Πρόκειται για καρπό μιας πολύχρονης συλλογής υλικού - συνεντεύξεων από γυναίκες - αφανείς ήρωες των αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Το Β' μέρος (1944 - 1959) αναφέρεται στην ιστορική περίοδο που απλώνεται από την Απελευθέρωση και τις 33 μέρες του Δεκέμβρη έως την περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας και την εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αναδεικνύει την έντονη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου στην πόλη και στα βουνά, στις φυλακές και τις εξορίες.

Με το τέλος του εμφυλίου, όταν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ είχαν απαγορευτεί, η μόνη οργάνωση που μπορούσε να δρα φανερά είναι η ΠΕΟΠΕΦ (Πανελλήνια Ενωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων - Φυλακισμένων), που την αποτελούν οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων, καταδικασμένων σε θάνατο και αγωνίζονται για τη σωτηρία τους. «Μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια», κατά τους λόγους του ποιητή, «αφήνουν πίσω τους τη σκόνη καθώς γυρνάνε από του Αβέρωφ ή από του Χατζηκώστα» ή από τα τμήματα των μεταγωγών.

Δέκα οκτώ αγωνίστριες καταθέτουν αυτά που έζησαν από το 1944 έως το τέλος της δεκαετίας του '50. Παρεμβαίνουν οι ιστορικοί Γιώργος Μαργαρίτης, Προκόπης Παπαστράτης, Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη.

Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Λεωνίδα Βαρδαρού.

Μοντάζ: Λεωνίδας Παπαφωτίου, Αγγελική Χατζή.

Ηχος: Αντρέας Γκόβας.

Μουσική: Μιχάλης Γούτης, στίχοι: Αργύρης Χατζηνάκης, τραγούδι: Μίλτος Πασχαλίδης.