Σημειωτέον, η εκδήλωση όπου μίλησε ο Μίτσελ διοργανώθηκε από την εξειδικευμένη σε τέτοια θέματα αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» «The Heritage Foundation».

Το εν λόγω ...ίδρυμα αποτύπωσε το αμερικανικό ενδιαφέρον και για τη Μαύρη Θάλασσα, ως ένα επιπλέον βήμα στη στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας, με την «αντιπυραυλική ασπίδα» και τις νέες διοικήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, τις διευθετήσεις για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, την ενεργότερη εμπλοκή στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καταρτίζοντας σχετική έκθεση με τίτλο «Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες 2018: Ανάγκη ανανεωμένης εστίασης στη Μαύρη Θάλασσα».

Την έκθεση έσπευσε να αναπαραγάγει στον προσωπικό του λογαριασμό ο «πολυπράγμων» (και με προηγούμενο πόστο του την Ουκρανία, όταν πριν από μερικά χρόνια ΗΠΑ και ΕΕ δεν δίστασαν, στην αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία, να μακελέψουν το λαό της) πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ.

Τι γράφει; «Η Διάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, στις 11 και 12 Ιουλίου, αποτελεί ευκαιρία για τη Συμμαχία να επικεντρωθεί σε μια περιοχή που έχει γεωπολιτική σημασία: Στον Εύξεινο Πόντο. Μετά την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, η Μαύρη Θάλασσα έχει καταστεί ρωσική λίμνη. Αυτό αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».

Κρίνει μάλιστα ότι «πολλές από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες σχετικά με τον Εύξεινο Πόντο σε επίπεδο ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες», εξ ου και παροτρύνει: «Οι ΗΠΑ θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη Σύνοδο του Ιουλίου για να οδηγήσουν τη Συμμαχία στην ανάπτυξη ουσιαστικών τρόπων συνεργασίας με τα κράτη της ακτής της Μαύρης Θάλασσας, για να ξεκινήσει η διαδικασία ανάπτυξης μιας στρατηγικής για την περιφερειακή ασφάλεια».

Μιλώντας άλλωστε για τη «Σημασία της Μαύρης Θάλασσας», η έκθεση τη χαρακτηρίζει «σημαντικό σταυροδρόμι» μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Καυκάσου: «Πολλοί σημαντικοί αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και καλώδια οπτικών ινών, διασχίζουν τη θάλασσα. Σε όλη την ιστορία της περιοχής, ο Εύξεινος Πόντος έχει αποδειχθεί γεωπολιτικά και οικονομικά σημαντικός. Για τις ΗΠΑ, η στρατηγική σημασία της Μαύρης Θάλασσας απορρέει ουσιαστικά από τις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τρεις από τις έξι χώρες της Μαύρης Θάλασσας (Τουρκία, Βουλγαρία και Ρουμανία) βρίσκονται στο ΝΑΤΟ. Αλλες δύο χώρες (η Ουκρανία και η Γεωργία) συμμετέχουν στο πρόγραμμα "Σύμπραξη για την Ειρήνη" του ΝΑΤΟ (και η Γεωργία είναι επίσημα υποψήφιο κράτος μέλος ΝΑΤΟ)».

«Οι ΗΠΑ πρέπει να διατηρήσουν καλές σχέσεις με τις χώρες - εταίρους του Ευξείνου Πόντου. Για παράδειγμα, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία και Γεωργία συνεισφέρουν συλλογικά το 1/3 όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων στην αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, "Resolute Support"», συνεχίζει, βάζοντας και άλλες πτυχές της ανάγκης πιο ενεργού εμπλοκής στην περιοχή.

Σε μια αξιολόγηση του αντιπάλου, των συμφερόντων και των κινήσεών του, η αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» σημειώνει παρακάτω:

«Για τη Ρωσία, η κυριαρχία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας θεωρείτο πάντοτε θέμα εθνικής επιβίωσης. Τα ρωσικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, που είναι τα μόνα λιμάνια της Ρωσίας σε θερμά νερά, εξυπηρετούσαν πάντα τα οικονομικά συμφέροντα της Ρωσίας. Π.χ. την παραμονή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το 50% όλων των ρωσικών εξαγωγών και το 90% των ρωσικών αγροτικών εξαγωγών περνούσαν από τον Βόσπορο. Σήμερα, κάθε 15' περνά το Βόσπορο, προερχόμενο από τη Μαύρη Θάλασσα, ένα πετρελαιοφόρο κουβαλώντας ρωσικό ή καζάκικο πετρέλαιο (το τελευταίο φυσικά διέρχεται από τη Ρωσία)».

Παραθέτει επίσης στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία περιόρισε τις ακτές της Ουκρανίας στο μισό και «μετέτρεψε τη Μαύρη Θάλασσα σε λίμνη ελεγχόμενη από τη Ρωσία. Από τότε (σ.σ. από την προσάρτηση το 2014) η Ρωσία διεκδικεί δικαιώματα υποβρύχιων πόρων στα ανοιχτά της χερσονήσου της Κριμαίας, που ανήκε στην Ουκρανία».

Παράλληλα, σε στρατιωτικό επίπεδο η έκθεση καταγράφει ότι «ο έλεγχος της Κριμαίας επέτρεψε στη Ρωσία να χρησιμοποιήσει τη Μαύρη Θάλασσα ως πλατφόρμα για την έναρξη και υποστήριξη ναυτικών επιχειρήσεων στον Κόλπο του Αντεν και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ρωσία έχει διαθέσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια για τον εκσυγχρονισμό του στόλου της Μαύρης Θάλασσας έως το 2020 και έχει τοποθετήσει εκεί επιπλέον πολεμικά πλοία, συμπεριλαμβανομένων δύο εξοπλισμένων με βλήματα cruise μεγάλου βεληνεκούς Caliber-NK». Υπολογίζει ότι τα όπλα αυτά έχουν εμβέλεια τουλάχιστον 2.500 χιλιόμετρα, «τοποθετώντας πόλεις από τη Ρώμη έως το Βίλνιους» μέσα στο βεληνεκές τους.

Οι Αμερικανοί βάζουν επίσης θέμα ότι δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές δυνατότητες αποτροπής των Ρώσων στην περιοχή που τους προκαλούν πρόβλημα. «Πρόσθετοι διπλωματικοί και πολιτικοί παράγοντες περιπλέκουν περαιτέρω το ζήτημα», σημειώνει η έκθεση.

Εξηγώντας, βάζει εμμέσως θέμα αλλαγής ή παράκαμψης διεθνών συνθηκών: «Η Σύμβαση του Μοντρέ, του 1936, καθιστά δύσκολη τη διατήρηση μιας ισχυρής ναυτικής παρουσίας στο ΝΑΤΟ. Η σύμβαση έδωσε στην Τουρκία τον έλεγχο των Τουρκικών Στενών και έθεσε περιορισμούς στον αριθμό, το χρόνο διέλευσης και τη χωρητικότητα των ναυτικών πλοίων από χώρες εκτός του Ευξείνου Πόντου που μπορούν να χρησιμοποιούν τα Στενά και να επιχειρούν στη Μαύρη Θάλασσα».

Η Συνθήκη επιτρέπει τη διέλευση πολεμικών πλοίων των παρευξείνιων χωρών με ειδοποίηση μιας βδομάδας και υπό κάποιους όρους εκτοπίσματος, μεγέθους, οπλισμού. Περιορίζει σημαντικά το πέρασμα των πολεμικών πλοίων που δεν ανήκουν σε κράτη της Μαύρης Θάλασσας (προειδοποίηση διέλευσης, όριο εκτοπίσματος πλοίων, περιορισμός οπλισμού, μη διέλευση αεροπλανοφόρων κ.λπ.).

Οι Αμερικανοί παραπονούνται: «Τα πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών που διέρχονται των Στενών πρέπει να έχουν εκτόπισμα μικρότερο από 15.000 τόνους. Δεν επιτρέπεται να περάσουν περισσότερα από 9 πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών τη φορά, συνολικής χωρητικότητας που δεν υπερβαίνει τους 30.000 τόνους, και επιτρέπεται να παραμείνουν στη Μαύρη Θάλασσα για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τις 21 ημέρες. Αυτό θέτει περιορισμούς στις επιχειρήσεις στον Εύξεινο Πόντο, τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τα μη παρευξείνια κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ».

Για να δώσουμε μια ιδέα, μια φρεγάτα του ελληνικού ΠΝ έχει εκτόπισμα περίπου 3.500 τόνους. Ενα αμερικανικό αεροπλανοφόρο περίπου 100.000 τόνους. Ενα πλοίο αμφίβιων επιθέσεων των Αμερικανών (ελικοπτεροφόρο με αποβατικά) περίπου 40.000. Γι' αυτό οι Αμερικανοί έχουν φτιάξει τον τύπο ενισχυμένων αντιτορπιλικών «Arleigh Burke», με εκτόπισμα περίπου 9.000 τόνων. Πλοία που στέλνονται «νομίμως», βάσει των προβλεπόμενων στη Συνθήκη του Μοντρέ, συχνά - πυκνά για αποστολές στη Μαύρη Θάλασσα.

