Είναι γεγονός ότι η επίθεση που δέχεται το ΚΚΕ μπροστά στο 16ο Συνέδριό του από διάφορα αστικά ΜΜΕ, ουσιαστικά από τον ταξικό του αντίπαλο, είναι αδίστακτη, χωρίς όρια, φραγμούς και αρχές. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά, όπως και τα πρώην στελέχη του Κόμματος που επέλεξαν το δρόμο της αντιπαράθεσης με το Κόμμα ακριβώς την περίοδο του Συνεδρίου, ότι η δημόσια -μέσω ραδιοφώνων, εφημερίδων και καναλιών- έκφραση των διαφωνιών, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους, δημιουργεί τον αρμό για να εισχωρεί η σφήνα που ο ταξικός αντίπαλος επιδιώκει να βάλει στο Κόμμα, προκειμένου να του δημιουργεί ρήγματα. Και οι «πρώην», αποδεικνύονται το καλύτερο εργαλείο του σ' αυτή του την επιδίωξη. Αλλωστε, το έργο είναι ξαναπαιγμένο.

Οταν μάλιστα πρόκειται για διαφωνίες στρατηγικής, στον αντίπαλο δίνονται επιπλέον πλεονεκτήματα. Αλλωστε, η επίθεση έχει στρατηγικό χαρακτήρα, τόσο ως προς το Πρόγραμμα, τις Θέσεις, όσο και ως προς τις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ. Στοχεύει πάντα στα καίρια ζητήματα: Στη στρατηγική και την ταχτική, στις αρχές λειτουργίας, στην απόπειρα δημιουργίας τεχνητών στοιχείων αντιπαράθεσης της βάσης με τα κεντρικά καθοδηγητικά όργανα.

Ο αντίπαλος ξέρει τι κάνει και ασφαλώς το πρόβλημα δε βρίσκεται σ' αυτό, αλλά σ' αυτούς που επέλεξαν να χρησιμοποιηθούν για το συγκεκριμένο σκοπό. Στην ταξική κοινωνία, πολιτικά, ή είσαι με την εργατική τάξη, ή με την αστική τάξη, ή κρατάς ουδετερότητα και πας με το «βάλτο». Φεύγοντας από το ένα μετερίζι, ενισχύεις το αντίπαλο, είτε σου αρέσει είτε δε σου αρέσει, είτε το καταλαβαίνεις είτε δεν το καταλαβαίνεις (αν φυσικά δε σου αρέσει κι αν φυσικά δεν το καταλαβαίνεις)...

Το βασικό επιχείρημα των εμπνευστών της επίθεσης κατά του ΚΚΕ, όπως ως τα τώρα εκφράζεται από δημοσιεύματα και συνεντεύξεις των ιδίων, είναι: «Το ΚΚΕ διαγράφει στελέχη και μέλη του για τις απόψεις τους και τις διαφωνίες με την πολιτική του και μάλιστα μπροστά στο Συνέδριο». Ετσι διέγραψε το Ντρέκο, τον Κωστόπουλο, το Ματζουράνη, ενώ ο Θεωνάς «δεν τους έδωσε τη χαρά να τον διαγράψουν».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα, δηλαδή τα γεγονότα, από την -ας την πούμε έτσι- αρχή.

Ο Μ. Κωστόπουλος, παραμονές του 15ου Συνεδρίου, όντας μέλος του Πολιτικού Γραφείου τότε, με άρθρο του στον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο διαφωνεί με τη στρατηγική και την ταχτική που η ΚΕ επεξεργάστηκε στο σχέδιο προγράμματος και την πολιτική του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, την οποία το Συνέδριο ενέκρινε ψηφίζοντας το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Αυτή η συνολική του αντίθεση με το Πρόγραμμα συζητήθηκε δημοκρατικότατα στο Συνέδριο και απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία. Το Συνέδριο, επίσης, με βάση τις καταστατικές μας διαδικασίες και με μυστική ψηφοφορία όπως ισχύει για όλους, δεν τον εξέλεξε στην ΚΕ. Ούτε τότε ούτε στη συνέχεια τον διέγραψε κανένας. Το αντίθετο, μάλιστα. Και με δεδομένη την ύπαρξη των διαφωνιών του, με πρόταση της ΚΕ του Κόμματος, ήταν υποψήφιος βουλευτής και με κατεύθυνση στη σταυροδοσία, πάγια ταχτική για το ΚΚΕ, επανεκλέχτηκε βουλευτής. Επίσης, με έγκριση της ΚΕ ορίστηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα αντιπρόεδρος της Βουλής.

