Μπόλικη η φιλολογία των ημερών για το Χρηματιστήριο και περισσεύουν οι προτάσεις από διάφορους και, κυρίως, από τη ΝΔ, το ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, για την καθιέρωση και εφαρμογή μέτρων διαφάνειας και ελέγχου στο «ναό» της Σοφοκλέους. Τόσες πολλές και διάφορες, που αρκετές έρχονται σε σύγκρουση με τους «νόμους της αγοράς», τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» και άλλα, ανάλογα θεμέλια του σύγχρονου καπιταλισμού της ΟΝΕ και της «παγκοσμιοποίησης», τα οποία όμως δεν αμφισβητούν οι προτείνοντες. Γεγονός, βέβαια, που είναι αντιφατικό και προδίδει τον ψηφοθηρικό χαρακτήρα των προτάσεων αυτών.

Ανεξάρτητα, όμως, απ' αυτό κι επειδή όσοι κάνουν ανάλογες προτάσεις επιχειρούν να διαμορφώσουν την εικόνα ενός... ειδυλλιακού Χρηματιστηρίου, θέλουμε να ρωτήσουμε τα εξής:

Πρώτον, ακόμη κι αν ήταν δυνατόν, τα περισσότερα απ' αυτά ή και όλα, να καθιερωθούν και να εφαρμοστούν, θα πάψει το Χρηματιστήριο να λειτουργεί ως χώρος άντλησης κεφαλαίων από τις μεγάλες επιχειρήσεις, με τη συγκέντρωση των λαϊκών αποταμιεύσεων, μέσα σ' ένα πλαίσιο συνθηκών και όρων -τουλάχιστον - άνισων για τους «μικροεπενδυτές»;

Δεύτερον, ακόμη και σ' αυτό το ενδεχόμενο, δε θα συνέχιζαν, κατά κανόνα, να χάνουν οι «μικροί» και να κερδίζουν οι «μεγάλοι»;

`Η, μήπως, νομίζουν πως μπορεί να γίνει πράξη το παραμύθι του «λαϊκού καπιταλισμού», όπου όλοι θα είναι αφεντικά και όλοι θα κερδίζουν, έστω άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο;