Οχι, δε σπεύδουμε να σου θυμώσουμε Αντώνη Ρενιέρη, για όσα (αφελή) έγραψες χτες στα ΝΕΑ με αφορμή το 27ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Απλά, σε λυπόμαστε. Και για όσα (δεν) είδες, και για τα όσα (δεν) άκουσες και για τα όσα (δεν) μπορείς να νιώσεις... Εμείς απλά (και... δογματικότατα), εξακολουθούμε και να βλέπουμε, και να ακούμε, και να νιώθουμε, μέσα από τα Φεστιβάλ, τις συγκεντρώσεις, τη συλλογική δραστηριότητα, το τραγούδι, το σύνθημα, το χορό, την πολιτική συζήτηση... Εξακολουθούμε να καταλαβαίνουμε τι ενοχλεί κάποιους σαν και του λόγου σου. Και φυσικά, το λιγότερο που τους ενοχλεί είναι η... ηχορύπανση!

Αλλωστε, δεν έλειψαν ποτέ αυτοί που λένε και γράφουν τα ίδια από το Σεπτέμβρη του 1975 έως σήμερα για τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Για μας που κρατάμε αρχείο εδώ στην εφημερίδα, μοιάζουν τόσο ίδια όλα όσα γράφουν οι όμοιοί σου τόσα χρόνια, που, αν αφαιρέσεις μερικά κομμάτια «επικαιροποίησης», τα άρθρα είναι βγαλμένα λες από καρμπόν. Κείμενα, δηλαδή, που οι σοβαροί αρχισυντάκτες σοβαρών εφημερίδων τα πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων, μόνο και μόνο επειδή αποτελούν... αντιγραφή. Και μάλιστα, πολύ κακή...