«Η Αμερική θα οδηγήσει τον κόσμο σε νίκη κατά της τρομοκρατίας. Αυτός είναι ο πρώτος πόλεμος του 21ου αιώνα και ο πόλεμος αυτός θα είναι νικηφόρος», είπε την περασμένη Πέμπτη ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους και δεν το είπε ούτε τυχαία, ούτε... «χαριτολογώντας». Ούτε ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Πολ Γόλφοβιτς, είπε για πλάκα πως οι ΗΠΑ θα απαντήσουν «δίχως να είναι μόνες τους και ούτε θα αρκεστούν σε μια μοναδική στρατιωτική επιδρομή»! Ο Γόλφοβιτς και όχι κάποιος... ξένος ή Ελληνας... στρατηγικός αναλυτής ήταν που διευκρίνισε στους δημοσιογράφους πως η απάντηση «θα ξεδιπλωθεί με το πέρασμα του χρόνου» πως «θα είναι μια εκστρατεία και όχι μονομερής ενέργεια», πως «θα κυνηγάμε τους δράστες και τους ανθρώπους που τους υποθάλπουν μέχρις εσχάτων», πως σκοπός «δεν είναι μόνον να τους εντοπίσουμε και να τους απαντήσουμε αλλά να εξαλείψουμε τα άσυλα και κρησφύγετά τους, να εξολοθρεύσουμε τα συστήματα υποστήριξής τους, να τελειώσουμε με τα κράτη που υποθάλπουν την τρομοκρατία»!

Δηλώσεις όπως αυτές του προέδρου Τζ. Ο. Μπους ή του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, Πολ Γόλφοβιτς δε γίνονται ως επί το πλείστον για λόγους εντυπωσιασμού ή ανόρθωσης του πεσμένου (αν όχι καταρρακωμένου) ηθικού των Αμερικανών. Δίνουν το στίγμα της στρατηγικής που χαράσσουν σε διεθνές, πλέον, επίπεδο, καθώς είναι πλέον ξεκάθαρο στον καθένα πως μετά τις παράλληλες επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, οι ΗΠΑ βρήκαν αφορμή, για να συσπειρώσουν παλιές και να φτιάξουν νέες συμμαχίες. Και σε ένα μεγάλο βαθμό φαίνεται να τα καταφέρουν, καθώς βρίσκουν συμπαραστάτες και «συμμάχους» όχι μόνον εντός του «παραδοσιακού» Βορειοατλαντικού Συμφώνου, αλλά και κάποιες ενδείξεις έμμεσης υποστήριξης από ορισμένους οιονεί αντιπάλους (Κίνα, Ρωσία). Απ' την άλλη, πρέπει να θεωρείται ευνόητο πως οι ΗΠΑ και οι όποιοι σύμμαχοί τους δεν εισέρχονται στη φάση μιας πολλαπλά επικίνδυνης περιπέτειας μόνον και μόνον για να εξαλείψουν από προσώπου Γης τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ούτε για να σβήσουν από το χάρτη το καθεστώς των Ταλιμπάν ή την ίδια την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ...«Πρέπει» να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και παράλληλα να ανοίξουν «καινούριους» σε πλανητικό επίπεδο και εφ' όλης, ει δυνατόν, της «ύλης».

Μπροστά στο νέο πολιτικοστρατιωτικό σκηνικό που διαγράφεται, κανείς δε θα πρέπει προσπερνά ως «απολίθωμα» του νωπού παρελθόντος τις διακηρύξεις του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου στις ΗΠΑ επί του ανηλεή βομβαρδισμού της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας το 1999. Ούτε να αμφισβητεί τη σοβαρότητα της υπαρκτής απειλής για επέλαση του ΝΑΤΟ σε πλανητικό επίπεδο με δεδομένο το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ όπως αυτό διαμορφώθηκε κατά την πεντηκονταετή επέτειο από την ίδρυσή του.

Γιατί οι ΗΠΑ ζήτησαν και πήραν «εν μια νυκτί» από τους Ευρωπαίους εταίρους τους την ενεργοποίηση του άρθρου πέντε της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (σε περίπτωση επίθεσης κατά ενός μέλους, η επίθεση εκλαμβάνεται πως διαδραματίστηκε σε βάρος όλων των μελών και ως εκ τούτου τα αντίποινα θα ληφθούν με τη συμμετοχή όλων);Οχι βέβαια μόνον και μόνον για να βοηθήσουν τις ΗΠΑ να εκτονώσουν το μένος τους κατά του Οσάμα Μπιν Λάντεν και της πλειάδας συνεργατών του...

Επιπλέον, η ΕΕ, που εδώ και καιρό λειτουργε ί-παρά κάποιες «παύσεις» ή «εμπλοκές» δημιουργούν οι όποιες εσωτερικές αντιθέσεις- ως τσιράκι του ΝΑΤΟ, έχει πλέον περάσει σε άλλο «επίπεδο». Ετσι, η Ευρώπη αντί να αδράξει την ευκαιρία επιβολής ψυχραιμότερων λύσεων και καταστάσεων άγεται και φέρεται από την πληγωμένη μονοκράτειρα σε έναν ολέθριο, «άγνωστο» πόλεμο σε πλανητικό επίπεδο. Ηδη, τα επιτελεία των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ καλούνται να «συνεργαστούν» απόλυτα σε ένα ανελέητο κυνήγι πάταξης του αόρατου εχθρού, μένοντας (έως την Παρασκευή 14/9) λίγα βήματα πίσω προ της λήψης απόφασης για στρατιωτική δράση!

Καταγράφεται πλέον πως οι παράλληλες επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη σε Ν.Υόρκη και Ουάσιγκτον βρήκαν τους 15 υπουργούς Εσωτερικών και Εξωτερικών ένθερμους- και διόλου «χλιαρούς» ή επιφυλακτικούς...- συνοδοιπόρους των ΗΠΑ για την εξαπόλυση μιας τρομοκρατικής «αντιτρομοκρατικής» διεθνούς σταυροφορίας. Οχι αναίτια, ούτε από φόβο μπροστά στην υπερδύναμη. Αλλά επειδή - και ιδιαίτερα...- μετά και τις πλέον πρόσφατες μαχητικές αντιδράσεις του κόσμου στη Γένοβα, βλέπουν τις παράλληλες επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη ως τη «χρυσή ευκαιρία» για την ενίσχυση και ολοκλήρωση των κρατικών μηχανισμών καταστολής λαϊκών αντιδράσεων. Αλλωστε, λίγες βδομάδες μετά τα γεγονότα του περασμένου Ιουλίου στη Γένοβα, βγήκαν στην επιφάνεια επίσημα σχέδια και πολιτικές πρωτοβουλίες (προερχόμενα εξ αρχής από Βερολίνο...) για τη συγκρότηση ειδικών αστυνομικών δυνάμεων που θα έχουν ως κύριο μέλημα την καταστολή των Ευρωπαίων διαδηλωτών και των ακτιβιστών που καταφέρονται κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.... Γι' αυτό και - μεταξύ πολλών άλλων...- οι ηγέτες της ΕΕ, αμέσως μετά τις επιθέσεις σε Ν.Υόρκη και Ουάσιγκτον, έσπευσαν να βοηθήσουν τις ΗΠΑ πώς; Βάζοντας, πρώτα απ' όλα, τις μυστικές τους υπηρεσίες σε συντονισμένη λειτουργία και ξεκινώντας ένα νέο «ευρωφακέλωμα» (μέσω της Europol) με τη δημιουργία νέων (και άρα επιπρόσθετων στις ήδη υπάρχουσες) βάσεων δεδομένων που θα αφορούν και πολίτες που εισέρχονται στην ΕΕ από τρίτες χώρες...

Ομως, ακόμη και εάν όλα τα παραπάνω θεωρηθούν «αναμενόμενα» με βάση την ήδη γνωστή δράση της ΕΕ, όπως και οι δηλώσεις Ευρωπαίων ηγετών τύπου Μπλερ και Σρέντερ «περί κήρυξης πολέμου στον πολιτισμένο κόσμο», αίσθηση μεγάλη -σε σημείο συγκλονιστικό...- προκαλεί και η υποστήριξη αν όχι συμπαράταξη και άλλων δυνάμεων στο πλευρό των ΗΠΑ, εκ των οποίων ορισμένες προβάλλονταν ως οιονεί αντίπαλοι... Μολονότι η Ρωσία κρατεί στάση του τύπου ήξεις - αφήξεις, στη διάρκεια έκτακτης συνόδου πρεσβευτών του ΝΑΤΟ με τον εκπρόσωπο της Ρωσίας, την περασμένη Πέμπτη, διατυπώθηκε η...«ενότητα ΝΑΤΟ - Ρωσίας στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας» και πως «θα ενταθεί η μεταξύ τους συνεργασία, στο πλαίσιο της Ιδρυτικής Πράξης, για να πατάξουν αυτή τη μάστιγα»! Αλλο τώρα εάν, προχτές, η Μόσχα πήρε πίσω οποιεσδήποτε «νύξεις» περί στρατιωτικής συμβολής στη διεθνή «αντι-τρομοκρατική» πανστρατιά που θα επιχειρήσουν να εξαπολύσουν, γρήγορα ή αργά, οι ΗΠΑ...

Ενδιαφέρουσα στάση τήρησε ακόμη και το Πεκίνο, που φάνηκε εν πρώτοις να εκφράζει την υποστήριξή του στις ΗΠΑ για τα πλήγματα που υπέστη από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αλλά και να δηλώνει πρόθυμο να συνεργαστεί σε όποια απόφαση του ΝΑΤΟ ή των ΗΠΑ υπό την ασφαλιστική δικλείδα μιας ανάλογης απόφασης από τα Ηνωμένα Εθνη.

Τέλος, μέσα σ' αυτό τον ορυμαγδό, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός πως οι ίδιοι που υπονόμευαν και υπέσκαπταν τις αρμοδιότητες του ΟΗΕ, οι ίδιοι θυμήθηκαν αίφνης τον ξεχασμένο -και παντοδύναμο... εάν αφεθεί να λειτουργήσει- γίγαντα που ακούει στο όνομα Ηνωμένα Εθνη. Την επομένη της επίθεσης στις ΗΠΑ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προέβη σε καταδικαστική ανακοίνωση, σημειώνοντας πως οι επιθέσεις εκλαμβάνονται «ως απειλή στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» και διαβεβαιώνοντας πως «θα πολεμήσει τις τρομοκρατικές πράξεις με όλα τα μέσα». Τα γεράκια της Ουάσιγκτον έσπευσαν να μεθερμηνεύσουν αυτή την ανακοίνωση ως έμμεση συναίνεση του ΣΑ του ΟΗΕ σε μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική εκστρατεία πάταξης της τρομοκρατίας απανταχού...