Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεδιπλώθηκαν το προηγούμενο διάστημα στα ΕΛΠΕ (Διυλιστήρια) πυροδοτήθηκαν από την πρόταση της Διοίκησης του ομίλου να περικόψει τις αποδοχές των εργαζομένων, σε ποσοστό που κυμαίνεται από 15% έως 40%, σύμφωνα με εκτιμήσεις του σωματείου. Στις περικοπές προβλέπονται μειώσεις σε χρονοεπιδόματα, αύξηση ωρών εργασίας, σύνδεση αμοιβών με την απόδοση.

Οι περικοπές που προωθεί η Διοίκηση στα ΕΛΠΕ περνούν μέσα και από το χτύπημα εργατικών κατακτήσεων. Βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα που επεξεργάζονται στην ΕΕ και έχουν γενικό χαρακτήρα. Αλλωστε, παρόμοια μέτρα προωθούνται και σε άλλες επιχειρήσεις που ελέγχονται από το Δημόσιο (π.χ. ΔΕΗ). Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι η εργοδοσία βάζει το ζήτημα της ανταποδοτικότητας ως κριτήριο για το ύψος των μισθών. Είναι φανερό από την ίδια την επίθεση ότι η καπιταλιστική κρίση, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θίγουν και τμήματα εργαζομένων που μέχρι σήμερα δεν τα άγγιζαν άμεσα. Σε καμία περίπτωση τα μέτρα αυτά δεν εξισώνουν το επίπεδο αυτών των στρωμάτων με αυτά του συνόλου της εργατικής τάξης. Ομως αυτές οι περικοπές τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά στο χώρο.

Η διοίκηση του σωματείου (ΠΣΕΕΠ), στην οποία καθ' ολοκληρία επικρατούν δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ (διάσπαση της ΠΑΣΚΕ) και μιας συνεργασίας ΣΥΝ με εργοδοτικούς - δεξιούς, προκήρυξε απεργία ενάντια στην πρόταση της εργοδοσίας, ζητώντας αυξήσεις στα επίπεδα του ευρωπαϊκού πληθωρισμού. Η «επίσημη» ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ έκαναν «αντιπολίτευση» τόσο στο σωματείο όσο και στην εργοδοσία, χωρίς όμως να διαφοροποιούνται επί της ουσίας. Το «επίσημο» αίτημα ήταν να παρθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, καθώς και πρόσληψη προσωπικού στις νέες μονάδες. Δεν έγινε καμία αναφορά στην πολιτική της κυβέρνησης και τις κατευθύνσεις της EE και ταυτόχρονα ζήταγαν να κάνουν «ειλικρινή» διάλογο με τη διοίκηση των ΕΛΠΕ. Στη φρασεολογία τους και στη μορφή έβγαιναν επιθετικά στην εργοδοσία, μπερδεύοντας εργαζόμενους και πετυχαίνοντας να συσπειρώσουν έναν κόσμο που εξέφραζε αγανάκτηση.

Οσον αφορά τη μορφή της απεργίας, προκήρυξαν δυο 48ωρες στάσεις εργασίας και κατευθείαν απεργία στις βάρδιες προκειμένου να θέσουν σταδιακά το διυλιστήριο εκτός (λόγω της ιδιαιτερότητας των διυλιστηρίων απαιτείται τουλάχιστον μία εβδομάδα για να σταματήσει πλήρως η παραγωγική λειτουργία). Περιφρούρησαν το χώρο προκειμένου να μην εργαστούν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι στο χώρο των διυλιστηρίων, αλλά και στα νέα έργα επέκτασης των διυλιστηρίων στην Ελευσίνα, χωρίς, ωστόσο, καμία συνεννόηση με τα σωματεία οικοδόμων και μετάλλου, χωρίς κανένα αίτημα για αυτούς τους εργαζόμενους. Αρνήθηκαν το συντονισμό του κλάδου, προβάλλοντας το επιχείρημα «να μην μπερδεύουμε και αποπροσανατολίζουμε».

Η εταιρεία πήγε στα δικαστήρια την απεργία για να την βγάλει παράνομη. Μόνο στη 10η ημέρα και αφού είχε σβήσει το διυλιστήριο και βγήκε εύκολα εκτός, έγινε απεργία και συγκέντρωση του κλάδου στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Μαρούσι. Μία μέρα πριν, με απόφαση της Ομοσπονδίας, μπήκαν στην απεργία και οι υπόλοιπες εταιρείες του Ομίλου (προκήρυξαν 7ήμερη απεργία). Το απόγευμα της ίδιας μέρας ανέστειλαν την απεργία προκειμένου να συζητήσουν με την εργοδοσία μετά την απαίτησή της και την απειλή ότι δε συζητάει με απεργούς. Για την απόφαση αυτή δεν προηγήθηκε καμία μαζική διαδικασία. Ωστόσο, στην περιφρούρηση των απεργιών συμμετείχε σημαντικός αριθμός εργαζομένων και κυρίως νέοι σε ηλικία.