«Προκλήσεις», τονίζουν παρακάτω οι Αμερικανοί, «υπάρχουν και στο πολιτικό μέτωπο. Λόγω εσωτερικών διαφωνιών μεταξύ των παρευξείνιων κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, το ΝΑΤΟ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις επιθυμητές προσδοκίες του στην περιοχή. Για παράδειγμα, η δημιουργία μιας μόνιμης ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα συζητήθηκε πριν από τη Διάσκεψη Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016 και δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί». Ως προς αυτό, γνώστες της υπόθεσης αναφέρουν ότι υπάρχει κόντρα μεταξύ Ρουμανίας και Τουρκίας για το ποιος θα ηγείται μιας τέτοιας δύναμης, ενώ βέβαια ρόλο παίζουν και οι μεγάλες τριβές στις σχέσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, όπως και η ανάπτυξη των σχέσεων της τελευταίας με τη Ρωσία.

Για τη δε παρουσία του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα, η έκθεση αναφέρει: «Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ, μαζί με αρκετά άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, ενίσχυσαν την παρουσία τους στη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά από τότε, αυτή η παρουσία έχει μειωθεί δραστικά. Ενώ ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, υποσχέθηκε αύξηση των πλοίων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα τον Φεβρουάριο του 2017, αυτό δεν έχει ακόμα συμβεί».

Αξίζει να καταγραφεί ότι στα στοιχεία με τη συμμετοχή των ΝΑΤΟικών δυνάμεων και της παρουσίας τους στη Μαύρη Θάλασσα, το ελληνικό ΠΝ βρίσκεται στην 5η θέση της πιο πολυήμερης παρουσίας στην επίμαχη περιοχή (65 μέρες).

Ξεχωρίζει μάλιστα από το ΠΝ άλλων χωρών (ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας κ.ά.) διότι είναι το μόνο που στην 4ετία αυξάνει, συνεχώς και σταθερά, τις μέρες ανάπτυξής του στην περιοχή, υλοποιώντας κατευθύνσεις της κυβέρνησης για βαθύτερη εμπλοκή σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να διεκδικήσουν καλύτερο μερίδιο από την καπιταλιστική λεία.

Αλλωστε, σε μια πρόσθετη πτυχή της ελληνικής εμπλοκής στην όλη υπόθεση, πολλά από τα ΝΑΤΟικά πλοία που ξανοίγονται στη Μαύρη Θάλασσα είναι μονάδες ενταγμένες στην προαναφερθείσα αρμάδα SNMG2, στην οποία δόθηκε από την κυβέρνηση ως βάση επιχειρήσεων το Αιγαίο.

Σε αυτά άλλωστε πρέπει να προστεθούν και τα σχέδια για την αμερικανική βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, με το «βλέμμα» σε Βόσπορο, Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα.

Σε κάθε περίπτωση, η έκθεση κρίνει ότι οι ΗΠΑ μαζί με το ΝΑΤΟ πρέπει «να αναπτύξουν μια Στρατηγική για τον Εύξεινο Πόντο (...) να αναπτύξουν ουσιαστικούς τρόπους συνεργασίας με τα παρευξείνια κράτη (...) για την περιφερειακή ασφάλεια».

«Να συνεργαστούν με το ΝΑΤΟ για να εγκαθιδρύσουν μια Αποστολή Θαλάσσιων Περιπολιών στη Μαύρη Θάλασσα, με βάση το μοντέλο της Αποστολής Εναέριας Αστυνόμευσης στη Βαλτική (...) προκειμένου να διατηρηθεί μια ισχυρή παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα (...). Αυτό θα απαιτούσε από μη παρευξείνιες χώρες του ΝΑΤΟ να δεσμευτούν εκ των προτέρων για μια τακτική και εκ περιτροπής ναυτική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο».

