Από τον Αννα στον Καϊάφα, από δοκιμασία σε δοκιμασία και τώρα ...στο κυνήγι των μορίων που θα διαιωνίζει την ίδια απαράδεκτη κατάσταση.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται μέσα από τις τελευταίες εξελίξεις και τα νέα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, για να διασκεδάσει την αγανάκτηση που προκαλεί η υπαναχώρηση από τις προεκλογικές και ψηφοθηρικές υποσχέσεις.

Το τελευταίο διάστημα ιδιαίτερα, χρησιμοποιείται σαν μέσο χειραγώγησης και πολιτικής ομηρίας η κοινοτική οδηγία 70/1999, στην οποία αποδίδονται ψευδώς «μαγικές ιδιότητες» και αποκρύπτεται συνειδητά ο πραγματικός της σκοπός. Οτι, δηλαδή, η οδηγία αυτή δεν αφορά στη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, δεν αφορά στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Αντίθετα, αφορά στην ισχυροποίηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, τη μερική απασχόληση, την ευελιξία της εκμετάλλευσης.

Το θέμα αυτό αποδεικνύει με χαρακτηριστικό τρόπο τον καιροσκοπισμό του ΣΥΝασπισμού.

Ο ΣΥΝ έπαιξε, παίζει και προσπαθεί να εξαπατήσει τους συμβασιούχους, διακηρύσσοντας ψευδώς ότι η λύση στο πρόβλημά τους βρίσκεται στην οδηγία 70/1999.

Με την τακτική αυτή, ο ΣΥΝ διευκόλυνε τους χειρισμούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, καλλιέργησε αυταπάτες και εφησυχασμό που οδήγησε στην καθήλωση, στην καθυστέρηση του διεκδικητικού αγώνα των συμβασιούχων.

Είναι υπόλογος απέναντι στους συμβασιούχους και στο σύνολο των εργαζομένων.

Υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους είναι και οι πλειοψηφίες των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που είναι υπέρμαχοι της εν λόγω οδηγίας και συνυπεύθυνοι για τη σημερινή άθλια κατάσταση που βιώνουν οι συμβασιούχοι.

Η οδηγία αυτή έχει ως βάση μια συμφωνία - πλαίσιο ανάμεσα στην Ενωση των Εργοδοτών της Ευρώπης (UNICE), του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίων Επιχειρήσεων (CEEP) και της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (CES ), που αποτελεί παραμάγαζο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Κομισιόν και σκληρό πυρήνα του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Αυτή τη συμφωνία πλαίσιο υιοθέτησε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που κρίνει με ταξικό κριτήριο και δεν έχει την αφέλεια να στηρίξει μια οδηγία που είναι σε αντίθεση με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του κεφαλαίου.

«Η διαδικασία αυτή θα επιτευχθεί με την προσέγγιση των εν λόγω συνθηκών, με στόχο την πρόοδο, ιδίως όσον αφορά στις μορφές εργασίας εκτός της εργασίας αορίστου χρόνου, όπως η εργασία ορισμένου χρόνου, η εργασία με μερική απασχόληση, η προσωρινή εργασία και η εποχιακή εργασία».

Επευφημεί τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του ΕΣΣΕΝ για μέτρα που στοχεύουν στην «Αύξηση της απασχόλησης στα πλαίσια της ανάπτυξης κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας, η οποία να ικανοποιεί τόσο τις επιθυμίες των εργαζομένων όσο και τις απαιτήσεις του ανταγωνισμού»!!

Η αφρόκρεμα της υποταγής στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης μαζί με την εργοδοσία προκαλούν την εργατική τάξη, το σύνολο των εργαζομένων.

Γι' αυτό λένε: «Τα συμβαλλόμενα μέρη, στο προοίμιο της συμφωνίας πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης που υπέγραψαν στις 6 Ιούνη 1997, ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να εξετάσουν κατά πόσον είναι αναγκαίο να συναφθούν παρόμοιες συμφωνίες για άλλες ευέλικτες μορφές εργασίας... οι κοινωνικοί εταίροι θέλησαν να προσδώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην εργασία ορισμένου χρόνου, επισημαίνοντας ότι είχαν πρόθεση να εξετάσουν την ανάγκη σύναψης παρόμοιας συμφωνίας για την προσωρινή εργασία μέσω πρακτορείου» -δηλαδή μέσω δουλεμπορικών μεσιτικών γραφείων!!

Η εξαπάτηση των εργαζομένων, η καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών διαπιστώνεται επίσης από το παρακάτω χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Οσον αφορά στους όρους που χρησιμοποιούνται στη συμφωνία - πλαίσιο χωρίς να ορίζονται επακριβώς, η παρούσα οδηγία αφήνει στα κράτη - μέλη τη μέριμνα να ορίσουν τους εν λόγω όρους σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία /ή και τις εθνικές τους πρακτικές, όπως ισχύει για άλλες οδηγίες κοινωνικού χαρακτήρα που περιέχουν παρόμοιους όρους, με την προϋπόθεση ότι οι σχετικοί ορισμοί δε θα είναι αντίθετοι προς τη συμφωνία - πλαίσιο».

Λέει ότι «η παρούσα οδηγία αποσκοπεί στην υλοποίηση της συμφωνίας - πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία παρουσιάζεται σε σχετικό παράρτημα (άρθρο 1)».

Λέει, επίσης, ότι τα κράτη - μέλη υποχρεούνται να δημιουργήσουν την υποδομή για την εφαρμογή της οδηγίας μέχρι 10 Ιούλη 2001 και τη δυνατότητα επέκτασης αυτού του ορίου για ακόμα ένα χρόνο (Αρθρο 2).

Υμνεί τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και προσπαθεί να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους με τον ισχυρισμό ότι η ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλειά τους. Μιλάει για επίτευξη καλύτερης ισορροπίας μεταξύ «της ευελιξίας στο χρόνο εργασίας και ασφάλειας για τους εργαζόμενους».

Κάνει ένα κοπλιμέντο στις συμβάσεις αορίστου χρόνου που στην πραγματικότητα υπονομεύονται από τη μερική απασχόληση και τις άλλες μορφές που εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και ξεκαθαρίζει:

«Τα μέρη της παρούσας συμφωνίας αναγνωρίζουν ότι οι συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι και θα συνεχίσουν να είναι, η γενική μορφή εργασιακών σχέσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Αναγνωρίζουν επίσης ότι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου ανταποκρίνονται σε ορισμένες περιστάσεις στις ανάγκες τόσο των εργοδοτών όσο και των εργαζομένων» και ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο ότι «η παρούσα συμφωνία καθορίζει τις γενικές αρχές και τις ελάχιστες απαιτήσεις σχετικά με την εργασία ορισμένου χρόνου, αναγνωρίζοντας ότι για τις λεπτομέρειες της εφαρμογής πρέπει να ληφθούν υπόψη πραγματικά στοιχεία των συγκεκριμένων εθνικών, τομεακών και εποχιακών καταστάσεων».

Στο παράρτημα ορίζεται ο πραγματικός στόχος της οδηγίας, που είναι:

Α) Η βελτίωση της ποιότητας της εργασίας ορισμένου χρόνου.

Β) Η καθιέρωση ενός πλαισίου, για να αποτραπεί η κατάχρηση (!) που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή εργασιακών σχέσεων ορισμένου χρόνου.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Για να αποτραπεί η κατάχρηση που μπορεί να προκύψει από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, τα κράτη - μέλη, ύστερα από διαβουλεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, συλλογικές συμβάσεις ή πρακτική, ή/και οι κοινωνικοί εταίροι, όταν δεν υπάρχουν ισοδύναμα νομοθετικά μέτρα, για την πρόληψη των καταχρήσεων λαμβάνουν κατά τρόπο που να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες ειδικών τομέων ή/και κατηγοριών εργαζομένων, ένα από τα ακόλουθα μέτρα:

Α) Αντικειμενικούς λόγους που να δικαιολογούν την ανανέωση τέτοιων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας.

Β) Τη μέγιστη συνολική διάρκεια διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.

Γ) Τον αριθμό των ανανεώσεων τέτοιων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας.

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...

«Οι εργοδότες ενημερώνουν τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου για κενές θέσεις που είναι διαθέσιμες στην επιχείρηση ή την εκμετάλλευση, ώστε να εξασφαλιστεί ότι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες να διεκδικήσουν μόνιμες θέσεις όπως και οι άλλοι εργαζόμενοι...».

«Στο μέτρο του δυνατού, οι εργοδότες πρέπει να διευκολύνουν την πρόσβαση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου σε κατάλληλες ευκαιρίες κατάρτισης, ώστε να ενισχύονται οι δεξιότητές τους, η εξέλιξη της επαγγελματικής σταδιοδρομίας τους και η επαγγελματική κινητικότητά τους» και η περιπλάνηση συνεχίζεται!