Στο βήμα του Διεθνούς Σεμιναρίου ο Θ. Παφίλης

Ξεκινώντας, ο ομιλητής υπογράμμισε: «Πριν από 10 χρόνια, στις 23 και 24 Απρίλη του 1999, στην Ουάσιγκτον, οι ηγέτες των χωρών μελών του ΝΑΤΟ υπέγραφαν τη διακήρυξή του για τα 50 χρόνια και ενέκριναν το νέο δόγμα του. Οι υπογραφές αυτές μπήκαν με το αίμα των λαών της Γιουγκοσλαβίας, που πλήρωσε με χιλιάδες θύματα, τεράστιες καταστροφές, εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες, με τραγικές συνέπειες - που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα - τον πόλεμο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ εναντίον τους. Τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, που άλλαξε συνολικά το χάρτη των Βαλκανίων. Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την επαναχάραξη των συνόρων, τη δημιουργία κρατών «υπό κηδεμονία», ουσιαστικά την κατοχή ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ (Βοσνία - Ερζεγοβίνη) και ευρω-ΝΑΤΟικών προτεκτοράτων, όπως το Κόσσοβο, που αποσπάστηκε με τη βία και τον πόλεμο από την κυριαρχία της Γιουγκοσλαβίας».

Κάνοντας μια αναδρομή στην πρόσφατη ιστορία της λυκοσυμμαχίας, ο Θ. Παφίλης υπενθύμισε: «Από το 1990 και μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας άρχισε η επεξεργασία, ώστε να δοθεί η δυνατότητα επέμβασης του ΝΑΤΟ εκτός των ορίων του. Το πρώτο ερώτημα που προέκυψε ήταν: ποιος είναι ο εχθρός κι από ποιον κινδυνεύει η Συμμαχία;

Στο βασικό κείμενο για τη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ που διατυπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής το, στις 7-8 Νοέμβρη 1991 στη Ρώμη, στο σημείο 13 αναφέρεται: "Η ασφάλεια της Συμμαχίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται στο παγκόσμιο πλαίσιο. Τα συμφέροντα ασφάλειας της Συμμαχίας μπορούν να επηρεασθούν από άλλους κινδύνους ευρύτερου χαρακτήρα συμπεριλαμβανομένης της διαδόσεως των όπλων μαζικής καταστροφή, της διακοπής της ροής ζωτικών πόρων και πράξεων τρομοκρατίας και σαμποτάζ".

Με αυτόν τον τρόπο τροποποιήθηκε το άρθρο 4 του καταστατικού του ΝΑΤΟ που περιόριζε τα όρια δράσης του εντός των χωρών της Συμμαχίας και επικυρώθηκε στην Ουάσιγκτον (σημείο 4). Με αυτόν τον κυνικό και προκλητικό τρόπο "νομιμοποιείται" π.χ. να επέμβει στο Κόσσοβο επειδή απειλείται η ευρωπαϊκή ασφάλεια. Παίρνοντας υπόψη για παράδειγμα το σημείο "διακοπής της ροής ζωτικών πόρων", "νομιμοποιούνται", λόγω πετρελαίων ή και άλλων ενεργειακών πηγών να επέμβουν παντού.

Το κεφαλαιώδες ζήτημα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της ευθύνης του για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας το αντιμετωπίζει η διακήρυξη του ΝΑΤΟ που υπογράφτηκε στην Ουάσιγκτον στις 23 Απριλίου 1999 στο σημείο 38, όπου αναφέρει: "Προσβλέπουμε στην ανάπτυξη περαιτέρω επαφών και ανταλλαγής πληροφοριών με τον ΟΗΕ στην κατεύθυνση της πρόληψης των συγκρούσεων, της διαχείρισης των κρίσεων, των επιχειρήσεων, ως απάντηση σε κρίσεις...". Καταλήγει δε, ως εξής: "Η Συμμαχία θα αξιολογεί κατά περίπτωση τις δυνατότητες ανάλογης συνεργασίας στο μέλλον". Με τη φράση "κατά περίπτωση" στην πραγματικότητα καταργεί το Συμβούλιο Ασφαλείας και τον ΟΗΕ δίνοντας τη δυνατότητα στον εαυτό του να αποφασίζει περί πολέμου.

