Τον επικήδειο εκφώνησε ο Θ. Σερδένης, στέλεχος του ΚΚΕ, ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στο πλούσιο βιογραφικό της, στις δεκαετίες των αγώνων της στο Κόμμα και στο κίνημα, τόνισε: «Εκανες το χρέος σου συντρόφισσα Αννα, ως άνθρωπος και ως κομμουνίστρια στο ακέραιο. Να είσαι σίγουρη πως στα χνάρια σου βαδίζουν πολλοί και αποφασισμένοι. Ιδιαίτερα νέοι που μάχονται κόντρα στο ρεύμα της εποχής, της μοιρολατρίας και της υποταγής. Μάχονται για μια κοινωνία ανώτερη, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και τη φτώχεια, για μια κομμουνιστική κοινωνία όπως και συ την έζησες και αγωνιζόσουν για να έρθει και στην πατρίδα σου».
Συγκινητικός ήταν ο αποχαιρετισμός της εγγονής της, Αλεξάνδρας, που μεταξύ άλλων είπε: «Εκτός από μεγάλη μαχήτρια ήσουν πάντα πολέμιος της ημιμάθειας, του κουτσομπολιού, του μικροαστισμού, της κακεντρέχειας, του σκοταδισμού. Ησουν ένας μεταξωτός άνθρωπος, τρυφερή με τους άλλους, απαλή, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Είχες άποψη, χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του ωφελιμισμού.
Ποτέ δεν σε ενδιέφερε το ατομικό συμφέρον αλλά η συλλογικότητα που προχωρά τα πράγματα, χωρίς βέβαια η μεταξωτή σου συμπεριφορά να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης των προσωπικών σου δικαιωμάτων. Γι' αυτό άντεξες όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί αντέταξες το προσωπικό σου πένθος με τον πόνο και τον μόχθο του ανθρώπου δίπλα σου, στάθηκες βράχος στις δυο σου νύφες και στα εγγόνια σου, διπλά αντάρτισσα τα τελευταία χρόνια. (...) Δεν σε αγαπάμε όμως μόνο επειδή είχες τέτοια ιστορία, ούτε επειδή σε ονόμαζαν οι άλλοι αγωνίστρια και παλικάρι. Σ' αγαπάμε καταρχάς γιατί είσαι Εσύ, η Αννα του Μπανιά, Ανθρωπος που ξύπναγε κάθε μέρα και έλεγε "Πάμε, προχωράμε στον αγώνα. Μαζί, μπροστά, μόνο μπροστά, με πίστη και όραμα για έναν καλύτερο κόσμο"».