«Να ωθήσουν τη Συμμαχία να δημοσιεύσει ξεχωριστή Διακήρυξη στη Σύνοδο Κορυφής ειδικά για τη Μαύρη Θάλασσα (...) Ο Εύξεινος Πόντος είναι μια πολύ σημαντική περιοχή για το ΝΑΤΟ και δεν έχει λάβει την προσοχή που του αξίζει. Μια ξεχωριστή Δήλωση σχετικά με τη στρατηγική και τη στήριξη του ΝΑΤΟ στις χώρες της Μαύρης Θάλασσας θα στείλει ένα μήνυμα ότι η Συμμαχία λαμβάνει σοβαρά την περιοχή».

«Να συνεργαστούν με το ΝΑΤΟ για να ιδρύσουν στη Γεωργία ένα πιστοποιημένο από το ΝΑΤΟ Κέντρο Αριστείας για την ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα». Τονίζουν σχετικά οι Αμερικανοί: «Δεν υπάρχει προηγούμενο για ένα Κέντρο Αριστείας που πιστοποιείται από το ΝΑΤΟ σε μια χώρα που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ, αλλά η ίδρυση ενός μπορεί να βελτιώσει τις σχέσεις ΝΑΤΟ - Γεωργίας και να δείξει πόσο σημαντική είναι η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας για τη συνολική ασφάλεια της Ευρώπης».

Και η έκθεση καταλήγει: «Η σημασία για την Ασφάλεια, όπως και η οικονομική και πολιτική σημασία της Μαύρης Θάλασσας και της ευρύτερης περιοχής, γίνεται ολοένα μεγαλύτερη. Με τη Ρωσία να αυξάνει τις στρατιωτικές ικανότητές της στην περιοχή, τώρα δεν είναι η στιγμή για παραπέρα εφησυχασμό του ΝΑΤΟ. Υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ο Εύξεινος Πόντος μπορεί να τύχει της κατάλληλης προσοχής κατά την προσεχή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ»...

Μια «βαριά» και επικίνδυνη για τους λαούς ατζέντα, γεμάτη στόχους και σχέδια ώστε να εξελιχθεί σε «μια ισχυρότερη και πιο ευέλικτη» ιμπεριαλιστική συμμαχία, περιλαμβάνεται στα προπαρασκευαστικά κείμενα της Συνόδου που ξεκινάει την Τετάρτη στις Βρυξέλλες.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι στην επικείμενη Σύνοδο «οι σύμμαχοι θα λάβουν αποφάσεις για την αύξηση της στρατιωτικής κινητικότητας και της ετοιμότητας των δυνάμεων. Θα αποφασίσουν για περαιτέρω μέτρα για να ανταποκριθούν στις προκλήσεις που προέρχονται από το Νότο».

Σε αυτό το πλαίσιο, στη Σύνοδο ανάμεσα σε άλλα «οι Σύμμαχοι θα συμφωνήσουν σε μια σημαντική επικαιροποίηση της δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων δύο νέων Διοικήσεων για να διασφαλιστεί ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα μπορούν να κινούνται γρήγορα στον Ατλαντικό και εντός της Ευρώπης». Η μία θα είναι στις ΗΠΑ, για να ελέγχει τις ατλαντικές μεταφορές, και η άλλη στη Γερμανία, όλα για την ταχύτερη διεκπεραίωση δυνάμεων στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Ενδεικτικά είναι και τα όσα προαναγγέλλονται για τις επόμενες ιμπεριαλιστικές αποστολές και επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική:

-- «Στο Αφγανιστάν, το ΝΑΤΟ αυξάνει το μέγεθος της αποστολής "Resolute Support", με 3.000 περισσότερους εκπαιδευτές».

-- Για την επέμβαση στη Συρία καταγράφεται ότι το ΝΑΤΟ «εξετάζει πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η υποστήριξή του στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συνασπισμού» υποτίθεται κατά του ISIS.

-- Για το Ιράκ λέγεται ότι «στη Σύνοδο Κορυφής, οι Σύμμαχοι θα συμφωνήσουν να ξεκινήσουν μια νέα αποστολή εκπαίδευσης στο Ιράκ, για να βοηθήσουν τις ιρακινές δυνάμεις να αποτρέψουν την επανεμφάνιση του ISIS ή άλλων τρομοκρατικών ομάδων. Αυτό θα περιλαμβάνει την οικοδόμηση στρατιωτικών ακαδημιών και σχολείων».

-- Καταγράφεται ακόμη ότι «το ΝΑΤΟ βοηθά επίσης Ιορδανία και Τυνησία να ενισχύσουν την άμυνά τους και να εξασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια. Είναι έτοιμο να βοηθήσει τη Λιβύη, εφόσον ζητηθεί», και προστίθεται ότι «στη Σύνοδο Κορυφής, το ΝΑΤΟ θα εξετάσει πώς μπορεί να κάνει περισσότερα για να ενισχύσει τους νότιους εταίρους του, μεταξύ άλλων με βελτιωμένο σχεδιασμό και ασκήσεις».

Κάνοντας, εξάλλου, σαφές ότι παίζουν βασικό ρόλο στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, το κείμενο κάνει συνεχώς αναφορές σε Βαλκάνια και Αιγαίο:

«Στα Βαλκάνια, το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να υποστηρίζει τους εταίρους του, μεταξύ άλλων μέσω της αποστολής KFOR. Στο Αιγαίο, το ΝΑΤΟ βοηθά τις διεθνείς προσπάθειες για την εξάλειψη της παράνομης μετανάστευσης, παρέχοντας πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο στην Ελλάδα, την Τουρκία και την υπηρεσία συνόρων Frontex της ΕΕ. Στη Μεσόγειο, η θαλάσσια επιχείρηση του ΝΑΤΟ "Sea Guardian" υποστηρίζει την επίγνωση της κατάστασης...».

Στο ίδιο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στην περιλάλητη «πολιτική ανοικτών θυρών του ΝΑΤΟ», που, όπως ισχυρίζονται, «μαζί με τη διεύρυνση της ΕΕ, συνέβαλε στη διάδοση της σταθερότητας και της ευημερίας στην Ευρώπη». Σε αυτήν τη στρατηγική εντάσσεται και η πρόσκληση που θα δεχτεί η ΠΓΔΜ για ένταξη στην ιμπεριαλιστική συμμαχία.

Το ΝΑΤΟ βάζει στόχους και για τα υπόλοιπα μέτωπα: «Στα ανατολικά, το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να ενισχύει τις αμυντικές δυνατότητες και την ανθεκτικότητα των εταίρων του σε Γεωργία, Μολδαβία και Ουκρανία, για την προώθηση μεταρρυθμίσεων» στον αμυντικό τομέα.

Επίσης, «θα εξακολουθήσει να συνεργάζεται στενά με εταίρους όπως Φινλανδία και Σουηδία, οι οποίοι συμβάλλουν σημαντικά στην ασφάλεια στη στρατηγικά σημαντική περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας».

Αλλο ειδικό κεφάλαιο είναι «η στενότερη συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ». Εκτιμούν ότι ήδη «οι δύο οργανισμοί συνεργάζονται στενά: Η ικανότητα του ΝΑΤΟ τόσο για συλλογική άμυνα όσο και για διαχείριση κρίσεων συμπληρώνει το ευρύ φάσμα δυνατοτήτων που μπορεί να προσφέρει η ΕΕ». Οτι «έχουν σημειώσει πρωτοφανή πρόοδο σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας συνεργασίας σε Αιγαίο και Μεσόγειο».

Προαναγγέλλουν ότι στη Σύνοδο Κορυφής «ΝΑΤΟ και ΕΕ θα προβούν σε απολογισμό της προόδου που σημειώθηκε μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Βαρσοβίας το 2016. Ο γγ Γενς Στόλτενμπεργκ αναμένεται να υπογράψει μια νέα Κοινή Δήλωση με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλτ Τουσκ και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, ορίζοντας ένα κοινό όραμα για το πώς η συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των πιο πιεστικών προκλήσεων ασφαλείας».

Τέλος, κάνοντας σαφές ότι οι στρατιωτικές δαπάνες σε κάθε χώρα - μέλος γίνονται με βάση τα ΝΑΤΟικά προτάγματα, τονίζεται στα προπαρασκευαστικά της Συνόδου κείμενα: «Το ΝΑΤΟ βοηθά επίσης τα έθνη να αποφασίσουν πώς και πού να επενδύσουν στην άμυνά τους (...) για να αναπτυχθούν αμυντικές δυνατότητες που χρειάζονται οι Σύμμαχοι». Επαναλαμβάνονται, εξάλλου, ο στόχος για «δίκαιη κατανομή βαρών» και η απαίτηση των ΗΠΑ όλα τα κράτη - μέλη να πιάσουν τη ΝΑΤΟική νόρμα τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ ετησίως να πηγαίνει για στρατιωτικές δαπάνες, όπου οι ελληνικές κυβερνήσεις «διαπρέπουν» διαχρονικά.