Eurokinissi

Πίσω από τα διάφορα γραφόμενα για το αν... «το έχει» ή «δεν το έχει» ο νέος πρόεδρος της ΝΔ ή αν «ηττήθηκε κατά κράτος», όπως έσπευσαν να σημειώσουν τα non-paper του Μαξίμου, υπάρχει και αυτό που έχει σημασία να κρατηθεί από την ομιλία του Κυρ. Μητσοτάκη στη Βουλή, όπως και από μία ακόμα παρέμβασή του, που δε συζητήθηκε τόσο πολύ, το άρθρο του σε ειδική έκδοση του «Economist»: Το στίγμα, δηλαδή, της αντιπολιτευτικής τακτικής που θα ακολουθήσει η ΝΔ, ο ρόλος που θα επιχειρήσει να παίξει στις εξελισσόμενες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, η επιβεβαίωση ότι η αντιπολίτευση που ασκεί είναι από τη σκοπιά του διαγκωνισμού της με την κυβέρνηση, για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, η απροκάλυπτη παραδοχή ότι και τα δικά της... «ισοδύναμα» είναι εξίσου αντιλαϊκά με αυτά που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σε απάντηση του «αριστερά ή δεξιά» που λανσάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, το βασικό δίλημμα που πρόβαλλε στην ομιλία του ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι «η επιλογή ανάμεσα στο χτες του λαϊκισμού, της στασιμότητας και του κομματικού κράτους» που εκπροσωπεί η κυβέρνηση και «στο αύριο της αλήθειας, των δίκαιων και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που εμείς εκπροσωπούμε (...) μεταρρυθμίσεις που μπορεί να είναι δύσκολες, μεταρρυθμίσεις με κοινωνική ευθύνη, μεταρρυθμίσεις με εθνικό πρόσημο».

Η «ευθύνη», βέβαια, αφορά τις δεσμεύσεις και της ΝΔ απέναντι στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και των «εταίρων» του, οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» τις αναδιαρθρώσεις που αυτό έχει ανάγκη, ενώ η αναφορά του προέδρου της ΝΔ στο... «δύσκολο» χαρακτήρα τους αφορά αποκλειστικά το γεγονός ότι αυτές συνεπάγονται το παραπέρα τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, που επιβάλλεται από τον ίδιο το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Ωστόσο, για «δύσκολο δρόμο» και «δρόμο ευθύνης», κόντρα στην «κοινωνικά ανεύθυνη» στάση των προκατόχων του, μιλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, δε μιλά μόνο γι' αυτόν το «δρόμο», αλλά τον εφαρμόζει κιόλας, για λογαριασμό του κεφαλαίου...

Αρα, τόσο ο διαγκωνισμός της ΝΔ με την κυβέρνηση για το ποιος μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλίων, όσο και η προσπάθεια να στηθεί ο «νέος» διπολισμός στο αστικό πολιτικό σύστημα, είναι προφανές ότι θα πρέπει να πατήσει σε κάτι παραπάνω από το «βασικό δίλημμα» που έθεσε ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Γι' αυτό και ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, σε όλες τις παρεμβάσεις του, δίνει έμφαση στην «ανικανότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, στην «αποτυχία» του να υπηρετήσει με αποτελεσματικότητα τα ζητούμενα του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα, προβάλλει τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της ΝΔ για λογαριασμό των μονοπωλίων, την αποφασιστικότητά της να υποστηρίξει τις ανάγκες τους, τόσο σήμερα, ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση», όσο και αύριο, από το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης.

Χαρακτηριστικά είναι όσα έγραψε στον «Economist»: Υπερασπιζόμενος τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι «υλοποίησε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα την πιο θεαματική δημοσιονομική προσαρμογή που σημειώθηκε ποτέ στον κόσμο».

«Με όλα της τα επιμέρους ελαττώματα, η προσαρμογή αυτή ήταν αναγκαία και επιβεβλημένη» σημειώνει, αναφερόμενος ουσιαστικά στην πολιτική που ακολουθήθηκε μετά την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, για την έξοδο του κεφαλαίου από αυτήν.

