Η εργατική - λαϊκή οικογένεια βιώνει τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την όξυνση του συνόλου των προβλημάτων.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο η τάση που εκφράζεται με τη συσσώρευση του κεφαλαίου και των κερδών, από τη μια πλευρά, και τη συσσώρευση προβλημάτων για την εργατική τάξη, από την άλλη.

Οι μηχανισμοί εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης είναι σήμερα πιο σκληροί και αδυσώπητοι, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η απλήρωτη εργασία, να πλήττεται το λαϊκό εισόδημα, να γίνεται πιο έντονη η ανισοκατανομή του πλούτου.

Αποτελεί ωμή πρόκληση για το εργατικό κίνημα η κοινή αντίληψη που έχουν η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ για την οικονομική πολιτική.

Με τα αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων σε τιμολόγια υπηρεσιών και σε βασικά είδη κατανάλωσης, γίνεται μια ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά λαϊκά εισοδήματα, με στόχο να πολλαπλασιαστούν τα κέρδη της οικονομικής ολιγαρχίας.

Αποτελεί κοροϊδία να καλεί η κυβέρνηση σε μποϊκοτάζ, όταν η ίδια ευθύνεται για τις υπερβολικές ανατιμήσεις στα τιμολόγια οργανισμών και όταν ενθαρρύνει με την πολιτική της την ασυδοσία των κερδοσκόπων στις τιμές. Κυβέρνηση, βιομήχανοι και μεγαλέμποροι προσπαθούν να μετατοπίσουν τις ευθύνες τους στην αγοραστική συμπεριφορά των καταναλωτών.

Παίρνοντας ως βάση το 1993, έχουμε μεταβολή το έτος 2000:

ΑΕΠ με βάση 100 πήγε σε 125,1, Πωλήσεις από 5.540 δισ. σε 12.374 δισ., Καθαρά Κέρδη από 161,8 δισ. σε 800,1 δισ., Πληθωρισμός με βάση 100 πήγε στο 152,9, το Κατώτερο ημερομίσθιο από 4.081 (δρχ.) πήγε σε 6.885 (δρχ.). Οι πωλήσεις και τα καθαρά κέρδη αναφέρονται σε μία ομάδα περίπου 5.000 μεγάλων επιχειρήσεων.

Τα επίσημα καθαρά κέρδη των βιομηχανικών επιχειρήσεων την περίοδο 1993-2000 αυξήθηκαν περίπου κατά 5 φορές (αύξηση 494,5%).

Το πραγματικό κόστος ζωής για τα λαϊκά στρώματα αυξήθηκε πολύ περισσότερο από αυτό που καταγράφει ο επίσημος πληθωρισμός, γιατί οι ανατιμήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ήταν πολύ πάνω από το μέσο ποσοστό αύξησης του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, ενώ οι βαριές επιπτώσεις από την αύξηση της φορολογίας, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, τα υπέρογκα Δημοτικά Τέλη επιβαρύνουν υπέρμετρα τη λαϊκή οικογένεια.

Με την αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας (αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος - 25% κατά την περίοδο 1993-2000), εντείνεται η ανισοκατανομή, το κεφάλαιο καρπώνεται μεγαλύτερο μερίδιο από τον αυξανόμενο πλούτο που δημιουργούν οι εργαζόμενοι.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, το 2001, το μέσο δηλωθέν εισόδημα των μισθωτών αυξήθηκε κατά 5% σε σχέση με το 2000, ενώ ο μέσος φόρος αυξήθηκε κατά 13,7%.

Οι νέες εξαγγελίες του κ. Σημίτη για φοροελαφρύνσεις δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανένα εργαζόμενο και συνταξιούχο.

Οι νέες ρυθμίσεις κινούνται στη λογική της διαχείρισης της φτώχειας, δε φέρνουν καμιά ουσιαστική ελάφρυνση στους εργαζόμενους και στα λαϊκά εισοδήματα.

Ακόμα και εκεί που δίνουν κάτι ψίχουλα ως φοροελαφρύνσεις, τα παίρνουν πίσω με την κατάργηση της έκπτωσης φόρου για αγορές αγαθών και υπηρεσιών με αποδείξεις.

Οι μεγάλες και πραγματικές φοροελαφρύνσεις που προωθεί αθόρυβα η κυβέρνηση έχουν να κάνουν με τα μεγάλα επιχειρηματικά κέρδη, τη μείωση κατά 50% του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης βιομηχανικού πετρελαίου κτλ.

Ο βαθιά αντιλαϊκός χαρακτήρας των φόρων προκύπτει και από την υπερβολή των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ), που η κυβέρνηση πεισματικά διατηρεί και συζητά το ενδεχόμενο αύξησής τους.

Η 2ετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2002-2003 προέβλεπε τα εξής:

• Οι μισθοί και τα κατώτερα μεροκάματα αναπροσαρμόστηκαν κατά 2,5% και από 01/07/2002 κατά 1,8%. Από 01/01/2003 προβλέπεται αναπροσαρμογή 3,9%.
• Στο έδαφος αυτό, οι κατώτατοι μισθοί και μεροκάματα της ΕΓΣΣΕ (ιδιωτικός τομέας) παραμένουν σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα (πίνακας 1).
• Στο Δημόσιο, οι βασικοί μισθοί για το 2002 παραμένουν επίσης σε χαμηλά επίπεδα (πίνακας 2), παρά το γεγονός ότι καταβάλλονται επιλεκτικά διάφορα επιδόματα.

Πρόκειται για μισθούς και για μεροκάματα ντροπής, ενώ οι αυξήσεις που δόθηκαν εξανεμίζονται καθημερινά, ιδιαίτερα μετά την εισαγωγή του ευρώ και τα διαδοχικά πρόσφατα κύματα ανατιμήσεων.

Αποκαλυπτικό στοιχείο για τα σχέδια της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων είναι οι δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνα, ο οποίος, σε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurt Algemeine» θέτει το ζήτημα όξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης, προβάλλοντας ως αιτία τους μισθούς για την αύξηση του πληθωρισμού.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, με συνεχείς παρεμβάσεις, ξεκαθαρίζει ότι:

«Οι στόχοι του προγράμματος σταθερότητας και τα στενά περιθώρια του νέου κρατικού προϋπολογισμού δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε γενναίες μισθολογικές αυξήσεις». Πρόκειται για επίσημη αναγνώριση ότι η κυβέρνηση δεν κάνει παραχωρήσεις που μειώνουν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ιδιαίτερο ρόλο ως προς αυτό εκπληρώνει η πλειοψηφία της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, που μαζί με το ΣΕΒ, στα πλαίσια του «κοινωνικού διαλόγου», στρώνουν το έδαφος στην κυβέρνηση.

Οξύνουμε την αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική. Αποκαλύπτουμε τους κυβερνητικούς ελιγμούς, τη συστηματική προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων, την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Εκλαϊκεύουμε τη λογική της διεκδίκησης αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

Συμβάλλουμε στην ενίσχυση της απαιτητικότητας των εργαζομένων.

Δίνουμε παραδείγματα για να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι ότι τα ψίχουλα που υπόσχεται ή που δίνει η κυβέρνηση για τον έλεγχο της φτώχειας δεν μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση, ότι η πολιτική της υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και θα χειροτερεύει την κατάσταση της εργατικής- λαϊκής οικογένειας.

Κάθε μικροπαροχή που δίνεται στους εργαζόμενους με το ένα χέρι, θα την παίρνουν πίσω με το άλλο και θα παίρνουν και άλλα.

