Η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα μέτρα είναι προαποφασισμένα είναι ορθότατη. Ορθότατη είναι, επίσης, η θέση του ΚΚΕ ότι τα σχέδια της πλουτοκρατίας για σαρωτικές αλλαγές σε βάρος των ασφαλιστικών, μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων τα είχαν από καιρό στα συρτάρια τους και περίμεναν την «κατάλληλη» στιγμή για να τα εφαρμόσουν εκτεταμένα. Κατάλληλη στιγμή για τους κεφαλαιοκράτες και τους πολιτικούς τους εκφραστές είναι η παρούσα, γιατί επικρατούν η εργασιακή ανασφάλεια, ο φόβος της απόλυσης, η αβεβαιότητα του αύριο, άρα η επίθεση θεωρούν ότι μπορεί να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή.

Η επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη βασίζεται σε προειλημμένες αποφάσεις. Αποδεικνύεται ότι οι στόχοι της πλουτοκρατίας είναι διαχρονικοί. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε ορισμένα αυτούσια κομμάτια από τη Λευκή Βίβλο της ΕΕ. Η Λευκή Βίβλος είναι μια δέσμη μέτρων που συνέταξαν τα κράτη - μέλη της ΕΕ το 1992 με διακηρυγμένο στόχο την άνοδο της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων. Τη δέσμη αυτή μέτρων την υπερψήφισε η κυβέρνηση τότε της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ο τότε εναπομείναν Συνασπισμός δήλωσε ότι δεν είναι ούτε Λευκή ούτε Μαύρη, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως κυματοθραύστη κάθε κύματος αμφισβήτησης του ευρωενωσιακού οικοδομήματος.

«Υπάρχει ομοφωνία ως προς την κακή λειτουργία των αγορών εργασίας. Παρατηρείται ακαμψία που οφείλεται στην έλλειψη ευελιξίας της αγοράς εργασίας, τις αποδοχές και την κινητικότητα, και στο ότι η προσφορά εργασίας δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς, ιδίως όσον αφορά τις επαγγελματικές ειδικότητες του εργατικού δυναμικού. Η ακαμψία αυτή είναι αίτιο του σχετικά υψηλού κόστους εργασίας, το οποίο αυξήθηκε στην Κοινότητα με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι στους κύριους εταίρους».

Αυτά απαιτούνται για την επίτευξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η ομοιότητα με αυτά που απαιτούν από τους εργαζόμενους με πρόσχημα την κρίση είναι καταφανής. Παρακάτω λέει:

«Η καθιέρωση μεγαλύτερης ευελιξίας πρέπει να γίνει σε θέματα οργάνωσης της εργασίας, π.χ. καταργώντας τα εμπόδια που καταστούν δυσχερέστερη ή πιο δαπανηρή την απασχόληση με μειωμένη ωράριο ή τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου [...] Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης. [...] Η ανάπτυξη και η ευελιξία πρέπει να αντανακλώνται στις κανονιστικές ρυθμίσεις και στα συστήματα συλλογικής διαπραγμάτευσης διευκολύνοντας τη βελτίωση της προσαρμογής στα χαρακτηριστικά των τοπικών αγορών και των επιχειρήσεων».

Δείτε τι αποφάσισαν στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας των νέων:

«Για να διευκολύνεται η απασχόληση των νέων, προτείνεται να καθιερωθεί μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τον ελάχιστο μισθό, τις μειωμένες κοινωνικές εισφορές ή άλλους όρους της σύμβασης, π.χ. μέσω της θέσπισης ευέλικτων συστημάτων μαθητείας, κατάρτισης ή πρακτικής άσκησης».

Φωτοτυπία οι θέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί να εξασφαλίσει εργατικό δυναμικό στις μεγάλες επιχειρήσεις με όρους δουλεμπορίας. Η επιλογή αυτή έχει την απόλυτη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Δείτε πόσο αποκαλυπτικοί είναι σε σχέση με το τι επιδιώκουν, όταν οι ρυθμοί της καπιταλιστικής ανάπτυξης σημειώνουν ανοδική πορεία και ανεβαίνει η ζήτηση του εργατικού δυναμικού.