Οι ταξικές δυνάμεις στα ΕΛΠΕ παρακολούθησαν και παρενέβησαν ικανοποιητικά και αποτελεσματικά στην απεργία. Πρόκειται για μια δύσκολη και σύνθετη υπόθεση, καθώς επρόκειτο για μια απεργία σε στρατηγικό τομέα της οικονομίας και την ίδια στιγμή ο συσχετισμός των δυνάμεων στο σωματείο των εργαζομένων είναι αρνητικός, καθώς είναι πολύ δυνατός ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, μπήκαν μπροστά στον αγώνα χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει ο προσανατολισμός της απεργίας ή ότι αλλάζει ο ρόλος των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών που ηγούνταν των κινητοποιήσεων και συμφωνούν με τους στρατηγικούς στόχους της ανταγωνιστικότητας και της ΕΕ.

Η παρέμβαση των κομμουνιστών ήταν προσανατολισμένη ώστε να βρίσκονται μέσα στον αγώνα, χωρίς να ταυτίζονται. Αντίθετα, ξεδίπλωσαν την πολιτική του ΚΚΕ και σε ένα βαθμό την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ιδιαίτερα από τα κάτω, μέσα από συζητήσεις με τους εργαζόμενους. Ανέδειξαν την ανάγκη οι ίδιοι εργαζόμενοι να παίρνουν αποφάσεις μέσα από συνελεύσεις, οι ίδιοι να καθορίζουν την πορεία του αγώνα τους, συμμετέχοντας ενεργά.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ ανέπτυξαν καθημερινή, αυτοτελή κομματική παρέμβαση, με την καθιέρωση της καθημερινής διακίνησης του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και των ανακοινώσεων του Κλαδικού Ενέργειας, με την οργάνωση συσκέψεων του συνδικάτου, πρόβαλλαν την αντίληψη του ΚΚΕ για το τι κίνημα χρειάζεται, καθώς και για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης και τη θέση του ΚΚΕ για την Ενέργεια.

Παράλληλα, οργανώθηκε περιοδεία με βουλευτή του ΚΚΕ στο διυλιστήριο του Ασπροπύργου. Στη συγκέντρωση που έγινε στα κεντρικά γραφεία μίλησε βουλευτής του Κόμματος και εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ.

Παράλληλα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ άνοιξαν το ζήτημα της κοινής δράσης των εργατών. Σε αυτήν την κατεύθυνση βοήθησε η παρέμβαση που έκαναν τα συνδικάτα των οικοδόμων και του μετάλλου στους εργαζόμενους που δουλεύουν στα νέα έργα, αλλά και στους εργολάβους.

Σήμερα, μετά την αναστολή της απεργίας και την απάντηση της εργοδοσίας, που παρά τους ελιγμούς επιμένει στην ίδια γραμμή, μεγάλωσε η αμφισβήτηση των εργαζομένων στις ηγεσίες του συνδικάτου. Οι εργαζόμενοι δεν τους έχουν εμπιστοσύνη, αμφισβητούν τις επιλογές τους. Δικαιώθηκε η αντίληψη που πρόβαλλαν οι ταξικές δυνάμεις σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί εργαζόμενοι μετά την απεργία ψάχνουν τους κομμουνιστές για να ρωτήσουν για το τι θα γίνει, πού πάει το πράγμα. Κάποιοι έλεγαν ότι «εδώ τώρα θα χρειαζόταν το ΠΑΜΕ».

Βεβαίως, οι ηγεσίες αυτές δεν πρόκειται να παραιτηθούν από τις προσπάθειές τους. Ηδη προσπαθούν να ντύσουν την υποχώρησή τους με επιχειρήματα ότι «ήταν ελιγμός για να αποκαλυφθεί ο ρόλος της εταιρείας» ή με αγωνιστικές κορόνες ότι «θα ξανασβήσουμε το διυλιστήριο». Παράλληλα, προσπαθούν να συσκοτίσουν και να μπερδέψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «επίσημη» ΠΑΣΚΕ κάνει κριτική στην ΠΑΣΚΕ που συμμετέχει στο σωματείο ότι ξεπούλησε τον αγώνα. Κάνει κριτική «απ' τ' αριστερά», μιλάει για συνέχεια του αγώνα. Αυτή τη «συνέχεια» την προώθησε μέσω μιας τετραήμερης απεργίας - τουφεκιά στον αέρα, με τα διυλιστήρια να λειτουργούν κανονικά.

Παράλληλα, κάτω από την πίεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και του κλαδικού σωματείου Ενέργειας για την ανάγκη συντονισμού των εργαζομένων στα ΕΛΠΕ με τους υπόλοιπους κλάδους, το ΠΣΕΤ πήγε στην τελευταία πανεργατική απεργία μαζί με τη ΓΕΝΟΠ. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι όσες φορεσιές κι αν αλλάξουν για να μπερδέψουν τους εργαζόμενους, πρόκειται για δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που δρουν ενιαία, με σχέδιο και με μόνο κριτήριο τον αποπροσανατολισμό και την ενσωμάτωση των αγώνων. Η τακτική τους μπορεί να μπερδεύει ένα κομμάτι εργαζομένων και χρειάζεται να αποκαλύπτεται ο ρόλος αυτών των δυνάμεων ως ένα ενιαίο μπλοκ που, ανεξαρτήτως πώς διαφοροποιείται κάθε φορά, έχει κοινό στόχο.

Καθήκον των κομματικών οργανώσεων είναι να συνεχίσουν την παρέμβαση στους εργαζόμενους με μεγαλύτερη ένταση, δυναμώνοντας την κριτική και την αντιπαράθεση στην τακτική της ηγεσίας του σωματείου, προβάλλοντας ταυτόχρονα το ζήτημα της ισχυροποίησης του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Μέσα από τη μάχη της απεργίας αναδεικνύονται ορισμένες πλευρές στη δράση που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Για παράδειγμα, οι κομματικές οργανώσεις θα μπορούσαν να συνεδριάζουν πιο σταθερά και πυκνά κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, ώστε να αφομοιώνεται καλύτερα η πείρα, να ξεπερνιούνται τυχόν συγχύσεις, να εκτιμούν και να βγάζουν συμπεράσματα οι ίδιες οι ΚΟΒ.

Παράλληλα, παρόλο που η συστηματική και προσανατολισμένη παρέμβαση καλλιέργησε το έδαφος για να γραφτούν νέοι εργαζόμενοι στο Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας, δεν έγινε συγκεκριμένη δουλειά για άμεσες εγγραφές στο κλαδικό συνδικάτο, δεν αξιοποιήθηκε η αίτηση για εγγραφή στο κλαδικό συνδικάτο στους χώρους. Εκείνο που αναδεικνύεται είναι ότι χρειάζεται πιο επίμονη, πιο ουσιαστική δουλειά και έλεγχος στα οργανωτικά μέτρα που λαμβάνονται κάθε φορά.

Χρειάζεται να κατανοείται ολοένα και περισσότερο ότι το κλαδικό θα δυναμώνει, όσο αυξάνονται οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο πλευρό το Κόμματος, όσο γαλουχούνται αυτοί οι εργαζόμενοι με τη λογική του Κόμματος για το κίνημα, όσο οι ίδιες οι κομματικές δυνάμεις γίνονται πιο ικανές να πείθουν, να αντιπαρατίθενται, να κατακτούν κύρος στα μάτια των εργαζομένων με όπλο την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Μόνο τότε θα μπορέσουν να βοηθήσουν και τα οργανωτικά μέτρα, το εύστοχο σχέδιο.

Αυτήν τη στιγμή, υπάρχει στα ΕΛΠΕ ένας κόσμος καθώς και νέοι εργαζόμενοι με τους οποίους οι κομματικές δυνάμεις έχουν χτίσει πολιτικούς δεσμούς, αλλού πιο ισχυρούς και αλλού λιγότερο. Το βασικό είναι ότι τα μέλη του Κόμματος συσπειρώνουν από καλύτερη βάση ένα κομμάτι εργαζομένων γύρω τους. Διευρύνεται αργά αλλά σταθερά ο κύκλος επιρροής του ΚΚΕ. Εκείνο που αναδεικνύεται σήμερα είναι η ανάγκη για συγκεκριμένο σχεδιασμό και πιο συστηματική δουλειά με αυτούς τους εργαζόμενους. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλουν οι συζητήσεις στα καμαρίνια στα διυλιστήρια με έναν - έναν ή δυο - δυο εργαζόμενους, η οργάνωση μικρών κομματικών συσκέψεων. Μέσα από μια τέτοια σχεδιασμένη, συστηματική δουλειά, θα ανοίξει και ο δρόμος της κομματικής οικοδόμησης.

Η απεργία αυτή ωρίμασε παραπέρα τα στελέχη του Κόμματος, τα οποία βγήκαν πιο ισχυρά, με μεγαλύτερη πείρα. Αρκετά από αυτά μπήκαν για πρώτη φορά σε τέτοιες μάχες, κατανοήθηκαν και δουλεύτηκαν καλύτερα οι θέσεις του Κόμματος. Το επόμενο διάστημα η παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων θα πρέπει να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική, να δυναμώσουν οι πολιτικοί δεσμοί με τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους νέους, να βγάλουν συμπεράσματα και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από τις κινητοποιήσεις, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για κομματική οικοδόμηση, να δυναμώσει το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας.