Υπενθυμίζουμε ότι οι νόμοι που ψήφισε η ΝΔ την περίοδο 1990-1992 κατάργησαν θεμελιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.

Αύξησαν, μεταξύ των άλλων, τις μέρες εργασίας για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος από τις 4.050 στις 4.500 για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ.

Μείωσαν τις συντάξεις - αύξησαν τις ασφαλιστικές εισφορές, περιόρισαν αυθαίρετα και μείωσαν το ύψος των αναπηρικών συντάξεων κ.ά.

Για τους νεοασφαλιζόμενους από 1.1.93 αύξησαν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια, για τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους, τους άντρες και τις γυναίκες.

Πετσόκοψαν τις συντάξεις τους κατά 50% σε σχέση με τους ασφαλισμένους πριν τη 1.1.93.

Συνεπώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χρεώνεται τα σημερινά αντεργατικά μέτρα αλλά και τη διατήρηση των αντιασφαλιστικών μέτρων της ΝΔ.

• Μείωση στην κατεύθυνση της απαλλαγής του κράτους και της εργοδοσίας από τις δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση (συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια).
• Ληστεία των αποθεματικών όλων των ασφαλιστικών ταμείων, κύριας και επικουρικής ασφάλισης, χρηματοδοτώντας με τα χρήματα των εργαζομένων το μεγάλο κεφάλαιο.
• Επέκταση της ιδιωτικής καπιταλιστικής κερδοσκοπίας στο χώρο της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Επάνω στις αντιδραστικές αλλαγές, που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις, που εμπορευματοποιούν την Υγεία και την Πρόνοια, οικοδομείται ένα βάρβαρο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο φορτώνει την ευθύνη για τις συντάξεις, την Υγεία και την Πρόνοια στις πλάτες των εργαζομένων.

Η κυβερνητική επίθεση στηρίζεται σε μια καλοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης και παραπλάνησης των εργαζομένων και στη συμβιβασμένη, αντεργατική τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Οι εργαζόμενοι έχουν καθήκον να επιστρατεύσουν όλες τους τις δυνάμεις και να παλέψουν για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.

Τα αντεργατικά μέτρα, μεταξύ άλλων, προβλέπουν:

Με τα κυβερνητικά μέτρα γενικεύεται η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, που ισχύει ήδη για τους νεοασφαλιζόμενους από 1.1.93. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνεται το όριο ηλικίας στα 65 χρόνια για όλους τους ασφαλιζόμενους, άνδρες και γυναίκες, που δεν έπιαναν οι νόμοι της ΝΔ.

Από το μέτρο αυτό θίγονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και στα άλλα Ταμεία.

Ορισμένα παραδείγματα:

- Για το ΙΚΑ, π.χ., αυξάνεται κατά 5 χρόνια το όριο συνταξιοδότησης για τις γυναίκες που συμπληρώνουν το 60ό έτος και έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης έχοντας πραγματοποιήσει από 4.500 μέχρι 9.999 μέρες εργασίας.

- Αυξάνεται επίσης το όριο ηλικίας κατά δέκα (10) χρόνια για τους εργαζόμενους που μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στα 55 χρόνια, για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά που μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στα 44,5 χρόνια και για τις υπόλοιπες γυναίκες που μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν στα 53 χρόνια.

Παρόμοιες συνέπειες έχουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο που διορίστηκαν μέχρι 31/12/82 και θεμελίωσαν δικαίωμα συνταξιοδότησης μετά τις 31/12/97 αλλά και αυτοί που διορίστηκαν από 1.1.83 έως 31/12/1992.

Εξίσου σημαντικές είναι οι συνέπειες για τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ.

Η κυβέρνηση, επίσης, επεκτείνει τον εργάσιμο βίο και πέραν των 65 χρόνων. Ετσι, εκμεταλλευόμενη το χαμηλό επίπεδο των συντάξεων, θα εξαναγκάζει τους εργαζόμενους να παραμένουν στην ενεργό υπηρεσία κατά κανόνα με ελαστικές σχέσεις εργασίας και με την προσδοκία της αύξησης της σύνταξης κατά ένα μικρό ποσοστό για κάθε χρόνο υπηρεσίας.

