Ο υπεραιωνόβιος σήμερα, που ήταν παλαιότερα καθηγητής, ακαδημαϊκός και διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφών Ζολώτας, σε μια μελέτη του το 1978 που δημοσιεύτηκε στο Δελτίο της Τράπεζας με τίτλο: «Η συμβολή της Ελλάδας - στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα (!) - το θαυμαστικό δικό μας - συγκεφαλαίωνε τα προσδοκώμενα «ωφελήματα» της χώρας μας στα ακόλουθα σημεία:
- «θα κατοχυρώσει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα την ανεξαρτησία των λαών και την εμπέδωση της παγκόσμιας τάξης και της ειρήνης». (Η σημερινή κατάσταση της ΕΥΡΩ-ένωσης δίνει την απάντηση)...
- «Θα σημειωθεί μείωση των εργαζομένων στη γεωργία και μαζική έξοδος εργατών προς την ΕΟΚ» (σ.σ. Οι ογκώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, πιστοποιούν το εντελώς αντίθετο)...
- «Συμμετοχή της Ελλάδας στη λήψη των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων» (σ.σ. δηλαδή, στην αποδοχή των αποφάσεων των ισχυρών εταίρων της «μεταβλητής γεωμετρίας» κ.ο.κ.).
- «Με τη συνεχιζόμενη εκβιομηχάνιση της χώρας, όχι μόνο δεν πρόκειται να προηγηθεί ανεργία, αλλά αντίθετα υπάρχει κίνδυνος (!) να ενταθεί η υφιστάμενη ήδη έλλειψη εργατικών χειρών...» (σ.σ. οι έντονοι αγώνες εργαζομένων, ανέργων απασχολήσιμων, δίνουν την απάντηση στην εποχή της νομισματικής ενοποίησης, της διεύρυνσης, που επιτείνει τα προβλήματα και της δημιουργικής, δηλαδή της πλαστής, λογιστικής, της ανεργίας κλπ.).
Αυτά τα αισιόδοξα υποστήριξε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Ενας άλλος διοικητής σήμερα, ο Ν. Γκαργκάνας, γίνεται «προπομπός των κυβερνητικών μεθοδεύσεων» και ακόμα σκληρότερων επιλογών, όπως παρατηρούσε ο Γιώργος Κακουλίδης στο εύστοχο άρθρο του στο «Ριζοσπάστη». Ο ένας δηλαδή διοικητής ακυρώνει τον άλλο, προβλέποντας νέα σκληρά μέτρα.
Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