«Εσπασε η βιτρίνα του καπιταλισμού και ξεχύθηκε η βρώμα και η δυσοσμία της δημοκρατίας τους», σχολίασε ο Βάλσαμος Συρίγος, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, κατά την κεντρική ομιλία στο συλλαλητήριο, μιλώντας αρχικά για τα σκάνδαλα που βγαίνουν στη φόρα το ένα μετά το άλλο. «Από τον Πάτση, υπόδειγμα της υγιούς επιχειρηματικότητας, ο οποίος έπινε αίμα, ζωτικό στοιχείο άλλωστε της οικονομίας τους, στις υποκλοπές» και στη συνέχεια στην «κιβωτό του τρόμου» αλλά και στην υπόθεση της Καϊλή, συνόψισε τις υποθέσεις που έχουν κατακλύσει την επικαιρότητα, προκαλώντας αηδία για τη σαπίλα του συστήματος στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

«Ο λαός ανάμεσα στα προβλήματά του, την ακρίβεια, την αγωνία πώς θα βγάλει τον μήνα, ταΐζεται καθημερινά με τη σκανδαλολογία και αποσβολωμένος παρακολουθεί τα εκατομμύρια ευρώ να σφυράνε πάνω από το κεφάλι του. Ομως, κατά την κυβέρνηση δεν πρέπει να ανησυχεί, για όλους έχει ο θεός, θα φάει και η πλέμπα», υπογράμμισε ο ομιλητής.

«Θα πει κανείς, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον προϋπολογισμό; Αυτά είναι ο προϋπολογισμός ενός συστήματος όπου όλα είναι εμπορεύματα, όλα πουλιούνται και αγοράζονται, όλα είναι προσφορά και ζήτηση, από τα μακαρόνια στο σούπερ μάρκετ μέχρι το κορμί ενός ανηλίκου παιδιού, από την Υγεία μέχρι τα όπλα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη βιτρίνα του Μουντιάλ», σημείωσε και πρόσθεσε: «Ετσι λοιπόν ο λαός ληστεύεται από τον βαρύ φόρο που πληρώνει, από τα μακαρόνια "ΜΑΡΑΤΑ" μέχρι τα καύσιμα και τα ξύλα για να ζεσταθεί, και κατανέμονται τα δισ. ευρώ με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου, με βάση τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας. Ετσι, συνεχώς μειώνονται τα κονδύλια για την Υγεία, για την Παιδεία, ενώ αυξάνονται για την καταστολή, για δαπάνες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Ολες οι υποχρεώσεις του κράτους μεταφέρονται σε άλλους φορείς του Δημοσίου, ανεξάρτητες αρχές και ΜΚΟ, όλα γίνονται ανταποδοτικά. Παντού πληρώνεις. Πας γιατρό; Πληρώνεις. Πας το παιδί σχολείο; Πληρώνεις. Πας στον αθλητισμό; Πληρώνεις. Αναπνέεις; Πληρώνεις. Πόσο να φτάσει αυτός ο μισθός που κουρεύτηκε τα χρόνια των μνημονίων 40% για να σώσουμε τα ευαγή ιδρύματα, τους επίσημους τοκογλύφους, αυτά τα κοράκια που ξεσπιτώνουν τον λαό».

Εστιάζοντας στο ζήτημα των πλειστηριασμών, ξεκαθάρισε ότι η προστασία των οφειλετών και της πρώτης κατοικίας τους είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και δεν μπορεί να γίνει πράξη «με παρακάλια και παροτρύνσεις στους τραπεζίτες, αλλά με τη νομοθετική παρέμβαση». Στην κατεύθυνση αυτή, ξεκαθάρισε πως κανένα από τα κόμματα της διαχείρισης του σημερινού συστήματος δεν μπορεί να ψηφίσει την καθολική προστασία της πρώτης κατοικίας, αφού «είναι ζωτικό στοιχείο της λειτουργίας της δημοκρατίας τους να γίνονται πλειστηριασμοί» και κερδοφόρες μπίζνες πάνω στην ανάγκη για στέγη.

Δίπλα στην ακρίβεια και τη λεηλασία του εισοδήματος, υπενθύμισε τα αντεργατικά μέτρα για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την εκάστοτε κυβέρνηση και το «πάγωμα» των τριετιών, καλώντας τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες τους. «Ο αγώνας που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα, για να υπογραφούν κλαδικές Συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις, είχε αποτέλεσμα στον κλάδο των Κατασκευών, σε δεκάδες εργοστάσια και στο λιμάνι. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να αναπτυχθούν σε κάθε κλάδο, με σχέδιο παρέμβασης, ενημέρωσης και κλιμάκωσης, να διεκδικηθεί από Ομοσπονδίες και Σωματεία η υπογραφή Συμβάσεων», τόνισε.

«Η παρακαταθήκη που άφησε η απεργία στις 9 Νοέμβρη είναι σημαντική, η επιτυχία της δείχνει τον δρόμο της κλιμάκωσης», υπογράμμισε. Η κλιμάκωση αυτή, διευκρίνισε, «δεν θα έρθει αυτόματα, με την κήρυξη της πανελλαδικής απεργίας που θα επιδιώξουμε να γίνει το αμέσως επόμενο διάστημα», αλλά με τη δουλειά των σωματείων «μέσα στους χώρους παραγωγής, εκεί που θα ξεσπάνε μικρές εστίες διεκδίκησης και αγώνα, οι οποίες θα οδηγήσουν εκ των πραγμάτων και εκ της ανάγκης σε γενικευμένο, πανελλαδικό απεργιακό αγώνα». Και κατέληξε:

«Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύει τη χειροτέρευση των όρων ζωής και εργασίας για τη συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού. Δεν θα αργήσουν να έρθουν και οι εκλογές, όπου ο λαός θα κληθεί να ψηφίσει διαχειριστή. Από αυτό το βήμα, φυσικά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάλεσμα στο ποιον θα ψηφίσετε. Ενα όμως είναι σίγουρο: Την επομένη των εκλογών, όποιος και να είναι κυβέρνηση, θα τσακίσει για την επόμενη τριετία τη ζωή μας. Απάντηση στη βαρβαρότητα, πριν και μετά τις εκλογές, είναι το πόσο ισχυρό θα είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Πόσο οργανωμένος θα είναι ο λαός για να παλέψει για αυξήσεις, να παλέψει να μην ξεσπιτωθεί, να παλέψει ενάντια στη βία και την καταστολή. Πώς θα φτιάξει το δικό του σενάριο απέναντι στα αντιλαϊκά σενάρια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, σενάρια που για να σώσουν το σάπιο σύστημά τους δεν διστάζουν να έχουν ξανά στο σχέδιο το ξετρύπωμα των ναζιστών, με τον ίδιο ή άλλο μανδύα».