Χρειάζεται προσοχή γιατί ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης προσπαθεί να αποκρύψει πάση θυσία το βαθύ αντεργατικό χαρακτήρα των μέτρων. Το παράδειγμα με τις μητέρες είναι χαρακτηριστικό.

Ενώ αυξάνεται σε βάρος τους το όριο ηλικίας στα 65 χρόνια, προσπαθεί να τις εφησυχάσει και να τις κοροϊδέψει παίζοντας με το δικαίωμα της προστασίας της μητρότητας μιλώντας για δύο χρόνια πλασματική υπηρεσία για κάθε παιδί.

Πρόκειται για καθοριστικής σημασίας αντεργατικό μέτρο που κινείται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης του ασφαλιστικού συστήματος. Η επικουρική ασφάλιση παραδίνεται στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Ετοιμάζονται για το μεγάλο «φαγοπότι».

Οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών θα χρησιμοποιούνται στο χρηματιστηριακό τζόγο και οι επικουρικές συντάξεις θα αποσυνδεθούν από το συνταξιοδοτικό μισθό. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δε θα παίρνουν επικουρική σύνταξη με βάση, π.χ., το 20% έως και το 36% του μισθού, που κυμαίνονται οι επικουρικές συντάξεις, αλλά το ύψος της σύνταξης θα εξαρτάται από το κέρδος ή τη ζημία του χρηματιστηριακού τζόγου και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο.

Παράλληλα, θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση η εκμετάλλευση των αποθεματικών όλων των Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης στο Χρηματιστήριο. Η αύξηση του ποσοστού - από το 20% στο 23% - των αποθεματικών που ρίχνονται στο χρηματιστηριακό τζόγο δείχνει την τάση αλλά και τις προθέσεις της κυβέρνησης για την καταλήστευση του συνόλου των αποθεματικών των Ταμείων, που ξεπερνούν το ποσόν των 5,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών.

Εκτός από το ότι με την εκμετάλλευση των χρημάτων των εργαζομένων θα καρπωθεί το μεγάλο κεφάλαιο τεράστια οφέλη, ο κίνδυνος για τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία είναι μεγάλος. Η διεθνής εμπειρία, με το παράδειγμα της αμερικανικής επιχείρησης ENRON, αλλά και άλλων επιχειρήσεων και ασφαλιστικών οργανισμών, που κατέρρευσαν παρασέρνοντας μαζί τους τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, οι οποίες είχαν επενδυθεί σ' αυτές, ομολογεί ότι ανά πάσα στιγμή τα ασφαλιστικά δικαιώματα μπορούν να τιναχτούν στον αέρα.

Τα περί εποπτείας του κράτους είναι λόγια του αέρα.

Δεν είναι μόνον αυτό. Τα κυβερνητικά μέτρα προβλέπουν επιπρόσθετα τη δημιουργία των λεγόμενων Επαγγελματικών Συνταξιοδοτικών Ταμείων, τα οποία θα στήνονται με συμφωνία του εργοδότη και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο εργαζόμενος με τον τρόπο αυτό θα αναγκάζεται να καταβάλλει και άλλη εισφορά. Θα πληρώνει για την κύρια και την επικουρική ασφάλιση και θα ξαναπληρώσει για την επαγγελματική σύνταξη.

Η εξέλιξη αυτή συνδέεται με τη συνεχή μείωση του ύψους των συντάξεων και την προσπάθεια να φορτωθούν τα βάρη της ασφάλισης στις πλάτες των εργαζομένων.

Κατ' αρχάς αποτελεί πρόκληση ο κυβερνητικός ισχυρισμός περί εγγύησης των κατώτερων συντάξεων.

Μιλάμε για συντάξεις πείνας. Το παράδειγμα του ΙΚΑ είναι χαρακτηριστικό. Για ένα μεγάλο ποσοστό ασφαλισμένων οι συντάξεις κυμαίνονται από τις 50.000 δρχ. έως και 128.000 δρχ.

Γεγονός είναι ότι με τη διατήρηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ οι κατώτερες συντάξεις για τους νεοασφαλιζόμενους από 1.1.93 έχουν μετατραπεί σε προνοιακά βοηθήματα των 60.000 δρχ. και η γενίκευση αυτών των ρυθμίσεων αποτελεί μόνιμη επιδίωξη της κυβέρνησης.

Παράλληλα, προωθείται η μείωση των συντάξεων μέσα από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού. Η κυβέρνηση μειώνει το ποσοστό υπολογισμού της σύνταξης από το 80% που ισχύει σήμερα στο 60% του μισθού και ταυτόχρονα για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ ο υπολογισμός της σύνταξης θα γίνεται με βάση το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας 5ετίας, καταργώντας έτσι τον υπολογισμό της σύνταξης στη βάση του τελευταίου μισθού.

Για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ αυτό σημαίνει μείωση των συντάξεων κατά 20% και για τους συνταξιούχους του δημοσίου και των ΔΕΚΟ μείωση περισσότερο από 50%.

Επιπρόσθετη μείωση επιφυλάσσουν τα αντεργατικά μέτρα για τους εργαζόμενους που τυχόν θα συνταξιοδοτηθούν πριν τα 65 χρόνια.

Για παράδειγμα, αυτός που θα «τολμήσει» να συνταξιοδοτηθεί στα 58 χρόνια θα υποστεί μείωση της σύνταξής του κατά 6% για κάθε χρόνο που υπολείπεται από τα 58 στα 65 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος που θα έπαιρνε, π.χ., στα 65 χρόνια σύνταξη 150.000 δρχ. εάν συνταξιοδοτηθεί στα 58 χρόνια θα έχει απώλειες 42%. Δηλαδή θα πάρει 87.000 δρχ.

Η κυβέρνηση με ύπουλο τρόπο προσπαθεί να δώσει πισώπλατο χτύπημα στα βαρέα-ανθυγιεινά επαγγέλματα. Την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι συζητά με τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, προωθεί στην πράξη τη διαδικασία αποχαρακτηρισμού των βαρέων-ανθυγιεινών επαγγελμάτων μέσω του ΙΚΑ, των «Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων» που καταθέτουν οι εργοδότες και τις αλλαγές στο πλαίσιο για την υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλιάς.

Με τα αντεργατικά μέτρα που εξήγγειλε και με μηχανισμό μια ψευδεπίγραφη «ανεξάρτητη επιτροπή», ετοιμάζει γενικευμένη επίθεση κατάργησης των βαρέων-ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

Αυτό πρακτικά για τους εργαζόμενους σημαίνει πρόσθετους κινδύνους σε βάρος της ζωής και της ασφάλειάς τους, χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας, μείωση των μισθών και των συντάξεων και περισσότερα χρόνια δουλιάς σε σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες. Ο αγώνας για την υπεράσπιση των βαρέων-ανθυγιεινών συνδυάζεται σήμερα με τον αγώνα για την επέκτασή τους σε νέες ειδικότητες και κλάδους.

Η τριμερής χρηματοδότηση χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως πρόσχημα για να χρυσώσει το χάπι των αντεργατικών μέτρων και από τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή τους στον στημένο κοινωνικό διάλογο.

Πρόκειται για απάτη. Γιατί ήδη η κυβέρνηση αρνείται να καταβάλει τη νομοθετική κρατική εισφορά για τους νεοασφαλιζόμενους του ΙΚΑ από 1.1.93, η οποία για την περίοδο 1993-1999 ξεπερνά το ποσόν των 445,6 δισεκατομμυρίων δραχμών. Δεκάδες δισεκατομμύρια οφείλει και σε άλλα ασφαλιστικά ταμεία. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αρνείται να καταβάλει το ποσόν των 20 τρισεκατομμυρίων δραχμών που αντιστοιχεί στην καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, ενώ με τη ρύθμιση της οφειλής των 1,3 τρισ. δρχ. προς το ΙΚΑ με 15 άτοκες χρονιάτικες δόσεις συνεχίζει την υπονομευτική τακτική σε βάρος του Ταμείου. Η οφειλή αυτή προέρχεται από χρέη του κράτους μέχρι το 1998. Από τότε μέχρι σήμερα το νέο χρέος προς το ΙΚΑ ξεπερνά τα 500 δισ. δρχ. και η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα.

