Το Σάββατο 8 του Δεκέμβρη 2001, στο ξενοδοχείο «Τιτάνια», πραγματοποιήθηκε η ημερίδα της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ και της GUE/NGL, με θέμα: «Κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η πολιτική της ΕΕ». Αναλυτικό ρεπορτάζ είχε δημοσιεύσει έγκαιρα ο «Ρ». Σήμερα δημοσιεύουμε την παρέμβαση του Χέλμουτ Μαρκόφ, μέλους του προεδρείου της GUE/NGL.

«Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι,

Θα προσπαθήσω να μιλήσω στα αγγλικά και αν δεν ξέρω κάποια λέξη, θα ζητώ εδώ τη βοήθεια του συναδέλφου να με βοηθήσει, γιατί δε μιλώ πολύ καλά αγγλικά.

Πρώτον, να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της πολύ σημαντικής αυτής συνάντησης. Βρισκόμαστε τώρα σε μία κατάσταση, όπου αλλάζει ο τρόπος με τον οποίον κατανοούμε την παγκόσμια κατάσταση. Μετά την 11η του Σεπτέμβρη η Ευρωπαϊκή Κοινότητα επανεξετάζει το ποια είναι η ευρωπαϊκή ιδέα για την τρομοκρατία. Σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν ξέρουμε και δεν υπάρχουν κανόνες για την τρομοκρατία, γιατί δεν υπάρχει τρομοκρατία. Οπότε τώρα αν υπάρχει παντού στην Ευρώπη, θα επιβληθούν νόμοι σε χώρες οι οποίες δεν είχαν τέτοιους νόμους μέχρι τώρα και δεν είχαν και λόγο να έχουν.

Κατά δεύτερον, είναι πολύ δύσκολο κατ' αρχάς να πούμε, τι μπορούν να κάνουν οι τρομοκράτες. Τι μπορούν να κάνουν; Να ανατινάξουν κτίρια, να δολοφονήσουν ανθρώπους, ό,τι και να μπορούν να κάνουν, ήδη όλα αυτά τα πιθανά εγκλήματα καλύπτονται από τους νόμους των κρατών.

Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα να θεσπιστούν και νέοι νόμοι κατά της τρομοκρατίας, γιατί ήδη και τώρα μπορούν να καταπολεμηθούν οι τρομοκρατικές ενέργειες. Μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη και σήμερα. Μέχρι τώρα η νομοθεσία έλεγε, ότι μπορεί να συλληφθεί κανείς μόνο στην περίπτωση που η Αστυνομία μπορεί να υποδείξει στον εισαγγελέα ότι το άτομο "Α" ή "Β" διέπραξε κατά 99% το εν λόγω έγκλημα.

Ομως τώρα με τους νέους κανόνες που πάνε να επιβληθούν αρκεί το ενδεχόμενο, η υπόνοια κάποιος να μπορεί να κάνει ή να έκανε ή να είναι σε θέση να διαπράξει ένα αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι περνάμε στο πεδίο της πολιτικής δικαιοσύνης.

Εγώ είμαι από τη Γερμανία και μπορεί να το ξέρετε, αλλά πριν 50 χρόνια επί φασισμού είχαμε τέτοια φαινόμενα. Γι' αυτό στη Γερμανία όλοι είναι εναντίον κάτι τέτοιου. Στη Γερμανία ο υπουργός προσπάθησε να τροποποιήσει αυτούς τους νόμους. Και όπως είπε ο συνάδελφος από το Βέλγιο, η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη, γιατί στην ευρωπαϊκή νοοτροπία σήμερα μία επίθεση εναντίον δημοσίων υπηρεσιών ή εναντίον ιδιωτικών εγκαταστάσεων μπορεί να μπει στην ομπρέλα του όρου τρομοκρατία. Και πολύ συχνά στη Γερμανία έχουμε το παράδειγμα. Εχουμε παλιά σπίτια όπου δε ζει κανείς, εκτός από άστεγους. Αυτοί, λοιπόν, θα μπορούν να θεωρηθούν τρομοκράτες μ' αυτή τη νοοτροπία.

Οταν διοργανώσαμε μία διαδήλωση, αν για παράδειγμα στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς κάποιος σταματήσει ένα αυτοκίνητο στο δρόμο, στο πλαίσιο της διαδήλωσης, αυτό θα μπορεί να θεωρηθεί τρομοκρατική επίθεση. Αν βλέπουμε τα πράγματα έτσι, τότε ανοίγεται ένα πεδίο πάρα πολύ ασαφές και πάρα πολύ γενικό, το οποίο περιορίζει τα δικαιώματα των ανθρώπων. Πολύ εύκολα μπορεί να πει κανείς όχι σε διαδηλώσεις, να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις γιατί μπορεί απ' αυτές τις διαδηλώσεις να προέλθουν τρομοκρατικές ενέργειες.

Αυτό ή ακόμη να πει κανείς κάτι δημόσια, να εκφράσει μία άποψη για την οποία θέλει να παλέψει, μπορεί να θεωρηθεί κανείς ότι μιλώντας δημόσια καλεί τον κόσμο να προβεί σε τρομοκρατικές ενέργειες, εναντίον του δημοσίου για παράδειγμα.

Επίσης, είναι πολύ προβληματική η όλη κατάσταση, γιατί μέχρι τώρα υπήρχε μια ισορροπία μεταξύ των εισαγγελέων και των δικηγόρων. Οταν όμως τώρα έχουμε τους νέους νόμους κατά της τρομοκρατίας, θα επέλθει μία τελείως ανισόρροπη κατάσταση. Τα δικαιώματα των εισαγγελέων θα είναι πολύ περισσότερα και ισχυρότερα από τα δικαιώματα των δικηγόρων.

Αυτό σημαίνει, ότι τα άτομα τα οποία βρίσκονται σε μια κατάσταση όπου η Αστυνομία θεωρεί ότι έχουν διαπράξει ένα αδίκημα, αλλά δεν το έχουν διαπράξει στην πραγματικότητα, μπορούν να συλληφθούν και δε θα τους επιτραπεί να δουν δικηγόρο για πολύ καιρό, δύσκολα θα τους επιτρέψουν να δουν το κατηγορητήριο γραπτώς και αυτό είναι περικοπή των υφισταμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Για το λόγο αυτό ήδη σήμερα πρέπει να πούμε, όχι πια, δεν μπορεί έτσι η Ευρώπη να βλέπει τα πράγματα. Αυτό αφήνει ανοιχτό το πεδίο στο να λαμβάνονται αυθαίρετα αποφάσεις και γι' αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντικές τέτοιες συναντήσεις, τέτοιες συζητήσεις όπως αυτή σήμερα. Πρέπει να διοργανώνονται παντού στην Ευρώπη, να αρχίσουμε από σήμερα να πούμε όχι, ότι αυτό ξεπερνάει τα όρια. Πρέπει να βάλουμε τέλος.

Και τέλος, στις 11 του Σεπτέμβρη, μπορώ να σας πω, στις 12 του Σεπτέμβρη, μία μέρα μετά τις 11, στη Γερμανία ο κ. Σίλι εξήγησε με λεπτομέρεια τα νομοσχέδια κατά της τρομοκρατίας. Και είναι σαφές ότι αυτούς τους νόμους τους είχαν προετοιμάσει πάρα πολύ καιρό πριν και δεν είχαν καμία σχέση με τα γεγονότα της 11ης τουΣεπτέμβρη.

Πριν κάποια χρόνια υπήρχαν συζητήσεις στη Γερμανία σχετικά με το κατά πόσο οι συναθροίσεις ατόμων ήταν αξιόποινη πράξη. Στο Κοινοβούλιο ήταν πάρα πολύ έντονη η συζήτηση και επιπλέον με τους νέους νόμους η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να παρακολουθεί τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, να βάζει κάμερες. Αλλά παρ' όλα αυτά κάποιοι νόμοι δεν πέρασαν, κάποιες αποφάσεις μάλλον δεν πέρασαν από το Κοινοβούλιο.

Σήμερα όμως όλες αυτές οι συντηρητικές απόψεις μέσα σε λίγες βδομάδες θα αποτελέσουν πραγματικότητα για όλους, όχι μόνο στη Γερμανία. Και αυτή η περικοπή των πολιτικών δικαιωμάτων που απολαμβάνουμε σήμερα είναι αυτό που πρέπει να αποτρέψουμε. Ευχαριστώ».