«Προφανώς», προσθέτει, «αυτή η προσαρμογή οδήγησε σε ύφεση, που ήταν το αναπόφευκτο τίμημα που έπρεπε να υποστούμε προκειμένου να εξυγιάνουμε τα δημόσια οικονομικά μας. Ομως, η κατάσταση, στο τέλος του 2014, είχε σταθεροποιηθεί (...) Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μας οδήγησε σε δύο χρόνια ύφεσης, ακριβώς τη στιγμή που ήμασταν έτοιμοι να δρέψουμε τους καρπούς της δραστικής δημοσιονομικής προσαρμογής». Οι «καρποί» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, βέβαια, που τάζει η ΝΔ, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση, αφορούν το κεφάλαιο και πατούν πάνω στο διαρκές τσάκισμα του λαού.

Η ΝΔ, πατώντας και στις διάφορες προηγούμενες εκτιμήσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάκαμψης (εκτιμήσεις βέβαια που από τότε - αν και με πολύ διαφορετικούς ρυθμούς βέβαια - έχουν υποστεί αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις συνολικά για την παγκόσμια οικονομία), κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με την «ανικανότητά» της στα παζάρια με τους «εταίρους» του εγχώριου κεφαλαίου, την καθυστέρησή της στην υλοποίηση αναδιαρθρώσεων, ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ., «πισωγύρισε» την καπιταλιστική οικονομία: «Το 2016 θα είναι άλλο ένα υφεσιακό έτος. Στην καλύτερη περίπτωση, στο τέλος της φετινής χρονιάς θα βρεθούμε στην ίδια θέση που ήμασταν στο τέλος του 2014 (...) Το ευκαιριακό κόστος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι τεράστιο».

Η κριτική βέβαια της ΝΔ δε μένει στα «περασμένα»: Καταλαβαίνει πολύ καλά, άλλωστε, ότι οι επιλογές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχαν τη στήριξη σημαντικών τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου, που ζητούσαν μεγαλύτερη και πιο πολύμορφη κρατική στήριξη για επενδύσεις, καλύτερους όρους στα νέα πεδία κερδοφορίας που άνοιγαν οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.

Γι' αυτό και στο άρθρο του στο «Economist» ο Κυρ. Μητσοτάκης συνεχίζει: «Αυτό που είναι όμως εξίσου - αν όχι περισσότερο - ανησυχητικό, είναι ότι δεν προχωρούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» υπογραμμίζει, πιέζοντας την κυβέρνηση για επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και όχι για «μέτρα που "σκοτώνουν" την ιδιωτική οικονομία».

Σε αυτό το μοτίβο, στην ομιλία του στη Βουλή, ο πρόεδρος της ΝΔ έδωσε έμφαση στην αποδόμηση της κυβερνητικής προπαγάνδας για τις «εξαιρετικές επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας το 2015»:«Τα φορολογικά έσοδα του 2015 είναι 750 εκατομμύρια ευρώ κάτω από εκείνα του 2014. Και αυτό έχοντας επιβάλλει πρόσθετα φορολογικά μέτρα ύψους 1 δισ. ευρώ (...) `Η μήπως να μιλήσουμε λίγο για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες αυξήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο κατά 65%;». Είναι προφανές ότι η κριτική της ΝΔ δεν αφορά το διαρκές χαράτσωμα του λαού ή τη συνεχή περικοπή κρατικών κονδυλίων που σχετίζονται με την κάλυψη λαϊκών αναγκών, αλλά την ικανότητα της κυβέρνησης να εισπράττει αυτά τα αντιλαϊκά χαράτσια και να «ρίχνει χρήμα στην αγορά», όπως λένε.

Αντίστοιχα, ο Κυρ. Μητσοτάκης «καμάρωσε» για το γεγονός ότι (οι κυβερνήσεις της ΝΔ) «μειώσαμε τις εργοδοτικές εισφορές κατά 5 μονάδες συνολικά, επιλέξαμε μια πολιτική την οποία σήμερα ακολουθεί και η σοσιαλιστική Γαλλία».

«Η ΝΔ θα συνεχίζει να εκφράζει τις δυνάμεις της δημιουργίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας και της παραγωγής», σε αντίθεση με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που «πολεμά την παραγωγική Ελλάδα», ανέφερε ο πρόεδρος της ΝΔ, παρουσιάζοντας άλλη μια πτυχή του «βασικού διλήμματος» που θέτει το κόμμα του, ενός διλήμματος υπαρκτού υπό το πρίσμα των ενδοαστικών αντιθέσεων, αλλά πέρα για πέρα κάλπικου για το λαό: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα «πολεμά την παραγωγική Ελλάδα», έχει τη στήριξη όλων των φορέων του εγχώριου κεφαλαίου στην προσπάθειά του για ταχεία υλοποίηση του τρίτου μνημονίου, ενώ τους διαβεβαιώνει ότι η προσωρινή «αύξηση» των εργοδοτικών εισφορών κατά 1% που μελετά (στην πραγματικότητα δηλαδή ο ελάχιστος περιορισμός της προηγούμενης μείωσής τους!), θα συνοδευτεί από «σειρά παρεμβάσεων» για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους...

Βέβαια, εξίσου χαρακτηριστικό είναι ότι στις τοποθετήσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα στη Βουλή κάθε άλλο παρά έλειψαν οι συγκλίσεις: Αλλες ανοιχτά διατυπωμένες κι άλλες συγκαλυμμένες πίσω από «κόντρες».

Σε αυτήν τη δεύτερη κατηγορία, για παράδειγμα, ανήκει η ήδη προαναφερθείσα... «κόντρα» για το ποιος μπορεί να «τρέξει» καλύτερα στο... «δύσκολο δρόμο της ευθύνης».

Αντίστοιχου περιεχομένου, όμως, ήταν στην πραγματικότητα και οι μεταξύ τους ανταλλαγή αλληλοκατηγοριών για το «ποιος φταίει» για την περιβόητη «μη βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, την οποία τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ παρουσίασαν ως δεδομένη. Εδωσαν και οι δύο, δηλαδή, άλλοθι στο νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις και τις παροχές, συντηρώντας μια τέτοια συζήτηση περί «βιωσιμότητας» και αποκρύβοντας το γεγονός ότι και η νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου.

Σε ό,τι αφορά τις ανοιχτά διατυπωμένες συγκλίσεις, πιο χαρακτηριστική ήταν η συμφωνία ΝΔ και κυβέρνησης στη «λύση» του Ασφαλιστικού και των υπόλοιπων ζητημάτων. «Θα συμφωνήσω μαζί σας» είπε στον Αλ. Τσίπρα ο Κυρ. Μητσοτάκης: «Το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας δεν πρόκειται ποτέ να λυθεί ουσιαστικά, εάν η οικονομία δεν επανέλθει σε μια τροχιά ανάπτυξης» ανέφερε, όταν ακριβώς το ξεθεμέλιωμα όσων κοινωνικο-ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, αποτελεί όρο για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Και οι ανοιχτές συγκλίσεις δε σταμάτησαν εκεί: «Θα σας πω και ανοιχτά», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΝΔ για το κυβερνητικό νομοσχέδιο «για τη Δημόσια Διοίκηση» (για την παραπέρα προσαρμογή του αστικού κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου), «ότι βλέπω στο νομοσχέδιο και αρκετά θετικά στοιχεία: Συνέχιση προτάσεων για μεταρρυθμίσεις που εγώ είχα υλοποιήσει (...) Και μακάρι να μπορούμε να βρούμε ένα κοινό πεδίο συνεννόησης στα ζητήματα αυτά».

«Μάτι βγάζουν» βέβαια και τα... «ισοδύναμα» που πρότεινε για το Ασφαλιστικό ο Κυρ. Μητσοτάκης - στο πλαίσιο της γραμμής της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» - για τον εξίσου αντιλαϊκό χαρακτήρα της «εναλλακτικής» της ΝΔ απέναντι στην κυβερνητική πολιτική: εφαρμογή της «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» για τις επικουρικές συντάξεις (για το τσεκούρωμά τους, δηλαδή, όπως συμβαίνει και με το κυβερνητικό σχέδιο), «πραγματικά κίνητρα για ανάπτυξη της ιδιωτικής ασφάλισης» (την ώρα που η κυβέρνηση έφερνε ειδικό νομοσχέδιο με αυτό το περιεχόμενο), συμψηφισμός των οφειλόμενων εισφορών στον ΟΓΑ με τις αγροτικές επιδοτήσεις κ.ο.κ.

Σε συνθήκες, ωστόσο, κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και έντασης της προσπάθειας όλων των αστικών επιτελείων για το στήσιμο του «νέου» διπολισμού, μέσα και από το «φρεσκάρισμα» της ΝΔ με το μανδύα του «νέου», του «υπεύθυνου», του «ικανού» κ.ο.κ., έχει σημασία για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να μη στοιχηθούν ξανά πίσω από κάλπικα δίπολα, να μην περιμένουν τίποτα ούτε από τις συναινέσεις, ούτε από τους διαγκωνισμούς των αστικών κομμάτων, αλλά μόνο από την οργάνωση της δικής τους πάλης στο δρόμο της ανατροπής.