Χτες ο λαός τίμησε τους νεκρούς, όλους όσοι βασανίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους σε ολόκληρη τη χώρα. Και βροντοφώναξε: «Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ». Διαμήνυσε «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί» και κάλεσε «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη».

Η εκδήλωση ξεκίνησε με ένα καλλιτεχνικό δρώμενο σε σκηνογραφία και καλλιτεχνική επιμέλεια Γιάννη Πρώιου και χωριζόταν σε τρία μέρη: Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση. Το δρώμενο βασίστηκε σε πρωτότυπη μουσική του Κώστα Κοφίνα και του Μίκη Θεοδωράκη από τις «Γειτονιές του κόσμου». Το βίντεο που το πλαισίωσε επιμελήθηκε ο Τάσος Ανισέ.

Επί σκηνής συμμετείχε η καλλιτεχνική ομάδα Β+6 σε χορογραφία Bερονίκης Tσουγκράνη. Χόρεψαν οι: Mαριάντη Bακάλη, Bασιλική Eυαγγελάκη, Θάλεια Kασσελίδη, Aλέξανδρος Παπαστόικος. Απαγγέλθηκαν επίσης ποιήματα από τις ηθοποιούς Ελένη Μαρκίσογλου και Ρούλα Παντελίδου.

Επίσης, διαβάστηκαν αποσπάσματα κειμένων που περιέγραφαν τα γεγονότα της Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, των λογοτεχνών Στέλιου Γεωργιάδη («Ανυπότακτη πόλη»), Φραγκίσκου Σομμαρίπα («Η λάμψη του Γκρίζου»), Τόλη Καζαντζή («Παρέλαση»), Μαρίας Κέντρου - Αγαθοπούλου («Συνοικισμός Σιδηροδρομικών»), Περικλή Σφυρίδη («Ψυχή Μπλε και Κόκκινη»), Ρούλας Παπαδημητρίου («Στον ίσκιο του Λευκού Πύργου»), Μανώλη Γκουνάγια («Ξεράθηκε η μπλε βυσσινιά»).

«Εδώ ο λαός της Θεσσαλονίκης χαμογέλασε με την καρδιά του μετά από 4 χρόνια κατοχής, αγκαλιαζόταν, φιλιόταν, από τη χαρά και τη λαχτάρα της λευτεριάς. Μα πάνω απ' όλα, γιατί ήταν αυτός, ο ίδιος ο λαός, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ και την πρωτοπόρα δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, που πήρε την υπόθεση της απελευθέρωσης πάνω του, έγινε ο ίδιος πρωταγωνιστής, χωρίς να περιμένει "σωτήρες". Και τότε, όπως και σήμερα, επιβεβαιώνεται ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό.

Σήμερα παίρνουμε τη σκυτάλη, κρατάμε ψηλά τη σημαία και συνεχίζουμε. Με την ίδια λαχτάρα, πίστη και αισιοδοξία, δίνουμε υπόσχεση ότι η πόλη μας, η χώρα ολόκληρη θα απελευθερωθεί οριστικά από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, από το βάρβαρο αυτό σύστημα που έχει να δώσει μόνο εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά. Με μπροστάρη το ΚΚΕ, κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια, προοδευτικό άνθρωπο, μαζί με την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, η πάλη των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων θα φτάσει μέχρι τέλους, μέχρι την ανατροπή αυτής της εξουσίας, μέχρι την επαναστατική κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού!

Αυτή θα είναι η πραγματική ολοκλήρωση της Απελευθέρωσης του 1944, η καλύτερη ανταπόκριση στα καθήκοντα της περιόδου που διανύουμε και το χρέος μας προς τις επόμενες γενιές, η καλύτερη τιμή για τους πρωτοπόρους της ταξικής πάλης τη δεκαετία του 1940!», σημείωσε στην ομιλία της η Θεανώ Καπέτη.

Αναφερόμενη στις εκδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ανέδειξε ότι είχαν σκοπό, ο λαός, ειδικά η νέα γενιά, να έρθει σε επαφή με την Ιστορία που έχει γράψει ο λαός μας σε αυτόν τον τόπο, με στιγμές απαράμιλλου αυθεντικού ηρωισμού, που μας εμπνέουν μέχρι σήμερα.

Ταυτόχρονα όμως, είπε, «είναι και μια απάντηση προς όσους συστηματικά επιδιώκουν την αναθεώρηση της Ιστορίας, ως απαραίτητο συμπλήρωμα του αντικομμουνισμού. Προς τους απολογητές αυτού του συστήματος, για τους οποίους είναι αναγκαίο να διαγράψουν ή να παραποιήσουν την ιστορική αλήθεια. Τους βολεύει, άλλωστε, να μη γιορτάζεται η επέτειος της Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους κατακτητές στις 30 Οκτώβρη κάθε χρόνου (αλλά η έναρξη του πολέμου), γιατί θα έπρεπε να απαντήσουν και "ποιος την απελευθέρωσε". Γιατί γνωρίζουν ότι το ψέμα πως "οι Γερμανοί αποχώρησαν μόνοι τους, και δεν τους ανάγκασε ο ΕΛΑΣ", έχει κοντά ποδάρια.

Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ο περήφανος λαός της Θεσσαλονίκης, από την πρώτη στιγμή της εισόδου των χιτλερικών δυνάμεων στην πόλη, στις 9 Απρίλη 1941, αψηφώντας το όργιο εκτελέσεων και την τρομοκρατία, δεν έσκυψε το κεφάλι, αλλά πύκνωνε τις γραμμές του αγώνα.

Την προηγούμενη το βράδυ, άλλωστε, απέδρασαν οι πρώτοι 12 κομμουνιστές από το σανατόριο Ασβεστοχωρίου, με τη σημαντική συμβολή του τότε Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ (το οποίο είχε συγκροτηθεί από το 1939), οι οποίοι οργάνωσαν την ανασυγκρότηση του Κόμματος στην περιοχή, και πολύ γρήγορα (τον Μάη του 1941) ίδρυσαν την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην Ευρώπη, την "Ελευθερία".

Αυτά δεν ήταν τυχαία γεγονότα αλλά αποτέλεσμα της προετοιμασίας του Κόμματος, σε περιόδους που τα γεγονότα δεν είχαν πάρει ακόμη απότομη τροπή. Τέτοια δουλειά κάνουμε οι κομμουνιστές και σήμερα, που τα αποτελέσματά της μπορεί να μην είναι όλα εμφανή, αλλά τα αποτυπώματά της στο άμεσο μέλλον θα είναι αναντικατάστατα».

Αναφέρθηκε στις μεγάλες αντικατοχικές διαδηλώσεις που έγιναν στη Θεσσαλονίκη το 1942, το 1943, το 1944, κατά τις επετείους της Επανάστασης του 1821. Στη συγκλονιστική κινητοποίηση της 16ης Απρίλη 1943 κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Στις 10 Ιούλη 1943 που ο λαός ξεσηκώθηκε κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία. Στην καθημερινή ηρωική δράση των αντάρτικων ομάδων στην πόλη και στη γύρω περιοχή, σε όλη την Κεντρική Μακεδονία. Και επίσης στη δράση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από το καλοκαίρι του 1944 μέχρι την Απελευθέρωση.

«Οσα πέτυχε το Κόμμα μας και ο λαός μας, εκείνη την περίοδο, δεν ήταν ούτε δεδομένα ούτε εύκολα. Γιατί - εκτός των άλλων - δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τις φασιστικές δυνάμεις κατοχής, ούτε μόνο την πείνα και την εξαθλίωση. Είχαν να αντιμετωπίσουν και τις δοσιλογικές ομάδες και τα Τάγματα Ασφαλείας, που δρούσαν τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της Απελευθέρωσης, και στη συνέχεια. Είναι αυτή η πλευρά της Ιστορίας, που έχει αξία να υπενθυμίζεται για να μην ξεχνάμε ότι καμία "εθνική ενότητα" δεν υπήρξε την περίοδο 1940 - 1944.

Ούτε το ξεκίνημα της Αντίστασης ούτε η Απελευθέρωση ήταν αποτέλεσμα της "εθνικής ενότητας". Ηταν ένας τιτάνιος λαϊκός, απελευθερωτικός αγώνας με την ηγεσία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και την καθοδήγηση του ΚΚΕ, σε συνθήκες ταξικής πάλης και μηχανορραφιών των Αγγλων συμμάχων.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Θεσσαλονίκης και όσα έλαβαν χώρα τις μέρες πριν και κατά τη διάρκεια της Απελευθέρωσης, η οποία δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, γιατί στις μέρες αυτές κορυφωνόταν η ταξική πάλη σε αντικειμενικά επαναστατικές συνθήκες.

Η Θεσσαλονίκη ήταν σημαντικό κέντρο της αστικής εξουσίας και ιδιαίτερα σημαντικό για τους Αγγλους, που είχαν ήδη συμφωνήσει με τη Γερμανία τα στρατεύματά της να τους παραχωρήσουν την πόλη (σε μυστική συμφωνία που έγινε στη Λισαβόνα), ώστε να μην προλάβει ο ΕΛΑΣ.

Οι Αγγλοι επιτελείς έσπευσαν να χρησιμοποιήσουν τα Τάγματα Ασφαλείας στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ο Βρετανός ταγματάρχης Μίλερ είχε υπό την προστασία του το εκτελεστικό όργανο της φασιστικής Βουλγαρίας Τσαούς Αντών (Φωστερίδη) και την ομάδα του, που για τις ανάγκες της περίστασης τους "έντυσε" ΕΔΕΣ, δηλαδή δήθεν νόμιμη απελευθερωτική ομάδα. Αλλά και οι Γερμανοί επιτελείς στη Θεσσαλονίκη είχαν απελευθερώσει μέλη του ΕΔΕΣ προκειμένου να πολεμήσουν κατά του ΕΛΑΣ. Από τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, ο Τσαούς Αντών βοηθούσε τους Γερμανούς να αποχωρήσουν χωρίς να διακινδυνεύσουν από τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Το ίδιο έκαναν και τα τμήματα των ταγματασφαλιτών Μιχάλαγα, Κισά Μπατζάκ, Παπαδόπουλου και άλλων. Την εφαρμογή του σχεδίου για την παρεμπόδιση του ΕΛΑΣ να ελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη είχε αναλάβει ο συνταγματάρχης Χρυσοχόου, επιτελάρχης του στρατηγού Τσολάκογλου και πρώτου δοσίλογου πρωθυπουργού. Αυτός ήταν και ο πραγματικός αρχηγός της ένοπλης οργάνωσης των ταγματασφαλιτών της ΠΑΟ. Αυτός ζήτησε να σπεύσουν οι ένοπλοι του Κισά Μπατζάκ να μπουν στην πόλη πριν από τον ΕΛΑΣ. Προσδιόρισε, μάλιστα, την έναρξη της επιχείρησης για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης στις 28 Οκτώβρη.

Ο Κισά Μπατζάκ μεταφέρει τα τάγματα στον Αγιο Αθανάσιο και όλοι μαζί παρουσιάζονται από δω και πέρα ως ΕΔΕΣ. Μέσα στην πόλη επιχειρούν ήδη να χτυπήσουν με όπλα στις γειτονιές που ελέγχει ο ΕΛΑΣ.

Με λίγα λόγια... αντί να κυνηγούν και να διώκουν τον κατοχικό στρατό, τον οποίο είχε στριμώξει τους τελευταίους μήνες ο ΕΛΑΣ, χτυπούσαν τον ΕΛΑΣ!

Στις 26 προς 27 του Οκτώβρη, δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αψηφώντας την εγγλέζικη εντολή που στηριζόταν στη Συμφωνία της Καζέρτας, ξεκινούν από το Ελευθεροχώρι με πλοιάρια του ΕΛΑΝ και αποβιβάζονται στη Χαλκιδική. Με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ να σφίγγουν τον κλοιό, οι Γερμανοί επισπεύδουν την αναχώρησή τους από τη Θεσσαλονίκη.

Ενώ οι ταγματασφαλίτες, συνοδεύοντας τους Γερμανούς, καταφεύγουν στο Κιλκίς, που δίνεται και η τελευταία μάχη, στις 4 Νοέμβρη του 1944, όπου και εδώ η συκοφαντία και ο αντικομμουνισμός "δίνουν τα ρέστα τους".

Γιατί δεν μπορούν να μας λένε ότι στο Κιλκίς μαζεύτηκε ο ΕΛΑΣ για να αντιπαρατεθεί με τις άλλες, δήθεν αντιστασιακές ομάδες. Οι 9.000 ένοπλοι άντρες απ' όλες τις δοσιλογικές ομάδες της Β. Ελλάδας, ΠΑΟτζήδες, ΕΣΑτζήδες, ταγματασφαλίτες, μέχρι και μεμονωμένοι εγκληματίες, ένα πράγμα επιδίωκαν... να προστατεύσουν τους Γερμανούς που αποχωρούσαν από τη χώρα, να χτυπήσουν τον ΕΛΑΣ και να "υποδεχτούν" τους Αγγλους, για να τους στηρίξουν στην προσπάθεια σταθεροποίησης της αστικής εξουσίας μετά την Απελευθέρωση.

Γι' αυτό και αμέσως μετά την Απελευθέρωση ξεκίνησε μια εκστρατεία αναποδογυρίσματος της πραγματικότητας και διαστρέβλωσης της αλήθειας. Στο όνομα δήθεν της αντικειμενικότητας και των "ίσων αποστάσεων", εξισώθηκαν τα θύματα με τους θύτες, για να κρύψουν την ουσία του ζητήματος, δηλαδή την ασυμφιλίωτη αντίθεση ανάμεσα στους υπερασπιστές της αστικής εξουσίας και στους αγωνιστές υπέρ της εργατικής.

Αυτή ήταν και είναι η "εθνική τους ενότητα" λοιπόν. Αυτά δεν θέλουν να μαθαίνονται, να διδάσκονται στα σχολεία και τις σχολές, να συζητιούνται, όσοι λένε "τι τα θέλετε τώρα αυτά, πέρασαν", "ας μην ξύνουμε πληγές του παρελθόντος" και άλλα παρόμοια.

Να, λοιπόν, γιατί, σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα, τόσο στη χώρα μας, όσο και στην ΕΕ, επιδιώκει να συκοφαντήσει τον κομμουνισμό, να διαστρεβλώσει την Ιστορία και την αλήθεια.

Γιατί δεν θέλουν ο λαός και η νεολαία να διδαχτούν από την πραγματικότητα, να βγάλουν συμπεράσματα χρήσιμα για το σήμερα. Θέλουν τον λαό στη γωνία, με σκυμμένο το κεφάλι και απογοητευμένο... στην καλύτερη περίπτωση follower κάποιου επίδοξου σωτήρα.

Επιδιώκουν να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με τον φασισμό, να περάσουν τη λογική τού "όλοι ίδιοι είναι" και "τίποτα δεν αλλάζει", για να αποκρύψουν ότι με το ανατρεπτικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή βαρβαρότητα».

Η Θ. Καπέτη αναφέρθηκε επίσης στη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος και στα συμπεράσματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον περασμένο αιώνα, που αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και οδηγό για το παρόν και το μέλλον.

Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν σημείωσε: «Ογδόντα χρόνια μετά, ό,τι οδήγησε στον ιμπεριαλιστικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ακόμα εδώ. Σήμερα η αντιπαράθεση οξύνεται μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

(...) Πριν από 33 χρόνια ήθελαν να βάλουν τους λαούς να "πανηγυρίζουν" για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Γρήγορα όμως οι λαοί κατάλαβαν το πικρό αποτέλεσμα της νίκης των καπιταλιστών. Μπουρλότο στα Βαλκάνια, που φέτος συμπληρώσαμε 25 χρόνια από τη ΝΑΤΟική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία. Πόλεμος ΝΑΤΟ - Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας, μακελειό στη Μέση Ανατολή, πάνω από 50 ενεργά πολεμικά μέτωπα σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της νίκης του καπιταλισμού τα τελευταία 30 χρόνια!

(...) Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό διεθνές πλαίσιο, η χώρα μας μόνο δύναμη σταθερότητας δεν είναι, όπως μας λένε». Αναφέρθηκε στη συνέχεια στην πολύμορφη επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στους δύο πολέμους στην περιοχή.

«Απέναντι σε αυτήν την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση που έχουν διαμορφώσει οι αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, με τη συναίνεση των κομμάτων της βολικής αντιπολίτευσης, ο λαός και η νεολαία μια επιλογή έχουν:

Να δυναμώσουν την πάλη τους. Για να επιστρέψουν όλα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων και να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου.

Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης που παλεύει για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη δική του πατρίδα, την οποία του στερούν.

Γι' αυτό και είναι ελπιδοφόρες οι πολυάριθμες αντιδράσεις, τόσο αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και στρατευμένων νέων, παιδιών του λαού», σημείωσε.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία της είπε ότι «το ΚΚΕ σήμερα είναι πολύ πιο έμπειρο και ώριμο, έχοντας παρακαταθήκη την προσφορά και τις θυσίες των προηγούμενων γενιών κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Είναι αποφασισμένο και μπορεί, μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό, να το πάει μέχρι τέλους!

(...) Το Κόμμα μας σήμερα μπαίνει μπροστά για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην κυρίαρχη αστική πολιτική.

Δηλαδή, η αντιπολίτευση που κάνει ο ίδιος ο λαός και ούτε μπορούν ούτε θέλουν να κάνουν τα κόμματα τόσο της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, όσο και τα δήθεν αντισυστημικά, ακροδεξιά - ρατσιστικά μορφώματα.

(...) Σήμερα, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται αυτήν την πραγματικότητα. Ολο και περισσότεροι σκέφτονται πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για απογοητεύσεις. Ολο και περισσότεροι συμφωνούν πως "και τότε και τώρα, μόνο ο λαός σώζει το λαό"!

Με το χέρι στην καρδιά τούς καλούμε να βαδίσουν μαζί μας, να συναντηθούμε στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Εδώ, σ' αυτούς τους αγώνες, είναι που γεννιούνται και διαπαιδαγωγούνται οι νέοι, σύγχρονοι ήρωες και επαναστάτες.

Είναι οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ και των μεταλλείων, που δεν έσκυψαν το κεφάλι απέναντι στη μεγάλη εργοδοσία και στο κράτος, διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή. Είναι οι εργαζόμενοι ντελιβεράδες, που μαθαίνουν να οργανώνονται και παλεύουν για το μεροκάματο. Είναι οι φαντάροι και οι λιμενεργάτες της COSCO, που δεν δέχονται να γίνουν πιόνια στα πολεμικά σχέδια της κυβέρνησης και βάζουν εμπόδια στην αιματοχυσία του Παλαιστινιακού λαού. Είναι οι φοιτητές και οι μαθητές, που διεκδικούν μαζί με τους δασκάλους και τους γονείς τους το σχολείο και το πανεπιστήμιο που τους αξίζει.

Εδώ βρίσκονται τα φωτεινά πρότυπα της νέας γενιάς, των εργαζομένων που παράγουν τον τεράστιο πλούτο της κοινωνίας μας. Που πλάι πλάι με το ΚΚΕ ορθώνουν ανάστημα, ονειρεύονται και διεκδικούν έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, δίκαιο και ανθρώπινο, κόντρα στη βαρβαρότητα του σημερινού συστήματος και στα σάπια πρότυπα που μας προβάλλουν.

Με όλους αυτούς, και πολλούς ακόμα που μπαίνουν στον αγώνα, οργανώνουμε και την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, για να παραλύσουν όλοι οι τόποι δουλειάς και να ακουστεί από χιλιάδες εργαζόμενους το σύνθημα "Λεφτά για μισθούς - Υγεία - Παιδεία. Εξω η Ελλάδα από του ΝΑΤΟ τα σφαγεία"!

Γιατί αυτές οι ανάγκες μας δεν μπορούν να περιμένουν, καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να μας τις ικανοποιήσει, ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Ούτε θέλουν ούτε μπορούν, γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να θίξουν την αιτία του προβλήματος, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου. Γιατί δεν γίνεται να ικανοποιούνται ταυτόχρονα και τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και τα καπιταλιστικά - ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η νίκη του ενός προϋποθέτει την ήττα του άλλου.

Γι' αυτό είναι εδώ το ΚΚΕ, για να νικήσει ο λαός, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της και να ηττηθεί το κεφάλαιο. Φωτίζοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από τη βαρβαρότητα της φτώχειας και του πολέμου, τον δρόμο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού!

Τώρα, όπως και τότε! Μόνο ο λαός και η νεολαία μπορούν να επιβάλουν τη θέλησή τους, με την οργανωμένη πάλη τους και το ΚΚΕ μπροστά!».