- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Σελίδα 7
  |
23 ΝΟΕΜΒΡΗ 1997 Διακήρυξη της ΚΕ του
ΚΚΕ |
ΤΟ ΚΚΕ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΟΥΣ «ΕΥΚΟΛΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ» ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Το Κόμμα μας ενηλικιώθηκε και ωρίμασε μέσα στις ταξικές και πολιτικές αναμετρήσεις. Η πορεία του υπήρξε δύσκολη, όχι πάντα σε ευθεία γραμμή, ούτε και πάντα ανοδική. Στον δύσβατο αυτό δρόμο το ΚΚΕ έκανε βήματα προς τα μπρος, αλλά και βήματα προς τα πίσω. Υπήρξαν άλματα, με κορυφαίο παράδειγμα την εποχή της Κατοχής και της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, αλλά και οπισθοχωρήσεις. Υπήρξαν περίοδοι κρίσης, όπως στα χρόνια 1929-1931, και περίοδοι σκληρής διαπάλης για την υπεράσπιση της μαρξιστικής-λενινιστικής διδασκαλίας, του προλεταριακού διεθνισμού και των επαναστατικών αρχών που πρέπει να καθορίζουν τη λειτουργία του. Υπέφερε -κατά καιρούς- από τον «αριστερό» και «δεξιό» αναθεωρητισμό. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του ΚΚΕ, ιδιαίτερα σε φάσεις μεγάλων διώξεων και τρομοκρατίας, δύσκολων περιόδων, όπως ήταν τα τελευταία χρόνια μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, μέλη και οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ απομακρύνθηκαν από την οργανωμένη ζωή και δράση. Το Κόμμα μας επιδιώκει και θα προσπαθήσει να συναντηθεί πάλι μαζί τους στο δρόμο του αγώνα.
Παράλληλα με τις ατελεύτητες επιθέσεις των ταξικών αντιπάλων του και των οργάνων τους, δέχτηκε επιθέσεις και μέσα από τα ίδια τα σπλάχνα του, από οπορτουνιστικά, συμφιλιωτικά και αριβιστικά στοιχεία, που προκάλεσαν κρίσεις και διασπάσεις, με κορυφαίες εκείνες του 1968 και του 1991. Το Κόμμα μας απέκρουσε τις απόπειρες αλλοίωσης της φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα του, που, μέσα από μια πορεία, θα οδηγούσαν τελικά στη διάλυσή του.
Στόχος αυτών των στοιχείων ήταν η ενσωμάτωση του Κόμματος στο πολιτικό κατεστημένο, στην πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Ενας σημαντικός σχετικά αριθμός από αυτά τα στελέχη δεν περιορίστηκαν να εγκαταλείψουν την κομμουνιστική ιδεολογία. Προχώρησαν στην ανοικτή απόρριψη του ίδιου του παρελθόντος τους. Πέρασαν στην υπηρεσία της αστικής προπαγάνδας και ιδεολογίας, στην επίθεση, διαβολή και απάρνηση της ιστορίας του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, της προσφοράς του σοσιαλισμού. Συνήθως συγκαλυπτόταν αυτό από μια γενική αμφισβήτηση στο όνομα των αλλαγών και των εξελίξεων, στις οποίες οι κομμουνιστές «θα έπρεπε», τάχα, «να προσαρμοστούν». Τα κύρια πυρά της αμφισβήτησης αυτής τα συγκέντρωναν οι θεμελιακές αρχές και τα χαρακτηριστικά ενός κομμουνιστικού κόμματος: Ο προλεταριακός διεθνισμός, η δικτατορία του προλεταριάτου, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός - αυτή η θεμελιώδης αρχή συγκρότησης και λειτουργίας ενός πραγματικά συνεπούς και επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος, που διασφαλίζει την ενιαία δράση, την πειθαρχία, τη συλλογικότητα και την εσωκομματική δημοκρατία.
Το ΚΚΕ ανέλυσε τις νέες συνθήκες και επεξεργάστηκε το νέο του πρόγραμμα, την τακτική και τη στρατηγική του. Διερεύνησε και συνεχίζει να διερευνά τις αιτίες της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης. Μελετά όμως και γενικότερα την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, συσσωρεύοντας πολύτιμη πείρα και διδάγματα.
Συνεπώς η 80χρονη πορεία του Κόμματός μας ήταν και μια διαρκής προσπάθεια για την ωρίμανση και την ανάπτυξή του, για τη διασφάλιση και ενίσχυση των επαναστατικών του χαρακτηριστικών.
Σελίδα 7
