Αρχίζεις και σαλεύεις, καθώς διαβάζεις σε μια καραμπινάτη δεξιά εφημερίδα, καρμπόν τα επιχειρήματα του ΠΑΣΟΚ του 1985 για τα οφέλη που «θα» έχεις αντισταθμιστικά στις θυσίες σου.

Δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις στο ερώτημα αν το ΠΑΣΟΚ παραμένει στην εξουσία κι έρχεται το κύριο άρθρο της επόμενης δεξιάς εφημερίδας να σου πει ότι το στοίχημα της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να εφαρμόσει αποτελεσματικά την πολιτική του ΠΑΣΟΚ!

Εκεί ακριβώς δείχνει να τρελαίνεται πρώτος ο ψηφοφόρος της ΝΔ, αρχίζοντας να αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να είναι πρόοδος ο εργασιακός μεσαίωνας.

Είναι η κατάλληλη στιγμή για την εμφάνιση του Πολυζωγόπουλου με υπογραφή Πουπάκη (η δήλωσή του είναι απολαυστική, όταν γνωρίζεις ποιος είναι αυτός που μιλάει).

Αναγκαστικά, θυμάσαι το περίφημο δίστιχο που τραγουδούσες στο στρατό για να κρατάς το βήμα: «Θα πολεμήσουμε/ ώσπου να χύσουμε/ το αίμα μας παιδιά/ για την πατρίδα τη γλυκιά».

Αλλα έλεγε ο στίχος, άλλα περνάγανε απ' το μυαλό σου, κύλαγε ο χρόνος...

Περνάς στις παραμέσα σελίδες και σε πιάνει το κλάμα: Σ' ένα τρίμηνο η BMW είχε 674 εκατομμύρια ευρώ καθαρά κέρδη. Δηλώνει, όμως, ότι βρίσκεται περίπου στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καθώς πέρσι το ίδιο τρίμηνο είχε 739 εκατομμύρια ευρώ καθαρά κέρδη.

Κάτι τέτοια διαβάζουν και για τους εφοπλιστές οι ναυτικοί και σπεύδουν να χρηματοδοτήσουν τις ναυτιλιακές. Σπεύδουν; Σχήμα λόγου. Βάζει λίγο και το χεράκι της η κυβέρνηση, νομολογώντας ανάλογα.

Φαντάζεσαι να είχε χρεοκοπήσει το Λατσέικο, επειδή εσύ δε θα είχες σκοτωθεί την ώρα που έπρεπε στο διυλιστήριό τους; Πώς θα πλήρωνε τα...(ξέρετε ποια...) του Πάρη στη Χίλτον (των γνωστών ξενοδοχείων) η Μαριάννα;

Και διαμαρτύρεται η «Αυριανή», γιατί οι πολιτικοί ρεπόρτερ κλέβουν τη δουλιά απ' τα «πρωινάδικα». Λάθος, αυτό ακριβώς είναι το πολιτικό ρεπορτάζ. Τόσα χρόνια με δάσκαλο ...Λαλιώτη, ακόμα δε μάθατε;

Κάθεσαι, βέβαια, εσύ που επιμένεις και σκέφτεσαι ότι - από το Παρίσι ως την Αθήνα - το πρόβλημά τους είναι ένα: Οτι δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Για να έχουν κέρδη πρέπει να υπάρχουν θύματα, αν δεν έχουν θύματα δε θα έχουν και κέρδη. Τότε, όμως, θα πεινάσει ο σκύλος, καθώς οι κάτω δεν αντέχουν κι εξεγείρονται. Προκύπτει θέμα εξουσίας.

Το γεγονός ότι οι από κάτω ...στο Παρίσι δεν προσβλέπουν σ' ένα επαναστατικό κόμμα, που θα μπει μπροστά, δίνει περιθώρια ελιγμών στο σύστημα. Το πρόβλημα παραμένει: Οι κάτω δεν αντέχουν, οι πάνω δεν μπορούν. Και στο Παρίσι και στην Αθήνα. Ακόμα το σκέφτεσαι για τις 12 Νοέμβρη;