψηφοθηρήσει και να καθίσει στην κυβερνητική καρέκλα, γίνεται «πλυντήριο» στελεχών που έχουν βάλει πλάτη όλα αυτά τα χρόνια - και όχι μόνο τα χρόνια της κρίσης - για να υλοποιηθεί η αντιλαϊκή πολιτική. Δείχνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και στον πιο δύσπιστο, προς τα πού θα κινηθεί και η δική του διακυβέρνηση.

Οσο για την αντιπαράθεση ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ και Αριστερής Πλατφόρμας, αυτή βολεύει για το «ψάρεμα σε θολά νερά» και δεξιά και αριστερά, σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται στο «καλό παιδί του συστήματος». 'Η αλλιώς «ο καλός ο μύλος της αστικής διαχείρισης όλα τα αλέθει».

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει για την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ:

«Η απλή περιγραφή της φτώχειας και της δυστυχίας του λαού δεν είναι φιλολαϊκή πράξη, ιδιαίτερα όταν γίνεται από εκείνους που ομολογούν ότι δεν θα καταργήσουν τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους του μνημονίου και ότι θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, στο πλαίσιο της ΕΕ και των επιδιώξεων του κεφαλαίου.

Οσο για το "ριζοσπαστισμό" και την "επαναστατικότητα" του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, την απάντηση δίνουν οι συνομιλίες με τον ΣΕΒ, τον Ντράγκι, τον Ασμουσεν καθώς και με άλλα κέντρα του κατεστημένου ευρωενωσιακά και αμερικάνικα.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να παλεύει για να γίνει πραγματικά ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων και να αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα τόσο της σημερινής συγκυβέρνησης όσο και μιας κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα κινείται στις ίδιες ράγες».