Ο ίδιος, όμως, φαίνεται είχε επιλέξει το δρόμο της δημόσιας αντιπαράθεσης με το Κόμμα. Κι αρχίζει αλυσίδα γεγονότων. Αποκρύπτει από το Κόμμα ότι ετοιμάζεται να εκδώσει το βιβλίο «35ωρο, 30ωρο, Μπορούμε». Η έκδοσή του έγινε γνωστή, όταν ο εκδοτικός οίκος έστειλε προσκλήσεις στο Κόμμα για την παρουσίασή του, με συμπαρουσιαστή τον Γιάννη Θεωνά. Οσο για το περιεχόμενο του βιβλίου πολλά μπορεί να πει κανείς, αλλά δεν είναι το αντικείμενο του συγκεκριμένου άρθρου. Αλλωστε, ειδικά ο «Ρ» έχει δημοσιεύσει πλούσια αρθρογραφία και κριτική για την ουσία των λαθεμένων απόψεων για το 35ωρο, έτσι όπως αυτό παρουσιάζεται διεθνώς από τη σοσιαλδημοκρατία. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι το 35ωρο ήταν προπέτασμα, για να κατηγορήσει μέσω του βιβλίου το Κόμμα για επικίνδυνη πολιτική, όπως φαίνεται ξεκάθαρα, ιδιαίτερα στον επίλογο του βιβλίου.

Η ΚΕ άσκησε κριτική με βάση το καταστατικό στον Μ.Κωστόπουλο, ενημερώνοντας ταυτόχρονα όλο το κόμμα για την ενέργειά του αυτή όπως και για τη στάση του Γ. Θεωνά και για το χειρισμό της στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Παραμονές των εκλογών του Απρίλη του 2000, ο Μ. Κωστόπουλος, ζητά να μην είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής. Ενώ το ΠΓ συζητά μαζί του για την οριστική κατάληξη του ζητήματος, όπως και για το χειρισμό που θα γίνει δημόσια έτσι ώστε να προφυλάξει τον ίδιο και το Κόμμα από τον αντίπαλο, ο ίδιος χωρίς καμιά προηγούμενη συνεννόηση με την ΚΕ και το ΠΓ, δημοσιοποιεί με δήλωσή του την απόφασή του να μην είναι ξανά υποψήφιος, δημοσιεύοντας ταυτόχρονα και τη διαφωνία του με μια σειρά επιλογές του Κόμματος στα πλαίσια της πολιτικής του, ιδιαίτερα στα ζητήματα των συνεργασιών. Ο δημόσιος χειρισμός, τότε από την ΚΕ και επειδή βρισκόμασταν μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ήταν να πει ότι είμαστε ενήμεροι σχετικά με τη δήλωση Κωστόπουλου. Μοναδικός σκοπός ήταν να προφυλάξει τον ίδιο και το Κόμμα από τις επιθέσεις των αντιπάλων, να βοηθήσει τον Κωστόπουλο, να ξεπεράσει τις σοβαρές αδυναμίες του και τον ολισθηρό δρόμο της αντιπαράθεσης με το Κόμμα τον οποίο άρχισε να ακολουθεί.

Ο ίδιος, ταυτόχρονα, έχει στείλει αναλυτικά κείμενα στην ΚΕ, στα οποία εκφράζει ξανά τη συνολική του διαφωνία με την πολιτική και την ταχτική του Κόμματος, από το 15ο Συνέδριο ως τα σήμερα. Εγινε μαζί του συζήτηση με την υπενθύμιση ότι δεν έχει δικαίωμα με βάση τις αρχές και το καταστατικό να δημοσιοποιεί τις θέσεις του κόντρα στην πολιτική του Κόμματος. Και ότι το Κόμμα βαδίζει προς το 16ο Συνέδριό του, στο οποίο μπορεί να θέσει ξανά τις απόψεις του. Επίσης, η ΚΕ τον κάλεσε να συμμετέχει στη Σύνοδό της όπου θα συζητούσε το ζήτημά του. Ο ίδιος αγνόησε το καθοδηγητικό όργανο, αρνήθηκε να συμμετάσχει. Η ΚΟΒ στην οποία ανήκε τον προειδοποίησε ότι η επόμενη δημόσια τοποθέτησή του σημαίνει ότι δεν μπορεί να φέρει τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ. Βεβαίως, η ΚΕ έδωσε όλα τα κείμενά του - και το κείμενο του Φλεβάρη 2000 και του Μάη 2000- για μελέτη και ενημέρωση σ' όλο το Κόμμα, στις ΚΟΒ, στα κομματικά μέλη, έτσι που όλο το Κόμμα, όπως και για τα προηγούμενα, έτσι και για τις απόψεις του ήταν ενημερωμένο.

Παρ' όλ' αυτά, ο Μ. Κωστόπουλος συνέχισε την αντιπαράθεσή του με το Κόμμα προχωρώντας- ακριβώς μια μόλις βδομάδα πριν τη δημοσίευση των θέσεων της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο- στη γνωστή συνέντευξη στην εφημερίδα «Θεσσαλία», σε μια εφ' όλης της ύλης αντιπαράθεση με το Κόμμα, την πολιτική του Μετώπου, και την εφαρμογή της στη δράση του ΚΚΕ. Επίσης, ξεκίνησε μια σειρά δημόσιες εμφανίσεις και ομιλίες σε διάφορα Εργατικά κέντρα, το πρώτο ήταν αυτό της Δράμας. Τις ομιλίες αυτές στήριζαν, προπαγάνδιζαν, παρουσίαζαν, γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Μετά απ' όλ' αυτά κι αφού η Κομματική του Οργάνωση έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να τον ενημερώσει, προσπαθώντας να τον συνεφέρει, κι ενώ ήταν φανερή η συνειδητή παραβίαση των αρχών και των κανόνων λειτουργίας του Κόμματος, τελικά, όλες αυτές οι ενέργειες οδήγησαν την ΚΟΒ που ανήκει να τον διαγράψει.

Μέχρι τότε ο ίδιος ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, διατηρώντας τις διαφωνίες του. Ξαφνικά, μπροστά στο Συνέδριο επιδιώκει τη δημόσια αντιπαράθεση με το Κόμμα, γνωρίζοντας ότι αυτό συνιστά παραβίαση καταστατικού, άρα και διαγραφή. Γιατί το επέλεξε αν δεν το επιδίωκε;

Για να δούμε όμως ορισμένα στοιχεία, «παράπλευρα» γεγονότα και κάποια άλλα πρόσωπα όλης αυτής της μεθόδευσης.

Παράδειγμα, ο Αντ. Ντρέκος ως μέλος της Επιτροπής Θέσεων για το 16ο Συνέδριο, συμμετείχε στις επεξεργασίες της, δεν εξέφραζε τις απόψεις που είπε μετά, ούτε είχε εκφράσει ριζικές διαφωνίες, και ενώ η επιτροπή λειτουργούσε για πάνω από ένα χρόνο. Φέτος, μετά τις πρόσφατες εκλογές κι ενώ το έργο της Επιτροπής είχε σε μεγάλο βαθμό προχωρήσει, σχεδόν ολοκλήρωνε το έργο της, ο Αντ. Ντρέκος κατέθεσε ξαφνικά πολυσέλιδο κείμενο, με διαφορετικές απόψεις σε βασικά ζητήματα της πολιτικής του ΚΚΕ και των Θέσεων, αλλά με ίδιες απόψεις σαν αυτές που είχε καταθέσει ο Κωστόπουλος. Ηταν, λοιπόν, άσχετη αυτή η στάση από την ταχτική του Κωστόπουλου, λίγο πριν τις εκλογές;

Η Επιτροπή επισήμανε μεν τον ξαφνικό και απρόσμενο χαρακτήρα της ενέργειας, αλλά δεν αρνήθηκε να συζητήσει τις απόψεις αυτές, καθώς θα ολοκλήρωνε την πρόταση σχεδίου θέσεων προς το ΠΓ. Κάλεσε, μάλιστα, τον Αντ. Ντρέκο, με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΓ, να παραμείνει ως μέλος της επιτροπής, αλλά ο τελευταίος αρνήθηκε και αποχώρησε μόνος του απ' αυτήν.

Την ίδια περίοδο δημοσιεύματα του Τύπου κάνουν λόγο για ριζικές διαφωνίες στην Επιτροπή θέσεων, από τους Α.Ντρέκο, Τ.Τσίγκα και Κ.Κυριαζή. Οι Τ.Τσίγκας και Κ.Κυριαζής διαψεύδουν κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα από το «Ριζοσπάστη», ενώ ο Ντρέκος δεν το κάνει. Αντίθετα, δημοσιοποιεί στον Τύπο το γεγονός ότι έστειλε κείμενο με τις διαφωνίες του και ότι αποχώρησε από την Επιτροπή, επειδή αρνήθηκαν να συζητήσουν τις απόψεις του. Η δημόσια τοποθέτησή του, δικαιολογημένα φυσικά, δημιουργεί το ερώτημα στο Κόμμα για μεθόδευση των συγκεκριμένων ενεργειών του.

Μετά απ' αυτό, βεβαίως, η ΚΟΒ στην οποία ανήκε τον διέγραψε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ακολουθούν συνεντεύξεις σε ραδιοσταθμούς και εφημερίδες στις οποίες ο Ντρέκος αναφέρει ότι διαγράφτηκε για τις απόψεις του, (αυτές που αρνήθηκε ο ίδιος να συζητήσει στην Επιτροπή θέσεων), την ίδια στιγμή που παραβίαζε τις αρχές και το καταστατικό. Δε γνώριζε ο Ντρέκος σαν στέλεχος του Κόμματος ότι θα 'χει αυτή την κατάληξη ή την επιδίωκε παραβιάζοντας συνειδητά τις αρχές και τους κανόνες λειτουργίας, όταν έκανε δημόσια αντιπαράθεση με το Κόμμα; Η άρνησή του να συζητήσει τις απόψεις του στην Επιτροπή και η αποχώρησή του απ' αυτή αποδεικνύει ότι επιδίωκε τη δημόσια αντιπαράθεση με το Κόμμα, όχι μόνο σχετικά με τις διαφωνίες του, αλλά και για να προβάλει τη λογική της φίμωσης των διαφορετικών γνωμών στο ΚΚΕ.

Μετά τη διαγραφή του ακολουθεί το «αποχαιρετιστήριο γεύμα» του Ντρέκου, όπως γράφηκε σε εφημερίδες, με συμμετοχή και των Κωστόπουλου, Θεωνά, Ματζουράνη, μαζί με την προσπάθεια από μερίδα του Τύπου παγίδευσης άλλων προσωπικοτήτων συνεργαζομένων με το ΚΚΕ, σε σενάρια κατά του Κόμματος, γεγονός που οι ίδιοι κατήγγειλαν με δηλώσεις τους.

