Σε παγκόσμιο συναγερμό βρίσκονται τα καπιταλιστικά επιτελεία, το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όχι τόσο για να προλάβουν την εξάπλωση της κρίσης, η οποία άλλωστε είναι αναπόφευκτη αλλά για να τη φέρουν στα μέτρα τους για την παραπέρα εξασφάλιση της ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ακόμα και θυσιάζοντας ορισμένα τμήματά του. Ταυτόχρονα σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, ανάμεσα στα διάφορα καπιταλιστικά κέντρα, σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία.

«Πρέπει να κατορθώσουμε να απεμπλακούμε από το μονοπώλιο του δολαρίου» δήλωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με Γερμανούς τραπεζίτες και επιχειρηματίες στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στη Γερμανία, ενώ ερωτώμενος εάν η Ρωσία θα ενταχθεί κάποια μέρα στην ευρωζώνη, ο Βλ. Πούτιν απάντησε σιβυλλικά ότι «η επαναπροσέγγιση Ρωσίας και Ευρώπης είναι αναπόφευκτη».

Ουσιαστικά πάντως ο κύριος στόχος των βολών του ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες καθώς η κριτική του για την κυριαρχία του δολαρίου στις παγκόσμιες αγορές ήταν δριμύτατη και υπενθύμισε τη συμφωνία με την Κίνα τις προηγούμενες μέρες, όπου εγκαταλείπουν το δολάριο στις διμερείς τους συναλλαγές.

Λίγο νωρίτερα ωστόσο ο Πούτιν είχε στρέψει και τα βέλη του κατά των Ευρωπαίων δηλώνοντας ότι οι ρωσικές εταιρείες αντιμετωπίζουν αθέμιτα εμπόδια κατά την προσπάθειά τους να επενδύσουν στην Ευρώπη, διευκρινίζοντας ότι αυτό που αποτρέπει τους επενδυτές να συνάψουν επιχειρηματικά συμβόλαια στην Ευρώπη είναι οι πολιτικές επιρροές.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι ο Ρώσος πρωθυπουργός προανήγγειλε το στόχο της επίσκεψής του με άρθρο στην εφημερίδα Suddeutsche Zeitung, όπου πρότεινε τη σύσταση μίας «ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου ΕΕ-Ρωσίας από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ». Επίσης πριν από την έναρξη της επίσκεψής του στη Γερμανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση του Συμβουλίου πρωθυπουργών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ) που πραγματοποιήθηκε στο Ντουσανμπέ όπου και κάλεσε τις χώρες - μέλη του οργανισμού να επεξεργαστούν «οδικό χάρτη» κοινής δράσης για την επόμενη δεκαετία.

Στο επίκεντρο της συζήτησης στην Ευρώπη βρίσκεται ο αποκαλούμενος «Μηχανισμός Στήριξης», όπου η Ελλάδα ήδη έχει αλυσοδεθεί, για την Ιρλανδία έχει δρομολογηθεί η «στήριξη» και ασκούνται πιέσεις στην Πορτογαλία, ενώ έχουν αρχίσει οι «ψίθυροι» και για την Ισπανία. Ταυτόχρονα στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια γίνεται χοντρό παιχνίδι γύρω και από το ζήτημα της επάρκειας του «Μηχανισμού Στήριξης». Ετσι προχθές κινήθηκαν ανοδικά μετά τις διαβεβαιώσεις του προέδρου της γερμανικής κεντρικής τράπεζας «Bundesbank», Αξελ Βέμπερ, περί επάρκειας κεφαλαίων στον εν λόγω ευρωπαϊκό μηχανισμό ακόμα και για το χειρότερο σενάριο που μπορεί να προκύψει στην ευρωζώνη. Συνέπεια αυτών των δηλώσεων ήταν και η ενίσχυση του ευρώ για πρώτη φορά έπειτα από τέσσερις μέρες, έναντι του δολαρίου, αντιστρέφοντας τις απώλειες που το έφεραν μέχρι τα χαμηλότερα επίπεδα του τελευταίου διμήνου.

Στο μεταξύ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε μιλώντας χθες στο γερμανικό κοινοβούλιο, διαβεβαίωσε ότι ο μελλοντικός Μηχανισμός Στήριξης των χωρών της ευρωζώνης, που βρίσκεται στο στάδιο της επεξεργασίας για την περίοδο μετά το 2013, «θα μοιάζει πολύ» με τη δομή του υφιστάμενου ευρωπαϊκού ταμείου σταθερότητας (ο μηχανισμός που έχει ενταχθεί η Ελλάδα). «Θα συμμετέχει, είπε, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα βασίζεται σε γνωστές και αποδεδειγμένες διαδικασίες και εμπειρίες». Για να προσθέσει ότι μια σημαντική διαφορά θα είναι το γεγονός ότι στο μελλοντικό μηχανισμό «θα πρέπει ασφαλώς να συμμετέχουν οι ιδιώτες πιστωτές». Αυτό θα γίνει «με το να επιτραπεί, με διάταξη, η λήψη αποφάσεων από την πλειοψηφία των πιστωτών, υπό ορισμένες προϋποθέσεις».

Στην ουσία έδωσε το περίγραμμα ενός μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας με στόχο την εξασφάλιση του τραπεζικού κεφαλαίου, σε μεγάλο βαθμό γερμανικού. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απέκλεισε το ενδεχόμενο διπλασιασμού των πόρων του «Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας». Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι Βρυξέλλες πρότειναν τον διπλασιασμό στα 880 δισεκατομμύρια ευρώ των πόρων του ταμείου, δεδομένων των διαστάσεων της κρίσης. Υπενθυμίζεται πως μετά την Ελλάδα, η Ιρλανδία θα είναι η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης που θα λάβει οικονομική «βοήθεια» 85 δισ. ευρώ υπό μορφή δανείου και εκφράζονται φόβοι ότι έπονται η Πορτογαλία και η Ισπανία.

Στις χώρες αυτές εντείνεται η φιλολογία περί χρεοκοπίας και ένα μετά το άλλο εκδηλώνονται φαινόμενα ανάλογα με αυτά που εκδηλώθηκαν στην Ελλάδα τις μέρες που προηγήθηκαν της υπαγωγής στο «Μηχανισμό Στήριξης».

Σύμφωνα με τη γερμανική έκδοση της εφημερίδας Financial Times, ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ασκούν πιέσεις στη Λισαβόνα να αιτηθεί οικονομικής βοήθειας, έτσι ώστε να αποτραπεί η ένταξη της Ισπανίας στον Μηχανισμό Στήριξης. Η εφημερίδα επικαλείται ανώνυμη πηγή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία «εάν η Πορτογαλία λάβει οικονομική στήριξη, αυτό θα ήταν καλό για την Ισπανία, καθώς η έκθεσή της είναι μεγάλη στην Πορτογαλία».

Το κοινοβούλιο της Πορτογαλίας υιοθέτησε χτες τον προϋπολογισμό λιτότητας του 2011 με τις ψήφους των βουλευτών της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης και την αποχή του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Οι βουλευτές του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος καταψήφισαν τον προϋπολογισμό και σημείωσαν ότι ο λαός δεν τον αποδέχεται, όπως απέδειξε και στην πετυχημένη 24ωρη γενική απεργία, της περασμένης Τετάρτης.

Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ζοζέ Σόκρατες με το πρόσχημα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 7,3% του ΑΕΠ φέτος στο 4,6% το 2011 παίρνει ακόμα πιο σκληρά μέτρα ενάντια στο λαό, εξυπηρετώντας φυσικά, τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τα μέτρα αφορούν την μείωση κατά 5-10% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων που λαμβάνουν πάνω από 1.500 ευρώ, το «πάγωμα» των συντάξεων για το 2011, περικοπές κατά 25% σε ορισμένες παροχές, μείωση επιδομάτων τέκνων, ανεργίας, καθώς και αύξηση του ΦΠΑ από το 21% στο 23% κ.ά.

• Το κυρίαρχο, πλην χρεοκοπημένο, ιδεολόγημα περί δήθεν «πολιτικής αδυναμίας» της ΕΕ απέναντι στις διεθνείς αγορές και τις τράπεζες, επικαλέστηκε ο πρόεδρος της Ελλάδας, Καρ. Παπούλιας για να δικαιολογήσει την καπιταλιστική κρίση, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα τη στρατηγική της ΕΕ για έξοδο από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. «Εμείς οι Ευρωπαίοι κάναμε ένα λάθος: δεν σταθεροποιήσαμε και δεν επαυξήσαμε την πολιτική δύναμη της Ευρώπης, για να προστατευθούμε από την επέλαση των οικονομικών κέντρων και των τραπεζών», δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε χθες με εκπροσώπους των ευρωπαϊκών επιμελητηρίων. Ωστόσο η πολιτική που εφαρμόζεται στην ΕΕ είναι ακριβώς αυτή που συμφέρει το κεφάλαιο και βλάπτει τους λαούς. Τραπεζίτες και μονοπώλια κερδίζουν και χάνουν οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Το θέμα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών προς τη χώρα μας, έθεσε, για μια ακόμα φορά, Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, επισκεπτόμενη τον πρόεδρο της Βουλής Φ. Πετσάλνικο στη Βουλή.

Υπενθυμίζεται ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, προχτές, επανήλθε στο ζήτημα, με Επίκαιρη Ερώτηση, καλώντας την κυβέρνηση να διεκδικήσει και να απαιτήσει, τώρα - άμεσα, την εξόφληση των οφειλών της γερμανικής κυβέρνησης, όπως τις επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946).

Οπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου, οι σχετικές οφειλές της Γερμανίας προς τη χώρα μας, είχαν προσδιοριστεί: Σε 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (αγοραστικής αξίας 1938) για την αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσαν τα ναζιστικά στρατεύματα στη χώρα - ενώ, τότε, η ελληνική κυβέρνηση διεκδικούσε το ποσό των 10,5 δισεκατομμυρίων. Ενώ το ποσό του κατοχικού δανείου στο οποίο υποχρέωσαν τη χώρα μας - πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων - ήταν 5 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, από τα οποία τα 2/3 πήρε η Γερμανία και το 1/3 η φασιστική Ιταλία. Ακόμα, η Γερμανία οφείλει αποζημιώσεις στα θύματα της γερμανικής κατοχής από εγκληματικές πράξεις των κατοχικών στρατευμάτων.

Η γερμανική κυβέρνηση, μέχρι σήμερα με διάφορες μεθοδεύσεις πήρε αναστολή για την απόδοση των οφειλομένων και μέχρι το τέλος του 1995. Εκτοτε, όμως, οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αρνούνται να εξοφλήσουν την οφειλή, ενώ οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αν και αναγνωρίζουν ότι παραμένει ανοιχτό το θέμα της διεκδίκησης, αρνούνται να δεσμευθούν για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, παραπέμποντας το θέμα στο άγνωστο μέλλον...