Στη χώρα μας υπάρχει διαδεδομένη η άποψη ότι η Ρωσία είναι βασικά μια χώρα από την οποία φεύγει ο πληθυσμός προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής σε πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Αυτό όμως είναι μόνον η μια πλευρά του «νομίσματος». Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα η Ρωσία δεν είναι σήμερα μόνο μια χώρα «τροφοδότης» μεταναστών, αλλά ταυτόχρονα και μια χώρα μόνιμης ή προσωρινής «υποδοχής» μεταναστών. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, βρίσκεται μεταξύ των πρώτων χωρών σε μετανάστες, ακολουθώντας μάλιστα στην παγκόσμια κατάταξη τις ΗΠΑ.

Στη Ρωσία, λοιπόν, υπολογίζεται ότι ζούνε σήμερα 13 εκατομμύρια μετανάστες, κυρίως από τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, που συγκεντρώθηκαν εκεί σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις ομολογίες των κυβερνητικών παραγόντων, περίπου 1 στους 5 Ρώσους ζει κάτω από το «επιτρεπτό όριο διαβίωσης», παρά τα αμύθητα πλούτη που συσσωρεύει την ίδια ώρα μια άλλη «χούφτα» ανθρώπων.

Γίνεται φανερό πως από τα παραπάνω εκατομμύρια ανθρώπους, αρκετές χιλιάδες, που βρίσκονται σήμερα στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, πέφτουν θύματα του δουλεμπορίου που στην κυριολεξία «ανθεί».

Σύμφωνα με δηλώσεις εμπειρογνωμόνων, επιστημόνων, νομικών, εκπροσώπων «μη κυβερνητικών οργανώσεων», το δουλεμπόριο καθώς και η καταναγκαστική εκμετάλλευση ανθρώπων πήραν ευρεία έκταση στη Ρωσία, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, στα τελευταία 15 χρόνια. Το θέμα του δουλεμπορίου, που συζητήθηκε το περασμένο καλοκαίρι σε κοινοβουλευτική ακρόαση στην Κρατική Δούμα, οδήγησε τους συμμετέχοντες να διαπιστώσουν την παραπάνω σύνδεση του «φαινομένου» με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση στη σημερινή Ρωσία.

Οπως είπε, αναστενάζοντας, η Ελένα Μιζούλινα, επικεφαλής της κυβερνητικής επιτροπής «για την καταπολέμηση του δουλεμπορίου»: «Τι να κάνουμε αν οι γυναίκες και τα παιδιά πωλούνται σήμερα τόσο γρήγορα όσο τα εμπορεύματα, οι μετοχές και τα ομόλογα;».

Σ' αυτό που σε πρώτη φάση προσανατολίζονται οι αρχές είναι η νομική «καταπολέμηση» του φαινομένου. Ετσι στη νομική πρακτική εισάγονται τώρα 22 νέοι «βασικοί» όροι κι έννοιες όπως: «δούλος», «δουλεμπόριο», «δουλεία», «εκμετάλλευση», «εμπόριο παιδιών», «μακροχρόνια σκλαβιά», «παιδική πορνογραφία», που αφορούν «τον αγώνα κατά του δουλεμπορίου».

Ετσι βλέπουμε ότι «λεωφόροι της δημοκρατίας και της ελευθερίας», για τους οποίους έκαναν λόγο αστοί και μικροαστοί πολιτικοί στη χώρα μας, όταν πανηγύριζαν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, «άνοιξαν» πράγματι, μόνο που οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στον εργασιακό «μεσαίωνα» και ορισμένους άλλους απευθείας στη σύγχρονη «δουλεμπορία».

Οι ρωσικές διωκτικές αρχές αναγνωρίζουν πως σήμερα δεν μπορούν όχι μόνο να καταπολεμήσουν το δουλεμπόριο, αλλά ούτε και να έχουν μια ασφαλή εκτίμηση του μεγέθους του. Μερικά στατιστικά στοιχεία παρουσίασε με επιφύλαξη ο αναπληρωτής Γενικός Εισαγγελέας Βλαντίμιρ Κολέσνικοφ, λέγοντας πως η συλλογή των στοιχείων είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, αφού «η εγκληματικότητα στη δοσμένη σφαίρα έχει τον κρυφό χαρακτήρα». Ομως ακόμη κι οι «συγκρατημένες» ενδείξεις αποκαλύπτουν την εικόνα. Ετσι μόνο το 2005 ήρθαν στο φως 20 περιπτώσεις «χρησιμοποίησης δουλικής εργασίας», πάνω από 360 περιπτώσεις βίαιου εξαναγκασμού στην πορνεία, καθώς επίσης 2.164 εγκλήματα που συνδέονται με την παράνομη κυκλοφορία πορνογραφικού υλικού, πάνω από 1.000 εγκλήματα που συνδέονται με την πορνεία, 54 εγκλήματα που συνδέονται με την κατασκευή και κυκλοφορία πορνογραφικού υλικού με ανήλικους (κατά 80% περισσότερο σε σχέση με το 2004). Τα παιδιά στη Ρωσία είναι τα πιο εύκολα «θηράματα» για καταναγκαστική εκμετάλλευση, ειδικά σεξουαλικού χαρακτήρα. Κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των εγκλημάτων κατά των ανηλίκων. Το 2003 πάνω από 3.800 παιδιά έπεσαν θύματα, ενώ 5 παιδιά σκοτώθηκαν. Το 2005 περίπου 5.000 παιδιά έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης (26% περισσότερα) και απ' αυτά 9 σκοτώθηκαν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Εισαγγελίας, σχεδόν διπλασιάστηκε ο αριθμός σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικων παιδιών (μέχρι 16 χρονών). Ετσι το 2003 εκδηλώθηκαν 813 τέτοιες ενέργειες, ενώ το 2005 ήδη 1.550.

Εννοείται πως τα εγκλήματα που συνδέονται με την καταναγκαστική εκμετάλλευση των ανθρώπων διαπράττονται από καλά οργανωμένες ομάδες, κυρίως στη Μόσχα, στην Αγ. Πετρούπολη και στις άλλες μεγαλουπόλεις.

Το δουλεμπόριο αποτελεί μια ακόμη παγκόσμια κερδοφόρα «επιχείρηση», που ανεμπόδιστα εισχώρησε και λαμβάνει σημαντικές διαστάσεις και στη Ρωσία. Τα κέρδη από αυτήν την «επιχείρηση» είναι τόσο σημαντικά, που έπονται μόνον του εμπορίου όπλων. Σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανώσεων, που παρουσιάστηκαν στην ακρόαση της Κρατικής Δούμας, μόνον το 2005 από τις χώρες της ΚΑΚ οι «εξαγωγές ζωντανού εμπορεύματος» για τους οίκους ανοχής της Ισπανίας, της Τουρκίας, των Εμιράτων, της Ταϊλάνδης, έφτασαν σε «αξία» τα 18 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το δουλεμπόριο ριζώθηκε πλέον στα ρώσικα εδάφη. Το δουλεμπόριο, η πορνεία, η πορνογραφία, η ναρκομανία αποτελούν, σύμφωνα με τις ομολογίες των αρμοδίων, τους «κρίκους» της ίδιας αλυσίδας. Ομως, σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές, η προσπάθεια καταστολής τους δε φαίνεται να έχει αποτελέσματα. «Αγωνίζονται», για παράδειγμα, κατά της πορνείας, όμως ο αριθμός των πορνών αυξάνει. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, με την πορνεία ασχολούνται 400 χιλιάδες γυναίκες, αλλά σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις αυτός ο αριθμός μπορεί να φτάνει και το 1 εκατομμύριο γυναίκες. Τα θύματα, όπως δείχνουν οι ανακρίσεις των ποινικών υποθέσεων, αναγκάζονται με τη βία να ασχολούνται με την πορνεία. Χρησιμοποιούνται για την κατασκευή πορνογραφικού υλικού, αφού πάνω τους έχει νωρίτερα ασκηθεί σωματική και ψυχική βία.

Οπως γράφει σε σχετικό άρθρο της η εφημερίδα «Σοβιετική Ρωσία»: «Είναι λίγο το να πει κανείς γι' αυτούς τους ανθρώπους ότι τα δικαιώματά τους έχουν καταπατηθεί, είναι λίγο να λυπηθείς και να οικτίρεις τα θύματα του δουλεμπορίου του 21ου αιώνα. Χρειάζεται να απαντήσουμε στο ερώτημα: Γιατί έγινε δυνατόν αυτό που φαινόταν ότι για εμάς θα έμενε για πάντα στο παρελθόν; Γιατί στη Ρωσία χιλιάδες πολίτες μετατρέπονται σε αμίλητα όντα, γιατί τους αφαιρούν το μέλλον; Γιατί στα χρόνια του σοσιαλισμού δεν είχαμε αντιμετωπίσει ανάλογη μεσαιωνική πραγματικότητα, όπως είναι η δουλεία και το δουλεμπόριο; Γιατί ο 21ος αιώνας ξαφνικά έφερε όχι την πρόοδο και τις επιστημονικές ανακαλύψεις, το θρίαμβο του ανθρώπινου νου και των έργων του, αλλά το πιο απάνθρωπο φαινόμενο που βγήκε από το βυθό των αιώνων;».

Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Πολλοί καταλαβαίνουν με τι συνδέεται αυτό το φαινόμενο. Η κοινωνικο-οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Ρωσίας αναγέννησε αυτό το μεσαιωνικό κακό. Οι κομμουνιστές το δηλώνουν ανοιχτά αυτό. Στην κοινοβουλευτική ακρόαση στο συμπέρασμα αυτό πλησίασε ακόμη και ο Β. Κολέσνικοφ (σημ. μτφρ. ο αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας), σημειώνοντας πως "το δουλεμπόριο είναι τρομερό κοινωνικό φαινόμενο που δεν είναι τίποτε άλλο παρά τεχνητή εγκληματικότητα, η οποία άρχισε να σχηματίζεται από το 1985, όταν περάσαμε στην περίοδο με τις εξελίξεις της "περεστρόικα", της "γκλάσνοστ", του περάσματος προς την οικονομία της αγοράς. Ολη η ιδιοκτησία πέρασε τελικά στα χέρια μιας χούφτας ανθρώπων. Σαν αποτέλεσμα οι κάτοικοι έμειναν άμοιροι και καταληστευμένοι"».

Την ίδια ώρα η «Σοβιετική Ρωσία» σημειώνει και τη ζημιά που προκαλούν τα ΜΜΕ, οι νέες «ηθικές» αξίες, του πλούτου, του ατομισμού, της βίας κλπ. που διαδίδονται στη Ρωσία, με τα ανάλογα κοινωνικά πρότυπα που καλλιεργούνται στα παιδιά από πάρα πολύ μικρή ηλικία, όχι μόνο από τη δήθεν «ελεύθερη» τηλεόραση, αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της.

Βεβαίως, οι γυναίκες και τα παιδιά, που πέφτουν θύματα αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου, είναι μόλις η «κορυφή του παγόβουνου». Κι αυτό γιατί σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες εργάζονται στη Ρωσία και παράγουν έναν τεράστιο πλούτο, με ελάχιστες αμοιβές και συνθήκες που ελάχιστα διαφέρουν από τις συνθήκες της δουλείας. Συνήθως τους μεταφέρουν στις μεγάλες ρωσικές πόλεις από τη ρωσική ύπαιθρο ή και από πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Τους κλείνουν σε γκέτο, ειδικά φτιαγμένες «πολιτείες» από κοντέινερ, ή εγκαταλειμμένες φοιτητικές εστίες. Τους εξασφαλίζουν τον ύπνο και λίγη τροφή, πληρώνοντάς τους λίγα χρήματα για να τα στέλνουν στις οικογένειές τους. Συχνά πρόκειται για ανθρώπους που έχουν παράνομα μπει στη χώρα και που μόλις δεχτούν να αναλάβουν δουλιά, τους αφαιρούν και τα διαβατήρια.

Ορισμένοι, καλοπληρωμένοι «αναλυτές» στη σημερινή Ρωσία δηλώνουν πως αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι είναι «υγεία» για την οικονομία, αφού βοηθούν την «ανταγωνιστικότητα» της ρωσικής οικονομίας. Οι ίδιοι προσθέτουν πως «καμιά αναπτυγμένη χώρα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς έναν σεβαστό αριθμό μεταναστών», που θα κάνουν τη «μαύρη εργασία», με «ανταγωνιστικά» μεροκάματα, δηλαδή μεροκάματα πείνας, στα οποία αρνούνται να υποκύψουν προς το παρόν τα 5,5 περίπου εκατομμύρια ντόπιων ανέργων.

Μια άλλη, το ίδιο αποκρουστική πλευρά είναι οι ρατσιστικές οργανώσεις και οι επιθέσεις τους, συχνά θανατηφόρες, που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στη Ρωσία. Μάλιστα, η κατάργηση της μέρας της Οχτωβριανής Επανάστασης (7 Νοέμβρη) και η καθιέρωση από τον Πούτιν της νέας «εθνικής γιορτής» στις 4 Νοέμβρη χρησιμοποιήθηκε και φέτος για δημόσιες εμφανίσεις κι εκδηλώσεις των ρατσιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα, με βασική αιχμή τα συνθήματα ενάντια στους ξένους μετανάστες.

Οι παραπάνω εξελίξεις για άλλη μια φορά επιβεβαιώνουν τις λενινιστικές θέσεις πως βασικό χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού είναι η αντίδραση, ο παρασιτισμός και η σαπίλα κι αυτό το βλέπουμε σήμερα σ' όλα τα επίπεδα και στη Ρωσία, όπου η ανθρώπινη υπόσταση με ραγδαίους ρυθμούς υποβαθμίζεται σε εμπόρευμα. Κι η μόνη δυνατότητα κι ελπίδα που έχουν οι λαοί για να αποτρέψουν αυτές τις τάσεις βρίσκεται στην πάλη τους για το σοσιαλισμό.