Ο κρίκος για την αποτελεσματικότητα στην προπαγάνδα μας και στην προοπτική μας είναι η επιμονή στην αποκάλυψη των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των στόχων που επιτελούν, ώστε να συνειδητοποιηθούν από κάθε εργαζόμενο τα χαρακτηριστικά του αγώνα που σήμερα απαιτείται. Διαφορετικά θα υπάρχει απογοήτευση και αδιαφορία. Οι αγώνες των εργαζομένων δε θα φέρουν αποτέλεσμα και η ταξική συνείδηση θα στρεβλώνεται και θα αποπροσανατολίζεται παραπέρα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι δουλιά σε βάθος κάνουμε για να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή συνείδηση μέσα από τις συσπειρώσεις, μέσα από το μαζικό κίνημα. Για παράδειγμα, πόσο σταθερά και ολοκληρωμένα ανοίγουμε το ζήτημα της απεργίας σε πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις; Ή το ζήτημα της απαίτησης για τις εργαζόμενες γυναίκες για πλήρη και σταθερή δουλιά και όχι ο συμβιβασμός με τη μερική απασχόληση, επειδή η ανεργία στις γυναίκες είναι πολύ μεγάλη.
Ανυποχώρητα πρέπει να επιμείνουμε στην καλύτερη παρέμβασή μας στις μαζικές οργανώσεις, να βοηθήσουμε ουσιαστικά τα μέλη και τις οπαδούς μας να μπουν και να δράσουν στο γυναικείο κίνημα με τη δημιουργία ομάδων και πυρήνων δουλιάς, ώστε και κοινή δράση με άλλες δυνάμεις πιο εύκολα να γίνεται και συγχρόνως να ανοίγεται ιδεολογική αντιπαράθεση με μικροαστικές ή λαθεμένες αντιλήψεις.
Για να ανοίξει, όμως, η δουλιά μας στις γυναίκες απαιτείται πρώτα απ' όλα η ουσιαστική βοήθεια από τις οργανώσεις, στις σ/σες που είναι χρεωμένες να δουλεύουν στο γυναικείο κίνημα.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον της υποτίμησης αυτής της πλευράς της ιδεολογικοπολιτικής μας δράσης. Τα κενά που αφήνουμε εμείς τα καλύπτει η κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική.