MotionTeam

Δυστυχώς υπάρχει η πραγματικότητα: Η φετινή ΔΕΘ δεν θα αποτελέσει τομή κανενός είδους. Η κυβέρνηση, τώρα της ΝΔ, θα συνεχίσει τον δρόμο της, θα συνεχίσει να κλιμακώνει την επίθεσή της στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακές φιέστες, όπως της ΔΕΘ, για να δώσει έμφαση σε ορισμένα μέτρα που είτε απαιτούνται για να «εκτονωθεί» ένα κομμάτι της κοινωνικής δυσαρέσκειας είτε, συνηθέστερα, ενώ αποτελούν μέτρα κερδοφορίας για το κεφάλαιο μεταμφιέζονται σε μέτρα «στήριξης» των εργαζομένων.

Αρκεί να εξετάσει κανείς το πραγματικό έργο της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, προκειμένου να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για το πόσο θα διαφοροποιηθεί αυτό που έρχεται τους επόμενους μήνες από τη κυβερνητική προπαγάνδα.

Οι προπαγανδιστές του κυβερνητικού έργου προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους για τις «μεγάλες αυξήσεις» των μισθών την τελευταία τετραετία, με την κυβέρνηση να κάνει λόγο για «σημαντική αύξηση του μέσου και του κατώτατου μισθού». Ωστόσο οι κυβερνητικές αναλύσεις είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα φτωχοποίησης την οποία βιώνει το μέσο λαϊκό νοικοκυριό, που αντιμετωπίζει πλέον δραστικό περιορισμό στο είδος και την ποιότητα των ειδών διατροφής, αδυναμία αναψυχής - τουρισμού, αδυναμία μεταφοράς, τεράστια οικονομική πίεση για να διασφαλιστεί η στέγαση κ.λπ.

Η κυβέρνηση «επιλέγει» τα στοιχεία που θέλει να εμφανίσει και κρύβει:

-- Οτι τα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα - σχετικά - έξοδα σίτισης και στέγασης, και ότι ο σωρευτικός πληθωρισμός που «καταλαβαίνουν» μισθωτοί και φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι την τελευταία 5ετία προσεγγίζει το 30% - 40%.

-- Τις απανωτές αυξήσεις φορολογίας την τελευταία πενταετία, που κατατρώνε τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα, είτε μέσα από νέα χαράτσια είτε με το «τρικ» της μη αλλαγής της κλιμάκωσης των φόρων σε συνθήκες ραγδαίου πληθωρισμού. Ο φόρος υπολογίζεται σε ονομαστικούς όρους και όχι πραγματικούς, οδηγώντας σε μεγαλύτερο πραγματικό φόρο. Τα 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα μισθωτού το 2019 αγόραζαν τα ίδια εμπορεύματα όπως αυτά που αγόραζαν πάνω από 12.000 ευρώ το 2023, στο πλαίσιο ενός σωρευτικού πληθωρισμού της τάξης του 20%. Ομως η φορολογική κλίμακα παραμένει ίδια, με αποτέλεσμα, ενώ το 2019 ο φόρος αντιστοιχούσε σε 900 ευρώ, το 2023 το ίδιο πραγματικό εισόδημα να οδηγεί σε φόρο 440 ευρώ περισσότερα. Αντίστοιχα, ο ΦΠΑ υπολογίζεται στις τελικές, τρέχουσες αυξημένες τιμές - λόγω πληθωρισμού - οδηγώντας σε έμμεση αύξηση του φόρου. Πρόκειται για ένα «φορολογικό τρικ» που οδηγεί πρακτικά σε αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων, η οποία προσεγγίζει το 20% την τελευταία τετραετία.

Το αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής είναι ότι το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί την τελευταία τετραετία.

Και αυτή η πείρα του πρόσφατου παρελθόντος αναδεικνύει τι θα γίνει τους επόμενους μήνες.

