Η Ελένη Κοβάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία 15 χρόνων πήγε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις μουσικές σπουδές στο Κονσερβατουάρ Σουπεριέρ. Και ενώ συνέχιζε τη μουσική της καριέρα, και το ένα βραβείο διαδεχόταν το άλλο, τόσο στην ερμηνεία όσο και στη σύνθεση, έρχεται ο Πόλεμος και αναστέλλει τα πάντα. Τα πάντα, εκτός ίσως από τον έρωτα. Το 1939 είναι ο χρόνος που παντρεύεται το Γάλλο καθηγητή Ντυσώ και εννιά μήνες αργότερα γεννά την κόρη της Τερέζα. Στα 1943, η Ελένη Κοβάτη - Ντυσώ αποσπά βραβεία για τις μουσικές της συνθέσεις και αποφασίζει να ξεκινήσει την καριέρα της διδασκαλίας. Ανάμεσα στους μαθητές της ήταν ο Ελληνας συνθέτης Ιάννις Ξενάκις, η Ρουμάνα βιολονίστρια Στεφανί Γκεοργκίου, ο Ελληνας αρχιμουσικός Δημήτρης Χωραφάς και άλλοι πολλοί μαθητές, τους οποίους, η «δασκάλα με τα χρυσά χέρια», υποστήριξε με πάθος. Εκείνο όμως που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι από την ημέρα που η κόρη της Τερέζα Ντυσώ απέσπασε το πρώτο βραβείο στο «Conservatoire de Pari» («Ωδείο του Παρισιού»), εκείνη απομακρύνθηκε από το προσκήνιο, αποσύρθηκε και παραιτήθηκε από κάθε καλλιτεχνική διάκριση. Η Ελλάδα γνωρίζει άραγε τα παιδιά της - μάνα και κόρη, ήταν και είναι δυο διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδες - και εάν ναι, τι έκανε για να τις τιμήσει;