Στον αντίποδα των προτάσεων που καταθέτουν αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες κινούνται στην κατεύθυνση διαχείρισης της οικονομικής κρίσης κατά τρόπο που να ευνοείται τελικά το μεγάλο κεφάλαιο και όχι ο λαός, βρίσκονται οι προτάσεις του ΚΚΕ για λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα φέρουν «ζεστό χρήμα» άμεσα στους εργαζόμενους.

Εχοντας ήδη μεσολαβήσει αρκετός χρόνος απ' το ξέσπασμα της κρίσης κι ενώ αυτή δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί πλήρως στη χώρα μας, έχει γίνει φανερό ότι πρωταρχική στόχευση της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων είναι να φορτώσουν το λογαριασμό για τα «σπασμένα» στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο που εξαρχής πρόταξε το αίτημα - σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία», που ενημέρωσε πλατιά το λαό για την αιτία και το αναπόφευκτο της οικονομικής κρίσης, την οποία οι κυβερνήσεις την αντιμετωπίζουν σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, γιατί διαφορετικά υπονομεύουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία, επομένως και το ίδιο το σύστημα. Το ΚΚΕ υπέδειξε τον τρόπο με τον οποίο μπορεί και πρέπει ο ίδιος ο λαός, απ' τη σκοπιά των συμφερόντων του, να την αντιμετωπίσει. Και συγχρόνως ήταν το μόνο κόμμα που κατέθεσε συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων, η υλοποίηση των οποίων θα έχει άμεσο αντίκρισμα στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών.

Στο πλαίσιο αυτό τον τελευταίο μήνα κατέθεσε στη Βουλή τρεις προτάσεις νόμου.

Η πρώτη πρόταση αφορά «την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και την κατάργηση των διοδίων». Σ' αυτήν προβλέπεται: Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο πετρέλαιο κίνησης για τους αγρότες. Κατάργηση του ΦΠΑ σε μια σειρά κατηγορίες βασικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Κατάργηση των διοδίων.

Η πρόταση κατατέθηκε τη στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ με τη συγκατάθεση και του ΠΑΣΟΚ λαμβάνει μέτρα στήριξης των τραπεζών και των μονοπωλίων, χαρίζοντας 28 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που χρόνια τώρα εφαρμόζουν μια πολιτική η οποία - στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» του μεγάλου κεφαλαίου και για την κερδοφορία του - καρατόμησε δικαιώματα και καθήλωσε το λαϊκό εισόδημα, υποβοηθούμενη από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Σήμερα, με πρόσχημα τη διεθνή οικονομική κρίση, η επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων θα λάβει ακόμα πιο σκληρές διαστάσεις. Μπροστά στη συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, το ΚΚΕ ζητά τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, προτείνοντας τα χρήματα για τη λήψη των συγκεκριμένων μέτρων να προέλθουν από την αύξηση των συντελεστών φορολογίας των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων.

Η δεύτερη πρόταση νόμου αφορούσε στην προστασία των ανέργων, τη λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης και στήριξής τους που στις σημερινές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο αναγκαία και επίκαιρα.

Αν και για το ΚΚΕ το πρόβλημα της ανεργίας «είναι σύμφυτο του κοινωνικού - οικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε, των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής» και η ριζική αντιμετώπισή του μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, εντούτοις μια σειρά μέτρα μπορούν να ανακουφίσουν σημαντικά όσους πλήττονται απ' αυτή τη μάστιγα και τέτοια είναι: Αύξηση της αποζημίωσης στους εργάτες και τους τεχνίτες λόγω απόλυσης στο ύψος της αποζημίωσης που καταβάλλεται στους υπαλλήλους. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς τις προϋποθέσεις και περιορισμούς της ισχύουσας σήμερα νομοθεσίας. Μηνιαίο επίδομα σε ποσοστό 80% επί του βασικού μισθού. Κατώτερο βασικό μισθό που μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων τα 1.400 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας αναγνωρίζεται χωρίς καμία επιβάρυνση των ανέργων σαν συντάξιμος χρόνος. Καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους δικαιούνται πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ακόμα, οι απολυμένοι άνεργοι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους και παραμένουν άνεργοι επί δύο χρόνια και έχουν συμπληρώσει 4.050 μέρες ασφάλισης, δικαιούνται πλήρη κύρια και επικουρική σύνταξη.

