Το βιβλίο - «όνειρο» της εφηβείας του συγγραφέα, της νοσταλγίας του για την εφηβεία, που ταυτιζόταν με τα τραγούδια του Σαββόπουλου, αλλά και της παρακολούθησης του έργου του Σαββόπουλου μέχρι σήμερα, με την παραστατική μυθιστορηματική υφή του προσφέρει και ευχαρίστηση ως ανάγνωσμα. Η μελέτη βιογραφεί τη μέχρι σήμερα καλλιτεχνική πορεία του συνθέτη, ξεκινώντας από την ημέρα που, 19χρονος, εγκατέλειψε το σπίτι του, τη γενέτειρά του και τις σπουδές του και με ένα φορτηγό ήρθε στην Αθήνα, για να αναζητήσει την «τύχη» του, δεχόμενος στην αρχή να κάνει διάφορες βιοποριστικές δουλιές, μέχρι να μπορέσει να μπει στο χώρο του τραγουδιού. Παράλληλα, ο συγγραφέας προσπαθεί να βρει τα «κλειδιά», για να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει τα ιδιαίτερα «συστατικά» (λ.χ. βιώματα, συναισθήματα, ιδέες, αναζητήσεις, διαβάσματα, δημιουργοί και δημιουργίες που τον επηρέασαν), τους απολύτως προσωπικούς - ποιητικά, συνθετικά, ερμηνευτικά - «κώδικες», την ιδιαιτερότητα της σαββοπουλικής τραγουδοποιίας.
Η μελέτη περιλαμβάνει παράρτημα με τίτλο «Είκοσι Τραγούδια» (επιλογή είκοσι σπουδαίων ποιητικών τραγουδιών του συνθέτη, μεταξύ των οποίων «Η θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη», «Μπάλλος», «Ζεϊμπέκικο», «Ολαρία Ολαρά», «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη», «Εμείς του '60»,) και ευρετήριο ονομάτων.