«Οι επιχειρήσεις με υψηλή ένταση εργασίας, για τις οποίες το κόστος του εργατικού δυναμικού και οι κοινωνικές εισφορές κυμαίνονται σε σχετικά υψηλά επίπεδα, αναγκάζονται με τη σειρά τους να απολύσουν εργαζόμενους, να αλλάξουν τόπο εγκατάστασης ή να προσφύγουν στην παραοικονομία, είτε άμεσα, είτε μέσω της υπερεργολαβίας».

Αυτά όλα αποτελούν μια αποστομωτική απάντηση για το τι εισπράττουν οι εργαζόμενοι, όταν το κεφάλαιο βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και οπλίζεται με τις αποφάσεις των συνθηκών που κατοχυρώνουν την απελευθέρωση κίνησης κεφαλαίων (Συνθήκη του Μάαστριχτ, κλπ.).

Συνοψίζοντας, η Λευκή Βίβλος υπογραμμίζει ποιος είναι ο στόχος της:

«Δεδομένου ότι ο επιδιωκόμενος στόχος είναι η μείωση του κόστους εργασίας, η μείωση αυτή θα μπορούσε να αφορά σε διαφορετικές αναλογίες για κάθε κράτος - μέλος [...]»

«Οι κοινωνικές εισφορές μπορούν μερικές φορές να χωριστούν βάσει του σκοπού τους: οικογενειακά επιδόματα, υγεία, σύνταξη, ανεργία. Στις περιπτώσεις αυτές, η μείωση θα μπορούσε να αφορά αρχικά τις εισφορές, οι οποίες χρηματοδοτούν δαπάνες που εντάσσονται κανονικά στα πλαίσια της εθνικής αλληλεγγύης: οικογενειακά επιδόματα, ελάχιστες παροχές γήρατος, μακροχρόνια ανεργία. Στην περίπτωση των εισφορών ανταποδοτικού περισσότερο χαρακτήρα (για παράδειγμα συντάξεις) εναπόκειται σε κάθε κράτος - μέλος να καθορίσει τα αντίστοιχα ποσοστά υποχρεωτικών και προαιρετικών εισφορών που εντάσσονται στα πλαίσια μηχανισμών ασφάλισης ή αποταμίευσης».

Η θέση αυτή ταυτίζεται απόλυτα με τις προωθούμενες αλλαγές της κυβέρνησης, που στόχο έχουν να κατεδαφίσουν τον εναπομείναντα κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, βλ. «λογιστικός» διαχωρισμός των προνοιακών παροχών της Ασφάλισης από τον κλάδο σύνταξης, που σαν στόχο έχει τη μείωση των συντάξεων και την περικοπή των ιατροφαρμακευτικών παροχών, με το διαχωρισμό του κλάδου υγείας από τον κλάδο σύνταξης.

Αυτά όλα αποτελούν μόνο μια γεύση από τα όσα προβλέπει η Λευκή Βίβλος. Αποδεικνύει περίτρανα ότι το σύστημα αυτό δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται. Και την περίοδο της ανάπτυξης, και την περίοδο της κρίσης, τα ίδια προσχήματα προβάλλει το μαύρο μπλοκ κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ και κομμάτων του ευρωμονόδρομου για να επιτίθεται με μανία στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

Το 1992 και το 1993 το ΚΚΕ, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο, λόγω της τότε πρόσφατης διάσπασης, αλλά και την προσωρινή ήττα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος με την αντεπανάσταση και τις ανατροπές του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οργάνωσε εκστρατεία ενημέρωσης της εργατικής τάξης για το περιεχόμενο της Λευκής Βίβλου, προειδοποιώντας για τα μελλούμενα. Οργάνωσε, επίσης, μεγαλειώδες συλλαλητήριο διαμαρτυρίας. Στον αντίποδα αυτής της στάσης, ήταν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποκρύψουν το περιεχόμενό της, να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό στον ελληνικό λαό, προετοιμάζοντας την αντιλαϊκή επιδρομή.

Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να επιμένει ότι πιέζεται από την ΕΕ και τις αγορές προκειμένου να εφαρμόσει τα μέτρα, ότι είναι αναγκαία για την έξοδο από την κρίση. Προφασίζεται τα ελλείμματα, το εξωτερικό χρέος και την κακοδιαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, παραπλανώντας την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε μια προσπάθεια χειραγώγησης και εγκλωβισμού τους σε ψεύτικα διλήμματα.