Η κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων το επόμενο διάστημα είναι δεδομένη. Και δεν προκύπτει από τις «δοξασίες» της κυβέρνησης ή τον νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό της.

Η επίθεση θα κλιμακωθεί αναγκαστικά, αφού η - όποια - κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει:

-- Μια ενδεχόμενη οικονομική κρίση που ελλοχεύει στην ΕΕ και διεθνώς, και η οποία θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εγχώρια οικονομία, που είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τον Τουρισμό και τις Μεταφορές.

-- Τις ακόμα πιο σφικτές δημοσιονομικές προβλέψεις για όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ειδικά για τη χώρα μας, η απαίτηση για πλεόνασμα 2% θα πιέσει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά στρώματα, καθώς το ύψος του χρέους αυξάνεται, ενώ πλησιάζει η ώρα που θα κληθούμε να πληρώσουμε τα «μνημονιακά» δάνεια, που μέχρι τώρα είναι - σχετικά - παγωμένα.

-- Τη στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, αφού πλέον και η πολιτική της «πράσινης μετάβασης» εμφανίζεται να μην μπορεί να διασφαλίσει ικανοποιητική κερδοφορία για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, και την ολοένα και αυξανόμενη πιθανότητα γενίκευσης του πολέμου και ακόμα πιο ενεργού συμμετοχής της χώρας μας σε αυτόν.

Η ολοένα και δυσκολότερη οικονομική πραγματικότητα των επόμενων μηνών και ετών οδηγεί νομοτελειακά τις αστικές κυβερνήσεις στην κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Πρόκειται για μια ασφαλή πρόβλεψη όλων όσα έρχονται τους επόμενους μήνες. Το «μενού» για το επόμενο διάστημα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

-- Νέες αλλαγές στο Ασφαλιστικό, νέο τσεκούρωμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, με το γνωστό πρόσχημα ότι το υφιστάμενο «δεν βγαίνει...».

-- Τσεκούρωμα των επιδομάτων, ειδικά του επιδόματος ανεργίας. Το κυβερνητικό επιχείρημα θα είναι η «αναμόρφωσή του» με στόχο «να μην αποτελεί τροχοπέδη» για την εργασία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δραστική περικοπή του επιδόματος και παράλληλα διαμόρφωσή του με όρους που να ευνοούν το τουριστικό κεφάλαιο και την εργασία τύπου σεζόν (υψηλότερο επίδομα για το πρώτο 6μηνο, πολύ χαμηλό για το επόμενο, ώστε να αναγκάζεται ο άνεργος να εργαστεί στα κάτεργα του τουριστικού θαύματος).

-- Την εφαρμογή μέτρων που έχουν ήδη ψηφιστεί, όπως οι αλλαγές στη φορολογία και στα τεκμήρια, ή η εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων στην εργασία, με την 6ημερη απασχόληση και την ψηφιοποίηση, για να αναφέρουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα.

-- Την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στις πρώην ΔΕΚΟ (μοντέλο ΔΕΗ), στη Δικαιοσύνη, στην Υγεία και στην Παιδεία, που θα αυξήσουν δραστικά την επιβάρυνση των εργαζομένων.

Παράλληλα, τα καινούργια μέτρα που αναμένεται να εξαγγελθούν από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ αφορούν είτε αναγκαστική εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων είτε ορισμένες ονομαστικές μικρο-αυξήσεις του εισοδήματος των εργαζομένων, οι οποίες υπολείπονται δραστικά ακόμα και του πληθωρισμού, ενώ αυτά για τη στέγη αφορούν μέτρα υπέρ των τραπεζών και των ομίλων, «μεταμφιεσμένα» σε μέτρα υπεράσπισης του εργατικού εισοδήματος. Το πρόγραμμα επιδότησης στεγαστικού δανείου πρακτικά στηρίζει έναν νέο γύρο τραπεζικού δανεισμού, με διασφαλισμένα μάλιστα κέρδη, ενώ το πρόγραμμα «κρατικής στέγης» μεταφράζεται σε παραχώρηση ακινήτων - φιλέτων σε ομίλους, που θα τα κατασκευάσουν με «αντιπαροχή».

Ο ...θίασος της σοσιαλδημοκρατίας, που γίνεται ολοένα και πιο πολύχρωμος, με ολοένα και περισσότερα «φυντάνια», στηρίζει το σύνολο των κεντρικών επιλογών της αστικής πολιτικής και περιορίζεται σε μια βολική για την κυβέρνηση κριτική.

Η στήριξή του πηγάζει από το γεγονός ότι η αστική στρατηγική αποτυπώνει τον δρόμο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και γι' αυτό, τελικά, έχει αναγκαστικό χαρακτήρα. Σε τελευταία ανάλυση, η διασφάλιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κερδοφορίας των ομίλων προϋποθέτει βάθεμα της εκμετάλλευσης, φτηνή εργατική δύναμη, ολοένα και μεγαλύτερη πίεση για τους εργαζόμενους. Οι διαφοροποιήσεις περιορίζονται σε κάποια επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα προχωρήσει η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας συνυπογράφουν τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, την «πράσινη μετάβαση» και τον «ψηφιακό μετασχηματισμό». Συνυπογράφουν τις επιλογές της αστικής πολιτικής για έμφαση στον Τουρισμό, στις Μεταφορές, στις εξαγωγές. Συνυπογράφουν, τελικά, όλες εκείνες τις επιλογές που οδηγούν στη φτωχοποίηση των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων της χώρας.

Και οι επιλογές αυτές δεν είναι τυχαίες. Ο διευθύνων σύμβουλος της «Deutsche Bank» αναφέρει χαρακτηριστικά πως οι Γερμανοί πρέπει να δουλεύουν περισσότερο και πιο σκληρά για να «τα φέρει βόλτα» η Γερμανία. Το βάθεμα της εκμετάλλευσης είναι μονόδρομος για τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από τον πολιτικό φορέα που καλείται να διαχειριστεί την διακυβέρνηση. Η κυβερνητική εναλλαγή που προκρίνει η σοσιαλδημοκρατία δεν πρόκειται να φέρει καμία ουσιαστική μεταβολή προς όφελος των εργαζομένων.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, παρά μόνο βάθεμα της σχετικής εξαθλίωσής τους. Τόσο η θεωρητική ανάλυση όσο και η πείρα των εργαζόμενων αποδεικνύουν συνεχώς ότι το δίλημμα «ή τα κέρδη ή οι ζωές μας» γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο. Μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι η ριζικά διαφορετική πρόταση του ΚΚΕ, η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο σοσιαλισμός.

Αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο ανοίγει σήμερα η δράση του ΚΚΕ, που μπαίνει μπροστά και καλεί τους εργαζόμενους σε αγωνιστική συμπόρευση, σε κλιμάκωση της πάλης. Τώρα είναι η ώρα οι αποφασιστικοί αγώνες των εργαζομένων εκεί που ανατρέπονται οι αποφάσεις, στον δρόμο, στα εργοτάξια, στους καταπέλτες των πλοίων, στις φάμπρικες, να βάλουν εμπόδια στον αστικό σχεδιασμό, να καθυστερήσουν τα μέτρα, να πιέσουν για ορισμένες κατακτήσεις, να διατρανώσουν την αντίθεση του λαού στο αιματοκύλισμα των πολέμων του ΝΑΤΟ και στον ρόλο της χώρας μας σε αυτό. Αυτοί οι αποφασιστικοί αγώνες τού σήμερα και του αύριο είναι η θρυαλλίδα των εξελίξεων, είναι ο τρόπος για να συγκεντρώσουμε ολοένα και περισσότερες δυνάμεις, να τις ατσαλώσουμε, να τις προετοιμάσουμε για τις μεγάλες μάχες που έρχονται τα επόμενα χρόνια.