Εκδήλωση για τις εξελίξεις στον κλάδο της γούνας και τις θέσεις του ΚΚΕ πραγματοποίησε στις 29 Ιούνη η Τομεακή Επιτροπή Καστοριάς - Βοΐου του ΚΚΕ στη Σιάτιστα, με ομιλητές τον Κώστα Παπαδάκη, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτή του Κόμματος, και την Τίνα Κουζιάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας.

Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τον Μιχάλη Καραμπατζιά, μέλος της ΤΕ Καστοριάς - Βοΐου, και την Σούλα Καφάση, γραμματέα του Σωματείου Γουνεργατών Σιάτιστας, και στη συνέχεια ερωτήσεις και συζήτηση.

Ο Κ. Παπαδάκης τόνισε μεταξύ άλλων ότι στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας τα εργατικά - λαϊκά στρώματα ζουν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, ενώ και η εσωτερική πολιτική και η εξωτερική της διάσταση τους πλήττει εξίσου, με παραδείγματα την απολιγνιτοποίηση, τα εντεινόμενα πλήγματα στον κλάδο της γούνας από την «πράσινη μετάβαση» και τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία.

Αναφερόμενος στα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης για την άρση του φόρου πολυτελείας, ανέδειξε ότι οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης και των γουνοβιομηχάνων «αφορούν τους ίδιους και τα συμβόλαιά τους, και όχι τους εργαζόμενους του κλάδου της γουνοποιίας, ούτε τις γυναίκες που εργάζονται στη ραφή της γούνας στο σπίτι, με άτυπη εργασία, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Δεν αφορούν ούτε τους αυτοαπασχολούμενους, που βλέπουν να επιδεινώνεται δραματικά και διαρκώς το εισόδημά τους και να γιγαντώνονται τα χρέη τους μετά και την πανδημία, στη διάρκεια της οποίας δεν έλαβαν καμία στήριξη από την κυβέρνηση».

Σχετικά με τις κυρώσεις της ΕΕ και τις επιπτώσεις τους στον κλάδο, ο Κ. Παπαδάκης τόνισε: «Η έκταση του πλήγματος για τον κλάδο φαίνεται από το γεγονός ότι τα γουνοδέρματα κατέχουν τη δεύτερη μεγαλύτερη συμμετοχή στην αξία των ελληνικών εξαγωγών προς τη Ρωσία, με ποσοστό 7%, ενώ συνολικά οι πωλήσεις σε Ρωσία και Ουκρανία από τις επιχειρήσεις γουνοποιίας αντιστοιχούν σε πάνω από 50% των συνολικών πωλήσεων. Συνεπώς ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας, όλος ο λαός μας έχει έναν ακόμα λόγο να συνταχθεί με την απαίτηση του ΚΚΕ να σταματήσει αμέσως η πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να αποσυρθεί η χώρα από τις κυρώσεις της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία, που τις πληρώνει ακριβά ο εργαζόμενος λαός».

Αναφερόμενος δε στην πολιτική της ΕΕ στον κλάδο της γούνας, επεσήμανε: «Πάνω σ' αυτό το έδαφος και για το μοίρασμα της τεράστιας "πίτας" στους ομίλους εκτυλίσσεται ένας σφοδρός πόλεμος συμφερόντων ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, σε επιχειρηματικούς ομίλους. Για τον κλάδο της γουνοποιίας, μια πλευρά αυτής της αντιπαράθεσης είναι και αυτή με τον κλάδο της παραγωγής συνθετικής γούνας. Στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων να κατευθύνουν τα διάφορα κονδύλια από το Ταμείο Ανάπτυξης, τα Ταμεία Συνοχής, τα ΕΣΠΑ και την ΚΑΠ, την ΕΤΕπ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης σε "πράσινες" επενδύσεις, η γούνα αποκλείεται από την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση. Επίσης, μια σειρά κράτη - μέλη της ΕΕ έχουν απαγορεύσει ή πρόκειται να απαγορεύσουν την εκτροφή γουνοφόρων ζώων, με βάση τους σχεδιασμούς τους και τις προτεραιότητες της οικονομίας που επιλέγουν οι αστικές τους τάξεις.

(...) Ο ανταγωνισμός αυτός δεν έχει ως κριτήριο ούτε την προστασία του περιβάλλοντος ούτε τα ζώα, αλλά μερίδες κεφαλαίου σε σύγκρουση για τον έλεγχο της αγοράς και της κερδοφορίας, με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους στον ίδιο τον κλάδο και συνολικά να πληρώνουν τον λογαριασμό».