Υπενθυμίζουμε ότι οι υποσχέσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ για κατώτερη σύνταξη 150.000 δρχ. και 152.000, αντίστοιχα, όπως και η κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των αμειβόμενων με τον κατώτερο μισθό ή μεροκάματο, από τον κρατικό προϋπολογισμό χρησιμοποιήθηκαν για προεκλογική εκμετάλλευση και έμειναν στα χαρτιά.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει αφερέγγυα για το λαό, συνεπέστατη, όμως, απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία και τα μονοπώλια. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμιά αυταπάτη για τη ΝΔ.

Στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ για το 2002, είχαμε θέσει το αίτημα για κατώτερο μισθό 300.000 δρχ. - κατώτερο μεροκάματο 12.000 δρχ. και κατώτερη σύνταξη 240.000 δρχ.

Τώρα βάζουμε ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, συνολικά των ΣΣΕ και οξύνουμε την αντιπαράθεση με την οικονομική ολιγαρχία, την κυβέρνηση, τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.

Η αύξηση των μισθών, η προστασία του λαϊκού εισοδήματος απαιτούν αποφασιστική αντιπαράθεση με την πολιτική της λιτότητας, απόρριψη της τακτικής του «εφικτού», που ακολουθούν οι δυνάμεις του συμβιβασμού, αντιπάλεμα της λογικής των θυσιών, που καλλιεργείται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι δεν πειθαρχούν στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών, για τη μείωση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης συνδυάζεται με τη διεκδίκηση αιτημάτων, που ανταποκρίνονται στις διευρυμένες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

• Κατώτερο μισθό 340.000 δρχ. (1.000 ευρώ).
• Κατώτερο μεροκάματο 14.000 δρχ. (41,0 ευρώ).
• Κατώτερη σύνταξη 280.000 δρχ. (820 ευρώ).
• Ουσιαστικές αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα των μισθών.
• Εφ' άπαξ ενίσχυση 200.000 δρχ. (585 ευρώ) για εισοδήματα κάτω των 4 εκατ. δρχ (για εργαζόμενους και συνταξιούχους).
• Πάγωμα των τιμών σε βασικά είδη.
• Κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα είδη διατροφής, ένδυσης - υπόδησης, σχολικά είδη, φάρμακα.
• Μείωση των δημοτικών τελών, που αποτελούν ισχυρό μηχανισμό αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
• Αφορολόγητο όριο για άγαμο φορολογούμενο στα 15.000 ευρώ.
• Αύξηση της φορολογίας των μεγάλων περιουσιακών στοιχείων και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Ανοίγουμε παντού Μέτωπο κατά των άθλιων μορφών εργασιακής εκμετάλλευσης των μισθωτών.

Αντιπαλεύομε τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τις ευελιξίες και διευθετήσεις των ωραρίων, την ανασφάλιστη και προσωρινή εργασία.

Καταγγέλλουμε τα ψευτο-προγράμματα κατάρτισης - εκπαίδευσης, καθώς και τη λεηλασία των πόρων του ΟΑΕΔ από επιχειρηματίες.

Διεκδικούμε:

Πλήρη σταθερή εργασία για όλους, αναδεικνύοντας ότι η εξασφάλιση του δικαιώματος της εργασίας προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας των βασικών μέσων παραγωγής. Πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας.

Επιμένουμε σταθερά στο 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με πλήρη μισθολογικά - ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων του ΠΑΣΟΚ, που, με τις πλάτες της ΝΔ και του ΣΥΝ, προώθησε τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, τη μερική απασχόληση, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κ.ά.

Ουσιαστική προστασία των ανέργων - επίδομα στο 80% του βασικού μισθού καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.

Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, αποκλειστικά Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, με κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες, 50 και 55, αντίστοιχα, για τα βαρέα και ανθυγιεινά.

Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας.

Συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ασφάλισης (9.000 μέρες ασφάλισης).

Σύνταξη στο 80% του μισθού.

