Οσο πιο πολύ η κυβέρνηση Σημίτη βουλιάζει στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα τόσο πιο δυνατές θα είναι οι άναρθρες κραυγές της κατά της «Δεξιάς». Οσο πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα εφαρμόζει τόσο πιο σφοδρές θα είναι οι κοκορομαχίες με τη ΝΔ. Είναι ο μόνος τρόπος να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας εναγωνίως εύσημα προοδευτισμού ως αντίβαρο στην απάνθρωπη πολιτική. Η φραστική επίθεση κατά της ΝΔ αποτελεί το ένα σκέλος των ομιλιών του Κ. Σημίτη. Το άλλο είναι η αντιγραφή και εφαρμογή της πολιτικής της ΝΔ. Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγορούσε τη ΝΔ για «ιδιωτικοποίηση των πάντων», έφερνε πιο κοντά τον εργασιακό μεσαίωνα, προσφέροντας τζάμπα(!) εργατική δύναμη στο κεφάλαιο.

Αλμα προς το ανομολόγητο όραμά τους, έναν κόσμο με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, αποτελεί το τερατούργημα του υπουργείου Εργασίας. Ούτε συμβάσεις εργασίας, ούτε 8ωρο, ούτε ασφάλιση, ούτε συνδικάτα. Μόνον εκμετάλλευση χωρίς φραγμούς και όρια των εργαζομένων από τη μια και ανεργία από την άλλη. Καμία ψευδαίσθηση ότι μετά τις εκλογές θα επανέλθουν δριμύτεροι. Ο Ν. Χριστοδουλάκης ήταν σαφέστατος προχτές στη Βουλή: Θα συνεχίσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές για χάρη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την τόνωση (σ.σ. των κερδών) των επιχειρήσεων.

Εχει και το θράσος από πάνω ο Κ. Σημίτης να κατηγορεί το ΚΚΕ ότι θέλει να αλλάξει την κοινωνία χωρίς να το θέλει η ίδια! Ενώ η επιβολή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας γίνεται με τη συναίνεση της κοινωνίας. Η πλειοψηφία των εργαζομένων εκλιπαρεί για λιτότητα, επιζητεί την ακρίβεια, θέλει την απαξίωση και την εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας... Αν οι εργαζόμενοι θέλουν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα, πρέπει να τους φράξουν το δρόμο. Να τους γκρεμίσουν από τους θρόνους της αλαζονείας...