Στο χάρτη παρουσιάζονται οι πιθανές διαδρομές των αγωγών μεταφοράς πετρελαίου

Οι προβλέψεις του «σχεδίου Κόφι Ανάν», για τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της κυβέρνησης του νέου «κοινού κράτους» και τη θεσμοθέτηση του Ανώτατου Δικαστηρίου για την προάσπιση του νέου Συντάγματός του, αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το μέλλον που επιφυλάσσουν οι ιμπεριαλιστές για τον κυπριακό λαό. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, σύμφωνα με το «Σχέδιο», αν η τουρκοκυπριακή πλευρά της κυβέρνησης του «κοινού κράτους» προβάλει βέτο, δε θα ισχύει καμία κυβερνητική απόφαση. Οι όποιες κυβερνητικές διαφορές θα επιλύονται από το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο θα συμμετέχουν 3 ξένοι δικαστές! Θεσμοθετείται, μ' άλλα λόγια, επίσημα η κηδεμονία απ' τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την ΕΕ και η αξιοποίηση σ' αυτήν την κατεύθυνση της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Απ' τη Συμφωνία Ζυρίχης - Λονδίνου για τις «εγγυήτριες δυνάμεις» της Κυπριακής Δημοκρατίας (Βρετανία, Τουρκία, Ελλάδα) μέχρι το πραξικόπημα κατά του Μακάριου απ' την αμερικανοκίνητη ελληνική χούντα και την ωμή τουρκική επέμβαση και από εκεί μέχρι το «Σχέδιο Κ. Ανάν», ο βασικός στόχος του ιμπεριαλισμού παραμένει ίδιος. Μόνο που τώρα επιχειρείται και η διπλωματική - νομική δικαίωση της τουρκικής στρατιωτικής νίκης του «Αττίλα» το '74, η επίσημη αναγνώριση μιας συγκαλυμμένης διχοτόμησης και ο ουσιαστικός έλεγχος του «αποστρατικοποιημένου» κράτους απ' τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις, οι οποίες βαφτίζονται κομψά σαν «διεθνείς δυνάμεις» στο «Σχέδιο».

Για να κατανοήσουμε, όμως, την επιμονή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον άμεσο έλεγχο της Κύπρου, θα πρέπει να εστιαστούμε στο γεωπολιτικό της ρόλο, που αποτελεί και την ουσία του προβλήματος.

• Η Μεγαλόνησος κατέχει θέση - κλειδί για κάθε ιμπεριαλιστικό σχέδιο ελέγχου της Μέσης Ανατολής και αποτελεί κόμβο για όλες τις γραμμές συγκοινωνιών προς την περιοχή αυτήν. Απέχει 175 μίλια απ' τη Βηρυτό, 175 απ' τη Χάιφα και 190 απ' τη διώρυγα του Σουέζ. Αποτελεί την ιδανική βάση συγκέντρωσης και ανεφοδιασμού στρατευμάτων για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
• Η Κύπρος βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την κατάληξη του κατασκευαζόμενου αγωγού μεταφοράς κασπιανού πετρελαίου Μπακού - Τσεϊχάν. Ο συγκεκριμένος αγωγός έχει στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ, αφού διασφαλίζει τη μεταφορά κασπιανού πετρελαίου, χωρίς ρωσικό και ιρανικό έλεγχο. Στα εγκαίνια των κατασκευαστικών εργασιών του αγωγού από Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία, το Σεπτέμβρη του 2002, στο Σαγκασάλ, παραβρέθηκε ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας, Σπένσερ Εμπραχάμ.
• Η πιθανή ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για την έρευνα και εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων, έχουν ήδη ξεκινήσει επαφές της κυπριακής κυβέρνησης με την Αίγυπτο, τη Συρία και το Λίβανο από το 2001.
• Η διαιώνιση της βρετανικής και αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας, της οποίας τη σημασία εξηγεί ο τέως πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, M. Stearns, το 1992 ως εξής: «Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και το ΝΑΤΟ απολαμβάνουν πολύπλοκης στρατιωτικής υποστήριξης και διαθέτουν εγκαταστάσεις συλλογής πληροφοριών στην Κύπρο, οι οποίες εξυπηρετούν μόνιμα δυτικά συμφέροντα ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική».

Η γεωγραφική γειτνίαση της Τουρκίας με τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την περιοχή της Κασπίας, την καθιστά πολύτιμη για την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων ελέγχου των τοπικών ενεργειακών πηγών και οδών. Παράλληλα, από το 1994, ο τότε Τούρκος Πρόεδρος Ντεμιρέλ διατύπωνε το στόχο «η Τουρκία να μετατραπεί σε ενεργειακό τερματικό σταθμό για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής» και, ήδη, έχουν γίνει βήματα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, η Τουρκία διατηρεί ισόρροπες σχέσεις με την ισραηλινή και αραβική πλευρά.

Η συμβολή της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά του Ιράκ δε θα γίνει επίσης χωρίς τη διεκδίκηση ανταλλαγμάτων απ' την τουρκική κυβέρνηση. Διεκδίκηση, που θα δυναμώσει, στο βαθμό που ο αμερικανικός σχεδιασμός απαιτήσει τελικά «αυτόνομη» κουρδική περιοχή στο Βόρειο Ιράκ. Παρά τη δύσκολη οικονομική της θέση και την ένταση της εξάρτησής της απ' τις πιστώσεις του ΔΝΤ, η τουρκική άρχουσα τάξη δε θα υποχωρήσει εύκολα απ' τη διεκδίκηση ανταλλαγμάτων στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη. Οι περιοχές αυτές αποτελούν σημεία - κλειδιά για τη μεταφορά του ασιατικού πετρελαίου στην Ευρώπη, π.χ., ο σχεδιαζόμενος αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, σαν βασικό τμήμα ενός ρωσικού άξονα μεταφοράς πετρελαίου προς την ΕΕ.

Η επιβολή, λοιπόν, του άδικου ιμπεριαλιστικού σχεδίου στην Κύπρο μπορεί να οδηγήσει στη συνέχεια σ' ένα πρότυπο - μοντέλο αντιμετώπισης των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και στη Θράκη, το οποίο θα καταλήξει στον άμεσο ασφυκτικό ΝΑΤΟικό έλεγχο των περιοχών αυτών και στη συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Για την προσχεδιασμένη, ουσιαστικά, αποδοχή του «Σχεδίου Ανάν», εκτός απ' την ελληνική κυβέρνηση (που ήδη αναγνώρισε μια «ιστορική ευκαιρία» για τη λύση του Κυπριακού), έχουν επιστρατευτεί οι γνωστοί αριστεροί ψάλτες.

Στελέχη του Συνασπισμού και οι γνωστοί πρωταγωνιστές της κοσμοπολίτικης υπόκλισης στον ιμπεριαλισμό (Κωστόπουλος, Μπίστης κλπ.) ανέλαβαν να προφυλάξουν το λαό μας και τον κυπριακό λαό απ' τον κίνδυνο του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας. Σύμφωνα με την καταπληκτική λογική τους, όποιος επιμένει στην τήρηση των αποφάσεων του ΟΗΕ και στο στόχο της ενιαίας, ανεξάρτητης Κύπρου, βοηθά τους εθνικιστικούς κύκλους. Ενώ, όποιος ενδοτικά αποδέχεται τις εκβιαστικές ιμπεριαλιστικές επιλογές και καλλιεργεί τον ευρωκεντρισμό, αποδυναμώνει, τάχα, τον εθνικιστικό κίνδυνο.

Το αντίθετο, βέβαια, συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ο εθνικισμός θα βρει ζωτικό χώρο για την ανάπτυξή του, αν επικρατήσουν τελικά οι κοσμοπολίτικες απόψεις της υποταγής και της παράδοσης στο σχεδιασμό της Νέας Τάξης.

Για τον ελληνικό, τον κυπριακό και τον τουρκικό λαό, τώρα είναι η ώρα της μάχης. Μίας μάχης, που δε θα εστιαστεί στο δέντρο του επεκτατισμού της τουρκικής άρχουσας τάξης, αλλά θα δει το συνολικό δάσος, τον πραγματικό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό. Η μεθόδευση της Βρετανίας και των ΗΠΑ οδηγεί την Κύπρο σε μία κατάσταση που δε διαφέρει ουσιαστικά απ' την εποχή της βρετανικής κατοχής πριν το 1960. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, ο δρόμος του συντονισμένου αντιιμπεριαλιστικού αγώνα που προτείνει το ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τα συμφέροντα των λαών της περιοχής. Αυτό θα φαίνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο.