Το δρόμο της εργατικής αντεπίθεσης, μπροστά στην ανελέητη και γενικευμένη επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης, χάραξε το ΠΑΜΕ με τη γόνιμη συζήτηση και τις αποφάσεις της δεύτερης πανελλαδικής σύσκεψης συνδικάτων και συνδικαλιστών που έγινε χτες στην Αθήνα. Με τη συμμετοχή 900καιπλέονστελεχώντουσυνδικαλιστικούκινήματος, που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, δείγμα της επιρροής και του κύρους που κατακτά μέρα με τη μέρα το ΠΑΜΕ, η δεύτερη πανεργατική σύσκεψη αποτέλεσε ακόμα ένα σημαντικό σταθμό στην πλούσια και αγωνιστική δράση του.
Στη γραμμή της υποταγής και της συναίνεσης των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ και χτες επιβεβαίωσε ότι αντιπαραθέτει τη γραμμή του αγώνα και της κλιμάκωσης της πάλης. Και οι δυνάμεις του έδειξαν ότι είναι αποφασισμένες να αναλάβουν όλο το βάρος αυτής της απόφασης. Πιο αποφασιστικά, πιο συντονισμένα, πιο επιθετικά στη γραμμή της κλιμάκωσης του αγώνα και της συσπείρωσης, πιο θαρραλέα στην οργάνωση των εργαζομένων με μεγαλύτερη φαντασία στις μορφές δράσης, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σχεδιάζει την παρέμβασή του το επόμενο διάστημα.
Το ζήτημα του παραπέρα συντονισμού της δράσης, του προσανατολισμού της, του εμπλουτισμού του προγράμματος που ήδη υπάρχει, αλλά και ένας απολογισμός της μέχρι τώρα δράσης του ΠΑΜΕ, απασχόλησαν μεταξύ άλλων τη σύσκεψη.
Σήμερα δημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα από τις εισηγήσεις των Γ. Μαυρίκου και Π. Τσίρκα, μελών της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και βασικών εισηγητών στη σύσκεψη, καθώς και ρεπορτάζ από τις εργασίες της.
Αποσπάσματα από την εισήγηση του Γ. Μαυρίκου στην πανελλαδική συνδικαλιστική σύσκεψη του ΠΑΜΕ
Η δεύτερη Πανελλαδική Σύσκεψη Συνδικάτων και Συνδικαλιστών πραγματοποιείται σε μια περίοδο όπου μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και στις συνειδήσεις σημαντικών λαϊκών τμημάτων παρατηρούνται φαινόμενα αναβρασμού, κινητικότητας και αξιόλογων διεργασιών.
Σε σημαντικούς κλάδους και χώρους αναπτύσσονται κινητοποιήσεις όπως στους ναυτεργάτες, στις ΔΕΚΟ, στις συνεταιριστικές επιχειρήσεις ΑΓΝΟ και ΟΛΥΜΠΟΣ, στους εκπαιδευτικούς και αλλού. Ακόμα και σε χώρους όπου είχαν έντεχνα καλλιεργηθεί αυταπάτες πως τάχα δε θα θιγούν, τώρα οι ανησυχίες αρχίζουν να δίνουν τη θέση τους σε πρωτοβουλίες για αντίσταση. Η ίδια ρευστότητα μαζί με στοιχεία ανυπακοής και αντίστασης στις πολιτικές του πολυεθνικού κεφαλαίου παρουσιάζεται και στο διεθνές στερέωμα, από τη Μελβούρνη μέχρι την Πράγα κι από τη Γαλλία μέχρι το Σιάτλ. Το πρόβλημα με τις τιμές των καυσίμων αντικειμενικά θα ωθήσει τμήμα του διεθνούς εργατικού κινήματος να κινηθεί αγωνιστικά.
Ολη αυτή η κατάσταση, και στο εσωτερικό και σε διεθνές επίπεδο, έρχεται να διαψεύσει όλους εκείνους που πονηρά και σκόπιμα διαδίδουν ότι «τίποτα δε γίνεται», «δεν αξίζει να αγωνίζεσαι» κλπ. Ταυτόχρονα, η γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, επιβεβαιώνει ότι ο συντονισμός, η κοινή δράση πρέπει να είναι η γενικευμένη και συνολική απάντηση της εργατικής τάξης. Σήμερα είναι πιο φανερό από χτες, ότι μόνος του κανένας, πολύ δύσκολα μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
Η συσπειρωτική δυναμική του ΠΑΜΕ στον ενάμιση χρόνο του έρχεται να υπογραμμίσει ότι έχει την ικανότητα να συσπειρώσει και να ενιαιοποιεί στην ταξική πορεία ό,τι πιο έντιμο και ό,τι πιο υγιές υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η ύπαρξη και η μέχρι τώρα αγωνιστική παρουσία του ΠΑΜΕ είναι ατού για τους εργαζόμενους που έχουν να αντιπαλέψουν την πολιτική κυβέρνησης, βιομηχάνων και Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ο πυρήνας της πολιτικής αυτής χτυπά την καρδιά των εργατικών κατακτήσεων του 20ού αιώνα. Την πλήρη απασχόληση, την πλήρη αμοιβή, το πλήρες συνεχές 7ωρο ή 8ωρο, την πλήρη σύνταξη, το ασφαλιστικό, τις συλλογικές συμβάσεις, τα όρια απολύσεων, τη μονιμότητα στο δημόσιο τομέα και τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Αποτέλεσμα; Η αύξηση της ανεργίας και το μοίρασμα της φτώχειας».
Κάτω από αυτήν την πίεση οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για ευνόητους λόγους υποχρεώθηκαν να δηλώσουν ότι αποχωρούν από τον ψευτοδιάλογο, παραμένοντας όμως στο τραπέζι των συζητήσεων και ταυτόχρονα κήρυξαν μια αποσπασματική και μεμονωμένη κινητοποίηση για τις 10 Οκτώβρη. Στοχεύουν με την ταχτική τους αυτή να έχουν «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο».
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Δεν είναι μοιραία και αναπόφευκτη η διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Μπορούμε να την αναχαιτίσουμε.
Αν η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα αντιληφθεί τη δύναμη που έχει ο ενωμένος ταξικός αγώνας και βγει στους δρόμους να διαδηλώσει, να διαμαρτυρηθεί, να απεργήσει και να φανεί έτσι έμπρακτα η αντίθεση του σ' αυτή την πολιτική. Να αποσταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση, στο ΣΕΒ και στα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι ο ελληνικός λαός δε θα μείνει παθητικός θεατής, αλλά θα δράσει μαζικά και μαχητικά.
Αν δεν επιτρέψουμε στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και σε άλλες Δευτεροβάθμιες Συνδικαλιστικές Οργανώσεις να «ξεφουσκώσουν» τον αγώνα με «ντουφεκιές» και αποσπασματικές κινητοποιήσεις. Τώρα που επιβάλλεται να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας και η ταξική πάλη. Να συντονιστεί με τη φτωχή αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες τη σπουδάζουσα και μαθητική νεολαία.
Αν το συνδικαλιστικό κίνημα ξαναθυμηθεί και ενεργοποιήσει όλες τις μορφές πάλης και οργανώσει αποτελεσματικά την περιφρούρηση των αγώνων του με την έγκαιρη και σωστή ενημέρωση των εργαζομένων, την απόκρουση των ιδεολογημάτων και της επιχειρηματολογίας των αντιπάλων του ταξικού κινήματος και την εμμονή στις αρχές, στις αξίες και στις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματος. Η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, η συλλογικότητα, η δημοκρατική πλατιά λειτουργία, οι γενικές συνελεύσεις, οι συσκέψεις και οι επιτροπές αγώνα, στη φάση αυτή του κινήματος είναι ακόμα πιο αναγκαίες.
Αν η αντεπίθεση της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος δεν επικεντρωθεί απλά στις εργασιακές σχέσεις, αλλά ενισχύει τα πολιτικά χαρακτηριστικά και αγκαλιάσει όλα τα βασικά μέτωπα πάλης, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, προσδίδοντας έτσι συνολικά ταξικά στοιχεία στην εργατική αντεπίθεση.