Η τρίτη πρόταση νόμου αφορά στη «Διασφάλιση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων και διεύρυνση των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων» και αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες όπου γίνονται ευδιάκριτες πλέον οι συνέπειες από το διαχρονικό τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς όφελος του κεφαλαίου.

Η συγκεκριμένη πρόταση νόμου περιλαμβάνει μια σειρά από άρθρα για την πλήρη αποζημίωση των ασφαλιστικών οργανισμών που υπέστησαν απώλειες από τη δέσμευση των διαθεσίμων κεφαλαίων τους, από αγορά «δομημένων ομολόγων», μετοχών κ.ά. Για το πού και με ποιους όρους πρέπει να τοποθετούνται διαθέσιμα. Για την έντοκη καταβολή της οφειλόμενης, αλλά μη καταβληθείσας συμμετοχής του Κράτους στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης, όπως και κάθε οφειλής του δημοσίου ως εργοδότης κ.ά. Ακόμα, πλήρη σύνταξη γήρατος στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, 55 και 50 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Σύνταξη ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας με τη συμπλήρωση 30 χρόνων ασφάλισης ή 9.000 ημερών ασφάλισης. Συνταξιοδοτικό δικαίωμα με χρόνο ασφάλισης 4.050 ημερών. Σύνταξη στο 80% των τελευταίων, πριν τη συνταξιοδότηση, συνολικών μηνιαίων αποδοχών. Απαλλαγή των εργαζομένων από εισφορές για τον κλάδο Υγείας - Πρόνοιας και χορήγηση δωρεάν παροχών από το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Απέναντι σ' αυτές τις πολύ συγκεκριμένες προτάσεις που θα επιδράσουν άμεσα και ευεργετικά στις χειμαζόμενες λαϊκές και εργατικές οικογένειες, τα άλλα κόμματα αντιτάσσουν μέτρα στήριξης της πλουτοκρατίας και ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία υπόσχονται και ορισμένα ψίχουλα για τη φτωχολογιά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ μεριμνά για την προστασία και τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου. Κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ. αποπροσανατολίζουν το λαό και σε ό,τι αφορά στα αίτια της κρίσης και σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπισή της, σε γενικές γραμμές οι προτάσεις τους συγκλίνουν σε μέτρα ελέγχου και εποπτείας του τραπεζικού κεφαλαίου, αν και καλύτερα απ' όλους γνωρίζουν πως σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς, της κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργατικού δυναμικού, καμιά - ελεγχόμενη, εποπτευόμενη, κρατική, ημικρατική ή ό,τι άλλο - τράπεζα δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε καν ως αμυντικός οργανισμός απέναντι στη γενικότερη δράση του βιομηχανικού κεφαλαίου, την κερδοσκοπία του τραπεζικού κεφαλαίου. Μόλις την Παρασκευή ο Αλ. Αλαβάνος γνωστοποίησε τη ...ρηξικέλευθη σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν τα στελέχη του αγορές με πιστωτικές κάρτες πληρώνοντας 10% και όχι 22% επιτόκιο για «να ανοίξει μια διαμάχη νομική ώστε να λήξει αυτό το ζήτημα»!

Στο «πρόσωπο» όλων αυτών το μεγάλο κεφάλαιο έχει βρει έναν πολύτιμο σύμμαχο στην προσπάθειά του να χαλιναγωγήσει αγωνιστικές διαθέσεις, πείθοντας το λαό ότι οφείλει να υποστεί και νέες θυσίες. Αυτή την ώρα το τελευταίο που θα ήθελε είναι ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα απέναντί του, με αδιαπραγμάτευτη την άρνησή του να πληρώσει την κρίση και εξίσου αδιαπραγμάτευτο ως προς τη διεκδίκηση μέτρων προς όφελος του λαού.

Και ακριβώς αυτό πρέπει να βρει απέναντί του. Σήμερα, πριν χαθεί κι άλλος πολύτιμος χρόνος, η εργατική τάξη σε ενότητα με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που εξίσου πλήττονται, πρέπει να ανασυνταχθούν και να αντεπιτεθούν. Παραμερίζοντας συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, καταδικάζοντας τα κόμματα που ορκίζονται στον «ευρωμονόδρομο», πυκνώνοντας τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και ακουμπώντας με εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, η πολιτική πρόταση του οποίου είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο αύριο για το λαό. Αρκεί αυτός να την κάνει υπόθεση ανειρήνευτης ταξικής πάλης και για να αντιμετωπίσει με το μικρότερο δυνατό κόστος την επερχόμενη κρίση και για να δρομολογήσει ριζικές αλλαγές στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας.