Την ώρα που η κυβέρνηση μιλάει για «χαμηλές προσδοκίες» από την αυριανή επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα και διαρρέει πως το μόνο ζήτημα είναι «να κρατηθούν ανοιχτά τα κανάλια του διαλόγου», ένας κανονικότατος «διάλογος» γίνεται αυτές τις μέρες, με παρεμβάσεις πρώην πρωθυπουργών, άλλων πολιτικών, διπλωματικών στελεχών και δημοσιολόγων, για το ποια είναι η «καταλληλότερη γραμμή» στο παζάρι με την Τουρκία και αν αποδείχθηκε διαχρονικά αποτελεσματικότερη η «σχολή της αδράνειας» ή αυτή της «ενεργητικότητας». Αν κάτι παραμένει όμως σταθερό όλα αυτά τα χρόνια, είναι η βαθιά εμπλοκή της χώρας και του λαού στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, που εκθέτουν σε μόνιμο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα. Μέσα σ' αυτό το ευρωατλαντικό πλαίσιο, δεν υπάρχουν «σινικά τείχη» ανάμεσα σε «σχολές». Αυτό μαρτυράει το γεγονός ότι η μία κυβέρνηση παραλάμβανε τη σκυτάλη από την προηγούμενη, στη βάση της «εθνικής γραμμής», είτε το παζάρι επιταχυνόταν είτε επιβραδυνόταν. Το ζήσαμε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και - παρά τις αντιδράσεις της - σήμερα η ΝΔ θέτει ως στόχο την «πιστή εφαρμογή της». Ακόμα κι εκεί που εκφράζονται διαφοροποιήσεις, δεν χάνεται ο στόχος του συμβιβασμού κάτω από την αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, πόσο μάλλον σήμερα που τα μονοπώλια πιέζουν για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου και οξύνεται ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία και την Κίνα. Από τη σκοπιά λοιπόν των λαϊκών συμφερόντων, αυτή είναι ...η εξής μία «σχολή» που πρέπει να πάρει απάντηση, παλεύοντας για απεμπλοκή από τα ευρωατλαντικά σχέδια και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του κεφαλαίου.