Ας δούμε τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως εκφράστηκαν από το «Σχέδιο Τζουμάκα» για την Κοινωνική Πολιτική το 1992 (Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, κλπ.).

«Ο θεσμός της εθνικής ή λαϊκής σύνταξης, στην ολοκλήρωσή του θα πρέπει να παρέχει μια βασική σύνταξη μετά μια ορισμένη ηλικία, που θα χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό».

Είναι η δομική αλλαγή που εισηγήθηκε η κυβέρνηση για την παροχή της σύνταξης πτωχοκομείου που θα κυμαίνεται στα 360 ευρώ και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι πολύ χαμηλότερη.

Για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γράφει: «Τα όρια ηλικίας πρέπει να αντιμετωπιστούν όχι μόνο αποκλειστικά με ταμειακά κριτήρια. Ο καθορισμός των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης πρέπει να γίνεται με κριτήρια που θα λαμβάνουν υπόψη τους [...] μέσο όρο επιβίωσης».

Αφήνει να εννοηθεί την υλοποίηση της θέσης ότι επειδή ζούμε περισσότερο, πρέπει να δουλεύουμε και περισσότερο. Ο,τι ακριβώς ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου στο πρόσφατο πρωθυπουργικό διάγγελμα για τα νέα μέτρα.

Αναφέρει για τον τρόπο υπολογισμού σύνταξης: «[...] η σύνταξη να υπολογίζεται στο σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταβληθεί κατά τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου [...].» Σε άλλο σημείο μιλάει για ίδιες εισφορές, ίδια απόδοση.

Είναι η θέση για ανταποδοτική σύνταξη, η οποία θα μειώσει τις συντάξεις δραστικά από 15% - 35%.

«Εμφαση στις επιχειρησιακές και κλαδικές συμβάσεις», που καθιστά καθαρή την πρόθεση να βάλλουν ευθέως εναντίον της γραμμής άμυνας της εργατικής τάξης για το εισόδημά της. Πριν καταλήξει στον παραπάνω στόχο, «επιχειρηματολογεί» για τα εμπόδια που θέτουν οι ΣΣΕ στην επίτευξη της ανταγωνιστικότητας.

«[...] την εφαρμογή ευέλικτων μορφών οργάνωσης του χρόνου εργασίας [...]».

Για το ζήτημα αυτό μέσα στο κείμενο επαναλαμβάνεται πάμπολλες φορές η αναγκαιότητα εφαρμογής του για να επιτευχθεί η ανταγωνιστικότητα, λέγοντας, επίσης, ότι απαιτείται «[...] η εμπέδωση μιας νέας αντίληψης και κουλτούρας στις εργασιακές σχέσεις [...]». Για το δικαίωμα στην πλήρη, σταθερή δουλειά με δικαιώματα αναφέρει: «[...] η απομάκρυνση από βιώματα του παρελθόντος και παραδοσιακές αντιλήψεις».

Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, όμως είναι αρκετά για να δώσουμε ένα ακλόνητο επιχείρημα σε αυτούς που προσπαθούν να εμφανίσουν την κυβέρνηση σα θύμα των αγορών, προσπαθώντας να καταστήσουν συνένοχους τους εργαζόμενους στο έγκλημα που διαπράττει η κυβέρνηση σε βάρος των κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

Είναι μια αποστομωτική, επίσης, απάντηση στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙZA, που εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ αθέτησε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να τρέφουν καμιά αυταπάτη για το τι έπεται. Απέναντι στο αντιλαϊκό τσουνάμι, πρέπει να ξεσηκωθούν μέσα σε ένα ανασυνταγμένο εργατικό κίνημα. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να μπλοκάρουν τα μέτρα και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις παλλαϊκής αντεπίθεσης με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Μερικοί από τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η άμεση εγκατάλειψη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου από τις εργαζόμενες λαϊκές μάζες. Η καταδίκη των ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με την παράλληλη ενδυνάμωση του ΠΑΜΕ. Η προάσπιση και εδραίωση των ταξικών συμφερόντων τους περνάει αδιαπραγμάτευτα μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ.