Η αδράνεια οδηγεί στη συνευθύνη
Το φρικαλέο είναι ότι οι έμποροι του θανάτου έχουν στήσει τα δίχτυα τους έξω από σχολεία, εργοστάσια, τόπους δουλιάς, κέντρα όπου συχνάζουν οι νέοι, αποκαλύπτοντας τους τεράστιους κινδύνους και τους απώτερους σκοπούς κυκλωμάτων με διεθνείς διασυνδέσεις, με την κάλυψη διαπλεκόμενων συμφερόντων και τη στήριξη ή και την υποκίνηση ξένων μυστικών υπηρεσιών και την προώθηση αποσταθεροποιητικών επιδιώξεων.
Ενα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, τροφοδοτείται από την καπιταλιστική κρίση και την άγρια εκμετάλλευση, όπου η ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα, η φτώχεια, ο φόβος και η ανασφάλεια συνοδεύονται από την υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής.
Είναι τα ίδια αυτά κέντρα της «νέας τάξης» που καλλιεργούν, σε μια τεράστια επιχείρηση παραπλάνησης, την αδιαφορία, την εγκατάλειψη, την αδράνεια και την παθητικότητα, τη μοιρολατρική αντίληψη ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι τώρα πια οι πυρηνοφόρες δυνάμεις του μαθητευόμενου πλανητάρχη θα καθορίζουν αναπόδραστα τη μοίρα μας.
Κατά την αναζήτηση των αιτιών και όχι των συμπτωμάτων, πρέπει να είμαστε οργισμένοι, γνωρίζοντας ότι η εφιαλτική αύξηση των ναρκομανών και οι κατά καιρούς ανακαλυπτόμενες, περιστασιακά, τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών γίνεται, με μεθοδευμένο σχεδιασμό, όπου τα μυθώδη κέρδη των εμπόρων του θανάτου συνδέονται με τις επιδιώξεις των πιο αντιδραστικών και επιθετικών κύκλων, που ευθύνονται για τη διαφθορά και την υποβάθμιση, ως τα όρια πολιτικών αποσταθεροποιήσεων.
Και πιο οργισμένοι, απ' όλους πρέπει να είναι οι νέοι, γιατί αυτοί αποτελούν τον πρώτο στόχο των αντιδραστικών εκείνων κύκλων της βίας, του ιμπεριαλισμού σε όλες τις εκδοχές διεθνοποίησης του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, του νεοφασισμού, του ρεβανσισμού και του ρατσισμού.
Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια παρένθεση: Στα παλιότερα χρόνια και σε καθυστερημένες περιοχές υπήρχαν μερικές αγράμματες μητέρες, που πότιζαν τα μικρά τους που έκλαιγαν βασανισμένα από κάποιο πόνο, με αφέψημα αφιονιού (οπίου). Τα αφιόνιζαν έτσι και τα αποκοίμιζαν, αλλά η αιτία του πόνου δεν αντιμετωπιζόταν.
Αυτό που έκαναν οι πρωτόγονες αυτές μητέρες έγινε ευρύτερη πρακτική στην ιστορική διαδρομή και γίνεται σήμερα σε τεράστια έκταση, παρά τα υποκριτικά μέτρα συμπτωματικής αντιμετώπισης, καταστολής ή υποκατάστασης αντί της αιτιολογικής κοινωνικής θεραπείας. Γιατί γνωρίζουν καλά οι εκμεταλλευτές ότι αφιονισμένα άτομα, ομάδες και λαοί, είναι τα παθητικά εκείνα στοιχεία που δεν ξέρουν, δε θέλουν να μάθουν, δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, δεν ενεργούν, δεν αγωνίζονται και άβουλοι οδηγούνται στο χαμό.
Σύμφωνα με εκθέσεις της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου Ναρκωτικών, του ευνουχισμένου κατά τα άλλα ΟΗΕ, το λαθρεμπόριο και η χρήση των ναρκωτικών στην Αμερική και στην Ευρώπη έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, που απειλεί, σε συνδυασμό και με τις γνωστές επιδιώξεις πλανητικής επικυριαρχίας, την ίδια την πολιτική σταθερότητα ορισμένων χωρών. Κατά τις ίδιες αυτές εκθέσεις, υπάρχουν χώρες, όπου η καλλιέργεια ναρκωτικών στην πρωτογενή φυτική τους προέλευση αντικατέστησε την καλλιέργεια δημητριακών και καθώς η κατάσταση έχει φτάσει σε εκρηκτικό σημείο, οι οικονομικές πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις δε θα αργήσουν να συγκλονίσουν τον κόσμο.
Σε ορισμένες χώρες της ΕΕ η χρήση ηρωίνης πλησιάζει τα όρια της κρίσης. Οι ψυχοτρόποι ή ψυχοτροπικές λεγόμενες ουσίες, η μαριχουάνα, τα οπιούχα, η ηρωίνη, το LSD και τα χημικά παραισθησιογόνα, οι αμφεταμίνες, η κοκαίνη, τα βαρβιτουρικά διοχετεύονται από τις καθυστερημένες περιοχές του τρίτου κόσμου και του «χρυσού τριγώνου» προς τις αναπτυγμένες, αλλά και αντίστροφα, μετά τη χημική επεξεργασία τους σε εργαστήρια που κατακλύζουν και τη βαλκανική γειτονιά μας, όπου οι συνθήκες γενικότερης αποσταθεροποίησης ενισχύουν τις σύνθετες δραστηριότητες λαθρεμπορίου όπλων, ναρκωτικών και γενικότερης διαφθοράς.
Σύμφωνα με σχετικές εκθέσεις, η Μέση Ανατολή και η Εγγύς Ανατολή συναγωνίζονται το λεγόμενο «χρυσό τρίγωνο» Βιρμανίας, Λάος, Ταϊλάνδης, όπου ολόκληρος ιδιωτικός στρατός με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό ακόμη και με θωρακισμένα οχήματα, συνοδεύει τα φορτία των ναρκωτικών.
Σε περιοχές της Κολομβίας διεξάγονται πραγματικές μάχες μεταξύ αντιπάλων συμμοριών της κοκαΐνης, ενώ προσχηματική και ατελέστερη εμφανίζεται η αμερικανική «πρόθεση» για τον περιορισμό του λαθρεμπορίου κοκαΐνης προς την ενδοχώρα της.
Στην Αμερική αυξήθηκε η χρήση κοκαΐνης, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, ενώ η μαριχουάνα χρησιμοποιείται ευρύτατα και φτάνει έως τα σπίτια των «καλών οικογενειών» και ηγετικών κύκλων.
Η Τουρκία, παραγωγός χώρα οπίου, χρησιμεύει ως χερσαία γέφυρα μεταξύ παραγωγών και καταναλωτριών χωρών. Η Κύπρος χρησιμοποιείται ως σημείο συνάντησης ναρκεμπόρων.
Από τα επίγεια, εναέρια και θαλάσσια σύνορα της χώρας μας μπαινοβγαίνουν οι έμποροι του θανάτου, όπως δείχνουν και οι τελευταίες συλλήψεις που καλύπτουν βέβαια μικρό μέρος του μεγάλου προβλήματος.
Επιμείναμε στα κοινωνικά αίτια, γιατί αυτά με τα παρακολουθήματά τους, τη σημερινή οικονομική κρίση, την ανεργία, το λιμό στις χώρες του τρίτου κόσμου, την ανασφάλεια, την έξαρση του νεοφασισμού και της νεοαποικιοκρατίας, την ψυχροπολεμική πολιτική και την υπονόμευση της ειρήνης και τους πολεμικούς εκβιασμούς, την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής και της πολιτισμικής στάθμης, την έλλειψη μέριμνας για τα παιδιά και νέους, τον ανεξέλεγκτο τουρισμό, την εισαγωγή και απομίμηση ενός προκατασκευασμένου, διαβρωτικού και αποπροσανατολιστικού τρόπου ζωής, ευθύνονται, μαζί με άλλους παράγοντες για την τρομακτική εξάπλωση των τοξικοεξαρτησιογόνων ουσιών.
Πριν από μερικά χρόνια η γνωστή αμερικανική χρηματιστηριακή εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» είχε αποκαλύψει σκάνδαλο τεράστιας έκτασης, σκάνδαλο που αφορούσε εμπόριο ναρκωτικών, πώληση όπλων και κατασκοπία. Οι δραστηριότητες αυτές, με τη συμμετοχή αξιωματούχων σημαντικών υπηρεσιών καλύπτονταν πίσω από μια εικονική τράπεζα.
Στη Γαλλία, επίσης, είχε αποκαλυφθεί ότι επικεφαλής της σπείρας που έφερνε φορτία ηρωίνης στην Αμερική, ήταν ένας συνταγματάρχης, στέλεχος της γαλλικής αντικατασκοπίας, γνωστός από τα αρχεία της ως Ζντεκ. Η γαλλική εφημερίδα «Μοντ» παρατηρούσε σχετικά: «Συχνά δημιουργείται ο πειρασμός τροφοδότησης του προϋπολογισμού των μυστικών υπηρεσιών με μέσα ανορθόδοξα, όπως η διακίνηση ναρκωτικών. Κατά τη διάρκεια, για παράδειγμα, του πολέμου στην Ινδοκίνα (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη), ένα γαλλικό στρατιωτικό αεροπλάνο, μετέφερε τη συγκομιδή οπίου στα μετόπισθεν, όπου έπαιρνε το δρόμου του λαθρεμπορίου. Και είναι επίσης γνωστό ότι Αμερικανοί που πήραν μέρος στο βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ, έγιναν θύματα των ναρκωτικών.
Από την παλιότερη ιστορία είναι γνωστό αυτό που αποκλήθηκε «οπίου πόλεμος» (βλέπε: Μεγάλη Στρατιωτική και ναυτική Εγκυκλοπαίδεια - Τόμος Ε', σελ. 140): Το 1840 η Κίνα, θέλοντας ν' αποκλείσει την εισαγωγή οπίου, για να αντιμετωπίσει τη φοβερή, τότε, εξάπλωση των ναρκομανών, έκλεισε τα λιμάνια της στα ξένα συμφέροντα. Τότε η αποικιοκρατική Βρετανία κήρυξε ολόκληρο πόλεμο εναντίον της Κίνας με κανονικό στόλο και στρατό. Κατέλαβε την Καντώνα, τη Σαγγάη και δεκάδες άλλες πόλεις και ανάγκασε τελικά την Κίνα ν' ανοίξει και πάλι τα λιμάνια της στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών, εκχωρώντας και το Χονγκ Κονγκ στην άλλοτε θαλασσοκράτειρα, που μόλις τα τελευταία χρόνια περιήλθε στην Κίνα, με βάση ένα ιδιότυπο καθεστώς.
Η έκταση σήμερα του προβλήματος, εκτός από τη συμπτωματική «θεραπεία ασπιρίνης», την κοινωνική αιτιολογική αντιμετώπιση, απαιτεί την πιο πλατιά λαϊκή κινητοποίηση, με τη συνδρομή των γυναικείων οργανώσεων, της νεολαίας, των επιστημόνων, των διανοουμένων, των σωματείων και συλλόγων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των πνευματικών και πολιτιστικών κέντρων.
Μια σωστή και διαφωτιστική εκστρατεία, στη θέση της παραπλάνησης και της συσκότισης, αποτελεί επείγουσα ανάγκη, ενώ από την ουσιαστική πλευρά χρειάζεται η εξάλειψη της φτώχειας, της εξαθλίωσης, η αντιμετώπιση των άθλιων κοινωνικών συνθηκών και της εκμετάλλευσης που κάνει σκλάβους των δηλητηρίων όχι μόνο τους υποταγμένους «στη μοίρα τους», αλλά και τους χορτασμένους που νιώθουν την αηδία της σύγχρονης ζούγκλας.
Πρέπει, με βάση τη λαϊκή αντίσταση και αυτενέργεια, να μελετηθούν θετικοί και ουσιαστικοί τρόποι αντιμετώπισης στη θέση των απωθητικών και υποκριτικών απαγορεύσεων και των ρηχών, όσο και ατελέσφορων «λύσεων». Γιατί το πρόβλημα δε λύνεται με στείρα ηθικολογικά κηρύγματα και συνταγές του τύπου «αντί για τον πυρετό, σπάσε το θερμόμετρο».
Ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, η νεανική ορμή, οι ελπίδες και οι προοπτικές των νέων, πρέπει να βρουν διέξοδο στη χαρά της δημιουργικής ζωής και της αγωνιστικής ζωής, για να μη συμπαρασυρθούν στα βουρκονέρια των καταγωγίων, της σύριγγας και των παραισθήσεων του κόσμου της εικονικής πραγματικότητας.