"Πιστός θεράπων και ευνοημένος φίλος της Κατοχικής Τυραννίας του λαού μας υπήρξε ο υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Γιαννόπουλος"!

Τα παραπάνω υπογραμμίζει σε ΕΡΩΤΗΣΗ που κατέθεσε, χτες, στη Βουλή προς τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων ο Βασίλης Κεδίκογλου, βουλευτής Ευβοίας του ΠΑΣΟΚ για τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εθνικής Αμυνας, Οικονομικών και Δικαιοσύνης. Σχολιάζοντας την κίνηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Ρέππας, έκανε λόγο για "μεθόδους που δεν έχουν σχέση με την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων" και έσπευσε να πλέξει εγκώμιο του Β. Γιαννόπουλου, χαρακτηρίζοντάς τον "ένα από τα κορυφαία στελέχη της Αντίστασης και κορυφαίο πολιτικό"!

Οσον αφορά την Ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Β. Κεδίκογλου τονίζεται χαρακτηριστικά:

"Ο υπουργός Δικαιοσύνης από τα κείμενα και τον ατομικό στρατιωτικό φάκελο του αναδεικνύεται ως τέλειος συνεργάτης της εκάστοτε Κατοχικής εξουσίας και Κυβερνήσεως, από τις οποίες ικανοποιήθηκαν:

Η αυτόκλητη αίτησή του εισόδου στον Κατοχικό Στρατό (!).

Τοποθετήθηκε σε καλές θέσεις (Η Αστ. Τμήμα Πειραιά - υπουργείο Εθνικής Αμύνης (!) - Σανατόριο Μελισσίων).

Αναγνωρίστηκε βοηθητικός.

Προήχθη από την τελευταία Κατοχική Κυβέρνηση των ταγμάτων Ασφαλείας.

Υπήρξε πιστός θεράπων και ευνοημένος φίλος της Κατοχικής Τυραννίας του λαού μας".

Ο Β. Κεδίκογλου αναφέρει ότι το Διάταγμα (του Αν. ΥΕΘΑ Αντ. Δροσογιάννη) περί ανακλήσεως, αποστρατειών, διαθεσιμότητας κλπ. Αξιωματικών διωχθέντων για τα "Κοινωνικά τους Φρονήματα" είναι άκυρο ως προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, γιατί: "Η αίτησή του προς "αποκατάσταση" στο ΔΕΠΑΘΑ είναι ανακριβής ως προς την παρουσία του στην Κατοχή, σύμφωνα με την ατομική του δήλωση και αποκρύπτει την αληθή αιτία της απομάκρυνσής του από το στράτευμα, την οποία επέβαλε η κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα".

Οπως αποκαλύπτει συγκεκριμένα ο Β. Κεδίκογλου, ο Γ. Γιαννόπουλος δεν αποστρατεύθηκε με το από 7.2.48 ΒΔ του υπουργού Γ. Στράτου, αλλά με το από 12.3.52 ΒΔ του Αλ. Σακελλαρίου με πρωθυπουργό τον Ν. Πλαστήρα, στο οποίο σημειώνεται ότι "τίθεται ούτος εις οριστικήν απόλυσιν από 5.2.1948 αφ' ης κατέστη οριστική η γνωμοδότησις του Δευτ. Ανακρ. Συμβουλίου διά βαρέα πταίσματα περί την υπηρεσίαν και πειθαρχίαν. Δηλαδή από το στράτευμα ο Ευ. Α. Γιαννόπουλος διώχθηκε με Διάταγμα της Δημοκρατικής Κυβερνήσεως του Αρχηγού του, Ν. Πλαστήρα. Κάτι που - όπως αναφέρεται στην Ερώτηση - αποκρύπτεται". Και σχολιάζει χαρακτηριστικά ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β. Κεδίκογλου: "Αξιοσημείωτον είναι ότι στην αντάρα του Εμφύλιου Πολέμου ο Ευ. Α. Γιαννόπουλος, "ο επαναστάτης ΕΛΑΣίτης", με μεγάλη ευκολία προσφεύγει στις σκληρότερες δομές του Κράτους της Δεξιάς, ζητώντας αποκατάσταση". Και συγκεκριμένα:

Στο Πρωτοβάθμιο Ανακριτικό Συμβούλιο καταθέτει: "Κατά το κίνημα δεν έδρασα, παρέμεινα όμως ενεργόν μέλος του ΕΛΑΣ παρά τη θέλησίν μου" (!).

Στο Δευτεροβάθμιο Ανακριτικό Συμβούλιο καταθέτει: "Κατά το κίνημα δεν ανεμείχθην ούτε έλαβον μέρος εις τα μάχας. Μετά την καταστολή του κινήματος εκ φόβου μη συλληφθώ και κακοποιηθώ ή σταλώ εις το ΤΟΜΠΡΟΥΚ ως διεδίδετο, έφυγα μετέβην, εις Λαμίαν" (όπου και εφωτογραφήθη με τον Στέφανο Σαράφη κλπ. Φωτογραφία η οποία δημοσιεύεται και σε βιβλίο του με τίτλο "αγορεύσεις ομιλίες, κείμενα" σ. 39 με αναληθή επεξήγηση)".

Κατόπιν αυτού, το Δευτεροβάθμιο Ανακριτικό Συμβούλιο αποφάνθηκε: "Οπως τεθεί ούτος εις οριστικήν απόλυσιν διά βαρέα πταίσματα περί την υπηρεσίαν και πειθαρχίαν στρεφόμενα αμέσως και προσβάλλοντας τη Στρατιωτικήν τιμήν συμφώνως τω άρθρω 32 Α. Ν. "περί καταστάσεως Αξι/κών του Στρατού"". Οπως παρατηρεί ο Β. Κ., η αιτία είναι στρατιωτικοποινική, για την αμφισβητούμενη και απ' αυτόν (τον Β. Γ.) δράση του στο Κίνημα του Δεκεμβρίου θεωρήθηκε αμνηστευόμενος, επισήμως.

Επισημαίνεται ότι δε συμφώνησαν με την ποινή της οριστικής απολύσεως του Β. Γιαννόπουλου, στα ΒΔ, οι κυβερνήσεις του Εμφυλίου, επέδειξαν επιείκεια. Την ποινή εδέχθη και επέβαλε ο Ν. Πλαστήρας, παρά τα μέτρα επιείκειας που είχε λάβει...

Ο Β. Κεδίκογλου υπογραμμίζει ότι "η αναγνώριση του Β. Γιαννόπουλου ως μέλους της Εθνικής Αντίστασης είναι παράνομος",εξηγώντας πως: Η παρ. 3 του άρθρου 9 του 379/83 ΠΔ απαιτεί γι' αυτό: "Το χρόνο της συμμετοχής του (να) είχε την ιδιότητα του μονίμου εν ενεργεία Στρατιωτικού". Πράγμα που για τον Ευ. Α. Γιαννόπουλο δε συμβαίνει. (Αφού) όταν προήχθη επί Κατοχής, και μόνιμος δεν ήταν και, επιπλέον, όλα τα Διατάγματα και οι προαγωγές Κατοχικών Κυβερνήσεων ακυρώθηκαν ευθύς με την απελευθέρωση. Ετσι, η πέραν του Υπολοχαγού προαγωγή είναι από τον ίδιο το Ν.709/1941 ανεπίτρεπτη και αν ακόμα αυτός ίσχυε.

Αναφερόμενος στην εξέλιξη της πορείας του Β. Γιαννόπουλου, ο Β. Κεδίκογλου επισημαίνει ειρωνικά: "Καίτοι σφοδρός αντίπαλος της δικτατορίας Μεταξά, ευκόλως γίνεται λοχίας (!). Κατόπιν, σημειώνεται, εισήλθε στο Σώμα των Μονίμων Υπαξιωματικών στις 18 Οκτωβρίου 1942", υπουργός Δικαιοσύνης, ο "ΕΛΑΣίτης", αυτοβούλως κατατάσσεται στο σώμα των μονίμων υπαξιωματικών της Κατοχικής Κυβέρνησης, όταν ο Γ. Τσολάκογλου είχε διακηρύξει με διάγγελμα ότι "ήταν κυβέρνησις τη συγκαταθέσει των δυνάμεων Κατοχής"... Εως την 18.10.42 ο υπουργός Δικαιοσύνης ούτε τραυματίας, ούτε βοηθητικός εμφανίζεται, σημειώνεται στην Ερώτηση Κεδίκογλου, και αναρωτιέται: Ποιος Ελληνας Πατριώτης θα δεχόταν να δώσει όρκο στην Κατοχική Εξουσία; Πολύ περισσότερο ένα μέλος του ΕΛΑΣ;

Και παρακάτω συνεχίζει: Στις 28 Μαρτίου 1944, διά Κατοχικού διατάγματος του Πρωθυπουργού (των ταγμάτων Ασφαλείας) και υπουργού Εθνικής Αμύνης "προήχθη εις τον βαθμό του βοηθ. Ανθ/στού Πεζικού κριθείς ικανός διά τα βοηθητικάς υπηρεσίας και υπακτέος εις το άρθρον 3 του ΝΔ 709/41... συνεπεία πολεμικού τραύματος. Τότε που, όπως σχολιάζει ο Β. Κ., η αντίσταση του ελληνικού λαού έχει γιγαντωθεί, ενώ τα τάγματα ασφαλείας και όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις των κατοχικών κυβερνήσεων, από 17.10.43, ετέθησαν επισήμως υπό την ηγεσία του Στρατηγού των Ες - Ες. Τότε, στις 28.3.44, ο υπουργός Δικαιοσύνης προάγεται στον βαθμό του ανθυπασπιστού βοηθητικού. Είχε δώσει ευδοκίμους εξετάσεις, εισερχόμενος εθελοντικώς στο σώμα των μονίμων Υπαξιωματικών, γι' αυτό και στο Διάταγμα παρουσιάζεται ως μόνιμος", σχολιάζει ο Β. Κ. και προσθέτει: "Πότε αυτά; Πότε η εύνοια; Τις μέρες που το αίμα των εκτελουμένων αγωνιστών είναι ακόμα νωπό, εκδίδεται γι' αυτόν προσωπικώς ιδιαιτέρως ευνοϊκής μεταχείρισης διαταγή... Οταν πλήθος αξιωματικών αποτάσσεται χωρίς καν δικαίωμα σύνταξης, με τις δικαιολογίες "Καθ' όσον εγκατέλειψαν τας θέσεις των προσχωρήσαντες εις Ανταρτικάς ομάδας...".

Από τα προηγούμενα προκύπτει αβίαστα η άριστη σχέση του υπουργού Δικαιοσύνης με όλες τις Κατοχικές Κυβερνήσεις που αναφέρθηκε", συμπληρώνει ο Β. Κεδίκογλου.

Οσον αφορά την πορεία του Ευ. Α. Γιαννόπουλου, μετά την 28.3.1944, φαίνεται μέσα από τα αρχεία, τονίζει ο Β. Κεδίκογλου και αναφέρει - όπως παρουσιάζει τα γεγονότα ο υπό του Γιαννόπουλου προταθείς μάρτυς υπεράσπισης Στεφάνου Χαρίλαος του Ηλία, επίατρος, ερωτηθείς: "Παρουσιάσθη (σ. σ. ο Β. Γ. ) εις το υπ' εμέ Νοσοκομείον Μελισσίων περί τας αρχάς του Ιουλίου 1944 άνευ διαταγής. Τον απέπεμψα, αλλά επανήλθε κομίζον σημείωμα του ανωτέρου Γενικού Αρχιάτρου κ. Βλαχιώτου. Βάσει του οποίου προσελήφθη εις το προσωπικό του Νοσοκομείου...". Και σχολιάζει ο Β. Κεδίκογλου: "Η παρουσία του στο Σανατόριο χωρίς φύλλο πορείας δείχνει την ισχυρή του θέση στην κατοχική εξουσία, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ δε τυχαίως...".

Πέραν αυτών, ο Β. Κεδίκογλου επισημαίνει:

"Ουδεμία μαρτυρία είτε ενεργού ΕΑΜίτη ή ΕΛΑΣίτη είτε "ανανήψαντος" ότι κάτι έκαμαν από κοινού.Μόνον ο Ανθυπασπιστής Μπεχράκης Γεώργιος του Στεφάνου, μέλος των Ταγμάτων Ασφαλείας, δηλώνει, εξ ιδίας αντιλήψεως, ότι επήγαν μαζί (με τον Ε. Γ.) σε οργανώσεις του ΕΛΑΣ. Δηλώνει επίσης ότι ο Ευ. Α. Γιαννόπουλος τον εκάλυψε για να μην αποδειχθεί Ταγματασφαλίτης. Για ποιο λόγο αυτή η ψευδής και αντεθνική κάλυψη ευσυνειδήτως; Ησαν και οι δύο κάτοικοι Κοκκινιάς. Ο Γ. Μπεχράκης του Στεφάνου εκάλυψε τον Γιαννόπουλο μην αποκαλύπτοντας ότι ήταν Ανθυπασπιστής του Ν.709/1941. Το Σανατόριο τον είχε εγγράψει ως του Ν. 2588/21. Αν παρουσιαζόταν με διαταγή και φύλλο πορείας θα υπήρχε η ένδειξη "Ανθυπασπιστής" Ν.709/41 και θα ήταν άλλη η τύχη του σε ένα ΕΑΜοκρατούμενο Σανατόριο... Από όλα τα ανωτέρω συνοπτικώς προκύπτει εξ εγγράφων και μόνον η έλλειψη ιστορικής σχέσεως μεταξύ του Ευ. Α. Γιαννόπουλου και του Αντιστασιακού Αξιωματικού", συμπληρώνει ο Β. Κεδίκογλου και καταλήγει:

"Είναι λοιπόν περισσότερο από υποχρεωτική:

α) Η ανάκληση του ΠΔ Δροσογιάννη ως προς τον Ευ. Α. Γιαννόπουλο καθ' ολοκληρίαν.

β) Η επάνοδος του Ευ. Α. Γιαννόπουλου στην κατάσταση που τον έθεσε ο Ν. Πλαστήρας το 1952, του απλού στρατιώτη.

γ) Η ανάκληση του τίτλου του Αντιστασιακού αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού.

δ) Η επιστροφή όλων των αμοιβών που εισέπραξε ως συνταξιούχος Αξιωματικός "Ταγματάρχης" κλπ. του Ελληνικού Στρατού.

ε) Η επανεξέτασή του ως τραυματία. Αυτό και σήμερα διαπιστώνεται. Τι τελικώς είναι πρώην άρρωστος βοηθητικός ή τραυματίας δικαιούμενος συντάξεως, την οποία από το 1951 εισπράττει;".

Και καταλήγει η Ερώτηση του Β. Κεδίκογλου:

"Καλούνται οι κ. κ. Πρωθυπουργός και οι Ερωτώμενοι Υπουργοί να απαντήσουν ποία μέτρα θα λάβουν και με ποίον τρόπο θα επισπευσθεί η δίκη (μήνυση Γιαννόπουλου) για συκοφαντική δυσφήμηση (κατά) του ερωτώντος. Ο λαός έχει τείνει ευήκοον ους! "Οι καιροί ου μενετοί" για την τιμή του Πολιτικού Κόσμου"!