Η Τ. Κουζιάκη, αναφερόμενη στην πείρα από τις ζωές των εργαζομένων πότε σε περίοδο κρίσης και πότε σε περίοδο ανάπτυξης, σημείωσε: «Είναι πολύ χαρακτηριστική η περίοδος των πρώτων μνημονίων, δηλαδή της βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όταν ο κλάδος βρισκόταν σε ανοδική πορεία ανάπτυξης. Σύμφωνα με στοιχεία εκείνης της εποχής, η ελληνική γουνοποιία μέσα στο 2012 - 2013 αγόρασε και μεταποίησε το 7% της παγκόσμιας παραγωγής γουνοδερμάτων και διακίνησε το 10% του έτοιμου ενδύματος. Ολοι καταλαβαίνουμε για τι κέρδη μιλάμε.

Είδαν μήπως κάτι θετικό οι εργαζόμενοι; Τη στιγμή που οι μεγάλοι θησαύριζαν, η ανεργία στον κλάδο ξεπέρασε το 60%. Οι μισθοί κατρακύλησαν, γενικεύτηκαν οι ελαστικές σχέσεις και η ανασφάλιστη εργασία, κυριάρχησαν οι ατομικές συμβάσεις, καταργήθηκε ο σταθερός χρόνος δουλειάς (...) Γι' αυτό και εκτιμάμε σήμερα ότι η επιδότηση και στήριξη του κλάδου που εξαγγέλλουν η κυβέρνηση και οι τοπικοί βουλευτές, χωρίς να συνδυαστεί με σκληρό αγώνα από τη σκοπιά των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων και των μικρών επαγγελματιών, δεν θα οδηγήσει αυτόματα σε βελτίωση των συνθηκών εργασίας, σε αύξηση των μισθών».

Πρόσθεσε δε ότι «μόνο η προοπτική που δίνει το ΚΚΕ μπορεί να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής (...) Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο, ώστε να πάψει η οικονομία να λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος. Σε αυτό το έδαφος μπορεί να αξιοποιηθεί και ο κλάδος της γούνας, σε μια ολοκληρωμένη οργάνωση της παραγωγής στον ευρύτερο τομέα κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης, δέρματος και άλλων ανάλογων προϊόντων ατομικής κατανάλωσης. Με κριτήριο τις ανάγκες και τις δυνατότητες, και όχι το κέρδος - μόνο έτσι μπορεί να παίρνει όλα τα μέτρα προστασίας για το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον».

Η Σ. Καφάση απηύθυνε πλατύ κάλεσμα συσπείρωσης στο Σωματείο Γουνεργατών, σημειώνοντας πως παρά το γεγονός ότι δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για δημόσιες σχέσεις, εκθέσεις, εγκαταστάσεις και ανοίγματα σε νέες αγορές από τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, το μεροκάματο και στις εποχές της κρίσης και σε αυτές της ανάπτυξης ήταν σταθερά καθηλωμένο και τα δικαιώματα τσακισμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ιδιαίτερα για τις εργαζόμενες γουνεργάτριες, είναι ότι από τα στοιχεία του ΙΚΑ και του Σωματείου προκύπτει πως μέχρι το 2000 πήραν σύνταξη 17 γυναίκες γουνεργάτριες, αριθμός που ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεπεράσει τις 50.

Ο Μ. Καραμπατζιάς στη δική του παρέμβαση στάθηκε στα οικονομικά στοιχεία του κλάδου, που όπως είπε αποκρύπτουν τους τζίρους και φυσικά την κερδοφορία, «με τη μορφή των υποτιμολογήσεων και το καθεστώς της ενεργητικής και παθητικής τελειοποίησης. Την περίοδο της ανάπτυξης του κλάδου, όταν μιλούσαν για εξαγωγές ύψους 500 εκατ. ευρώ, ο πραγματικός ετήσιος τζίρος άγγιζε τα 1,5 έως 2 δισ. ευρώ». Και τόνισε ότι το ΚΚΕ «υπερασπίζεται τον κλάδο από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων, της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών γουνοποιών που έχουν έως τώρα επιβιώσει. Αλλά και του κλάδου, ως κλάδου παραγωγής προϊόντων χρήσιμων για τις λαϊκές ανάγκες, όχι ως είδους πολυτελείας αλλά ως είδους ένδυσης, ως εξαγωγικού προϊόντος για την οικονομία της χώρας στη διάθεση της λαϊκής εξουσίας, ως συναλλαγματοφόρου κλάδου που, όπως έλεγαν κάποτε, έδινε όσο το 15% του ναυτιλιακού συναλλάγματος της χώρας».