Παράλληλα, με αυτές τις αποφάσεις, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε και την επέκτασή του και σε άλλες χώρες με τους εξής τρόπους;

Με άμεση συζήτηση και απόφαση για την ένταξη νέων χωρών (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία).

Με τη δημιουργία του "Συνεταιρισμού για την Ειρήνη" (Ιανουάριος 1994) αποτελούμενο από ΝΑΤΟικές και πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Τη δημιουργία του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου Συνεργασίας, το οποίο περιλαμβάνει τις χώρες του ΝΑΤΟ συν 28 άλλες χώρες της Κεντρικής, Ανατολικής Ευρώπης, της πρώην ΕΣΣΔ και άλλες ουδέτερες

Την έναρξη συζητήσεων και συνεργασίας με χώρες της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής (Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Τυνησία, Μαρόκο, Μαυριτανία).

Με αυτό τον τρόπο απλώθηκε και προς ανατολάς, προς την Ασία και προς το νότο, προς την Αφρική, δηλαδή, παγκόσμια.

Στις επόμενες μετά την Ουάσιγκτον Συνόδους, το ΝΑΤΟ επιτάχυνε την υλοποίηση του νέου στρατηγικού δόγματος. (Με τη Σύνοδο Κορυφής της Κωνσταντινούπολης ενέκρινε το σχέδιο για την ευρύτερη Μέση Ανατολή προετοιμάζοντας επεμβάσεις για την υποδούλωση της περιοχής. Στη Σύνοδο της Ρίγας το 2006 εδραιώνει τη συνεργασία με Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία και Ιαπωνία, που ήδη συμμετέχουν στον πόλεμο του Αφγανιστάν).

Με τη στήριξη ΗΠΑ - ΕΕ και άλλων υποτακτικών τους επεδίωξε και σε ένα βαθμό πέτυχε, στην αναθεώρηση του ΟΗΕ, να χριστεί έμμεσα ως βασικός μηχανισμός στήριξης και υλοποίησης των «ειρηνευτικών» αποστολών του ΟΗΕ, που έχουν κυρίως στόχο να ντύσουν με το μανδύα της διεθνούς νομιμότητας την επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. (Γ΄ κεφάλαιο παρ. 92- 96, Ε' Κεφάλαιο παρ. 170, Κείμενο αναθεώρησης του ΟΗΕ)

Υπάρχουν ορισμένες δυνάμεις οι οποίες ξεχωρίζουν το χαρακτήρα του ΝΑΤΟ πριν και μετά το 1990. Δεν είναι σωστό αυτό γιατί το ΝΑΤΟ ήταν πάντα το ίδιο, επιθετικό, οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού κατά των λαών».

«Η δημιουργία του ΝΑΤΟ εξέφραζε την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού ενάντια στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Είναι ψέμα πως ήταν αμυντικό Σύμφωνο και αυτό αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, από το γεγονός ότι το Σύμφωνο της Βαρσοβίας ιδρύθηκε το 1956 και διαλύθηκε το 1991. Μόνο στη διοίκηση του ΝΑΤΟ μέχρι το 1961 υπηρετούσαν 136 Γερμανοί στρατηγοί και ναύαρχοι που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου. Ενώ έκανε τα πρώτα του βήματα, έδωσε τις πρώτες του εξετάσεις στη βρώμικη εισβολή στην Κορέα. Λίγο μετά συμπαραστάθηκε ενεργά στους Γάλλους αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ινδοκίνα. Υποστήριξε και ενίσχυσε την αποικιακή πολιτική της Ολλανδίας στην Ινδονησία. Της Γαλλίας στην Τυνησία, στο Μαρόκο και την Αλγερία. Της Πορτογαλίας στην Γκόα και τις άλλες αποικίες της. Εδωσε την ομόφωνη έγκρισή του για την εισβολή της Αγγλίας και της Γαλλίας στην Αίγυπτο το 1956. Ηταν συμπαραστάτης και υποστηρικτής της Αγγλοαμερικανικής επέμβασης στο Λίβανο και την Ιορδανία το 1958. Αεροπορικές και άλλες βάσεις στις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (όπως σε Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία) χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά στρατευμάτων ή εφοδίων στη Μ. Ανατολή. Με την έγκριση της ηγεσίας του ΝΑΤΟ έγινε η βελγική επέμβαση στο Κονγκό το 1960. Το ΝΑΤΟ στήριξε τα αντιδραστικά καθεστώτα και τις δικτατορίες στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, πρωταγωνίστησε στο διαμελισμό της Κύπρου. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό, με την πρόσθεση στα παραπάνω, των εγκλημάτων του ΝΑΤΟ στις δεκαετίες του '70 και του '80, μέχρι τους βομβαρδισμούς και τη διάλυση της ΟΔΓ, το Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Μέση Ανατολή...

