Μόνο που αυτές οι «έξυπνες πολιτικές» - σύμφωνα με τα όσα μέχρι σήμερα διαρρέουν τα κυβερνητικά στελέχη, σε μια κατεύθυνση στην οποία συναινεί και ο ΣΥΡΙΖΑ - δεν είναι τίποτα άλλο από τις γνωστές ΣΔΙΤ, με προίκα την τεράστια περιουσία του πρώην ΟΕΚ, η οποία δημιουργήθηκε από τις εισφορές των εργαζομένων επί δεκαετίες και τώρα ετοιμάζεται να παραδοθεί και επίσημα στον ιδιωτικό τομέα, στους κατασκευαστικούς ομίλους, για να ενισχύσουν την κερδοφορία τους πάνω στην ανάγκη του λαού να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του.

Αλλωστε το νομοθετικό πλαίσιο είναι ήδη έτοιμο, καθώς η κυβέρνηση με τον πρόσφατο νόμο που ψήφισε για τον ΟΑΕΔ (πλέον ΔΥΠΑ) έθεσε τις βάσεις για να ανοίξει άλλο ένα πεδίο κερδοφορίας των κατασκευαστικών ομίλων και των τραπεζών, αξιοποιώντας την ακίνητη περιουσία του πρώην ΟΕΚ. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 44 του νόμου προβλέπεται ότι «η Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) (...) δύναται να συμπράττει με δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για την ανέγερση ακινήτων με σκοπό την προώθηση των δημόσιων πολιτικών σχετικά με τη στεγαστική προστασία του εργατικού δυναμικού και των οικογενειών αυτού».

Ετσι, δέκα χρόνια μετά αποκαλύπτεται ότι η ταφόπλακα που μπήκε το 2012 στον ΟΕΚ μόνο τυχαία δεν ήταν. Εγινε το σκαλοπάτι για να προωθηθεί η λεηλασία της περιουσίας των εργαζομένων που είχε δημιουργηθεί από τις εισφορές του, αντί αυτή να αξιοποιηθεί προς όφελός τους, όπως διαχρονικά διεκδικούν τα εργατικά συνδικάτα.

Ειδικότερα, το 2012 προωθήθηκε και επιβλήθηκε η κατάργηση:

• Της χορήγησης άτοκων δανείων από κεφάλαια του ΟΕΚ για πολύτεκνους και άλλες κατηγορίες εργαζομένων.
• Των δανείων αποπεράτωσης και επισκευής κατοικιών που ήταν άτοκα και από κεφάλαια του ΟΕΚ. Εκείνη την περίοδο ο ΟΕΚ χορηγούσε 10.000 τέτοια δάνεια κάθε χρόνο.
• Της επιδότησης ενοικίου από τον ΟΕΚ για 60.000 οικογένειες.
• Του κατασκευαστικού προγράμματος, το οποίο ήταν το βασικότερο πρόγραμμα που μπορούσε να προσφέρει φτηνή και ποιοτική κατοικία στους δικαιούχους.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι μόνο τη χρονική περίοδο που καταργήθηκε ο ΟΕΚ βρίσκονταν υπό ανέγερση 20 οικισμοί πανελλαδικά οι οποίοι περιλάμβαναν 1.300 κατοικίες, κι αυτό παρά τον σκόπιμο περιορισμό του προγράμματος, που είχαν επιβάλει όλες οι κυβερνήσεις.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ταυτόχρονα «έκανε φτερά» η περιουσία του ΟΕΚ, όπως και της Εργατικής Εστίας, η οποία περνούσε στον ΟΑΕΔ. Με βάση την καταγραφή του 85% της ακίνητης περιουσίας του καταργηθέντα Οργανισμού, ο ΟΕΚ το 2012 είχε στην ιδιοκτησία του συνολικά 5.000.000 τ.μ. οικόπεδα εντός και εκτός σχεδίου και εντός οικισμών σε όλη την Ελλάδα (σήμερα υπολογίζεται στα 3.800.000 τ.μ.), με πολλά απ' αυτά να είναι πραγματικά «φιλέτα», όπως: Στην κάτω Κηφισιά, 20.000 τ.μ. Στη Σύρο, 9.000 τ.μ. Η πρώην Βαμβακουργία Βόλου, 89.000 τ.μ. Στο Λαύριο, 165.000 τ.μ.

Παράλληλα με την τεράστια αυτή περιουσία σε οικόπεδα, ο ΟΕΚ διέθετε ακόμα ιδιόκτητα γραφεία σε 10 πόλεις, συνολικής επιφάνειας 10.526 τ.μ., καθώς επίσης 1.494 καταστήματα και αίθουσες, συνολικής επιφάνειας 72.941 τ.μ. Αυτήν την περιουσία, που αποτελεί ιδρώτα των εργαζομένων, όπως φαίνεται την εποφθαλμιούν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να τη ρίξει στην αγορά.

Από τότε μάλιστα η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, πέρα από τους αγώνες που οργάνωσε μαζί με άλλα συνδικάτα ενάντια στο έγκλημα, υπογράμμιζε τη σκοπιμότητα της κατάργησης του ΟΕΚ και «προφητικά» σημείωνε σε σχετική ανακοίνωσή της:

• «Ποτέ δεν συμβιβάστηκαν οι κατασκευαστικές εταιρείες με το πρόγραμμα κατασκευής κατοικιών του ΟΕΚ, γιατί τους έκοβε μερίδιο της αγοράς. Δεν είναι τυχαίο που μόνο το 3% του προϋπολογισμού του για κατοικία εξαντλούνταν στις κατασκευές και το 97% πήγαινε σε δάνεια, δηλαδή στις τράπεζες και στις κατασκευαστικές εταιρείες.
• Δεν συμβιβάζονταν οι τράπεζες με τα άτοκα δάνεια του Οργανισμού, έστω και αν ήταν ελάχιστα (δάνεια αποπεράτωσης, επεκτάσεων, δάνεια για επισκευές, για αγορά κατοικίας σε πολύτεκνες οικογένειες, δικαιούχους με ειδικές ανάγκες κ.λπ.), γιατί τους στερούσε το μάδημα των πελατών.
• Χρόνια απαιτούσαν διάφοροι επενδυτές και κατασκευαστικές εταιρείες να φάνε φιλέτα του ΟΕΚ. Η ιδιοκτησία του Οργανισμού σε οικόπεδα εντός και εκτός σχεδίου ξεπερνά τα 5 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα».

Και το έγκλημα δεν περιορίστηκε εκεί. Ταυτόχρονα «ενθυλακώθηκε» από τον ΟΑΕΔ και διατέθηκε για τα γνωστά προγράμματα στήριξης των επιχειρήσεων, με τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», και το ρευστό που διέθετε ο ΟΕΚ. Μόνο το ΙΚΑ, που εισέπραττε τότε τις εισφορές των εργαζομένων για λογαριασμό του, του χρωστούσε περίπου 3 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο ο ΟΕΚ, όπως και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί, ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία κ.λπ., θα πέσει θύμα του «κουρέματος» των αποθεματικών του που είχαν τοποθετηθεί με κυβερνητική απόφαση στο Κοινό Κεφάλαιο. Συγκεκριμένα, το «κούρεμα» στοίχησε στον Οργανισμό το 70% των αποθεματικών του, καθώς - σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από την Τράπεζα της Ελλάδας - τον Μάρτη του 2012 αυτά μειώθηκαν από 365.169.123 ευρώ σε 111.671.072 ευρώ!

Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε λίγους μήνες αργότερα, όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος που απάλλαξε τους εργοδότες από τις εισφορές τους προς τον ΟΕΚ και την Εργατική Εστία. Την ίδια στιγμή βέβαια οι εργαζόμενοι θα συνέχιζαν να καταβάλλουν τις δικές τους εισφορές, παρότι τα περισσότερα και μεγαλύτερα στεγαστικά προγράμματα έπαυαν να λειτουργούν. Η απαλλαγή και άρα το κέρδος για τους εργοδότες ανέρχεται σε περίπου 250 εκατομμύρια ετησίως, ενώ η συνολική μείωση των εργοδοτικών εισφορών που ψηφίστηκε εκείνη την περίοδο ήταν στο 18%, με συνολικό ετήσιο όφελος για τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις 1,3 δισ. ευρώ. Από τότε, και ενώ ήδη κλείνει αυτές τις μέρες μία ολόκληρη δεκαετία, μόνο οι απαλλαγές για τους δύο Οργανισμούς εξασφάλισαν στους εργοδότες το ποσό των 2,5 δισ. ευρώ!

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που διαδέχτηκε το 2015 τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνέχισε την πολιτική των προκατόχων της και διατήρησε όχι μόνο την κατάργηση του ΟΕΚ και της Εργατικής Εστίας, αλλά και την υποχρέωση των μισθωτών να καταβάλλουν εισφορές στους δύο Οργανισμούς χωρίς καμία σχεδόν ανταπόδοση σε υπηρεσίες και παροχές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2018 οι μισθωτοί κατέβαλαν για τους δύο Οργανισμούς εισφορές ύψους 400 εκατ. ευρώ και οι «παροχές» περιορίστηκαν μόλις στα 60 εκατ. ευρώ. Ειδικά ο ΟΕΚ με προϋπολογισμένα έσοδα 273 εκατ. ευρώ έδωσε για επιδότηση ενοικίου και επιτοκίου μόλις 35 εκατ. ευρώ, επιβεβαιώνοντας την ελαχιστοποίηση των όποιων προγραμμάτων απέμειναν στα χαρτιά. Αντίστοιχα, το 2019 οι εισφορές των εργαζομένων ανήλθαν σε πάνω από 285 εκατ. ευρώ, ενώ οι «παροχές» ανήλθαν στα ...7 εκατ. ευρώ!

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι και οι όποιες δυνατότητες υπήρχαν από τα ίδια τα χρήματα των εργαζομένων να στηριχτεί η λαϊκή στέγη υπονομεύτηκαν με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα πλασάρουν νέες «σωτήριες λύσεις» για τη στέγαση ειδικά των νέων ζευγαριών. Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για την εκτόξευση των ενοικίων, για τα απλησίαστα σπίτια, για τη φορομπηξία και το ενεργειακό κόστος, σήμερα ετοιμάζονται να «επενδύσουν» πάνω στην άθλια κατάσταση που έχουν δημιουργήσει, μέσα από τις περιβόητες ΣΔΙΤ, για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.