Στη συζήτηση που ακολούθησε με τους δημοσιογράφους, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με το θέμα της συνέντευξης, αλλά και για άλλα θέματα της επικαιρότητας:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν διαπιστώνετε κι εσείς με δεδομένη και την παρουσία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού τώρα στη Βουλή, μια προσπάθεια διαμόρφωσης πολιτικής έντασης στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Από την πλευρά του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γενικότερα. Εάν και η ύπαρξη αυτού του κόμματος συμβάλλει στο να υπάρχει μια τέτοια απόπειρα διαμόρφωσης πολιτικής έντασης.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ας μην υπερβάλλουμε πια ότι το τοπίο άλλαξε, ότι η Βουλή άλλαξε. Στη Βουλή υπάρχουν 10 βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. χωρίς να υποτιμούμε μια σειρά τοποθετήσεις που κάνει αυτό το κόμμα, οι οποίες είναι επικίνδυνες, γιατί περικλείουν μεγάλα λόγια και στην πράξη δε λέει τίποτε και δε βάζει βεβαίως το χέρι επί τον τύπον των ήλων.

Αλλά ας μην λέμε τώρα ότι όλα καθορίζονται σ' αυτή τη Βουλή από το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι δική της πολιτική. Με την έννοια ότι την έχει χαράξει, παίρνοντας υπόψη αυτό που λέει: «οι εταίροι μας, οι εταίροι μας και οι εταίροι μας», παίρνοντας υπόψη τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις που είναι στρατηγικής σημασίας και για την ελληνική κυβέρνηση και παίρνοντας υπόψη τα ΝΑΤΟικά πλαίσια και τα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Θέλω να θυμίσω το εξής: Κανένα κόμμα δεν μπορεί να πιάνει ένα θέμα και να το χρησιμοποιεί σαν στοιχείο της δράσης του, ή σαν το σημείο εκείνο το οποίο δίνει το στίγμα του. Δε δίνει το στίγμα κανενός κόμματος ένα μεμονωμένο θέμα.

Ακούμε από όλα τα κόμματα στη Βουλή και στην προηγούμενη και τώρα: «να επιλύονται τα προβλήματα με βάση το διεθνές δίκαιο». Ποιο είναι το διεθνές δίκαιο; Για να ξέρουμε κι εμείς. Υπάρχει το αλλαγμένο δίκαιο το οποίο περιέκλειε θετικές πλευρές γιατί υπήρχε ένας άλλος συσχετισμός, χωρίς να σημαίνει ότι δεν ήταν κι αυτό εργαλείο για τους ιμπεριαλιστές. Υπάρχει το νεοταξικό ιμπεριαλιστικό δίκαιο, το οποίο παραδείγματος χάρη για να το συσχετίσουμε με τα θέματα που συζητάμε, αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία στο ΝΑΤΟ, το οποίο δε δέχεται σύνορα. Οταν το ΝΑΤΟ δε θεωρεί ότι η Τουρκία κάνει παραβιάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, γιατί το ΝΑΤΟ θα αλλάξει στάση στα σύνορα του Κοσσυφοπεδίου κλπ.; Επομένως με το ΝΑΤΟικό δίκαιο δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα υπάρχουν θετικές λύσεις. Δεν αρκεί λοιπόν να λες μεγάλα λόγια είτε για τη FYROM, είτε για το ένα, είτε για το άλλο. Πρέπει να τοποθετηθείς στη γενικότερη γραμμή.

Αλλο ζήτημα, το λέω με την ευκαιρία: Κάποτε ο ΟΗΕ είχε τους κυανόκρανους που τους έστελνε από εδώ και από εκεί, όπου υπήρχαν εντάσεις σε σύνορα και είχαν μια θετική συμβολή, παλιά στην Κύπρο κι αλλού. Σήμερα ο ΟΗΕ αναθέτει στο ΝΑΤΟ αυτό το ρόλο, είτε επισήμως, είτε ανεπισήμως. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση διεκδικεί να έχει κι αυτή στρατιωτική παρουσία σε περιοχές εντάσεων, κυρίως γιατί την ενδιαφέρουν οι αγορές. Βέβαια η στρατιωτική παρουσία, της φέρνει και ανεβασμένη πολιτική επιρροή.

Επομένως το ΛΑ.Ο.Σ. έχει πλήρη ανευθυνότητα - ας το πω έτσι - με τον τρόπο που θέτει τα ζητήματα. Αλλοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, τα βλέπουν με αυτό το διεθνές δίκαιο και γενικόλογες φράσεις που δε λένε τίποτε. Δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο που να μπορεί κανείς να προσφύγει και να λύσει τα προβλήματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κυρία Παπαρήγα περιγράψατε μια διαμάχη μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΗΠΑ. Σ' αυτή τη διαμάχη που είναι δεδομένη, η ελληνική κυβέρνηση τι θα έπρεπε να κάνει;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Είναι μερικά πράγματα που αντικειμενικά φέρνουν επί τάπητος το συνολικό προσανατολισμό της διεθνούς πολιτικής της χώρας και της θέσης της στην υπόθεση των συμμαχιών. Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Δεν το βλέπουμε μοιρολατρικά. Σε εκείνα τα ζητήματα που, εν πάση περιπτώσει, η ελληνική κυβέρνηση, η κάθε ελληνική κυβέρνηση, θέλει να πάρει μια στάση που αντικειμενικά ωφελεί και τον ελληνικό λαό, γιατί πολλές φορές παίρνει στάση που ωφελεί μόνο την πλουτοκρατία, να το κάνει. Και τότε να χρησιμοποιήσει και το βέτο και να χρησιμοποιεί οτιδήποτε. Αλλά, το να υπάρχουν παλικαρίστικες φωνές και μετά να λένε «ξέρετε δεν μπορούμε να περάσουμε τα εσκαμμένα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ λόγω ελληνοαμερικανικών σχέσεων», αυτά μπορεί να δημιουργήσουν ακόμη περισσότερους κινδύνους. Εχει σαφή γνώση των ανταγωνισμών. Πρέπει να κάνει μια επιλογή. Μπορεί να την κάνει; Εγώ λέω, από τη φύση της η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί, αλλά το λαϊκό Κίνημα πρέπει να το απαιτήσει.

Δεν υπάρχει ενημέρωση σε αυτά τα ζητήματα. Τι είπε η κυβέρνηση στις προγραμματικές; Λύσαμε όλα τα ζητήματα: τη γραφειοκρατία στο δημόσιο, την κομπιουτεροποίηση των πάντων, αλλά σε αυτά τα θέματα που τα χειρίζεται καθημερινά, δεν είπε κουβέντα. Μίλησε γενικά. Ενώ, δεν είναι ότι δεν έχει σχεδιασμό. Εχει. Αλλά αυτά είναι της «υψηλής πολιτικής» θέματα και όχι του λαού ενδιαφέροντα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στην περίπτωση του βιβλίου της ιστορίας είδαμε μια πίεση που ασκήθηκε προς τα πολιτικά κόμματα, κυρίως προς την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, τελικά είχαμε τη γνωστή κατάληξη, την κατάργηση του βιβλίου. Σε αυτή την υπόθεση της πίεσης είχαν πάρει μέρος εκτός από το ΛΑ.Ο.Σ., παράγοντες της Εκκλησίας, νομάρχες κλπ. Αν σε ένα βιβλίο η κυβέρνηση υποχωρεί κάτω από τις εθνικιστικές πιέσεις, πώς θα αντιδράσει σε μια τέτοια μεγαλύτερη υπόθεση όπως είναι των Σκοπίων;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν εγώ θέλω να ξανατοποθετήσω το ζήτημα. Θεωρώ, αυτή είναι η γνώμη μας, ότι είναι υπερβολικό αυτό που λέγεται ότι η κυβέρνηση υποχώρησε στον κ. Καρατζαφέρη και πήρε πίσω το βιβλίο. Είναι πολύ υπερβολικό. Και μάλιστα μετεκλογικά. Αλλο προεκλογικά. Αν είναι έτσι, τρομάρα της κυβέρνησης!

Να ξεκαθαρίσω όμως: η πίεση η οποία έκανε το ΛΑ.Ο.Σ. ήταν απαράδεκτη και εμείς καταγγέλλουμε το περιεχόμενό της. Τι είπε ανάμεσα στα άλλα για το βιβλίο; Γιατί δεν έχει το Κρυφό Σχολειό. Το οποίο ήταν ανύπαρκτο και σημειώνω ότι κι όλα τα προηγούμενα βιβλία δεν είχαν διδαχή περί του Κρυφού Σχολειού. `Η, εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν προέβαλλε το ρόλο ηγετών της Εκκλησίας. Που πολύ σωστά δεν προβλήθηκαν, γιατί, όχι μόνο το λάβαρο της επανάστασης δε σήκωσαν, αλλά έκαναν κάθε προσπάθεια να μην γίνει.

Από μια πλευρά το βιβλίο είχε και αλήθειες και σε αυτά τα ζητήματα εμείς δεν το καταδικάσαμε. Ισα - ίσα είπαμε, αυτά είναι θετικά στοιχεία.

Ομως αυτό που εμάς μας ενόχλησε - πέρα από άλλα πράγματα που ειπώθηκαν - είναι η μεθοδολογία του και η γενική του γραμμή. Δεν το κρίνουμε με κριτήριο ότι θα θέλαμε ένα βιβλίο όπως θα το έγραφαν κομμουνιστές εκπαιδευτικοί, δεν μπορούμε να ζητάμε κάτι τέτοιο.

Ομως, είναι ένα βιβλίο το οποίο χάνεται μέσα η διαδοχικότητα των γεγονότων. Και αυτή η μεθοδολογία δεν είναι μόνο στο βιβλίο της ιστορίας. Είναι παντού, σε όλα τα βιβλία. Επομένως είναι γραμμή να γραφτούν έτσι. Αυτή η γραμμή θα δόθηκε επί ΠΑΣΟΚ, από το αντίστοιχο Ινστιτούτο. Γίνεται και η επιλογή των ανάλογων, που θα γράψουν με ανάλογο τρόπο κάτι.

Σε αυτό το βιβλίο τα γεγονότα είναι αποσπασματικά. Ο μαθητής δεν καταλαβαίνει ότι, από τη μια εξέλιξη γεννιέται μια άλλη. Δεύτερον, οι λαοί απουσιάζουν. Ο ρόλος των λαών στην ιστορία είναι στο περιθώριο, αυτό ήταν προπατορικό αμάρτημα. Τρίτον, αυτό που ομολόγησε η ίδια η κα Ρεπούση. Λέει ότι σήμερα πρέπει να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά στο πνεύμα της φιλίας των λαών. Εμείς θεωρούμε ότι οι λαοί θα συσφίξουν τις σχέσεις τους μεταξύ τους, όταν ακριβώς μάθουν την πραγματική ιστορία. Αν αναλύσουμε την Επανάσταση του 1821, με το σωστό τρόπο που πρέπει να μιλήσουμε, τον επιστημονικό, γιατί θα δημιουργηθεί διχόνοια ανάμεσα στον ελληνικό και στον τουρκικό λαό; Το αντίθετο. Και οι δυο λαοί στενάζουν, έχουν τον ίδιο εχθρό.

Θέλετε να πάω και πιο πέρα; Γίνεται συζήτηση, η σφαγή των Αρμενίων, η σφαγή των Ποντίων κλπ. Υπήρχε; Σαφώς υπήρχε. Γιατί όμως έγινε; Εάν αυτά τα θέματα ανοιχτούν με ένα επιστημονικό τρόπο ιστορικό, οι λαοί σίγουρα θα έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους.

Μήπως θέλει η κα Ρεπούση να έρθουν μεταξύ τους πιο πολύ οι κυρίαρχες τάξεις των χωρών; Δηλαδή αν μάθουμε σωστά τη Γαλλική Επανάσταση θα σεβαστούμε το γαλλικό λαό και τις λαϊκές τάξεις, τι προσέφεραν, ή θα τις μισήσουμε; Εγώ λέω ότι θα τις σεβαστούμε. Και εκείνη την ιστορική περίοδο και το γαλλικό λαό και σήμερα στο κάτω - κάτω που έχει μια παράδοση. Αυτή η λογική είναι μια λογική - για να το πούμε καθαρά - κοσμοπολίτικη, νεοταξική.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να πω το εξής: ότι τελικά δεν επικράτησε η δική σας άποψη...

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Η δική μας κυριολεκτικά αποσιωπήθηκε, το λέω με την ευκαιρία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχει μια ανησυχία ότι επικρατούν ή οπισθοδρομούμε σε εθνικιστικά στερεότυπα;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Τώρα με ρωτάτε πράγματα για τα οποία δε θέλω κι εγώ να δεσμευτώ γιατί δεν ξέρω πώς σκέφτηκαν, πέρα από τον αντικειμενικό χαρακτήρα μιας πολιτικής, δεν ξέρω πώς σκέφτεται και ο συγκεκριμένος υπουργός κλπ. Τι μπορούμε να δούμε; Δίνουν εντολή να γραφτούν κάποια βιβλία, πιθανό αυτοί που τα γράφουν να περνάνε τα εσκαμμένα και να σκέφτονται όχι τόσο τον κύριο τάδε, τον κ. Καρατζαφέρη, αλλά τους καθηγητές και τους γονείς που θα έβλεπαν τα βιβλία, δεν ξέρω κάτω από ποια πίεση βγήκε. Μπορεί να είναι και οι δυο πιέσεις.

Αλλά με την ευκαιρία πείτε μου: Κληθήκαμε να πάρουμε κι εμείς μέρος στη συζήτηση; Ποιοι επέλεξαν να παρουσιάζουν ως αντίπαλο του βιβλίου τους εθνικιστές; Μην νομίζετε ότι τα βάζω στενά με τους δημοσιογράφους, είναι επιλογές εκτός Μέσων. Ακούστηκε καμία άλλη άποψη σοβαρή; Καμία.

Τουλάχιστον, αν εμείς και άλλοι επιστήμονες παίρναμε μέρος στη συζήτηση, θα προσφέραμε πολύ ουσιαστικά στο περιεχόμενο, η αντιπαράθεση θα γινόταν με όρους επιστήμης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θεωρείτε ότι με τον τρόπο που γίνεται η επίθεση στο ΛΑ.Ο.Σ. για τις απόψεις που εκφράζει, ενισχύεται εμμέσως ο ρόλος και η σημασία της ακροδεξιάς;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οχι, δεν αναφέρομαι σε αυτό. Ο καθένας έχει τον τρόπο του που αντιμετωπίζει ζητήματα. Εμείς όχι μόνο το ΛΑ.Ο.Σ., μα και τα άλλα κόμματα, τα βλέπουμε από μία οπτική μιας συγκεκριμένης πολιτικής και στρατηγικής που προβάλλουν. Εμείς κρίνουμε παραδείγματος χάρη τι στάση κρατάει ένα κόμμα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ, απέναντι στη συμμόρφωση σ' αυτούς τους Οργανισμούς και όχι μόνο σε θέματα που αφορούν την Ελλάδα, αλλά συνολικά. Ποια είναι η θέση, παραδείγματος χάρη, απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων κλπ.; Ποια είναι η θέση στα ζητήματα, ας πούμε, των δασών, των βουνών, για τις παραλίες κλπ. Οχι κάποια αιτήματα αποσπασματικά. Να μιλάμε για τη γραμμή. Τα κόμματα έχουν γραμμή πολιτική, δεν είναι απλώς κάποια αιτήματα. Απ' αυτή την άποψη κρίνουμε τα κόμματα.

Το ΛΑ.Ο.Σ., λοιπόν, αναμφισβήτητα ιδεολογικά είναι ένα εθνικιστικό αντιδραστικό κόμμα, το οποίο επικαλύπτεται. Αλλά δε θα μείνουμε μόνο σ' αυτή την πλευρά, διότι κάνει και διάφορους ελιγμούς και πρέπει να τους πάρεις υπόψη σε όλα τα ζητήματα.

Και τέλος, τα τελευταία 15 χρόνια, σε όλη την Ευρώπη κατά καιρούς ακούμε, στη Γαλλία, στην Αυστρία, μεγάλωσε η ακροδεξιά, και σε μια σειρά άλλες χώρες. Θέλουν αντιμετώπιση οι ακροδεξιές απόψεις; Ούτε συζήτηση. Ιδιαίτερα στη νεολαία, στα σχολεία, στα βιβλία ή δεν ξέρω πού. Αλλά όταν αυτή η γραμμή οδηγεί στη μετατόπιση του πεδίου πάλης και στην άμβλυνση του πεδίου πάλης εναντίον των παραγόντων που οδηγούν και γεννάνε τέτοια σχήματα, τότε αυτό είναι επικίνδυνο. Θυμάστε τι έγινε στη Γαλλία με τον Λεπέν. Ολη αυτή η ιστορία, το αντιλεπενικό μέτωπο, οδήγησε στην ενδυνάμωση του Σαρκοζί. Ενας από τους παράγοντες, δεν ήταν ο μοναδικός.

Μ' αυτή την έννοια, οι διάφοροι αριστεροανανεωτές με κινηματικές αντιλήψεις εύκολα μπορούν, δημιουργούν κάποιους στόχους υπαρκτούς, αλλά τους βάζουν σαν αιχμή πάνω απ' όλες τις αιχμές που πρέπει να έχουμε. Εμείς αντιπαρατεθήκαμε στο ΛΑ.Ο.Σ. και σε καίρια στιγμή προεκλογικά, θα συνεχίσουμε την αντιπαράθεσή μας, θα αποκαλύψουμε τη δημαγωγία του. Αλλά από την άλλη μεριά δε θα μετατραπεί η αντίθεσή μας σε μία πολιτική βεντέτα. Στο έδαφος της πάλης για τα διάφορα προβλήματα, αντιμετωπίζονται και αυτές οι απόψεις. Οπως κάνουμε και με άλλα κόμματα. Δε θα κάνουμε τώρα βεντέτα με τον Καρατζαφέρη. Και από μια πλευρά, τον κάνεις και ήρωα. Του δώσαμε τώρα ότι... συγκυβερνά με τη Νέα Δημοκρατία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κάτι άσχετο με τα σημερινά, μια που σας έχουμε εδώ. Την απαντητική σας επιστολή προς τον κ. Μαγγίνα τη στείλατε;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κάναμε δημόσια ανακοίνωση και αυτή κοινοποιήθηκε. Είναι θέμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας να στείλει απαντητική επιστολή, αλλά δε θα υπάρχει καμιά διαφορά, άλλωστε του το είχαμε πει και πιο πριν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Προεκλογικά «έπαιξε» το θέμα του βέτο και μπορεί να το βρούμε και μπροστά μας σε σχέση με την είσοδο της FYROM στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πώς το σχολιάζετε;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Παρακολούθησα την ομιλία της κας Μπακογιάννη στη Βουλή, η οποία έβαλε μια φράση που χειροκροτήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, ότι εάν δε λυθεί το ζήτημα του ονόματος, δεν πρόκειται να γίνει η ένταξη ενδεχομένως της FYROM στο ΝΑΤΟ. Πώς το εκλαμβάνω εγώ: ότι οι σύμμαχοί μας, οι σύμμαχοι μάλλον της κυβέρνησης, όταν δουν τη σθεναρή στάση, θα συνετιστούν, θα καταλάβουν, θα κατανοήσουν και οι ίδιοι θα παρεμποδίσουν ή θα αναστείλουν την είσοδο στο ΝΑΤΟ. Εγώ έτσι το κατάλαβα. Αυτές είναι οι ευρύτερες τοποθετήσεις, που λέει, δε θα γίνει εκείνο, γιατί εμείς ζητάμε εκείνο. Αυτό το ακούμε χρόνια τώρα.

Η ουσία, όμως ποια είναι, μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε; Εχει αναγνωριστεί από 123 χώρες η FYROM και λένε, «δε μας ενδιαφέρει, έχουμε την αναγνώριση». Τους αναγνωρίζουν οι πάντες. Αύριο θα γίνει και τυπικά με τον ΟΗΕ και θεωρούν ότι το θέμα έχει λήξει. Δεν είναι όπως το '92, που τότε φεύγοντας από την ενιαία Γιουγκοσλαβία, είχε θέμα για το πώς θα σταθεί διεθνώς. Αυτό το θεωρούν λυμένο. Επομένως, απ' ό,τι καταλαβαίνουμε εμείς, δε γίνεται αυτή τη στιγμή καμιά συνεννόηση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη γειτονική χώρα για να βρουν έναν τρόπο λύσης.

Αρα το πεδίο που υποτίθεται η ελληνική κυβέρνηση θα υψώσει τη φωνή της είναι το ΝΑΤΟ.

Θέλω όμως να πω το εξής: Η ουσία είναι ότι η γειτονική χώρα αύριο θα έχει ρευστά σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο. Ακόμα και αν το όνομα επιλυθεί και δεν υποκρύπτει κανέναν μελλοντικό κίνδυνο. Κι εμείς θέλουμε ένα όνομα που να μην μπορεί να αξιοποιηθεί, δεν είμαστε αδιάφοροι, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε κυρίαρχο ζήτημα.

Οταν, λοιπόν, έχεις αυτή την κατάσταση στα Βαλκάνια, όταν γίνεται η μάχη των αγωγών, όταν γίνεται προσπάθεια για να μην προχωρήσει ο αγωγός στην Ελλάδα, όλα αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μας ανησυχήσουν; Σιγά που θα ακούσουν την Ελλάδα τώρα αν θα τη βάλουν τη FYROM στο ΝΑΤΟ. `Η, θα ικανοποιήσουν ένα αίτημα της Ελλάδας και θα της ζητήσουν αλλού ανταλλάγματα.