Επιπρόσθετα, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι συνυπεύθυνες για τα τεράστια ποσά της εισφοροδιαφυγής των εργοδοτών, που υπολογίζονται περίπου στο 1 τρισεκατομμύριο το χρόνο.

Γεγονός επίσης είναι ότι την ώρα που ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης χρησιμοποιεί τη βιωσιμότητα των Ταμείων για την κατάργηση των κοινωνικο-ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, η κυβέρνηση όχι μόνο συντηρεί την παραπάνω κατάσταση αλλά παρέχει και νέες εισφοροαπαλλαγές στην εργοδοσία στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, επεκτείνοντας στην πραγματικότητα τις ευέλικτες μορφές ψευτοαπασχόλησης.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τα αντεργατικά μέτρα, το αντιλαϊκό σύστημα που οικοδομείται, δεν κάνει εξαιρέσεις. Αφορά όλο τον εργαζόμενο λαό, που συντονισμένα πρέπει να αντιδράσει τώρα με μαζικούς, μαχητικούς αγώνες για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να καταδικαστεί ο στημένος κοινωνικός διάλογος, να διεκδικηθεί το πλαίσιο των αιτημάτων που προβάλλει το ταξικό κίνημα και ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής-λαϊκής οικογένειας.

Η ΕΠΟΝ και στη φετινή επέτειο, στα 59 χρόνια που έχουν περάσει από την ίδρυσή της (23 Φλεβάρη 1943), είναι πάντα ολοζώντανη στην καρδιά του λαού. Το αποδείχνουν οι εκδηλώσεις που έχουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, το βεβαιώνουν τα νιάτα μας, που όλο και περισσότερο σκύβουν πάνω στην ιστορία και την πολύπλευρη προσφορά. Στην ΕΠΟΝ και στην πλούσια, πολύπλευρη διαπαιδαγωγητική πολιτιστική της δραστηριότητα, αφιέρωσε επίσης τη χτεσινή του εκδήλωση το ΚΣ της ΚΝΕ, που έγινε στην Αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ στον Περισσό.

ΑΠΟ τα πρώτα βήματα της ΕΠΟΝ και μαζί με τον καθημερινό αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας από τους χιτλεροφασίστες κατακτητές, είχε αναπτύξει παράλληλα μια πολύτιμη για τους χαλεπούς εκείνους καιρούς πολιτιστική, μορφωτική και ψυχαγωγική δραστηριότητα, που στύλωνε του λαού το φρόνημα, που ήταν τόσο αναγκαίο μέσα στις κατοχικές συνθήκες και την πολιτική εξόντωσης που εφάρμοζαν οι εισβολείς.

ΗΤΑΝ το καλοκαίρι του 1943, που, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπήρχαν στις συγκοινωνίες, οι εκπολιτιστικοί σύλλογοι, που είχαν συγκροτηθεί στο χώρο της Σπουδάζουσας, ξεκινούσαν την εκδρομική τους δραστηριότητα στις γύρω περιοχές. Το Π. Φάληρο, ο Κόκκινος Μύλος, ο Χολαργός, η Πεντέλη κι άλλα επίσης κοντινά παραθεριστικά κέντρα τραβούσαν τις φοιτητικές παρέες για να περάσουν μια μέρα στη θάλασσα ή σε κάποια πευκόφυτη περιοχή, εκεί που το πεύκο είχε γλιτώσει από τη φοβερή καταστροφή, που είχε υποστεί το χειμώνα της πείνας και του θανάτου, τότε που ξυλεύτηκε ολόκληρος ο Υμηττός κι άλλες περιοχές της Αττικής.

