Μετά το περσινό «Αριστείον» η Ακαδημία Αθηνών τίμησε προχτές και πάλι την κορυφαία της σημερινής ελληνικής γυναικείας ποίησης, Κική Δημουλά. Την εξέλεξε μέλος της. Πλην όμως όχι και παμψηφεί, αφού η «αρτηριοσκλήρυνση» ακόμα φωλιάζει στο ίδρυμα. Της Κικής Δημουλά προηγήθηκαν ως μέλη της Ακαδημίας η πεζογράφος Γαλάτεια Σαράντη και η βυζαντινολόγος Αγγελική Λαΐου.

Στο λιτό και σύντομο βιογραφικό της που προσκόμισε η Κ. Δημουλά στην Ακαδημία, αναφέρει ότι γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Τέλειωσε το Γυμνάσιο το 1949 και αμέσως διορίστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπου εργάστηκε επί 25 χρόνια. Για οκτώ χρόνια αποσπάστηκε στο οικονομικό αλλά και λογοτεχνικό περιοδικό της ΤΕ «Κύκλος», με υπεύθυνο τον Νάσο Δετζώρτζη, με την προτροπή του οποίου δημοσίευε μικρά πεζά και χρονογραφήματα (δεν τα εξέδωσε ποτέ αλλού). Το 1954 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Αθω Δημουλά, με τον οποίο έζησε τριάντα ένα χρόνια και απέκτησε δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια.

Και η Κ. Δημουλά καταλήγει: «Στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκα το 1952 με τη συλλογή "Ποιήματα", την οποία πολύ σύντομα απέσυρα από την κυκλοφορία, αφού δεν εκδόθηκε με δική μου πρωτοβουλία, αλλά ήταν μια χειρονομία -ερήμην μου- αγάπης στενού συγγενικού μου προσώπου. Εξέδωσα έκτοτε εννέα ποιητικές συλλογές».

Ο Ε. Βενιζέλος χαρακτήρισε την εκλογή της σπουδαίας ποιήτριας στην Ακαδημία, «μια αναγνώριση και νίκη του γνήσιου ποιητικού λόγου», ο οποίος έχει τη «μοναδική ικανότητα να μετασχηματίζει τη βαθύτερη απόγνωση του ανθρώπου σε κάτι εξαιρετικά όμορφο».