Σε ό,τι αφορά το Θεωνά, παίρνει δημόσια θέση, με δήλωσή του σε ραδιοσταθμό, υπέρ των αντικομματικών ενεργειών του Ντρέκου, αφήνοντας υπονοούμενα τα οποία ενισχύουν τις δημόσιες τοποθετήσεις του Ντρέκου. Το ίδιο ακριβώς κάνει και με τη διαγραφή Κωστόπουλου. Προβάλλει την άποψη ότι διαγράφτηκαν από την ηγεσία, κάνει λόγο για έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς, ουσιαστικά κατηγορεί ότι διαγράφτηκαν για τις απόψεις τους και άλλα σχετικά. Τι επιδιώκει μ' αυτές τις απόψεις, όταν γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα ψεύδεται ασύστολα;

Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι από το 15ο Συνέδριο, αν και διαφωνούσε με την πολιτική του ΚΚΕ, συνέχισε να έχει στελεχική θέση ως ευρωβουλευτής, ενώ ξαναπροτάθηκε στις τελευταίες ευρωεκλογές σε εκλόγιμη θέση. Επίσης προτάθηκε από την ΚΕ να είναι υποψήφιος και στις εθνικές εκλογές.

Μετά τις παραπάνω ενέργειες του Θεωνά, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον κάλεσε στη συνεδρίασή του (31/10/2000) στην οποία συζητήθηκαν τα σχετικά ζητήματα και κυρίως η στάση του απέναντι στην εκμετάλλευση της περίπτωσής του που γίνεται από τον Τύπο σε βάρος του Κόμματος. Την επομένη μέρα, ο Θεωνάς δίνει συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «Φλας», εκφράζοντας τη «συμπαράστασή» του στον Ματζουράνη, καθώς και για ζητήματα που αφορούσαν τη συγκεκριμένη συνεδρίαση του ΠΓ, παραβιάζοντας για μια ακόμα φορά κάθε αρχή και λειτουργία του Κόμματος. Μετά απ' αυτό το ΠΓ με σημείωμά του στο «Ριζοσπάστη», (5/11/2000) ενημερώνει τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σχετικά με τις παραβιάσεις αρχών από το Θεωνά. Αμέσως μετά ο Θεωνάς έστειλε επιστολή στα ΜΜΕ με την οποία επιτίθεται στο Κόμμα, και ανακοινώνει ότι αποχωρεί από το Κόμμα, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι.

Πασίγνωστη είναι η περίπτωση του Σ. Ματζουράνη, ο οποίος διαγράφτηκε γιατί παρά το γεγονός ότι υπήρχε απόφαση και Πανελλαδικού Σώματος και της ΚΕ από το 1997 για παραίτησή του από την ΟΚΕ της ΕΕ, έχοντας ο ίδιος αντίθετη γνώμη στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν παραιτήθηκε, εφαρμόζοντας τη δική του άποψη στην πράξη...

Οσο και να προσπαθήσει κάποιος να βρει δικαιολογίες, όσο να μη θέλει να πιστέψει στα μάτια του, τα ίδια τα γεγονότα, η στάση των ανθρώπων αυτών, οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, όχι μόνον τους κομμουνιστές, μέλη και φίλους του ΚΚΕ, αλλά και κάθε καλόπιστο άνθρωπο που θέλει να βλέπει την αλήθεια και να μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει. Οι ίδιοι μεθόδευσαν την αποχώρησή τους από το Κόμμα. Γι' αυτό και επέλεξαν αυτόν τον «κλεφτοπόλεμο» της αντιπαράθεσης με το Κόμμα, το Κόμμα που τους τίμησε αναδεικνύοντας τους στα ανώτατα κομματικά και δημόσια αξιώματα.

Τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ όμως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ίδιος ο Κωστόπουλος είναι που ισχυρίζεται -και με τις επιστολές του- ότι το ΚΚΕ αλλάζει το χαρακτήρα του, ότι η διαφωνία του είναι με κεντρικές θέσεις και επεξεργασίες στρατηγικής και τακτικής, της πολιτικής γραμμής του Κόμματος και ότι για το λόγο αυτό δε δεσμεύεται από τις καταστατικές αρχές του Κόμματος, από τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό!

Γι' αυτό και προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση θλίψη, ανάμεικτη με αγανάκτηση στους κομμουνιστές και τους πραγματικά αριστερούς ανθρώπους η προσπάθειά του σε συνεντεύξεις και σε ομιλίες, να «ψαρέψει σε θολά νερά», μασώντας την αλήθεια και την όλη « ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα» του...