ΞΑΦΝΙΑΖΑΝ οι εκδρομικές αυτές παρέες σ' αυτές τις εξορμήσεις, όταν, επιστρέφοντας το βράδυ στην Αθήνα, εκεί στο Εντεν περιμένοντας τα γνωστά λεωφορεία - γκαζοζέν άρχισαν τους χορούς και τα τραγούδια, που σκόρπιζαν έναν άνεμο αισιοδοξίας και ελπίδας. Η ίδια εικόνα και στο χώρο του Αγνωστου Στρατιώτη. Εκεί στους θεατές και πολλοί Γερμανο-Ιταλοί, που κι αυτοί παρακολουθούσαν χωρίς να καταλαβαίνουν τις κοπέλες να τραγουδούν και να χορεύουν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» ή τη «Σαμιώτισσα», τραγούδια που ακριβώς εκείνη τη στιγμή λειτουργούσαν ενισχυτικά και έδιναν ελπίδα και κουράγιο πως θα φτάσει η μέρα της λευτεριάς.

ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ μήπως οι λογοτεχνικές βραδιές, που γίνονταν κάθε βδομάδα στον Οίκο Φοιτητή (Πατησίων) και Φοιτήτριας, με φιλολογικά και ιστορικά θέματα, αλλά και επίκαιρα, όπως ήταν τότε ο θάνατος του Κ. Παλαμά. Φυσικά, όλα αυτά τα οργάνωναν οι ομάδες της ΕΠΟΝ, που δρούσαν στο χώρο της Σπουδάζουσας. Ηταν μια πλούσια, γόνιμη περίοδος, καθώς ομιλίες και συζητήσεις άνοιγαν μεγάλα θέματα και για τα οποία οι νέοι ήθελαν να συζητήσουν, να μάθουν. Γιατί, φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είχε μεσολαβήσει η τετράχρονη μεταξική δικτατορία, που με τη φωτοσβεστική δράση της είχε άγρια κυνηγήσει κάθε προοδευτικό, δημοκρατικό στοιχείο.

Η ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ μορφωτική δράση, που ανέπτυξε η ΕΠΟΝ στα χρόνια της Κατοχής, είχε τη συνέχειά της και στην περίοδο, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Μέσα στις φοβερά δύσκολες συνθήκες, που όλο και χειροτέρευαν, η ΕΠΟΝ, υλοποιώντας το νέο Καταστατικό της, προσπαθούσε να διευρύνει την πολιτιστική ψυχαγωγική δράση της, χρησιμοποιώντας τις λέσχες της που είχαν με επιτυχία λειτουργήσει σ' ολόκληρη την Ελλάδα.

ΚΙ ΟΛΑ αυτά συνέβαιναν, όταν οι παρακρατικοί μοναρχοφασίστες έσπαγαν καθημερινά τις λέσχες μας, σκότωναν και τραυμάτιζαν τους ΕΠΟΝίτες και τις ΕΠΟΝίτισσες, ακόμη και τα μικρά αετόπουλα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα γράμμα που δημοσιεύτηκε στη «Νέα Γενιά» (15 Μάρτη 1945): «...Σας γράφω από το Σερνικάκι, το χωριό μου, που 'ναι μια ώρα έξω από την Αμφισσα. Αυτά, που γράφω, τα γράφουν όλοι οι ΕΠΟΝίτες μας. Τη 2η επέτειο της Οργάνωσής μας, της ΕΠΟΝ, τη γιορτάσαμε δεντροφυτεύοντας το λόγκο που μας είχαν κάψει οι Γερμανοί. Φυτέψαμε 10.000 πεύκα. Πήραμε φυτώρια απ' την Ιτιά. Τώρα βάλαμε και συνεργεία για τη συντήρησή τους. Το χωριό μας κινδυνεύει από τα νερά... Γι' αυτό και θα φυτέψουμε πολλά πεύκα. Γεια - χαρά Μήτρος...».

ΠΛΟΥΣΙΑ η πολιτιστική ανθοφορία της ΕΠΟΝ, αποτέλεσε βάση γερή για να αναδειχτούν πολλά, πολλά νέα ταλέντα, μέσα από τη φωτιά της Αντίστασης και σε όλους τους τομείς. Αλλά για τη μεγάλη και πολύμορφη αυτή προσφορά της ΕΠΟΝ, πρέπει να γράψουμε κι άλλα συμπληρωματικά ακόμη. Για να ζωντανέψουν οι μνήμες και να γνωρίσουν και να μάθουν τώρα οι νεότεροι. Πολεμάμε και μαθαίνουμε...