Σε διευρυμένη καθημερινή λειτουργία από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, αλλά και σε άνοιγμα κατά περίπτωση και τις Κυριακές, προσανατολίζονται οι επιχειρήσεις - ιδιοκτήτες των μεγάλων πολυκαταστημάτων στο Παρίσι, έλεγε το τηλεγράφημα του Ρόιτερ. Με τι επιχειρήματα; Με τα γνωστά και σε μας, αφού κι εδώ τα ίδια λέγονται. Για να τονωθεί η αγοραστική κίνηση, όπως ισχυρίζονται. Κι ακόμη, γιατί γνωρίζουν - σημείωνε το τηλεγράφημα - ότι το ωράριο είναι διευρυμένο ήδη στο Λονδίνο και στο Ντουμπάι, τον παραδοσιακό και το νεότερο αντίπαλο του Παρισιού ως κέντρου εμπορίου. Δηλαδή, επειδή δυναμώνει συνεχώς ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός μεταξύ των πολυεθνικών.

Και οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τις βαριές και πολύμορφες συνέπειες. Τη διεύρυνση του ωραρίου απασχόλησης, την εντατικοποίηση της δουλιάς, τις διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης και υποαπασχόλησης, το ακόμη μεγαλύτερο ξεζούμισμα και όλα όσα αυτά συνεπάγονται. Κι όλ' αυτά, δε γίνονται, για να ψωνίζουν περισσότερο οι Γάλλοι εργαζόμενοι ή με μεγαλύτερη άνεση χρόνου, αλλά για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και η συγκέντρωση του εμπορίου σε ακόμη λιγότερα χέρια και, βέβαια, για να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη των πολυεθνικών. Αλλωστε - όπως συμβαίνει και στη χώρα μας - ούτε ο χρόνος, ούτε το ωράριο των καταστημάτων εμποδίζει τα ψώνια και την ικανοποίηση των αναγκών ολοένα και μεγαλύτερου τμήματος του γαλλικού λαού. Στα πορτοφόλια τους βρίσκεται το πρόβλημα...