Προεκλογική «μπαλκονάτη» ομιλία χωρίς καμία δέσμευση για τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση, χαρακτήρισε την τοποθέτηση του πρωθυπουργού η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, που είχε και την πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση της σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων συζήτησης για το θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Υγείας.

Συγκρίνατε, είπε απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό, τη δική σας κυβερνητική θητεία με την τριετία της ΝΔ, αλλά δε μας δίνετε τη σύγκριση του οργασμού κερδών του μεγάλου κεφαλαίου και τις δύο περιόδους με τα εισοδήματα και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού.

«Περίμενα από την ομιλία του πρωθυπουργού να διαγράψει τις σκέψεις και τα μέτρα που σκοπεύει η κυβέρνηση να πάρει για την κοινωνική πολιτική, κυρίως όμως για το ζήτημα που κάπως ιδιαίτερα υποσημειώνουμε, αυτό της Υγείας, μια και τα θέματα αυτά βρίσκονται σε μια εξέλιξη», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. «Αντίθετα, ακούσαμε έναν απολογισμό του έργου της κυβέρνησης, και να μου επιτρέψετε να πω ότι η σημερινή σας τοποθέτηση μού θύμισε μια προεκλογική μπαλκονάτη ομιλία - μόνο από κάτω έλειψαν οι σημαίες και τα χειροκροτήματα - έναν απολογισμό του κυβερνητικού έργου, λες και είμαστε σε προεκλογική περίοδο, πάνω σε μια προσφιλή τακτική: Από τη μια τα 18 χρόνια ΠΑΣΟΚ, από την άλλη η 3ετία της Νέας Δημοκρατίας. Εχουμε βαρεθεί να ακούμε τι έκανε τρία χρόνια η ΝΔ, τι κάνει είκοσι χρόνια το ΠΑΣΟΚ.

Ο απολογισμός σας πάντως είναι απολογισμός μιας πολιτικής που αναγνωρίζει ότι οξύνει το πρόβλημα της φτώχειας, βαθαίνει τις ταξικές διαφορές και τις ταξικές αντιθέσεις και έρχεται από εκεί και πέρα να δώσει ορισμένα ψίχουλα, όχι για τη διόρθωση των προβλημάτων τα οποία προέκυψαν αλλά για μια διόρθωση ελεημοσύνης. Ειλικρινά αισθάνομαι σαν να είμαστε σε εκείνη την περίοδο που είχαμε την ΟΥΝΤΡΑ και που μοιράζονταν ορισμένα δέματα και συσσίτια στον ελληνικό λαό με πάρα πολλά τραγελαφικά που συνέβαιναν εκείνη την περίοδο. Γιατί είναι τραγικό να λες ότι δίνεις 10 χιλιάδες αύξηση σε κάποιους που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και ότι αυτό μπορεί να θεωρείται απολογισμός της κυβέρνησης που ταιριάζει και με φιλολαϊκή πολιτική και μάλιστα εκσυγχρονισμένη.

Αλλά αυτό στο οποίο πρέπει να δώσετε απάντηση είναι αν ικανοποιείτε τις σημερινές ανάγκες του ελληνικού λαού με την πολιτική που έχετε. Ποια πολιτική έχετε, είναι γνωστή, όπως γνωστή μάς είναι και αυτή η σύγκριση: Τον οργασμό κερδών που έχουμε από την πλευρά των επιχειρήσεων του μεγάλου κεφαλαίου και τα εισοδήματα και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού που πάνε από την άλλη πλευρά. Σε αυτά τα ζητήματα δεν κάνετε κανέναν απολογισμό.

Επίσης, συνεχίζετε να παίρνετε σαν μέτρο τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν κοιτάξουμε καλύτερα τα πράγματα, θα δούμε ότι έχουμε την τελευταία δεκαετία μια πτώση του βιοτικού επιπέδου σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Ακόμα και του μέσου δείκτη, που είναι πλασματικός, γιατί εκεί ανακατεύεται η μεγάλη κερδοφορία με τη φτώχεια. Στις χώρες της ΕΕ συντελείται αρπαγή κατακτήσεων. Με έναν άλλο τρόπο το λέτε κι εσείς, ότι αυτά τα μέτρα που παίρνετε στην Ελλάδα δεν είναι μέτρα ελληνικής φαντασίας, είναι πανευρωπαϊκά και παγκόσμια. Οπότε για εμάς δεν αποτελεί μέτρο ο κοινοτικός μέσος όρος. Αλλά και με αυτό τον μέσο όρο η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις.

Ας πάρουμε όμως υπόψη και κάτι άλλο: Ναι, σε ορισμένους δείκτες εμφανίζεται βελτίωση. Είναι πολύ γνωστό ότι είναι αδύνατο οι χώρες της ΕΕ να έχουν τον συγχρονισμό τόσο στους δείκτες του ΑΕΠ και της ανάπτυξης των κερδών όσο και στους δείκτες μείωσης και υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου. Αυτό πολλές φορές εμείς, ως ΚΚΕ, το έχουμε αναπτύξει. Η τάση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού είναι πτωτική με τη διαφορά ότι δε θα ακολουθούνται παντού οι ίδιοι ρυθμοί. Επομένως όταν παίρνετε μια διετία ή μια τριετία δε βγαίνει συμπέρασμα».

«Η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «είναι να αλλάξει το σύστημα συνταξιοδότησης προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Να έρθει σε αντιστοιχία με τις πιο βάρβαρες εκμεταλλευτικές σχέσεις», υπογράμμισε και συνέχισε επισημαίνοντας δύο κύρια σημεία της κυβερνητικής πολιτικής, που πάση θυσία θέλει να επιβάλει, τα οποία και χαρακτηρίζουν τον ψευδεπίγραφο διάλογο: Την αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης, προς το ακόμα χειρότερο, και την καθιέρωση, άτυπα ίσως στην αρχή, επίσημα στην πορεία, της συμπληρωματικής ιδιωτικής ασφάλισης.

Ακολούθως η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως τα προβλήματα είναι μεν υπαρκτά αλλά «δε συνιστούν τις γενεσιουργούς αιτίες, αλλά προκύπτουν ως αποτέλεσμα μιας γενικότερης αντιλαϊκής στρατηγικής, μακράς πνοής, για το μεγάλο κεφάλαιο».

Μ' αυτή την έννοια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτήρισε πλαστό το δίλημμα που μπαίνει τι θα γίνει με τα ελλείμματα, μια και, όπως ανέφερε, μια διαφορετική πολιτική στην οικονομία, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, θα έφερνε διαφορετικές δυνατότητες στον τομέα της Υγείας, θα ανέτρεπε και θα καταργούσε σε μια πορεία τις ταξικές διακρίσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Συνεχίζοντας σημείωσε πως το θέμα αντιμετωπίζεται ξεκινώντας από ένα προαπαιτούμενο: Οτι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ευθύνη σε τίποτε, τους χρωστάνε, δε χρωστούν. Οτι η Κοινωνική Ασφάλιση, ως συνταξιοδότηση, Υγεία και Πρόνοια, δεν μπορεί να θεωρείται κόστος που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό. Είναι παραγωγική επένδυση για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, εκείνης που δημιουργεί τον πλούτο, χωρίς να τον κατέχει και να μπορεί να τον αξιοποιεί προς όφελός της.

Τα ελλείμματα, την ανεργία, τον μεγάλο αριθμό των ανασφαλίστων, την αντικοινωνική χρήση της επιστήμης και των επιτευγμάτων της τα προκαλεί το κεφάλαιο και η απόλυτα συμβατή με αυτό δίψα του για πρόσθετα κέρδη, υπογράμμισε.

Σε άλλο σημείο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε τη σύνδεση μεταξύ Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας, σημειώνοντας πως το να συζητιούνται αποσπασμένα είναι επικίνδυνο, αφού αφήνει κερκόπορτες σε βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι από κοινού με τους ανέργους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει ενιαία να παλεύουν και όχι αποκλειστικά με κριτήριο την ημερομηνία κατάθεσης νομοσχεδίων στη Βουλή, ή με κριτήριο ποιο υπουργείο κάνει τα βήματα σήμερα.

Αναφέρθηκε δε και στην κυβέρνηση, η οποία, «έχοντας δύο υπουργεία με καταμερισμένο το θέμα, μεθοδικά κατακερματίζει και τη σκέψη, προσπαθώντας σήμερα να βάλει μπροστά το Συνταξιοδοτικό, ενώ παράλληλα προχωρεί σε εξαιρετικά αντιδραστικά μέτρα στον τομέα της Υγείας».

Υπογράμμισε δε με έμφαση: «Και στο θέμα της Υγείας όπως και στο Συνταξιοδοτικό είμαστε στο και 5΄, γι' αυτό και οι αντιδράσεις για τη ματαίωση, αλλά και την πρόληψη των νέων μέτρων πρέπει να είναι συνεχείς και ασταμάτητες. Δεν πρέπει να περνάει ούτε μέρα που να μην παρεμβαίνουν οι εργαζόμενοι. Διαφορετικά ο χρόνος κυλάει υπέρ της κυβέρνησης και της εργοδοσίας».

«Οι αποκαλύψεις για το σύστημα Υγείας και τα νοσηρά φαινόμενα, μόνο με την πραγματική εξυγίανσή του δεν έχουν σχέση», σημείωσε εν συνεχεία περνώντας σε ζητήματα που άπτονται άμεσα του τομέα της Υγείας.

Αναφερόμενη στην από 14/2/01 επιστολή του υπουργού Υγείας για το απαράδεκτο φαινόμενο της λίστας αναμονής, που λειτουργεί σε αρκετές περιπτώσεις στα δημόσια νοσοκομεία, η ομιλήτρια σημείωσε πως ο υπουργός θεωρεί ότι η μόνη που δεν ευθύνεται για τις λίστες είναι η ίδια η κυβέρνηση!

Ωστόσο, όπως υπογράμμισε, «οι λίστες αναμονής δεν αφορούν μόνο κάποια εξειδικευμένα τμήματα νοσοκομείων της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αλλά και την περιφέρεια. Η ύπαρξη της λίστας οφείλεται, πέρα από ελλείψεις υποδομής, και σε ελλείψεις προσωπικού, ιατρικό και γενικότερα εξειδικευμένο. Το πρόβλημα οξύνθηκε τα τελευταία χρόνια με ευθύνη της κυβέρνησης που θέσπισε νόμο ότι για να προσληφθεί ένας εργαζόμενος στο δημόσιο πρέπει να έχουν αποχωρήσει προηγούμενα 5».

Η Αλέκα Παπαρήγα σε ό,τι αφορά στις πλασματικές λίστες, που όψιμα ανακάλυψε ο υπουργός Υγείας, τόνισε πως η ρουσφετολογία και τα πλασματικά στοιχεία έχουν αναχθεί σε επιστήμη στην πρακτική του ΠΑΣΟΚ, χάριν της ψήφου. Ενώ επισήμανε πως προκαλεί αγανάκτηση η συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης να δυσφημίσει το σημερινό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης με τη μέθοδο των αποκαλύψεων και της μετάθεσης της κύριας ευθύνης.

Υπογράμμισε δε πως στο ζήτημα αυτό αλλά και στη γενική λογική η ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι έντονη και κάλεσε τους εργαζόμενους να συνειδητοποιήσουν ότι κάθε κριτική και αποκάλυψη δεν είναι καλοπροαίρετη, ούτε λογική.

Σε ό,τι έχει να κάνει με τον πληθωρισμό γιατρών ανέφερε πως αποσιωπάται το πρόβλημα της γεωγραφικής κατανομής, π.χ., η έλλειψη γιατρών στα νησιά και στις ακριτικές περιοχές, ενώ για τον πληθωρισμό μηχανημάτων τόνισε πως ουδείς αναφέρεται στο πώς κατανέμονται στις ΜΕΘ, πώς κατανέμεται η βιοτεχνολογία κλπ.

«Εκτίμησή μας», κατέληξε επ' αυτού η Αλ. Παπαρήγα, είναι πως «μειώνεται και ποσοτικά ο δημόσιος τομέας, πλαταίνει ο ιδιωτικός, πάμε για το αμερικανικό μοντέλο, που είναι το πιο ταξικό και νεοφιλελεύθερο. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται η τακτική απαξίωσης του δημόσιου συστήματος και συστηματικής συκοφαντίας και μηδενισμού του. Οι ήδη τραυματισμένες εργασιακές σχέσεις, η πολιτική λιτότητας μισθών και γενικότερα απολαβών για τη μεγάλη πλειοψηφία, θα σημειώσουν κατηφόρα».

Αναφερόμενη στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Υγείας, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα, που αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών και την αύξηση του κόστους σε βάρος των εργαζομένων.

Στα τέλη της 10ετίας του '80 οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας (αυτό δηλαδή που πληρώνουν οι εργαζόμενοι) έφθαναν το 1% του ΑΕΠ σε σύνολο 4,8% των συνολικών δαπανών Υγείας.

Σήμερα το συνολικό ποσοστό δαπανών ως ποσοστό στο ΑΕΠ αγγίζει το 8,8%, οι δημόσιες 5,85% και 3% οι ιδιωτικές. Δηλαδή, οι ιδιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 23%.

Ο δημόσιος τομέας καλύπτει το 70,4% των κρεβατιών στα νοσοκομεία και το 29,1% ο ιδιωτικός.

Ο ιδιωτικός τομέας όμως καλύπτει το 40% της ανοιχτής εξωνοσοκομειακής περίθαλψης. Σήμερα λειτουργούν 30.000 ιδιωτικά ιατρεία και εργαστήρια, 10.000 οδοντιατρεία, 350 διαγνωστικά κέντρα.

Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για τη λειτουργία των διαγνωστικών κέντρων και των ιδιωτικών κλινικών αποβλέπουν, μέσα από τη θεσμοθέτηση κανόνων και αρχών λειτουργίας, να επιτευχθεί η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στον τομέα της Υγείας. Η λογική που καλλιεργείται, ότι ο ιδιώτης επιχειρηματίας και η μεγάλη επιχείρηση προσφέρουν περισσότερα, είναι πλάνη, απάτη».

«Υπάρχουν και άλλοι τρόποι», συμπλήρωσε σε άλλο σημείο της ομιλίας της, «ώστε να επιτευχθεί η μείωση των υπηρεσιών. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα γίνει με τη δημιουργία της λίστας των αναγκαίων εξετάσεων με τα γνωστά πρωτόκολλα του αγγλικού συστήματος Υγείας».

Οπως ανέφερε, η λίστα αυτή καθεαυτή δεν είναι πρόβλημα, το πρόβλημα έχει να κάνει με τη βεβαιότητα πως η λίστα θα διαμορφώνεται με κριτήρια λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, με το πιο κραυγαλέο ταξικό κριτήριο «δίνεις-παίρνεις».

Τόνισε συγκεκριμένα πως η βρώμικη συναλλαγή με τη συνύπαρξη και συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα δε θα καταργηθεί, θα συγκεντρωθεί σε λιγότερα χέρια και με μεγαλύτερα κέρδη. Από τη στιγμή που η Υγεία θεωρείται κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό και βάρος για τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα καταργηθούν φαινόμενα όπως: Η τεχνητή ζήτηση εξετάσεων, η εγγραφή περισσότερων εξετάσεων, η αναγραφή φαρμάκων με βάση τα ποσοστά προώθησης που δίνουν οι εταιρίες, η χορήγηση ιατρικών πιστοποιητικών στη βάση της συναλλαγής κ.ά.

Η Αλ. Παπαρήγα παρέθεσε και στοιχεία αποδεικτικά της γιγάντωσης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας: «Ο τζίρος των εταιριών στο χώρο της Υγείας έφθασε συνολικά το '98 τα 100 δισ., εκ των οποίων 10 κλινικές καλύπτουν το 60% του τζίρου.

Τα διαγνωστικά κέντρα το διάστημα '84-'96 παρουσίασαν μέσο ετήσιο τζίρο με αύξηση 26%. Κάθε χρόνο εξετάζουν 5 εκατομμύρια άτομα.

Η εξαγορά της "Ιντεραμέρικαν" από τη "Γιουρίκο", οι διεθνείς συμπράξεις που προωθούνται από άλλες επιχειρήσεις στον τομέα της Υγείας, στηρίζονται στην ελπίδα και σιγουριά πρόσθετης κερδοφορίας λόγω μείωσης και υποβάθμισης του δημόσιου τομέα».

«Επιχειρηματική δραστηριότητα σημαίνει και ιδιωτική Υγεία, Πρόνοια, συνταξιοδότηση», ανέφερε ακολούθως και συμπλήρωσε:

«Σημασία επίσης έχει ότι επεκτείνεται η δράση της στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δημιουργώντας πακέτα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, ακόμα και αν φαινομενικά γίνονται με πρωτοβουλία και ευθύνη των επιχειρήσεων για λογαριασμό των εργαζομένων τους.

Ενώ λοιπόν ο ιδιωτικός τομέας εμφανίζει οργασμό κερδών και επενδύσεων, απαξιώνεται ο δημόσιος τομέας. Η τάση είναι να λύνονται τα προβλήματα έξω από τα νοσοκομεία, ακόμα και αν αντικειμενικά δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτό λόγω της φύσης ασθενειών κλπ.

Δεν είναι τυχαία η διεθνής προπαγάνδα, σε χώρες που έχουν προωθήσει τα ίδια μέτρα, για μείωση της παραμονής στα νοσοκομεία, γιατί έτσι το κόστος είναι μικρότερο, η εμπορία του κρεβατιού δυναμώνει.

Τα πάγια προβλήματα της δυσλειτουργίας, της γραφειοκρατίας, της ημετεροκρατίας, της παραοικονομίας, της ρουσφετολογίας με τα φακελάκια και τις μακροχρόνιες λίστες αναμονής, της έλλειψης προσωπικού, θα οξυνθούν».

Μιλώντας για τη διαπλοκή μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Στο συνέδριο του ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ ο υπουργός Υγείας αναγνωρίζει ότι ο μεγάλος ιδιωτικός τομέας στηρίζεται κυρίως στους δημόσιους πόρους, κι όμως, κατά τη γνώμη του, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αρκεί μόνο να υπάρχει έλεγχος.

Ακριβώς τα ίδια υποστήριξε ο κ. Κοντομηνάς σε συνέντευξη Τύπου στις 13/6/2000, ότι "μπορεί να υπάρξει πεδίο συνεργασίας και συμπληρωματικότητας με διαφανείς κανόνες και κριτήρια μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα Υγείας".

Η διαφάνεια δεν καταργεί τα κέρδη, όπως και δεν καταργεί και την αδιαφάνεια. Οσοι, γνωρίζοντες τα πολιτικά πράγματα και το χαρακτήρα του συστήματος, υποστηρίζουν ότι μπορεί να μπουν κανόνες στις σχέσεις μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κοινωνικής πολιτικής, λένε ψέματα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη θέση τους.

Πέντε δισ. το χρόνο χάνουν 6 δημόσια νοσοκομεία στην Αττική από έλλειψη αξονικών και μαγνητικών τομογράφων.

Οι δαπάνες νοσηλίων του δημοσίου (πλην στρατιωτικών και λιμενικών) το 1999 για παρακλινικές εξετάσεις στον ιδιωτικό τομέα ήταν 32,2 δισ. και για νοσοκομειακή περίθαλψη σε ιδιωτικές κλινικές 8,7 δισ. δρχ.

Το ΙΚΑ πλήρωσε για το 1998 σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα 12,2 δισ.

Η πολιτική προμηθειών στα δημόσια νοσοκομεία αποφέρει τεράστια κέρδη στις πολυεθνικές.

Τα παραπάνω προβλήματα είναι πολιτικού και όχι διαχειριστικού χαρακτήρα».

Η Αλ. Παπαρήγα έκανε αναφορά και στον ΟΔΙΠΥ (Οργανισμός Διαχείρισης Πόρων Υγείας), που ως ΝΠΙΔ θα διαχειρίζεται τους πόρους Υγείας των μεγαλύτερων ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΔΗΜΌΣΙΟ), λέγοντας ότι έχει δικαίωμα αγοράς υπηρεσιών από ιδιώτες χωρίς τις προβλεπόμενες από το δημόσιο λογιστικό διατάξεις, π.χ., διαγωνισμούς.

Συμπλήρωσε ακολούθως πως κατοχυρώνεται το δικαίωμα συμμετοχής ασφαλιστικών ταμείων στον τζόγο του Χρηματιστηρίου. Ηδη εναντίον του ΙΚΑ έχει ξεκινήσει και έχει παρέμβει για έλεγχο η εισαγγελική αρχή.

