Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ στην εκδήλωση των Οργανώσεων ΑΕΙ - ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Motion Team |
Αυτό ξεκαθάρισε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Γιάννης Πρωτούλης, μιλώντας χτες βράδυ σε εκδήλωση των Οργανώσεων ΑΕΙ - ΤΕΙ Θεσσαλονίκης με θέμα «Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος και η συνέχειά τους». Και σημείωσε πως συνέχεια του αγώνα αποτελεί και το δυνάμωμα των φοιτητικών συλλόγων, η αποδυνάμωση των εκπροσώπων και των υπερασπιστών της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Η εκδήλωση έγινε μέσα σε ενθουσιώδη ατμόσφαιρα, στο κεντρικό αμφιθέατρο της παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, που γέμισε ασφυκτικά από τους νεολαίους της ΚΝΕ, της ΠΚΣ και άλλους φοιτητές, οι οποίοι εξέφρασαν την απόφασή τους για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα, δηλώνοντας «Αντίσταση, αγώνας, ανυπακοή, στην πολιτική τους καμία ανοχή». Στη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε πλούσιος διάλογος. Αναλυτικά, ο Γ. Πρωτούλης ανέφερε ανάμεσα σε άλλα στην ομιλία του:
«Την προηγούμενη βδομάδα ο πρωθυπουργός έκανε επίθεση στο ΚΚΕ, λέγοντας ότι "αυτό που κάνετε είναι επίθεση στη νομιμότητα, επίθεση στη δημοκρατία. Διακηρύξεις παραγόντων των κομμάτων ότι δε θα εφαρμοστεί ο νόμος συνιστούν αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Δικαιούνται όλοι όσοι έχουν έννομο συμφέρον να προσφεύγουν στη δικαιοσύνη και να προβάλλουν τα όποια αιτήματά τους. Δε δικαιούνται να υποκινούν και να παρακινούν τη νέα γενιά στην παρανομία και την περιφρόνηση της δημοκρατίας". Τα ίδια και απαράλλαχτα και ο Πάγκαλος, που έβγαλε εκτός νόμου το σύνθημα "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη".
Motion Team |
Το μεγάλο κέρδος μέχρι σήμερα είναι ότι έσπασε τη μοιρολατρία, νέες δυνάμεις μπήκαν στον αγώνα, ακόμα και φοιτητές που δε συμμετείχαν ενεργά στις διαδικασίες του κινήματος προβληματίστηκαν, έβγαλαν σε ένα βαθμό συμπεράσματα. Υπάρχει πλέον η δυνατότητα για ένα νέο άνθρωπο να κρίνει.
Αποδοχή των μέτρων, της κατάστασης που ήδη έχουν διαμορφώσει με το πανεπιστήμιο - ανώνυμη εταιρεία ή αγώνας για δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο που να βγάζει ολοκληρωμένους επιστήμονες; Κυνήγι σκόρπιων γνώσεων, δεξιοτήτων, μεταπτυχιακών, σεμιναρίων, γλωσσών, για να γεμίσει η σελίδα του βιογραφικού προς τις επιχειρήσεις και όποιου η τσέπη αντέξει ή αγώνας για δωρεάν σπουδές, πτυχίο με αξία, αγώνας για σταθερή δουλιά με δικαιώματα για όλους; Αποδοχή του ανταγωνισμού που σημαίνει ο ένας φοιτητής να φάει τον άλλο στο κυνήγι τίτλων σπουδών ή οργανωμένος συλλογικός αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής;
Η μοιρολατρία είναι αυτή που οδηγεί στο ρουσφέτι, που δίνει τη δυνατότητα στις παρατάξεις του δικομματισμού στο πανεπιστήμιο, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, να ελέγχουν συνειδήσεις, με τον εκβιασμό για τη μεταγραφή, το μάθημα, το καλό μεταπτυχιακό και τόσα άλλα κανάλια χειραγώγησης. Ο αγώνας, η συλλογική δράση φτιάχνουν συνειδήσεις, τίμιους αξιοπρεπείς αγωνιστές και της ζωής και του αγώνα.
Το ΠΑΣΟΚ και η παράταξή του προβάλλουν στο λαό ως διέξοδο τη δική τους πράσινη διαχείριση, έναν δικό τους πράσινο νόμο πιο τολμηρό από τον μπλε. Είναι κόμμα της πλουτοκρατίας, δεν αλλάζει, κοροϊδεύει ανοιχτά τίμιο λαϊκό κόσμο που κρατάει ακόμα ως ψηφοφόρους. Η υπεύθυνη του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, Α. Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξή της πριν μια εβδομάδα έλεγε: "Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε την πρόθεσή του για συναίνεση σε μείζονα ζητήματα όπως η παιδεία και εξωτερική πολιτική. Ηταν μια εξαιρετική προσφορά στον τόπο, αλλά και στην κυβέρνηση..." και παρακάτω "να επαναλάβω ότι το ΠΑΣΟΚ μιλάει από την πρώτη στιγμή για ανοιχτά πανεπιστήμια, κάτι που σήμερα θεωρώ επείγουσα προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη...". Το πρόγραμμά του είναι ίδιο και απαράλλαχτο με αυτό που ζήσαμε. Συμφωνεί με ό,τι έχει ψηφίσει η ΝΔ, δε θα καταργήσει κανέναν αντιλαϊκό νόμο, προτείνει κι άλλους.
Είναι τώρα ανάγκη φοιτητές με γονείς που μοχθούν κάθε μέρα στο μεροκάματο και ψήφιζαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να επανατοποθετηθούν, να συντρίψουν το επιχείρημα περί "μειοψηφιών που αντιδρούν". Θέλουμε φοιτητικούς συλλόγους που να μπουν μπροστά για δωρεάν συγγράμματα, για δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους, για να μην αποχαρακτηριστούν χώροι του Πανεπιστημίου από χώροι ασύλου, για να μην περάσει ο εκβιασμός με τη χρηματοδότηση, να μην παραδίνεται η έρευνα στους επιχειρηματίες, να μην περάσουν οι εσωτερικοί κανονισμοί. Συλλόγους που να συγκρούονται με την πολιτική του κεφαλαίου και όχι να τη λιβανίζουν».