Επίσης, ο συνδικαλιστής του Μετώπου, τόνισε:
Σαν ΠΑΜΕ έχουμε χρέος να πάρουμε υπόψη μας ότι η μαζικοποίηση, η συμμετοχή, η ενεργοποίηση απλών ανθρώπων της δουλιάς καθυστερούν σημαντικά. Τις δυσκολίες και τις καθυστερήσεις αυτές τις ενισχύουν η γραμμή υποταγής του κυβερνητικού συνδικαλισμού με την απογοήτευση που γεννά και την ηττοπάθεια που καλλιεργεί. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τη ρουτίνα και τη στασιμότητα που σήμερα υπάρχει στη λειτουργία αρκετών σωματείων, αφού τα φαινόμενα αυτά αποτελούν σοβαρό εμπόδιο για την ταξική προοπτική του κινήματος.
Δε θέλουμε σωματεία άμαζα, μικρά, «καθαρά», που θα εξαντλούν την παρουσία τους στην έκδοση ψηφισμάτων. Αγωνιζόμαστε για σωματεία - κυψέλες, μαζικά, αξιόμαχα, που θα ενώνουν ταξικά όλους χωρίς εξαίρεση τους εργαζόμενους στον κλάδο, στην επιχείρηση και στην πόλη. Που θα στηρίζεται και θα στηρίζει τους νέους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους τεχνικούς και τους επιστήμονες. Στις σημερινές συνθήκες επιβάλλεται να πάμε με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και να επιμένουμε στην ανάγκη να στηθούν παντού επιτροπές αγώνα, επιτροπές αντίστασης, επιτροπές νέων και γυναικών. Για το Ταξικό Συνδικαλιστικό Κίνημα η αναζωογόνηση της Βάσης είναι μονόδρομος και καθήκον πρωτεύον.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Για ένα πράγμα είμαστε απόλυτα βέβαιοι: πως είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν στο ΠΑΜΕ την ελπίδα. Είναι πολλοί όσοι αναγνωρίζουν ότι το ΠΑΜΕ αφυπνίζει δυνάμεις. Είναι αρκετοί που μας περιμένουν. Ας τους βρούμε και ας συζητήσουμε ανοιχτά μαζί τους!
Με την ευκαιρία της Πανελλαδικής Σύσκεψης, θέλουμε να επαναβεβαιώσουμε ότι το ΠΑΜΕ δεν εξαντλεί τη Συσπειρωτική Ταξική του παρέμβαση μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά θα ξεδιπλώσει πρωτοβουλίες, να συμπορευτεί και να συντονιστεί με αντίστοιχα κινήματα στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη, που ξεχωρίζουν για τον αγωνιστικό προσανατολισμό τους, για τις ανησυχίες τους και τη δράση τους. Οι κινητοποιήσεις σε Γαλλία, Γερμανία, Σιάτλ, Ισπανία, Πράγα επιβεβαιώνουν ότι σε διεθνές επίπεδο συγκροτούνται και κινούνται αγωνιστικές δυνάμεις μέσα από συγχύσεις, δυσκολίες και ζιγκ-ζαγκ.
Αναφερόμενος στον αγώνα που απαιτείται για τη συνέχεια, ο Γ. Μαυρίκος σημείωσε:
Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ επιδιώκουν να «ξεφουσκώσουν» οι αντιδράσεις. Θεωρούν ότι «καθάρισαν» με μια κινητοποίηση. Τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, όμως, μπορούν και πρέπει να επιβάλλουν με τις αποφάσεις τους συνέχιση με κλιμάκωση της πάλης. Τώρα που κρίνονται πολλά! Τώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει.
Μαχητικά, αποφασιστικά να ενώσουμε τους εργαζόμενους στη δράση, να σφυρηλατήσουμε την ταξική ενότητα, να εκπληρώσει η εργατική τάξη τον πρωτοπόρο ρόλο της.
1. Καταδικάζουμε τον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης που αποσκοπεί στην κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
2. Απορρίπτουμε και τα «εννιά» σημεία που προβάλλει η κυβέρνηση στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης. Οι θέσεις συμπυκνώνουν την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, τους στόχους της ΟΝΕ και τις αξιώσεις του ΣΕΒ.
3. Αντιπαλεύουμε και καταγγέλλουμε τις αντεργατικές θεωρίες περί «ανταγωνιστικότητας», «παραγωγικότητας», «ανάπτυξης», που όπως έχει αποδειχτεί, αποτελούν βασικά εργαλεία για την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.
4. Απαιτούμε πλήρη - σταθερή εργασία με αναβάθμιση των εργασιακών - μισθολογικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Απαγόρευση των απολύσεων, της μερικής απασχόλησης, του ωρομισθίου και κάθε μορφής «ελαστικής» απασχόλησης. Κατάργηση της υπερεργασίας και των υπερωριών. Καθιέρωση του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου (30ωρου για τα βαρέα - ανθυγιεινά), με γενικευμένη νομοθετική ρύθμιση και αύξηση των αποδοχών. Ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων και των οικογενειών τους, επιδότηση στο 80% του μισθού μέχρι την εξεύρεση εργασίας, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη, υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου. Κατάργηση του αντεργατικού νόμου 2639/98.
5. Υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε Διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Δημόσιο - Δωρεάν σύστημα υγείαςγια όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Εντείνουμε τον αγώνα για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα που συρρικνώνουν το δημόσιο τομέα υγείας εκχωρώντας τον, στο μεγάλο κεφάλαιο που λυμαίνεται το χώρο. Απαιτούμε αποφασιστική αντιμετώπιση της ανασφάλιστης εργασίας. Να καταβάλλουν οι εργοδότες άμεσα και στο ακέραιο τα ασφάλιστρα για όσους εργαζόμενους απασχολούν. Να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, να μη θιγούν τα βαρέα και ανθυγιεινά, να αυξηθούν, ουσιαστικά οι συντάξεις, το ύψος της σύνταξης να υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές της τελευταίας διετίας και οι κατώτερες συντάξεις να μην είναι κάτω από τα 25 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
6. Αντιπαλεύουμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων και υπηρεσιών στο μεγάλο κεφάλαιο. Υπογραμμίζουμε τις ευθύνες των Ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ που χρόνια τώρα έχουν εγκλωβιστεί στις θεωρίες του 49%-51%, σπέρνοντας ψευδαισθήσεις, ότι έτσι θα αποφύγουν το ξεπούλημα και την άρνηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για ενιαίο συντονισμό στις ΔΕΚΟ και ενιαίο μπλοκ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
7. Συντονίζουμε τον αγώνα μας, ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης, για την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών νόμων και ρυθμίσεων που στοχεύουν στην εμπορευματοποίηση και την υποβάθμιση της Παιδείας, υψώνουν νέους ταξικούς φραγμούς και διώχνουν τα παιδιά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από το σχολείο. Διεκδικούμε δημόσια - δωρεάν εκπαίδευση, ενιαίο 12χρονο σχολείο.
8. Διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
9. Οργανώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία στους χώρους δουλιάς. Καταδικάζουμε και απαντάμε μαχητικά στον κυβερνητικό αυταρχισμό και τις μεθοδεύσεις που αποσκοπούν στο χτύπημα των κινητοποιήσεων, στην κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
10. Να συντονίσουμε τη δράση μας σε στρώματα και ομάδες επαγγελμάτων που άμεσα θίγονται από τις αυξήσεις των καυσίμωνκαι να ξεσηκώσουμε σε όλη την Ελλάδα κύμα αγωνιστικό με αιτήματα αιχμής: Μείωση των φόρων και των δασμών στα καύσιμα.Επιδότηση του πετρελαίου θέρμανσης. Μείωση του ποσοστού κέρδους των μονοπωλίων υγρών καυσίμων.