Eurokinissi

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ήδη υπάρχει συμφωνία σε ό,τι αφορά τα νέα εμπόδια που προβλέπονται για την προκήρυξη εργατικών απεργιών, και μάλιστα με «συνοπτικές διαδικασίες», ενώ τα παζάρια συνεχίζονται σχετικά με τον τρόπο διανομής των «υπερ-πλεονασμάτων», με κεντρική κατεύθυνση την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του κράτους προς ιδιώτες, τη δημιουργία «κεφαλαιακού αποθέματος», προκειμένου στη συνέχεια να στηριχτεί η έξοδος για νέα κρατικά δάνεια στις διεθνείς χρηματαγορές, αλλά και σε λεγόμενες «στοχευμένες» κοινωνικές παρεμβάσεις, ως αποτέλεσμα βέβαια των γενικευμένων περικοπών στην γκάμα των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στις κοινωνικές ανάγκες και της εντεινόμενης φοροληστείας απέναντι στο λαό.

Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2018 έρχεται να ενσωματώσει, μέχρι κεραίας, το αντιλαϊκό «απόθεμα» με τα μέτρα ολόκληρης της μνημονιακής περιόδου και των συμφωνιών, αλλά και να τα διευρύνει, τόσο με αυτά που έχουν ψηφιστεί για να εφαρμοστούν από τη νέα χρονιά, όσο και με αυτά που ήδη έχουν συμφωνηθεί με το κουαρτέτο και που θα εξειδικευτούν στο πλαίσιο των διεργασιών για το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης». Επιπλέον, κεντρικό γνώρισμα για την επόμενη φάση της αντιλαϊκής κλιμάκωσης αποτελεί το γεγονός ότι ο νέος προϋπολογισμός εντάσσεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 - 2021, όπου περιλαμβάνονται παρεμβάσεις, όπως η περαιτέρω κατακρεούργηση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων (από το 2019) και του αφορολόγητου ορίου (από το 2020), ή και ακόμη νωρίτερα, σε περίπτωση που δεν εκπληρωθούν οι στόχοι τους για τα ματωμένα πλεονάσματα.

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται νέα καρατόμηση στην κατηγορία «κοινωνικές παροχές» (συντάξεις, ΕΚΑΣ, «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» κ.ά.), που καταβάλλονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς και από τα ασφαλιστικά ταμεία («ενοποιημένο αποτέλεσμα γενικής κυβέρνησης»), φτάνοντας στα 38,1 δισ. ευρώ, από 39 δισ. φέτος, με μείωση ύψους 900 εκατ. ευρώ!

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων. Για το 2018 προβλέπεται ποσό μόλις 80 εκατ. ευρώ (από 320 εκατ. φέτος), δηλαδή θα κατακρεουργηθεί κατά 240 εκατ., με φόντο την οριστική κατάργησή του μέχρι το τέλος του 2019. Να σημειωθεί ότι το ΕΚΑΣ για το 2015, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του 3ου μνημονίου, βρισκόταν στο επίπεδο των 921 εκατ., που βέβαια έχει «εξαϋλωθεί» στο πλαίσιο της... δίκαιης ανάπτυξης.

Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπάρχουσες εκτιμήσεις αναφορικά με το δημοσιονομικό κενό του 2018 - όπως αυτό προκύπτει με βάση την επίτευξη του στόχου για διπλασιασμό των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5% του ΑΕΠ - κάνουν λόγο σήμερα για 0,4% του ΑΕΠ ή περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ, κάτι που μεταφράζεται και σε επόμενο συμπληρωματικό πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, που θα συζητηθεί με τους «θεσμούς» σε επόμενη φάση και με βάση τα οριστικά στοιχεία σχετικά με την απόδοση των αντιλαϊκών μέτρων στο φετινό κρατικό προϋπολογισμό.

Με βάση και τα παραπάνω, και ενώ ακόμη δεν έχουν «καθαρογραφεί» τα υποτιθέμενα «οριστικά» δημοσιονομικά μεγέθη της επόμενης χρονιάς, στο αντιλαϊκό τραπέζι βρίσκεται υπό εξέταση και το ζήτημα της κατάθεσης συμπληρωματικού προϋπολογισμού...

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με πληροφορίες, προωθούνται και νέες «μεταρρυθμίσεις» στον «Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», σε συνέχεια, βέβαια, αυτών που πέρασε η σημερινή κυβέρνηση στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, συζητούνται οι νέες διατάξεις στήριξης των τραπεζών κατά τη διαδικασία των πλειστηριασμών, αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο τη θέση τους έναντι άλλων, όπως οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές προς εργαζόμενους κ.ά.

Μάλιστα, σε ειδικές κατηγορίες επιχειρηματικών δανείων, με υποθήκες επί της ακίνητης περιουσίας, οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να «βάζουν στο χέρι» μέχρι και το 100% (από 65% σήμερα) της αξίας που θα προκύπτει από τους πλειστηριασμούς.

Παράλληλα, θέμα χρόνου (πιθανόν και μέσα στο Νοέμβρη) αποτελεί και το ζήτημα της έναρξης των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και στεγαστικών δανείων. Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, έμφαση, σε αυτήν τη φάση, αναμένεται να δοθεί και στα χρέη ξενοδοχειακών μονάδων, σε μια εξέλιξη που δείχνει να «κουμπώνει» με τις προωθούμενες διατάξεις σχετικά με τις αλλαγές στον «Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας» και με το «πάνω χέρι» που αποκτούν οι τράπεζες στη διαδικασία των πλειστηριασμών, σε βάρος των εργαζομένων, των ασφαλιστικών ταμείων, καθώς και των φορολογικών οφειλών.

Χαρακτηριστικό των διεργασιών και της επιχειρηματικής διαπάλης με άξονα τα «κόκκινα» δάνεια αποτελεί και το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα άλλοι «επενδυτές» δείχνουν ενδιαφέρον για ξενοδοχειακές μονάδες αλλά και για τη διαχείριση ακίνητης περιουσίας μεγάλης αξίας (real estate).

Eπίσης, σύμφωνα με τις υπάρχουσες διατάξεις, από την 1η Γενάρη 2018, το σύνολο των δανείων πρώτης κατοικίας «απελευθερώνεται» πλήρως και σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα πώλησης. Σε αυτό το πλαίσιο, παράλληλα με τις τράπεζες αναλαμβάνουν δουλειά και τα διάφορα «επενδυτικά funds», που ήδη έχουν αρχίσει να πιάνουν «πόστα» στην ελληνική αγορά, διαβλέποντας στην περίπτωση των «κόκκινων» δανείων νέα πεδία κερδοφορίας.

Οι τράπεζες, από την πλευρά τους, προσβλέπουν στο ενδεχόμενο αύξησης των τιμών πώλησης στα «πακέτα» με τα προβληματικά δάνεια, έτσι ώστε να μη φορτωθούν οι ίδιες νέες κεφαλαιακές απώλειες, ενόψει μάλιστα και των νέων διαγνωστικών ελέγχων που θα διενεργήσει η ΕΚΤ το 2018.

Δεδομένου ότι τα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» της τρίτης «αξιολόγησης» συμφωνούνται με ρυθμούς «πολυβόλου», στην πρώτη γραμμή των «διλημμάτων» των αστικών επιτελείων βρίσκεται το ζήτημα κάποιας μορφής, όπως οι ίδιοι την αποκαλούν, «καθαρής εξόδου» (δηλαδή χωρίς «δεκανίκια») από τα μνημόνια, ή «εναλλακτικά» με την υπαγωγή του ελληνικού κράτους σε ειδική πιστωτική γραμμή στήριξης (ECCL) της Ευρωζώνης, που με τη σειρά της αναμένεται να στηρίξει για όσο διάστημα χρειαστεί την ομαλή πρόσβαση για νέα κρατικά δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές. Την ίδια ώρα, ορθάνοιχτο είναι και το ενδεχόμενο για κάποια «ενδιάμεση», «υβριδικού» χαρακτήρα «λύση», την οποία, αν και δεν ομολογείται δημόσια, «γυροφέρνει» και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για «εναλλακτικές» που παραπέμπουν το λαό από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, ενώ η αποκατάσταση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους - σήμερα υπολείπεται κατά πολλές βαθμίδες στην κλίμακα αξιολόγησης των διεθνών «οίκων» - θα απαιτεί την ολόπλευρη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων αλλά και την προσθήκη νέων.

Οπως όλα δείχνουν, η αναβάθμιση των ελληνικών κρατικών ομολόγων αλλά και των ιδιωτικών χρεογράφων από τους διεθνείς «οίκους» πιστοληπτικής αξιολόγησης έχει ακόμη μπόλικο δρόμο να διατρέξει. Σε αυτό το φόντο, η ανάκτηση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους έχει όρο και προϋπόθεση την εμπέδωση και τη διεύρυνση της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η έξοδος του ελληνικού κράτους στις «αγορές» με σχετικά ανταγωνιστικό κόστος και επιτόκια.

Την ίδια ώρα, στην περίπτωση του σεναρίου «καθαρής εξόδου» από το μνημόνιο, ακόμη και με την ίδια ρότα αντιλαϊκής πολιτικής, διαφαίνονται «κίνδυνοι» για υψηλά ή και απαγορευτικά επιτόκια στον κρατικό δανεισμό, ενώ σε αυτήν την περίπτωση η ΕΚΤ δεν θα αποδεχόταν «κατ' εξαίρεση» ελληνικά ομόλογα, χωρίς την ειδική πιστωτική γραμμή (ECCL) της Ευρωζώνης. Αυτή με τη σειρά της λειτουργεί ως μια ακόμη «βαλβίδα ασφαλείας» και εγγύηση για τις υποθέσεις του κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους αποδείχνεται βασικός μοχλός για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών διεργασιών, και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, μέχρι το 2060, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τη σχετική απόφαση - συμφωνία στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη 2017, σχετικά με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης».

Ως πρόσθετο αντιλαϊκό εργαλείο και συμπληρωματικά με όλα τα προηγούμενα, το «πλαίσιο της ΕΕ» προβλέπει ειδικούς εποπτικούς ελέγχους μέχρις ότου αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που χορηγήθηκαν σε κάθε κράτος, μέσω των «μηχανισμών στήριξης». Η εν λόγω διαδικασία στην περίπτωση του ελληνικού κρατικού χρέους αναμένεται να κρατήσει για δεκαετίες, κι ενώ σε πλήρη ισχύ θα βρίσκονται τα «μνημόνια» των ευρωπαϊκών εξαμήνων κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή στην «κανονικότητα» του κεφαλαίου, ανεξάρτητα απ' το τι θα διαδεχτεί το μνημόνιο, θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα και παρεμβάσεις, κι ενώ η «επίφοβη» και αναιμική ανάκαμψη για λογαριασμό του κεφαλαίου θα βασίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, το τσάκισμα αυτοαπασχολούμενων για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας, το διαρκές μάτωμα του λαού για τους επόμενους στόχους του κεφαλαίου, την πολύπλευρη στήριξη της ανταγωνιστικότητάς του.