Εκφράζουμε συνολικά την αντίθεσή μας στις ιδιωτικοποιήσεις (ενέργεια - τηλεπικοινωνίες - λιμάνια - τράπεζες - μεταφορές - Παιδεία - Υγεία κλπ.). Το ταξικό εργατικό κίνημα σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να δεχτεί ως τετελεσμένο γεγονός τις ιδιωτικοποιήσεις.

Δικαίωμα στη Δημόσια Μόρφωση.

ΟΧΙ στους ταξικούς φραγμούς, στη μορφωτική υποβάθμιση.

Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από το Δημόσιο Δωρεάν Εκπαιδευτικό Σύστημα.

Ενιαίο 12χρονο Υποχρεωτικό σχολείο για όλους.

Ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο (αναλυτικά προγράμματα, βιβλία) και στη λειτουργία του σχολείου.

Αδειες με αποδοχές για τους εργαζόμενους μαθητές - σπουδαστές στις εξετάσεις.

Δημόσια Δωρεάν Επαγγελματική Εκπαίδευση μετά το Λύκειο.

Κατάργηση των διδάκτρων στα Δημόσια ΙΕΚ.

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του ΟΑΕΔ και στις Σχολές Εμπορικού Ναυτικού.

Πάγωμα και μείωση των διδάκτρων στις ιδιωτικές σχολές.

Δημόσια Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.

Αύξηση των κρατικών δαπανών για τη Δημόσια Παιδεία.

Διεκδικούμε για τη νεολαία ελεύθερο χρόνο, δημόσιες υποδομές και δυνατότητες για μαζικό λαϊκό αθλητισμό και πολιτισμό.

Με το ταξικό διεκδικητικό μας πλαίσιο, απευθυνόμαστε σε εργαζόμενους και σε συνδικαλιστικές οργανώσεις (κυρίως στη βάση του εργατικού κινήματος) για κοινή δράση.

Απευθυνόμαστε τολμηρά στους εργάτες και τις εργάτριες και στο έδαφος των λαϊκών προβλημάτων. Προβάλλουμε την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα γενικότερων αλλαγών.

Εντείνουμε την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, που αποτελούν βασικό στήριγμα της στρατηγικής του κεφαλαίου, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Αποκαλύπτουμε τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, για την ανατροπή των εργασιακών ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ανοίγουμε ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και τις βαριές συνέπειες που προκαλούν σε βάρος της εργατικής τάξης οι σημερινοί συσχετισμοί.

Το ΠΑΜΕ αναδείχνει την ανάγκη της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της ανάπτυξης ταξικού, μαζικού, διεκδικητικού κινήματος ως προϋπόθεση για την παρεμπόδιση των αντεργατικών μέτρων, τη διεκδίκηση των αιτημάτων, την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Προβάλλουμε την αποφασιστική συμβολή του ΠΑΜΕ στην ανάπτυξη των αγώνων. Ρίχνουμε βάρος στη συσπείρωση δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, στις αρχαιρεσίες και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, ιδιαίτερα στα εργοστάσια, στους χώρους δουλιάς.

Με βάση αυτό το πλαίσιο, προχωράμε σε κάθε κλάδο, ώστε να ανοιχτούμε σε εργασιακούς χώρους, να οργανώσουμε περιοδείες, συσκέψεις κτλ. Να δούμε, συγκεκριμένα, σε κάθε χώρο και κλάδο, πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις, που θα κινητοποιούν εργαζόμενους και θα βοηθάνε στη διαμόρφωση κλίματος.

Με ιδιαίτερη απαιτητικότητα να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της κοινής δράσης της εργατικής τάξης με την αγροτιά και τους ΕΒΕ. Σταθερά να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση κοινού πλαισίου στόχων πάλης.

Βασικό ζήτημα είναι ο εξοπλισμός των δυνάμεών μας, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Αποκαλύπτουμε τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΟΝΕ, τις ψεύτικες προσδοκίες που καλλιέργησαν στους εργαζόμενους το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ.

Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