Οι συμμετέχοντες εκπρόσωποι 18 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων κρίνουν τη Συνάντηση ως ιδιαίτερα επίκαιρη και θετική, με σημαντική συμβολή στις κοινές πρωτοβουλίες των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, που καθορίστηκαν στη Συνάντηση της Αθήνας το Νοέμβρη του 2005.

Χαιρέτισαν και εξέφρασαν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στο μαζικό, μαχητικό αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων της Γαλλίας, για την άμεση απόσυρση του απαράδεκτου νόμου για το «Συμβόλαιο πρώτης απασχόλησης», που αποσκοπεί στην άμεση υλοποίηση της αντιδραστικής «Στρατηγικής της Λισαβόνας». Οι μετέχοντες θεωρούν καθήκον την παραπέρα ανάπτυξη του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης και την ανάγκη να εκφραστεί πιο συντονισμένα και αποφασιστικά στους πολυάριθμους αγώνες αντίστασης στο χώρο της Παιδείας, που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα σ' όλη την Ευρώπη.

Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της Συνάντησης, έγινε φανερό ότι στο χώρο της εκπαίδευσης εκδηλώνεται, τα τελευταία χρόνια, μια γενικευμένη σαρωτική επίθεση, εντός και εκτός της ΕΕ, για την αντιδραστική μεταρρύθμισή της. Η επίθεση αυτή, τονίστηκε από τους μετέχοντες, είναι αποτέλεσμα της διεθνούς απαίτησης του κεφαλαίου για προσαρμογή της εκπαίδευσης και του ανθρώπινου δυναμικού στις σκληρότερα εκμεταλλευτικές «νέες» εργασιακές σχέσεις και συνθήκες ζωής, για ενίσχυση της χειραγώγησης και ασφυκτικότερο έλεγχο της συνείδησης της νέας γενιάς.

Ιδιαίτερα μετά τη Συνδιάσκεψη Κορυφής στη Λισαβόνα, όπως και στα πλαίσια των ρυθμίσεων GATTS, η πορεία προσαρμογής της εκπαίδευσης στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς επιταχύνεται, επειδή αυτό επιβάλλει η προσπάθεια εξόδου από την κρίση και η αναζήτηση νέων τομέων δράσης και κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου όπως και η όξυνση του ανταγωνισμού των τριών ιμπεριαλιστικών πόλων (ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία).

Γι' αυτό, άλλωστε, οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, παρά τις διαφορές στους ρυθμούς και τις μεθόδους προώθησής τους στην κάθε χώρα, έχουν κοινά και ενιαία χαρακτηριστικά, που είναι τα παρακάτω:

1. Η διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης, με τη μείωση των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση και τη μεταφορά του κόστους εκπαίδευσης απευθείας στους εκπαιδευόμενους και τις οικογένειές τους, καθώς και τη διείσδυση των ιδιωτών επιχειρηματιών σε θεμελιώδεις λειτουργίες της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, ξεκινώντας από την ανώτατη. Η ιδιωτικοποίηση αυτή επιβάλλει τη λειτουργία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων με ανταγωνιστικά, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την αναζήτηση τρόπων αυτοχρηματοδότησης, μέσα από την κερδοσκοπική εισβολή των επιχειρηματιών - «χρηματοδοτών».

3. Η συρρίκνωση της γενικής παιδείας και η κατάφωρη εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της γνώσης, μέσα από την υποκατάσταση της μαζικής εκπαίδευσης με ατομικές μορφές «διά βίου μάθησης», χρησιμοθηρικές δεξιότητες και «αγωγές» υποταγής για τη διά βίου περιπλάνηση μεταξύ κατάρτισης και ανεργίας.

4. Οι διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών, οι τάσεις εθνικισμού και σοβινισμού, κατασυκοφάντησης λαών και πολιτισμών με την παράλληλη καλλιέργεια του «ευρωεθνικισμού» και της έχθρας προς τους άλλους λαούς και την εργατική τάξη.

5. Η ολοσχερής κατάργηση της κοινωνικής αποστολής της επιστήμης μέσα από τον ασφυκτικό έλεγχο του προσανατολισμού, των κατευθύνσεων ακόμη και των αποτελεσμάτων της από τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ), που παρεμβαίνουν απροκάλυπτα και καθορίζουν το επιστημονικό έργο των πανεπιστημίων και των ερευνητικών ιδρυμάτων.