Από ορισμένες πλευρές ακούγεται ότι η ΕΕ μπορεί να αποτελέσει "αντίπαλο πόλο" στο ΝΑΤΟ, για τη διαμόρφωση διεθνών σχέσεων σε δημοκρατική και ισότιμη βάση. Οσοι προβάλλουν τέτοιους ισχυρισμούς ηθελημένα ξεχνάνε ότι τα 21 από τα 27 των κρατών μελών της ΕΕ είναι ταυτόχρονα και μέλη του ΝΑΤΟ. Οι ίδιες οι Συνθήκες της ΕΕ κατοχυρώνουν τη σύνδεση και τη στενή συνεργασία της και των κρατών μελών. Ο "ευρωστρατός" διαπλέκεται άμεσα με το ΝΑΤΟ, η Γαλλία επιστρέφει στο στρατιωτικό σκέλος του. Στρατιωτικές μονάδες που δρουν στα πλαίσια της ΕΕ και των υπό διαμόρφωση "δυνάμεων ταχείας επέμβασης της ΕΕ", στα πλαίσια της αναθεωρημένης πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ, όπως τα Eurocorps (στρατιωτικοί σχηματισμοί που δημιουργήθηκαν υπό το γαλλογερμανικό άξονα και στη συνέχεια προσχώρησαν Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Πολωνία, Ελλάδα και Τουρκία), έχουν να επιδείξουν πλούσια ιμπεριαλιστική δράση, συμμετέχοντας, ως αναγνωρισμένες από το ΝΑΤΟ δυνάμεις ταχείας επέμβασης, σε όλες τις εγκληματικές επιθέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ και ΗΠΑ σε βάρος των λαών σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 1998 αποτέλεσαν τον πυρήνα της ΝΑΤΟικής δύναμης SFOR στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, το 2000 πρωτοστάτησαν στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής της ΚFOR στο Κόσσοβο, ενώ το 2004 αποτέλεσαν τον ηγετικό πυρήνα διοίκησης των εγκληματικών κατοχικών δυνάμεων της ISAF στο Αφγανιστάν».

Καταλήγοντας ο ΓΓ του ΠΣΕ υπογράμισε: «Απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα είναι η συγκρότηση ενός φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που μαζί με το εργατικό και άλλα κινήματα θα δυναμώνει την πάλη του χωρίς ταλαντεύσεις, με σαφείς στόχους. Θα συνενώνει τις δυνάμεις που αντιστέκονται. Θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση των λαών πως είναι αναγκαία η πάλη για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την ήττα του ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία πλαστογράφησης της Ιστορίας, συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων, των κοινωνικών επαναστάσεων. ΕΕ, ΝΑΤΟ και όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος προσπαθούν να δηλητηριάσουν κυρίως τις νέες γενιές. Ταυτίζουν το φασισμό με τον κομμουνισμό. Συκοφαντούν το σοσιαλισμό. Δικάζουν, όπως π.χ. στη Χάγη, τα θύματά τους. Προσπαθούν να ποινικοποιήσουν κάθε σκέψη που αντιστέκεται στον ιμπεριαλισμό και θέλει να τον αλλάξει. Το ΝΑΤΟ, με αφορμή τα 60 χρόνια, ξοδεύει δισεκατομμύρια για να προπαγανδίσει τη χρησιμότητά του.

Εχουμε υποχρέωση να απαντήσουμε σε αυτή τη βρώμικη επιχείρηση. Να υπερασπιστούμε τους μεγάλους αγώνες των λαών κατά του ιμπεριαλισμού. Να αποκαλύψουμε με θάρρος, ιδιαίτερα στη νέα γενιά, πως το ΝΑΤΟ και ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός, η ιστορία τους, η κυριαρχία τους είναι βουτηγμένες στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Πως ο ρόλος τους είναι η διαφύλαξη των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα και το αίμα των λαών. Πως είναι εχθροί του ειρηνικού μέλλοντος και της κοινωνικής προόδου».