Ο Μπαριέντος διατάζει το κλείσιμο του περιοδικού "Κρίτικα"

5ο ΜΕΡΟΣ

Το περιοδικό "Κρίτικα", που σαν διευθυντή είχε τον Βολιβιανό δημοσιογράφο Χουάν Χοσέ Καπρίλες, κατήγγειλε σ' ένα ρεπορτάζ διάφορα εγκλήματα που είχαν διαπράξει οι αρχές, καθώς και την αποστολή ατόμων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αργότερα δημοσίευσε την πληροφορία ότι ο Τσε Γκεβάρα βρισκόταν στη Βολιβία.

Αυτές οι πληροφορίες εξόργισαν τον Μπαριέντος, που δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το συγκεκριμένο περιοδικό είναι ένας λίβελος δυσφήμισης, ένα γελοίο κατασκεύασμα, που απλώς προσπαθεί να προκαλέσει εντυπώσεις και ότι ο διευθυντής του είναι ένας ψεύτης, που στερείται ήθους και επαγγελματικής ηθικής και που, προκειμένου να πουλήσει φύλλα, δε διστάζει να σηκώσει ένα πτώμα από τον τάφο του, αφού "ο Τσε Γκεβάρα είναι νεκρός εδώ και πολύ καιρό".

Στα γραφεία του περιοδικού έγιναν επανειλημμένες διαρρήξεις, οι υπεύθυνοι δέχονταν επίσης διάφορες απειλές ότι θα τους σκότωναν και ότι θα κατέστρεφαν την περιουσία τους. Μόλις ο Καπρίλες έμαθε για τις μάχες των ανταρτών στο Νιακαουασούκ, κατευθύνθηκε στο Καμίρι, με την πρόθεση να ενημερώσει για ό,τι συνέβαινε. Στο ρεπορτάζ του διαβεβαίωσε ότι ο Τσε βρισκόταν ανάμεσα στους αντάρτες και δημοσίευσε έναν ύμνο αναφερόμενο στον ηρωικό αντάρτη.

Ο Μπαριέντος, ενοχλημένος και πάλι, διέταξε να τον συλλάβουν και να κατασχεθεί το τεύχος του περιοδικού. Τον οδήγησαν στην πόλη Σάντα Κρους, όπου και ανακρίθηκε. Μετά, τον παρουσίασαν μπροστά στον Μπαριέντος, που του είπε: "Αυτή τη φορά είπες την αλήθεια, που μακάρι να ήταν ψέμα, αλλά θα σου κοστίσει πιο ακριβά από τα ψέματα που έχεις πει ως τώρα".

Τον έστειλαν κρατούμενο στη Λα Πας, με την κατηγορία ότι είχε διασυνδέσεις με τους αντάρτες. Τον ανέκρινε ο πράκτορας της CIA Χούλιο Γκαμπριέλ Γκαρσία. Το περιοδικό "Κρίτικα" διαλύθηκε κι έκλεψαν όλη του την περιουσία. Κατηγορήθηκε για διασυνδέσεις με τον Τσε και σαν σύνδεσμος των ανταρτών. Η ονομασία του "αντάρτη" δόθηκε σε όλους όσοι βρίσκονταν στην αντιπολίτευση.

Διέταξαν να γίνει χρήση του νόμου που δίνει το δικαίωμα να πυροβοληθεί ο αιχμάλωτος την ώρα που αποπειράται να διαφύγει, πράγμα που δεν έγινε, γιατί ο στρατιωτικός που έπρεπε να εφαρμόσει το νόμο τον γνώριζε από μια προηγούμενη εξορία όπου είχαν βρεθεί κι οι δύο κι έτσι τον βοήθησε να ξεφύγει. Μ' αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία της Ουρουγουάης στη Λα Πας.

Οι αντάρτες κατέλαβαν το μικρό χωριό Καραγουαταρέντα στις 28 Μάη του 1967. Αυτό το γεγονός είχε μεγάλη πολιτική και στρατιωτική σημασία λόγω της γεωγραφικής θέσης του χωριού: Βρισκόταν στο δρόμο που ενώνει τις πόλεις Καμίρι και Σάντα Κρους. Λίγο αργότερα έφτασαν δύο φορτηγά και δύο τζιπ με ταξιδιώτες και εργάτες πετρελαίου, οι οποίοι ανέλαβαν δράση. Στις 30 του Μάη έγινε μια νέα μάχη. Σκοτώθηκαν δυο στρατιώτες και άλλοι τραυματίστηκαν. Το Μάη η καταστολή ήταν έντονη: πολυάριθμες ομάδες φτωχών αγροτών οδηγούνταν στις φυλακές, έκλεβαν τα ζώα και τη συγκομιδή τους, έκαιγαν τις περιουσίες τους. Οι ιδιοκτήτες των τζιπ και των φορτηγών υποχρεώνονταν να υπηρετούν το στρατό. Οι κάτοικοι των περιοχών έπρεπε να προχωρούν μπροστά από τα στρατιωτικά τμήματα σαν οδηγοί. Παντού κυριαρχούσε ο τρόμος.

Μετέφεραν αιχμαλώτους διάφορους αγρότες της ζώνης του Μασικούρι και των γύρω περιοχών στο Βάγε Γκράντε, όπου τους βασάνισαν άγρια. Στις ανακρίσεις συμμετείχε ο πράκτορας της CIA Χούλιο Γκαμπριέλ Γκαρσία. Σε όλες τις εισόδους- εξόδους των πόλεων και των χωριών, στους διάφορους κεντρικούς δρόμους και σε δρόμους που οδηγούσαν στη ζώνη των ανταρτών, τοποθετήθηκαν σημεία στρατιωτικού ελέγχου.

Αλλά παρά την έντονη καταστολή, οι αγρότες έδειχναν συμπάθεια προς τους αντάρτες. Στη συνοπτική έκθεση για το μήνα Μάη, ο Τσε έγραψε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχαναν σιγά - σιγά το φόβο τους κι ότι κέρδιζαν το θαυμασμό του. "Είναι μια δουλιά αργή και υπομονετική", σημείωσε.

Απ' τη μεριά του, ο Ιντι Περέδο, στο βιβλίο του "Η εκστρατεία μου με τον Τσε", ανέφερε ότι στους τρεις μήνες των μαχών, οι απώλειες που κατάφεραν στο στρατό σε νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους ξεπερνούσαν τους 50 άντρες, συμπεριλαμβανομένων τριών υψηλόβαθμων αξιωματικών. Επιπλέον, κατέλαβαν μεγάλες ποσότητες όπλων, πυρομαχικών, ρουχισμού και τροφίμων. Επίσης, σημείωσε ότι η σημαντικότερη πρόοδος ήταν η έλλειψη ηθικού και μαχητικότητας των στρατιωτών, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με την επιθετικότητα και την τολμηρότητα των ανταρτών.

Στο μεταξύ, η δίκη κατά του Ντεμπρέ είχε διαδοθεί σ' ολόκληρο τον κόσμο. Δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, θρησκευόμενοι και αξιωματούχοι διαφόρων χωρών έδειχναν ανήσυχοι για τη ζωή του. Στο Παρίσι δημιουργήθηκε μια επιτροπή αλληλεγγύης, που έγινε γνωστή στις 9 του Μάη από ανταπόκριση του πρακτορείου ειδήσεων UPI, το οποίο ανέφερε ότι μια ομάδα διανοουμένων, που περιλάμβανε 38 ακαδημαϊκούς, τρεις Νομπελίστες, διαφόρους καθηγητές Πανεπιστημίων, συγγραφείς, ανώτερους καθολικούς κληρικούς και προτεστάντες ιερείς, έστειλε μήνυμα στις βολιβιανές αρχές υπέρ του Ντεμπρέ. Ο Τσε έγραψε στο Ημερολόγιό του ότι η κατακραυγή γύρω από την υπόθεση Ρεζί Ντεμπρέ είχε δώσει μεγαλύτερη ώθηση στο αντάρτικο κίνημα απ' ό,τι 10 νικηφόρες μάχες.

Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί ενημέρωσαν στις 27 Μάη του 1967 ότι ο αντάρτης Χόρχε Βάσκες Βιάνια είχε δραπετεύσει από τη φυλακή του Καμίρι. Τον είχαν τραυματίσει στο ένα πόδι, τον είχαν πιάσει αιχμάλωτο στις 27 του Απρίλη και τον είχαν μεταφέρει στο στρατόπεδο, όπου τον βασάνισαν. Επειδή δεν κατάφεραν να τον κάνουν να μιλήσει, η CIA επεξεργάστηκε ένα σχέδιο, μέσω ενός πράκτορα κουβανικής καταγωγής, για να πάρουν πληροφορίες από το νεαρό επαναστάτη. Από το τοπικό ραδιόφωνο έγινε γνωστή μια διαμαρτυρία ενός ξένου δημοσιογράφου, ότι οι στρατιωτικές αρχές του Καμίρι δεν του επέτρεπαν να πάρει συνέντευξη από τον Βάσκες Βιάνια. Ο δημοσιογράφος αυτός ήταν ο πράκτορας της CIA Εδουάρδο Γκονσάλες. Οταν οι στρατιωτικοί αρχηγοί του έδωσαν την άδεια να μπει στη φυλακή, μήνυσε στον αντάρτη ότι ήταν απεσταλμένος του Φιδέλ Κάστρο και ότι έφτασε απ' την Αβάνα για να μάθει τι είχε συμβεί με τον Τσε. Ο Βάσκες Βιάνια παραξενεύτηκε, στην αρχή δεν τον πίστεψε, αλλά η κουβανική προφορά του τελικά τον μπέρδεψε κι έτσι έπεσε στην παγίδα της CIA.

Στις 27 του Μάη, με τη συνέντευξη μαγνητοφωνημένη σε κασέτα, ο Ρομπέρτο Τότο Κιντανίγια, αρχηγός της αντικατασκοπίας του υπουργείου Εσωτερικών της Βολιβίας, προσπάθησε να τον εκβιάσει, λέγοντάς του ότι ο δημοσιογράφος που του πήρε τη συνέντευξη ήταν πράκτορας της CIA. Τότε, του πρότεινε ένα σχέδιο διαφυγής του και μεταφοράς του στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπου ζούσαν η γυναίκα του και τα παιδιά του, με αντάλλαγμα να καταδώσει τα μέλη του δικτύου των πόλεων και να καταδείξει τις γιάφκες τους. Ο Βάσκες Βιάνια εξοργίστηκε και όρμησε εναντίον του, αλλά εκείνος, μαζί με τους βοηθούς του, τον χτύπησαν μέχρι που του έσπασαν τα χέρια. Μετά διέταξε να τον σκοτώσουν.

Αφού τον δολοφόνησαν, τον πέταξαν στη ζούγκλα από ένα ελικόπτερο που οδηγούσαν ο Χάιμε Νίνιο ντε Γκουσμάν και ο Κάρλος Ραφαέλ Εστίβαρις.

Η είδηση της απόδρασής του απλά συγκάλυπτε το έγκλημα που είχαν διαπράξει.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ 6ο ΜΕΡΟΣ