6. Τα συστηματικά μέτρα σκοταδισμού, αντιδιαλεκτικής θεώρησης της κοινωνικής εξέλιξης, διαστρέβλωσης και συκοφάντησης των εθνικοαπελευθερωτικών, κοινωνικών, αντιφασιστικών και ταξικών αγώνων, όπως και οι προσπάθειες για την ποινικοποίηση κάθε αντίστασης και της προοδευτικής και κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίστηκε ότι η σύγχρονη απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι η ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση της βασικής -γενικής μόρφωσης όλων των νέων ανθρώπων σαν ελάχιστη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επιλογή ζωής και για την αναβάθμιση της επαγγελματικής ή της επιστημονικής μόρφωσης που θα ακολουθήσει.

Αυτή η απάντηση είναι σήμερα και αναγκαία αλλά και απόλυτα εφικτή [δυνατή] όπως επιτάσσουν οι ανάγκες, η τεράστια συγκέντρωση του πλούτου και οι επιστημονικές εξελίξεις.

Παράλληλα, οι αντιπρόσωποι καταδίκασαν τον βαθιά υποκριτικό ισχυρισμό των κυβερνήσεων και της ΕΕ ότι οι αναδιαρθρώσεις αποσκοπούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, υπογραμμίζοντας πως δεν ευθύνεται η εκπαίδευση για την ανεργία, αλλά ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, που προϋποθέτει τη μόνιμη εφεδρεία των ανέργων για να συμπιέσει στο κατώτατο δυνατό όριο τις απαιτήσεις των εργαζομένων και να εντείνει την εκμετάλλευσή τους.

Με βάση τα παραπάνω, οι μετέχοντες θα εντείνουν το συντονισμό και τις προσπάθειές τους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο παλεύοντας για:

• Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν και δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, με αύξηση των δημόσιων δαπανών, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποιημένη και ταξικά διαφοροποιημένη εκπαίδευση που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση και μάλιστα από τις μικρότερες ηλικίες.
• Επιστημονική έρευνα στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, για να μπορέσει η επιστήμη από εργαλείο άντλησης υπερκερδών και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων να μετατραπεί σε μέσον για την απαλλαγή του ανθρώπου από τις υλικές στερήσεις και τα πνευματικά δεσμά.
• Συντονισμό του κινήματος της Παιδείας με το γενικότερο εργατικό - λαϊκό κίνημα σε έναν κοινό αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, στην εργασία και την κοινωνική ζωή, ενάντια στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που επιβάλλουν αυτή τη βαθιά ταξική πολιτική. Εναν αγώνα που θα πρέπει να έχει σαν στόχο, μαζί με την αναγκαία ανασυγκρότηση της Παιδείας σε προοδευτική κατεύθυνση, την αναδιοργάνωση όλης της κοινωνίας.

Η πράξη έχει αποδείξει ότι όσο μέτρο της προόδου εξακολουθεί να είναι το κέρδος, ούτε η Παιδεία, ούτε η επιστήμη, ούτε ο άνθρωπος μπορούν να μπουν πάνω απ' αυτό. Αλλωστε, το πρόβλημα της Παιδείας έχει τη ρίζα του στο κοινωνικό πρόβλημα και είναι ένα από τα κατ' εξοχήν θέματα μέσα από τα οποία αναδείχνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

• Συστηματική αλληλοενημέρωση για τις τρέχουσες εξελίξεις, επεξεργασία κοινών συμπερασμάτων και δράσεων ενάντια στα μέτρα που προωθούνται από την ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
• Προβολή και διάδοση των βασικών επεξεργασιών των κομμάτων και προοδευτικών μαρξιστών διανοουμένων από το χώρο της εκπαίδευσης. Δημιουργία ενός εξειδικευμένου διαδικτυακού τόπου και αξιοποίηση και άλλων πρόσφορων ευκαιριών.
• Κοινές, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα πρωτοβουλίες είτε σε επίπεδο κομμάτων, είτε κινημάτων με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβρη και στο τέλος του 2006 όπως και με άλλες ευκαιρίες.
• Ενημέρωση και συντονισμό δράσης, ώστε να εκφράζεται πιο άμεσα η αλληλεγγύη των κομμάτων και των κινημάτων στους αγώνες.
• Προώθηση κοινής δράσης στα κινήματα με παράλληλη ένταση του ιδεολογικού μετώπου πάλης, παίρνοντας υπόψη ότι η Παιδεία αποτελεί σημαντικό όργανο ιδεολογικής κυριαρχίας.
• Επεξεργασία από κοινού μιας έκκλησης προς την προοδευτική διανόηση, τους εκπαιδευτικούς και τα κινήματα να αντισταθούν στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να μην υποκύψουν στην προσπάθεια που καταβάλλεται να μετατραπούν σε εργαλεία και φορείς των νέων αντιδραστικών μέτρων.

Αθήνα 14/4/2006