Σ' αυτό το σημείο η ομιλήτρια έκανε αναφορά και στο «διεθνές πλαίσιο» και στις «κατευθύνσεις της ΕΕ τόσο στις γενικότερες επιλογές όσο και στον τομέα Υγείας-Πρόνοιας», επικαλούμενη τα συμπεράσματα της προεδρίας της ΕΕ στο πρόσφατο συμβούλιο της Στοκχόλμης 23-24/3/2001, τα οποία διατυπώνονται σε μια περίοδο που ήδη έχουν συντελεστεί καταλυτικές αρπαγές των κοινωνικών κατακτήσεων.

Υπογράμμισε ακόμη: «Δεν αναφέρεται ή δεν προσδιορίζεται η υποχρέωση του κράτους για τους τομείς που συνδέονται με την Υγεία.

Το όλο πρόγραμμα της ΕΕ εισηγείται βασικά τη συντονισμένη πολιτική των κρατών-μελών για αντιμετώπιση των επιπτώσεων στον τομέα της Υγείας με σαφή πρόθεση τον κατευνασμό των αντιδράσεων και όχι την πρόληψη και αντιμετώπιση. Κυρίως διαμορφώνεται ένα ιδεολογικό πλαίσιο για να κατανοηθεί το θέμα της Υγείας ως κυρίως ατομική υπόθεση και ευθύνη.

Επισημαίνεται η ταχεία αντίδραση σε θέματα, π.χ., "τρελών αγελάδων", γενικότερα του προβλήματος της διατροφικής αλυσίδας, όλοι όμως γνωρίζουμε πόσο καθυστερημένη και υποτονική, τυπική παραμένει η στάση της ΕΕ».

«Δε χωράει αμφιβολία για το πόσο είναι αντιλαϊκή η κυβερνητική πολιτική, ομολογείται και επίσημα», υπογράμμισε εν συνεχεία. «Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του κ. Δρυ στο συνέδριο του ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ. Τόνισε ότι "το εύρος και η έκταση των διατιθέμενων πόρων για την Υγεία εξαρτάται άμεσα από την πορεία της ελληνικής οικονομίας και το γενικότερο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής, όπως καθορίζεται από τις μεταενταξιακές υποχρεώσεις της χώρας μας και το Σύμφωνο Σταθερότητας".

Φαίνεται λογική τοποθέτηση η συσχέτιση οικονομίας και Υγείας. Μόνο που ο κ. Δρυς μιλά για οικονομία που έχει στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών και την πιο σκληρή λιτότητα για τους εργαζόμενους».

Αναφορά η Αλ. Παπαρήγα έκανε και στο μεγάλο πρόβλημα της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, επισημαίνοντας πως το θέμα αυτό αποτελεί βασική συνιστώσα του συστήματος Υγείας.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καυτηρίασε το γεγονός ότι στην Ελλάδα «κυριολεκτικά έχουμε εξαφανίσει τις επαγγελματικές ασθένειες με ένα μαγικό ραβδάκι» κι αυτό παρότι «η χώρα μας κατέχει ρεκόρ εργατικών ατυχημάτων στην ΕΕ».

Στηλίτευσε επιπλέον το γεγονός ότι μόνο στην Ελλάδα το οικονομικό ασφαλιστικό κόστος του τομέα της υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους δεν επιβαρύνει τον εργοδότη, μέσω του μηχανισμού εισφοράς για τον επαγγελματικό κίνδυνο. «Αντ' αυτού - σημείωσε - η εργοδοτική εισφορά για τον επαγγελματικό κίνδυνο ισχύει μόνο για την περιοχή της Αττικής και μόνο για ορισμένες επιχειρήσεις με βάση νόμο του 1961 με εργοδοτική εισφορά 1%»!

Στους εργοδότες συμφέρει να πληρώνουν πρόστιμα, όποτε βεβαίως τους επιβληθούν, για παράβαση της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια, αντί να λαμβάνουν μέτρα για εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας, συμπλήρωσε και κατέληξε τονίζοντας ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε ένα κρεβάτι που να προορίζεται για διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση των επαγγελματικών νοσημάτων.

Συμπερασματικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Το ΕΣΥ παραμένει ουσιαστικά ως επωνυμία μιας επιχείρησης που κινείται συμπληρωματικά στον ιδιωτικό τομέα, σε μερικούς τομείς σχετικά, σε άλλους απόλυτα».